[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Kолку мразам ненајавени гости Aло, човече јави се и најави се, кажи дека ќе доаѓаш, луѓето си имаат работа по дома .
Tаман се спремив да си правам тоа што сакам, оппп, звони некој на вратата

Eпа се изнервирав, само да се надеваме дека нема да се заседне, зашто со се татко ми низ прозор ќе ѓи фрлам

 

Ваков ден одамна се чекаше
Преубав, сонцето си грее, само за кафе е денот, конечно се видов со другарка ми, муабети муабети 500 , како и да е си ќарив нови чевли, и сум пресреќна , абре ги сакам, знам и тие мене.
Си купив материјал за фустанот, не е мастило , тиркизен е
Шнајдерките мн го бендисаја.
Ахх преубо се чувствувам, времето ме прај среќна , а и луѓето околу мене.
Ми фали мечето мое, ама стрплива сум
Одам сеа пак на кафе, и на малку трачарење.


Имајте убав ден.

 

Act like a WOMAN think like a MAN .

 

Ние сме си шемаџиски народ.
Шема е да имаш нов мобилен иако го исплаќаш на 24 рати и касниш со плаќање на сметките битно си шемаџија.
Шема е да седнеш во виден кафич на први седишта да те види народ, а ти да исмањачиш. Иако за тоа време шефот 10 пати ти ѕвони а ти си недостапен или уште подобро имаш предавања на факултет или школо.
Шема е да купиш куче кои твоите го гледаат, но ти еднаш месечно да го дотераш во облека со ново ременче и да го шеташ низ градот својот миленик.
Шема е да извадиш цицка и гола нога на прво зимско-пролетно сонце.
Шема е твојот ФБ да е во тек со сите новости, па наместо луѓето да отвараат тиме.мк ќе ти го отвараат твојот ѕид е ќе ги прочитаат сите новости кои си ги лајкнал и се во тек со се.
Шема е да имаш свои видеа на јутуб, дал комичар си, дал пејач, дал рецитираш, дал снимаш природа сеедно, битно на јутуб си бе човече. Уште пошема е ако тоа е предлог за брак, па и на јутуб, на вести, на точка.мк, на зазабава акции повисоки од Макпетрол.
Шема е да се шеташ низ Џамбо и да се сликаш со сите играчки без притоа ништо да купиш.
А последна шема е да кажеш дека ги постиш велигденските пости.
Да бе, постиш.
А притоа и пушиш и пиеш и се лапаш и се сексаш ама битно постиш.
Ах да и јадеш соино млеко, соја, јадеш паштети, јадеш растителни кашкавали, јадеш 100вида колачиња навидум посни и да, ти постиш. Аха така ќе се исчистиш од гревовите. Да да. Нема везе шема да си...

 

Денеска е навистина преубав ден.Иако малку ненаспана,се средив и отидов на кафе со многу добра другарка.Муабети еден тон,тепачка која побрзо да каже нешто Скопје повторно почнува да живее,реки народ по улиците.Ова е период кога најмногу го сакам нашиот град.Сонцето некако не расположи сите и направи барем за миг да заборавиме на проблемите.Имајте убав остаток од денот

 

Сонцето ме расположи, па се разбира излегов. Среќна сум... конечно по толку време видов девојчиња кои си играат пред зграда, играа царица. Потаму едни две момчиња се бркаа, па застанаа да си купат топка од бутката... Е тоа ми го исполни срцето, да знам дека уште постојат деца кои играат пред зграда и не се опседнати со новиот начин на живеење
Се потсетив и јас како играв како мала па сакав и јас да му се придружам

 

По карактер не сум мрчало, не дека несакам да мрчам туку затоа што ај донт гив а фак фор енитинг ама денес од толку пи*ки во градов не успеав да поседам со глава крената накај набото, да му дозволам на сонцето да ме погали. Од кај искочија толку цури која од која појака, настрана паштетата и очилата од кои не се гледа 90% од фацата.
Што им требаат коњопоиите на сред улица не ми е јасно, и како на некој му е удобно да седи, пардон да стои на сред улица и да пие кафе ама не е за кафето работава, ц.
И да, тренд најлоша (не)услуга евр!!! Уа! own:
Од сеа на сончеви вакви денови ќе идам да пијам кафе у парк на трева, ама во стариот дел, новиов цел смрди на зоолошката, а стариот пак... што од езерцата што од неписмениот народ што фрла ѓубре и ке*а кај стигне... Не бе, на водно ќе си идам... ама па и таму ми има напукани фаци, со штикли шо се возат у жичара... Не не не не, у дворче ќе си седам на раат, никого да не видим.

 

Страшно ме иритираат луѓе што не гледаат за себе него за другите околу нив. Мислам муабетот- Леле па петок и сабота излегуваш? Леле а зошто не излегуваш често? Па кафе преку ден не е кафе. Што тебе по ѓаволите те боли што јас правам или не правам? Ако ми се излегува ќе излезам кога ќе посакам, ако сакам ќе поминам дел од денот надвор , но со квалитетно друштво.
Или пак - Леле врска на далечина. Ау јас не би можел,а такво нешто. А всушност пред месец дена раскинале некоја таква врска или нетски со некоја личност си одржуваат некоја т.н врска. Па на некој што не го ни познаваш му се правдаш каде си и со кого. Ахам де, не, не можеш да сфатиш таква врска.
Време е да се сфати дека секој човек е приказна за себе, никој не е ист ко другиот и секој си живее како што си сака.

 

Денешново саботно сонце, не смеев да го испуштам, па макар и што немав друштво за шетање.
Не му ја мислев многу, па си ги извадив наочарките, фатив ташната и се фрлив во поход.
Ги наполнив кесите со ситнурии, за на крај сметката да ми биде како да сум си купила капут од нова колекција. Ама не е важно. Тато вели дека здравјето е за чување, а парите се за трошење - па, тоа ми стана мојот главен аргумент кога ќе ми преречат дека исаф немам.
Си се почастив и со нова фризура, па додека пиев кафе со фарбата на глава и листав списанија, се изнаслушав најразноразни муабети. Е, фризерницата ти е место каде ќе чуеш се за секого.
Еден куп жени собрани на едно место - слика вредна илјада зборови. Една шиша, друга седи со фолии на глава, трета вари кафе, четврта гледа на шолја, петта разгледува списанија, а сите прават муабет и се надвикуваат со музиката во позадина. Секоја со своја приказна, секоја има за што да се пожали, да се пофали и да каже нови трачеви.
А јас си седам на страна, ги слушам и си се смешкам.
Жени - си велам. Кој не може да не разбере, попусто се обидува.

 

^

 

Прв бран на потопол воздух, сончев предпролетен ден и оп одма се појавија.
Мои вечити непријатели. Моја вечита фобија. Кој ако не пајаци.
Морници ми поминуваат низ телото со самата помисла на тие гнасни, брзооди створења.
Барем да беа неподвижни или да одеа поспоро веднаш ќе ги згмечев сите до еден без размислување, а вака постои ризик да ми избегаат и да се скријат, и тоа е тоа што не ми дава ни да посегнам да ги убијам, а само уште повеќе ме вознемирува и го бранува мојот внатрешен мир.
Како само првиот топлотен бран да го чекале, за да се вселат, да излезат од кај и да се криле изминатиов период.
Е убаво си беше цела зима ни траг од нив, поубаво неможе да биде.
И таман подзаборавив на тој мој страв и баш се радував на денешниот прекрасен ден, кога гледам грозен пајак на плочките како предупредување дека цела тековна пролет и лето ќе ми висат по ѕидови, ќе ми лазат, ќе викам, ќе се дерам, ќе плачам и паничам.
Можеби многу банално изгледа сето ова, но со овој страв никако неможам да се справам. И морам да кажам дека животот би ми бил многу поубав доколку не постоеа пајаците.

 

Прекрасен ден, поминат со кафиња, поминат со луѓе. Овојпат го фаќав сонцето зади ролетни, но со сончево мили луѓе. Сепак, ми беше светло и убаво.
Обврските се на waiting list, само поради тоа што убаво ги ескивирам, а и времево не ми е кратко. Можеби денес.
Не се жалам од периодов, за се‘ што плачев дека ми фали, сега можам да кажам до некаде дека го имам. Се случува нешто, караванот врви, како секогаш.
Сега сум во онаа фаза, каде што треба да се поставам цврсто и стабилно.
Да реагирам на секој потег кој што би можел да ми го растревожи срценцево.
Да ја зачувам гордоста, а да не се суетизирам. Да ја најдам онаа средина.
Да покажам заби, а да не преплашам.
Да дадам внимание, но да не претерам.
Имам неизвесност, огромна хемија, вратени повици, акција, убави насмевки, реакција и тролови во стомаков. Да, ми ја тролаат утробата и ме прават така малку како потресена. Шо ги вртам, ќе ги сечам На игнор ќе ги ставам ако не, идеме или јако или никако.
Сум кажала и порано, на такви ненаметливци како мене, инаетот им е врвен начин за просперитет. Немате идеја, колку не сакам да сум упорна, а сепак се борам како лавица. А лавиците никогаш не се напорни, кинат глави во краток рок.

 

СДК дека си ги искршив коските денес играјки фудбал. ма јас не сум знаела дека ме бива за гимнастика.. се испревртев ко тенџере по долнина. таман мислев да се жалам ми текна дека ко мала ги затварав мравките во тегла и сфатив дека падот ми е заслужен.

 

СДК.....дека низ главата ми се врти една народна поговорка - она што нема да ве убие ,ќе ве зајакне.

Дали е тоа така?

Уште колку обиди за „убиство “ ќе морам да претрпам?
Чудно,воопшто не се чувствувам зајакнато од сите тие глупави случки кои ,нели треба да ме зајакнат.

Човекот е посилен од камен-да,ама и каменот ако постојано се става на топло па на ладно ,еден ден ќе се претвори во песок.А човекот ......

Уморна сум веќе од постојана борба со болести,со разноразни муабети кои се надофилувани,надодадени,итн.
Уморна сум од тоа да внимавам на секој околу мене да му објаснам што,зошто,како,со кого .......

Животе...поштеди ме,не можам веќе...не сум дрво,не сум камен,...само една кревка душа која бара малку мир и спокој.

 

СДК.....УФфф каков ден...си го поминав супер (се разбира уште не е завршен) моментално сум оптимистички расположена и го сакамм животот

 

Веќе немам време ни за самата себе.
Апсолутно се запоставив. Учење, учење и само учење... Не се препознавам себеси.
И апсолутно нон стоп дежурната Реина Дел Сур, ја снема...
Има и причина драги мои..
Сепак ќе ви кажам дека ми фалите, а за жал ептен ретко имам и време да ве читвам.
Да се растеретам и ќе ви се вратам со сигурност!

Ве сакам најмили мои и ви праќам топли виртуелни гушкии

 

Ееее, стари мој, стари. Каде си сега да видиш како твојава фамилија се збира само кога на некој од нејзе ќе треба коските да му се фрлат в земја?
Утре ќе дојдат да ти сипаат ракија и храна над гробот. Да знаеш дека нема да бидам таму. Да знаеш дека ќе те посетам тогаш кога ќе поминат сите овие церемонии и сите што до вчера цимолкаа ќе заборават на тебе. Знам дека никогаш не сме биле блиски, но ти си моја крв и оваа загуба ме боли. Не знам дали оти нема никогаш повеќе да се вратиш, или оти жена ти се распаѓа без тебе па ја гледам како ко жив мртовец шета низ дворот, низ куќата.
И братучед ми те бара, прашува каде си, малечко, не разбира.
Кога ќе подразмислам, ниту јас не разбирам.

Но тоа е што е, за нас овде животот продолжува. Не знам каде се наоѓаш сега, дали постои такво подобро место. Почивај во мир. Да знаеш само дека зад себе меѓу другото остави безброј дебили.

..ете така, од увек знаеше дека сум портокалова овца у фамилија.

што да ти кажам стари, ужасна личност сум, нели? Знам....

 

Сакам да кажам дека ако не ми дадете совет на темата ЉУБОВНИ ПРОБЛЕМИ И СОВЕТИ каде што сега побарав совет,ке ви се налутам на сите

 

Си го потрошив денот на шопинг. Сама.
Си се задржував колку сакам, во која продавница сакам, пиев кафе сама и со последни сили се вратив дома. Сама.

Една прекрасна девојка плачеше до мене во метрото. Имам некаква глупа навика да размислувам за луѓето кои среќавам, претпоставувам и составувам приказни за нив.

Еден пријател речиси ме расплака, ми недостига дома, многу. Никаде не е толку удобно како на каучот со мама. Ќе издржам, имам уште многу да истуркам.
Убаво е да знаеш дека има место и луѓе на кои секогаш можеш да им се вратиш.