[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК не е важен изгледот и ставата,не е важно дали светот останува без зборови кога ќе те види...Важно е да го сакаш она што секој ден го гледаш во огледало, да се сакаш себе си. Битно е тоа што го носиме во срцето,она што не исполнува...битно е да сме СРЕЌНИ,да има со кого да ја споделиме таа среќа,да подариме среќа,и да направиме некој среќен.

 

Вистински дечко!

 

Денес просто да не речам се изнауживав. Си се подновив со нови трењерки и дури почнав да купувам и летни маички(што да правам беа слатки маичките)... Бев на гости кај братучетка ми. Таа има само 9 месеци и нормално не ја испуштив од рацеве, ах само колку ја гњавев и мислам дека покрај неа заборавам на сите маки и проблеми што ги имам, едноставно си играм со неа и просто ја обожавам.
Се видов и со дечко ми конечно да е тој во good расположение. Сонцево изгледа го мавнало во главата...
И така убав ден, убава прошетка си направив самата морав некако да се одморам од се.
И да заради братучетка ми не бев на факултет, како можам да пропуштам да ја видам неа

 

СДК многу малку време ве читам на работа сум оптретена домасе вракам во 17 часот уморна ручам спиам и се едно исто многу малку слободно време ми останува.Денес бев на фризер ручекот ми беше и вечера се време да се немало.Утре заминувам за Скопје терам викенд три дена планирам и мобилниот да го исклучам.Луѓе потребен ми е одмор се негде брзам се некој ситни обврски терам и за сите време имам ,за себе немам,сакам еден цел ден само да лежам.Земав книга од библиотека и секој ден се канам да читам.Мразам почнувам да станувам пасивна.

 

Ми се смачи од темнинава во градов. Црни улици, црни булевари, црно Скопје, црно се.
И се тоа е во ред, нели заштедување на енергијата.
Арно ама како не им текна крстот на Водно да го исклучат?
Не се секирајте, ќе биде полошо.

 

Копирање од форумов на фејсбук е дебилно.
А копирање од форумов на форумов е уште подебилно.

 

Сакам да кажам дека моментално сум опседната со Мачорот во чизми, поточно мачето во Шрек.
Како можеше да биде тоолку слатко и .... Видете гооо!!!

-Cuteness beyond any level!!!

-I wanna eat youuu!!!!

-Like a boss

 

Што убаво кога имаш опција да си го избришеш мислењето.
Се премислив, модни критики не е за мене стварно. Па и сликата што ја ставив со комбинација, ја утепав од носење, да си се почувам дур можам во тајност.

Спојлер

Не оти на некој му е гајле, али не би сакала ..

И сакав да кажам, ги добив резултатите од лекар, пукам, здрава ко дрен, уствари никогаш ништо не ми било. Сега можам мирно и раат да спијам.

 

Тажно е кога сваќаш дека завршува нешто што никогаш вистински и незапочнало. Тажно е да седиш секогаш со луѓе а да бидеш САМ. Тажно е да делуваш позитивно а всушност да си негативен...
Чудно е како работите доаѓаат и се случуваат тогаш кога несакаме, не планираме и не размислуваме за нив... Чудно е како кога нешто посакауваш со цело срце, кога знаеш дека нема да се случи а надежта останува, кога си заслепен од тоа проклето добро чувство наречено НАДЕЖ - а работите се исти, ситуацијата статус-кво и тогаш кога мислиш дека се ќе се смени на подобро го допираш дното. Доле си во бездната. Навидум безизлезна ситуација, за тогаш од никаде да се појави и да ти пружи помош некој кој си го заборавил и најмалку си се надевал на него. Некој кој дотогаш го немало на листата. Некој од отпишаните...
И така се во еден магичен круг - кругот на животот...
А во тој круг работите се такви какви што НЕ изгледаат, луѓето такви какви што НЕ се претставуваат.
Се е толку вистинско а толку лажно. Толку реално а толку нестварно.
За на крајот и ти да станеш таков - ЛАЖЕН а вистински...

 

Се прашувам уште колку удари од животот ќе добијам, а свесна сум дека ова е само почеток. Уште ништо не сум видела...
Морам да прифатам, да се помирам. Ништо веќе нема да е така како што беше. Помирувањето е почетокот на зараснувањето на раните.
Ќе кажам збогум, без да пуштам солза пред другите. Тоа ќе го правам сама, затворена меѓу моите четири sида.
Ќе се одвикнам од оваа болна навика. Од потребата да биде постојано до мене. Од оваа зависност што полека ме руши. Велат дека во секое лошо има и нешто добро. Сакам да верувам дека е така, продолжувам да ја барам светлината во секој ужас и мизерија. Ќе се навикнам на отсуството кое ќе биде болно на почетокот.
Ќе ги оттргнам од мене сите кои прават да страдам. Доста беше. Вложив и дадов многу, се трудев, секој ден така ми поминуваше. Но незнам за што. Изгледа за џабе.
Сега ми е тешко, но си ветувам дека нема да биде за долго, ќе застанам на нозе и пак ќе се насмевнам, дури многу поискрено од порано.
Ќе блескам.
И ќе бидам среќна, наскоро.

 

Продолжен викенд дома, барем за мене, недела исполнета со јадење, исцеден буџет до последно денарче и сега е точното време за цедење на чарапи да тропне некое денарче, а врв на неделата - торта со смокви и урми. Боже, со што го заслужив ова, не знам како да го наречам, искушение или задоволство. А,бе, се е убаво и розово, додека некој не спомне да јадеме некаде надвор, да јадеме пица, да јадеме торта, ама стварно веќе, аман. Не може човек на раат на диета да биде, пу јазк. Чир ќе фанам од толку јадење.

Бев на роденден кај едно малечко детенце, кјути пај, братучетче и емотивно гушкалаво рипче кое има точно 2 години а ги знае речиси сите букви, благодарение на мене и Бушавата азбука. Ме изненадува секој ден се повеќе и повеќе, а посебно ми е смешен кога гледа букви во најнеобични работи... Свиткана играчка му личи на О, закачалката на М, авионот одозгора е А.

Сега надежно ќе си легнам пред полноќ, сестра ми утре е прва смена и веќе отсега е загреана за дерење во раните утрински часови.

Животот стварно ми се разубавува после торта.

 

Значи колку и да имам години, колку и да сум возрасна и сериозна, секогаш, ама секогаш ќе си останам дете за цртани. Само што го изгледав Шрек 2 по 1000 пат и се изнасмеав за сите пари, олку од Нова Година се немам смеено.

http://www.youtube.com/watch?v=YTXiWQITb_0

Donkey, you are.....
A STALLION BABY
Trot trot, trot in the place! YEAH!

http://www.youtube.com/watch?v=LfPYB9HU-ys

And now we are SEXY!!!!

Не можам, стомак ме заболе. Ма го обожавам Донки Детиште сум, знам

 

СДК дека навистина ми треба помош, а не ја добив во соодветната тема
Дали имате некои сознанија како да се имплементира 6-сигма методот за решавање на даден проблем. Митребаат насоки.
Уште поважно од тоа е дали би ми помогнале
Економистки Вие сте на потег.

 

Направив првомартовска ретроспекција во умот.
Пред една година.. се‘ беше поинаку. Клише.
Се наоѓав на друго место, во друго време, трета димензија и поинакви луѓе.
Не течеше ни тогаш мед и млеко. Не знаев што и како сакам. Индефернтно. Неутрално. Избрзував со работите кои течеа и секој вметнат збор од страна го бришев со гума. Но во оваа област па и не се каам. Можеби за други направив погрешен избор, можеби и навистина го направив, но од грешките се научив, од сопствените... Не се каам што видов понаков свет, фини луѓе кои ми се врежаа во срцево и двор во кој закопав многу убави спомени.

Други беа луѓето со кои го минував времето. Да, многу поинакви..
Сеуште не знам дали у позитивна смисла, но забележав дека менувам друштва како долна облека.. Е сеа.. мило ми е што се среќавам со различни луѓе и лепеза од карактери, но мана ми е што сум носталгична.
Брзо се приврзувам, давам се од себе, од спротива како бумеранг ми е вратено и ондак некој друг ми се појавува у животов или ми се здосадува, и се прави таа замена. Некогаш, најчесто навечер кога си пуштам релаксирачка инди музика си се потсеќам на некое минато време, си пуштам по некоја солза, дал од мака или од среќа, а утре пуштам силен чекор напред као ништо да не било. И така пентагон со заоблени краеви се врти и врти и врти.

Фори, цаки и смеи ни беа шемата. Тогаш мислам дека ја најдов мојата складност. Се разоткри непознатиот иск и го разрешив крстозборот за да го даде оној последниот збор. Ја открив асоцијацијата. Но за жал или за среќа ја испуштив од рака како ситен песок. Незабележливо. По втор пат.
Па потоа направив транспорт и се трампав за нешто ново и невидено со мисла дека е ‘она‘ правото. Којзнае, може беше, може сум се лажела. Ипак ништо не остана неизрезбано во деснава комора,
И понатака ќе биде поинаку, предчувствувам.
Претчувтвувам дека по трет пат ја правам истата грешка. Има неки тај женски инстикт.

Вкусот кон Животот ми се промени како и неговиот мирис. Од една страна скокав на друга, наместо полека да се движам со лагани чекори. Се тркав со времето што резултираше на недефинираност.
И пак празни зборови, Шведски фолк и лимонада.
Со своите мисли у брод си пловам во ноќва.

 

Не е важно тоа што до дома не можеш да си стигнеш без да те закачне некој кога има светла, па дури и преку ден а они уште ги изгасиле уличните. И што е најтрагично прееска накај 3-4 ги приметив сите дека светат кога беше ден, а кога се стемни ги исклучија.

На страна од ова, неам ни живци да мислам на ова, ниту пак енергија. Ми се спие премногу, ама ете глупава сум и не сакам да си легнам. Ми е гајле.
Ќе дојдам утре од школо ќе се отспијам.

Се нервирам многу, многу расипано општество имаме, просто кажано не ми се живее тука, како во гето да сум. Не ми се ни искача од дома заради помислата дека можеби ќе треба да си одам од друга страна за да не ми пререче некој нешто. У блага форма кажано.. „пререче“. Добро ќе беше само да збореа.

Страв ми е.
И на крај у наша држава, пак ние си го јадеме.
Каде одиме ...

 

СДК ништо не е случајно, се е намерно кога човек би ги знаел работите однапред :geek: и дека нормално не може да ги знае однапред, се е случајно... која иронија

И главава ме болит значит не е празна

 

Секогаш она Немаме пари го ублажуваме со она Ќе биде подобро.
А кога нема да биде подобро..... пак ќе биде подобро.

Мамо, те сакам многу, ама изгледа дојде време ТИ од МЕНЕ да учиш.

 

Пројде денов... И после толку перипетии и небитни ситни настани и солзи, си заврши со насмевка.
Пројде, можам да кажам дека пројде.