[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

фармерките што ги теснев, па сега ги ширев(едвај ги облекував) денеска за прв пат во мојот живот ЕДВАЈ ги закопчав мешето излегуваше надвор од нив и покрај толку пешачење, движење, трошење калории, се здебелив-не јадам месо, ама благото ми е слаба страна тоа навистина ми беше ШОК во вистинска смисла на зборот, и ко тоа да не ми беше доволно, помошничката во шивачкиот салон кога ми рече дека сум се здебелила во лицето ми доагаше еден да и удрам, и премногу очигледно е дека лаже(критични точки ми се стомакот, бутовите, задникот) а другото сум иста ко порано.
знам дека за ваков проблем, во студиото АНГЕЛИУС имаат третман со алги, ефективен е , и не е многу скап, па да потсоберам троа парички, би пробала зошто да не

 

Претпоставувам дека си тнејџерка или тука некаде ова е типично префрлање на вината врз друг, значи не си виновна ти туку виновна е таа која констатирала она што и ти дека си се здебелила, значи неможеш да кажеш да здебелена сум во колковите и во стомакот, ама во лицето не тоа е тотална глупост кога човек ќе се здебели се дебелее на сите делови од телото, но тебе така ти се чини бидејки чицето си го гледаш постојано неколку пати дневно, и затоа неможеш да ја воочиш промената.
Наместо да ги обвинуваш другите мрдни го малку тоа дебело газе, потчај малку раздвижи се не дреми пред компјутер него фати се сработи нешто по дома и ке видиш како фармерките ке ти се таман. И исфрли го благото не скроз но сведи го на минимум внесот на шекерот, и не се дебелее само од есо туку напротив чоек може да се здебели и доколку јаде само сол и леб ако тоа е е урамнотежено т.е ако е претерано.

 

Amen to that!!

Нема поженски месец од овој. Затоа и толку го сакам.
Деновиве станав од зимски сон. Си ја скратив косата, си ставив цвикери, си облеков пролетно мантилче и тргнав да го расшетам градов. Пркнав како кокиче
Кафето ми е најубаво кога ми го прави сестра ми. Дали има посебна доза на љубов што ја става, ама никој не може да ми направи поубаво кафе од нејзиното. Вчера пак се пуштивме во поход, ама овојпат ме држеше под око, да бидам умерена и да не се вратам со ќеси. Ама што кога таа самата се врати со полу истрошена плата и торби до под нос. Јас се совладав, скромна бев.
А сега неделава, треба сестрински да се договориме како ќе го одбележиме јубилејот на мајка ми. Без таа да се чувствува како да остарела уште една година. Деликатна тема , поготво зошто ги лаже колегите колку е уствари стара.
Јас ја тешам: Жената има години, онолку колку што ги чувствува во душата.
И така си е. Приближно сме на иста возраст, според тоа мерило.

Весело ми е.
Имајте убава ноќ.

 

Денов ми почна мизерно. Се разбудив со кашлица и болки насекаде, каков почеток на месецот
И цел ден ми се врти во глава мислата од фамозниот Xаус

Се прашувам - има ли некоја вистина во тоа?

 

Сакам да кажам дека ќе го загреам столчето. Се ближи колоквиумска недела. Ај отидов да учам имајте убава вечер

 

http://www.youtube.com/watch?v=eRAKW9mScpY

Ми недостигаааа !

 

Hello, Alone, it’s you and me again, how can we pretend we’ve never met?

И доста ми е од празните муабети го сакам, не го сакам, засекогаш ќе го сакам. WTF

Замарајте се со мојот живот, интересна сум, ЧАО

 

Мојот омилен месец


По една мартинка за сите

 

Секогаш дете. И не се каам.

 

Први март. Ах... Како сега да беше кога го пишував постот за февруари и како ми е жал што луѓето ќе го викаат фебруари и кога оп - помина. Навидум подолг, сепак краток. Сега март е тука. И март го сакам

Неверојатно колку добро сонцето ми влијае врз расположението. Цел ден сум излезена! И се чувствувам прекрасно во големото село Го сакам Скопјево бе, и неговите широки улици, плоштадот, автобусите (освен кога сум со некој познаник, па мора да ги извадам слушалките), Вардар, паркот, хамбургерот од Седмица (кој одвај го јадам до пола), скратеното патче меѓу зградите до Ленинова со графитот The Smiths, ма и семафорите ги сакам! Ме прави да се чувствувам мала и безгрижна, да заборавам на проблемите и само да цупкам наоколу по улиците
Оваа мала провинцијалка се заљуби, се заљуби во големиот град

Чао распеани Скопјани, утре го продолжувам своето патешествие во родниот крај, а од понеделник повторно сум тука, за повторно да се заљубам Ах, сум станала романтична

П.С. Не заборавајте да си направите мартинки

 

Пријатно сум изненадена од машкиот род. Дете на мои години беше толку фино (што е раритет и тоа огромен во денешницава) и ме испрати до дома, затоа што не знаев да си одам.

Faith in boys: restored!

 

Сакам да кажам дека се вљубив

 

Први Март. Надвор сонце блеска, а во душа леат дождови.
Понекогаш седам, опкружена со луѓе, седам, размислувам и се прашувам жено дали си родена во точно време? Нема одговор. како што нема одговор дали секоја наша одлука и постапка е правилна. Од стоење на раксрсница и чекање некој знак аир нема. Знаци има насекаде околу нас, да не влечат по еден или друг пат, но изборот е секогаш наш, па дури и кога мислиме дека немаме избор, наш избор е така да мислиме. А животот оди, еден живот згаснува, во истиот момент нов живот започнува, некоја совршена рамнотежа на светот. Темнина и ѕвезди, нов месец и многу желби. Многу сонови полни со надеж дека ќе се исполнат а претставуваат желби од срцето, од најдлабоките делови на срцето. Некои се исполнуваат, некои не, некогаш се вадиме со судбината, некогаш си признаваме колку сме биле глупави. Сите сакаме да се појави добрата вила и да ни рече ќе ти исполнам една желба, а таа желба да биде да ви исполни неколку скромни за вас најважни желби. секако не дека не можете и сами да си ги исполните, ама некогаш се чувствувате проклето немоќно, се свивате како фетус, и ве опколува нешто ... нешто, нешто наречено страв. Животот тоа е, низа од стравови ... еднаш му реков, му напишав, дека животот е низа од стравови а мојот најголем е да не го изгубам него. Затоа што после напорен ден сакате да ги видите тие едни очи, и да го слушнете тоа едно срце, и да ве прегрнат тие едни раце, исти а толку различни од рацете на сите други луѓе, и тоа е се што ви треба, во тој момент светот да запре, ништо да не е важно освен вашиот мир, вашата смиреност ...
Вселената прави се за да го добиете она што навистина го сакате. Епа ајде, нека ми помогне да добијам се што сакам, зошто толку ми отежнува, поточно на сите им отежнува ... Не барам многу, сакам да изгледам како што сакам, сакам да имам пари во новчаникот за кога ќе видам нешто што ќе ми се допаѓа да можам да си го купам, така како еден прекрасен прстен денес и да не ме мавне шлог кога ќе ми кажат дека е 350 денари, сакам да бидам постојано среќна, сакам да не ме боли главата со секоја нервоза или промена на времево, сакам да немаме домашни проблеми, сакам со него да не е рај па во наредната секунда пекол, па пак рај, сакам... и сакам. каква вселена какви глупости, некогаш и вселени и галаксии и млечни патово, и јсп, и факултет и се е против вас. О да, тоа се оние неколку шити денови во месецот во кои нема помош, па си доаѓате дома се исплачувате и собирате сила да се насмевнете, затоа што секако утре пак ќе станете и пак ќе извадите насмевки на вашето лице. Период со многу замор, обврски, и соочувања, период кој сега горчи и премногу а некогаш ќе ми предизвикува најслатки насмевки ... период на целосно созревање и формирање на личноста, период кога зацртувам нешто и знам што сакам и што посакувам, си дозволувам да се сомневам во себеси, да згрешам, да се покаам, да се поправам. Период низ кој што секој од нас поминува.
Кога сакаш да избегаш од се и од секој, па дури и од себеси, но се освестуваш дека е џабе, дека мораш да собереш сила, да разбереш дека таков е животот, или те носи три метри над небото или тринаесет метри под земјата откако ќе те тресне од цименто, а ако не сме под земја понекогаш, нема да ги цениме убавините на небото, вистинската среќа и радост ...
Сила, да направиш чекор подалеку од вообичаеното, да го потиснеш кругот на стравот длабоко во тебе и да го заѕидаш, затоа што е невреден, а бегање нема, каде и да бегаш душата твоја си е твоја, а небото секаде е сино ...

 

СДК заборавив какво е сончево време ама секоја му чест, денес не ме разочара. Со либево се возевме онака без некоја конкретна дестинација, уживавме на морскиот воздух, се загледувавме во малите и раскошни куќи при крајбрежјето, си правевме планови, заедно сонувавме, посакувавме, копнеевме... Кој знае на каде ќе дувне ветрот. Каде и дувне, нека биде топол југ. Уживајте ми феминки, радувајте се дури и кога се гушкате со ќебенцето пред Тв. Малите ;бесмислени; радости се клучни да ве одржат во живот. Ве гушкам сите

 

И овој ден меланхоничен, го силувам со џез, кафето три пати појако, да ме одржи будна за овој клет испит.

Денес боев соништа. Ме праша што сакам од животов, му кажав не многу, а тој цела бајка, зе него и девојка му. Машко срце скротено и чисто. Убаво ми беше да слушам како сфатил дека е тоа тоа и дека сака да се труди иако врската им е на далечина веќе две години. Договор за повторна средба со апаратите и една мала авантура околку оваа рамнина само да се вратам од МКД.

Странициве на животов ми се недопишани знам. Сакам да ги исполнам со шаренило, ако сум требала сево ова да го трпам за кратки идни убавини не ми е криво. Само нека се случат.

Си туткам во џеб соништа, знам дека многу изгубени души си го пронашле својот мир, така и јас.. и си велам биди среќна Ирена, поради тоа што си, и поради тоа што даде, а не одземаш, и кога неможеш туркаш, паѓаш ама не се откажуваш.. верувам..

 

Со даде си рокаме музика, пиеме бело вино и идеме у Менада.

Еден е овој живот, нека биде полн музика и насмевки!

http://www.youtube.com/watch?v=VlFjf1pWk2c - ве канам сите на подиум, планирам вечер да си ѕенѕам, иако се планира мека џезерска вечер.

Скопје, те љубам, какво и да си...

 

Убав ден. Еден од оние кога го гушкам градов и сум среќна што се развивам овде.
Мултикултурализам, националности еден куп. Чудни лица и судбини, метро, трамвај, тролеј,автобуси...
Средени бабички со пријателки на ручек и дедовци со МекДоналдс оброци во парк.
Борба за маса во рестораните на паузите за ручек.
Падна договор за денсање во недела со луѓе кои ме смеат до солзи.
Викендот веќе ми започна.

Едит: Ги видов првите кокичиња денес...во вазна во козметички салон.
Ете зошто го мразам животот во зграда.

 

СДК дека навистина многу мразам кога ме боли стомакот,без разлика за каква болка се работи кога е поврзано со стомакот многу се нервирам, ме фаќа дури и некоја депресија

 

Ако вчера се раздадов до максимум денес си ги повратив силите. Ако до пред 2 месеца ми тежеше воздухот овде, сега сакам целиот да го вдишам! Градите ми се полни а јас чувствувам потреба за уште и уште.. Сонце, мирис на веќе расцветаните дрвја и свежина, перфектно. Многу ми беше убав денот, уште еден во низ , нека ми е наздравје нека ми се множат.
Во последниве денови добивам комплименти за некој посебен сјај и за позитивната енергија која сум ја ширела Баш ми е драго што другите така ме гледаат, а приметив и јас дека не знам како, ама им го подигам расположението на сите околу мене. Колку повеќе насмевки толку подобро!
Утре ќе имам гости, друштво од Германија ќе биде фино, ќе си излеземе утре во српска дискотека на песни за душа, ќе дрдориме пак цела ноќ... Ахх едвај чекам.