[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сакам да кажам, ама никако не ми доаѓа, ми застанува во грло, и не можам никако да го извадам. Исто како сонот што милион пати сум го сонувала - дека ми треба помош, сакам да викам, ама никако да пуштам глас.

Исцрпена сум од температурава што веќе втор ден ја имам, ми се смачи од лежење, а сепак има еден дел во мене што се радува на безделничењето, затоа што само кога сум болна можам да си го дозволам без грижа на совест. А слатко е понекогаш!

Мачно ми е и тоа што чувствувам како некои луѓе ми се оддалечуваат, полека ги губам, а процесот е болен. Се чувствувам како вишок, а не ми е убаво кога се чувствувам така.

Уште помачно ми е што чувствувам како сама себе да се губам, и ми доаѓа да почнам на цел глас да викам Ариеееееееееллллллл, каде сииииии... а немам глас. Исто како во сонот.

Ова е само привремено чувство, главно поради температурата.
Среќна сум, само болестиве и обврските ме спречуваат да се видам со луѓе кои ги сакам, а тоа ме фрустрира.

 

Ситуацијана надвор претходно ја имам видено само на хорор филмовиве.
Празно,темно,се е затворено,ниту еден човек не мрда по улица, буквално пост апокалиптично.
Језиво.
Бар некое зомби да имаше,колку за разонода..

 

Кој знае какви не глупости ќе му напишев на дечко ми да ми беше сега споменарот од 5 то одд

 

Незнам,незнам што да кажам... Реков дека нема да отидам предалеку но сепак отидов. Не прејдов на главното, ама сепак жалам, жалам за тоа што го направив.
Иако беше преубаво, уживав и знам дека сакам пак да се повтори, незнам, нешто не ми дава мир во душава, незнам како ќе спијам вечерва, којзнае како изгледам сега во неговите очи. Како најобична лесна девојка, ку*ва?! Не верував дека ќе го направам ова, иако постојано го замислував но мислев дека се ќе остане само на моите фантазии, дека нема да дозволам.. Но беше едноставно посилно од мене, ме понесе моментот..и се случи што се случи. Па сега макар колку и да се обвинувам тоа нема да се смени. Сакам да останам со него, убаво ми е... се чувствувам топло и заштитено во неговата прегратка.. А штом ова еднаш се случило, колку и да не сакам колку и да се спречувам да не го направам, знам дека ќе се случи пак. Но тогаш нема да биде грешка, веќе ќе биде навика.

 

Добро бе,шо се дешава во то Скопјето ? Ко некое бојно поле ми изгледа! Ц ц ц страв да му е на чоек да живее таму,дури и на улица да излези САмо читам тепачки,овај онај го нападнал,кршат,палат,тела се наоѓаат,шо не Страшно!

 

Едностовно...тој не е тој...
Требаше да знам веќе подолго време..
Но, добро е...
Никогаш не е предоцна...
Барем така мислам.
Повторно идеализирав, повторно го живеев сонот кој го сонам пред да заспијам.
Не е лесно, сепак мислев дека тој ќе биде посебен, оној баш како за мене...оној кој треба да „ме спаси“..
Но, добро е, никогаш не е доцна..
Зарем и после се, немам воопшто самодоверба... добро тоа е тежок збор..
До толку не верувам во себе, после се...
Како можев да не го слушам својот внатрешен глас, како можев да не се слушнам СЕБЕ, а толку гласно си викав одвнатре...
Како можев насилно вака да се разболам..
Но, добро е...се надевам дека искрено сфатив дека ТОЈ НЕ ТОЈ..

 

Кога текстов би требало да се вика,насловот сигурно ќе беше ''Последниот мафин''.
Зошто..не прашувај,не ти кажувам.
Ко да пишувам состав за кралицата пролет,шо ја облекла својата зелена наметка и со своето магично стапче прави виножиткасти лудории.Петто одделение далечната 200?.Ме мрзи да бројам кога беше.И вака и така времето си минува..
Дур се мислам да го гризнам последниот мафин од кутијава..под изговор оди со млеково,ми текна дека е сабота вечер.Јас тазе туширана и по пижами,дремам пред компјутер..не дека нешто ми фали,ама глупо ми паѓа што цел сет му го знам на диџејот.Епа така,од секое дрво свирче не бива.
Татко ми се заебава на моја сметка дека сум патетична денес,зошто мажот ми бил ван града.Тој се заебава,ама можда е во право.Стварно можевме да се туткаме кај мене,кај него..негде.
Ама можда и не е во право стариот.Пак ништо не ми фали.
И можам каква сакам приказна да раскажувам..
...но пука филмот.Од време на време.
Ко вчера,ко пред тоа.Некоја критична точка кај шо се мешаат реалноста и нереалноста,интуицијата и паранојата..лагата и вистината.Уствари точка,стадиум,ниво како сакаш речи го..кај шо се губиш во просторот.Мака ти е од смеење,мака ти е од плачење..мака ти е од климање со глава и мака ти е што ти е мака.И не ми е поентата да се жалам на животов што го имам,зошто кармата е кучка.
Се плашам да си играм со неа..и дефинитивно студена ноќ и бивши љубовници е глупа комбинација.
Друго глупаво што ми доаѓа е што..ништо,не знам ни јас.
Си играм пиши-бриши.
Не знам да пишувам за лоши работи. Ама си имам добра и лоша карма. Сношти дур го чекав него да се јави,сакав да напишам љубовен текст..ама ме прекина.И налути..па ме смири.
Па можда татко ми е во право..
а дур му се мислев на мафинов,тој заспа..па немам со кого да го поделам.Дефинитивно е за мене..ќе те лупам,ќе те јадам..ќе те лупам,ќе те јадам..и толку е.

 

Живеам за овие ноќи!
Кога сум слободна и имам можност да бирам. Кога нема лимит и поставена граница, а сепак постапувам разумно. Кога го гледам како се смее, а срцево ми игра од среќа!
Некогаш ми се чини ќе ми излезе од градиве..

Живеам, чувствувам. И после целодневни убави емоции, дојде време да почувствувам умор.
Сладок ми е, но веќе неиздржлив..
А, морав да го напишам постов за да се сеќавам. Камо секој ден да беше ваков.. ќе се спротивставував на сите други мислења кои тврдат дека животот е тежок!
Не, не е, посебно не кога околу тебе се сите што ги сакаш и што ти требаат. Што ти даваат потребна доза среќа, зошто не милуваат да те гледаат во поинаква состојба.
Вистинско е ова. Постои..

Мое е и не го давам!

 

По утрото денот се познава? можда.. ама ноќта не хахаха .Како ми почна денот, абре ко да бев станата на лева нога, а кога и ке размислам подобро мислам дека стварно станав на лева нога .Се ме болеше вака така онака, и одеднаш оп се се опраиии..Ко некој со волшебно стапче да ги промени работите.Божем ке останев дома да учам ама ништо од тоа бе..Си искочив надвор.Малце плачев малце се смеев.Важно ја постигнав змислената цел.Некогаш мораш да бидеш кучка за да успееш бре, да покажеш запчиња.Амаа кучето што лае не каса.

Дефинитивно оваа ноќ може да се вброи во мојата листата на топ ноќи.

Најсреќна сум кога моите сакани се среќни.

 

Какво позитивно расположение те обзема кога си ја гледаш љубовта покрај тебе.
Млад, паметен, згоден, убав, моќен, со сигурен од и став, што би рекла јас, да ти е страв да помислиш на такво рипче, редок е, не си безбедна ни секунда!
Чуството кога рацете и снагата ти се тресе, одново, одново и одново...
Како еден рингишпил, секогаш исто треперење, само што како се бројат секундите во возењето и се зголемува брзината, така и ти се посигурна во чуствата и се посилно трепериш.
Тоа е таа моќ!
Една и единствена движечка сила за насмевка.

Плановите си ги нанижив уште на почетокот на годинава, само малку го модифицирав листот, заменив и засилив нови потточки. Лавиринтот кој ме гушеше одреден период, го оставам да се мачи сам себе,бидејки е толку прост и лош, јас ке го држам правиот автопат пред себе, од кој никогаш не требаше да скршнам и да се приклучам на мрачно едносмерно патче.
Но шта је ту је, како викаат, она што не те убива те прави посилен и баш ти фала лавиринту.

Се радувам на патувањето, како дете на тазе шеќерна волна , ќе ме прероди, осамостои.
По него, го планирам и брзото преселување и отпочнување самостојно живеење, чепкам по интернетов продавници за мебел, бела техника, и сега за сега уживам, не е напорно.

Сонувајте драги мои, сакајте ги будните соништа, тие се визијата и патот за и до успехот, а пред се љубете со цело срце, тоа е поголема среќа од сите шеќерни волни и фабрики за чоколадо.

 

Пливам во море од носталгија вечерва.

Стари слики, стари разговори, стари работи што ги чувам.... Понекогаш мислам дека животов мој можам да го сместам во кутија. А понекогаш се прашувам зошто толку многу сум приврзана за старите работи и зошто не се ослободам од нив, еднаш и засекогаш. И сето тоа не би било толку лошо да не го правев во 4 по полноќ. Тишина, темнина, Балашевич во позадина...болна комбинација.

Втора работа, ПМС. Треба дополнително објаснување?

Трета работа, здебелена сум 1кг. Павлака+мајонез со секој ручек и не е најсреќниот избор, ако сакаш барем да останеш со иста тежина (silly me, сакав да ослабам).

И за малце ќе заборавев, четврта работа - времето! Ужасно е! Сакам сонце и мали облачиња и јужно ветре и да се шеткам на кеј...

I need a boyfriend or something lol
And some sleep

 

Tonight i'll be your naughty girl
I'm callin all my girls
We're gonna turn this party out
I know you want my body
Tonight i'll be your naughty girl
I'm callin all my girls
I see you look me up and down
And i came to party


And I'm feeling sexy....

Само ќе вриштам, исто како што внук ми од 10 месеци вриштеше денеска од среќа дека на него беше целото внимание....
Убаво е.

Другарките ги обожавам.
Се обожавам себе зашто баш тие ми се другарки.

Му ги сакам и смрдливите какушки на внукот.

И го сакам виното, во било која боја,

 

Нема да имам време денеска ни книга да фатам ваљда горниов ќе ми прогледа низ прсти па ќе поминам со лесно на тестовиве во понеделник.

Плус сакам да кажам дека преку таквото ми е од луѓе што само ги коментираат постапките на другите а не можат да си го видат тилот и да сфатат всушност дека имаат сериозни проблеми и комплекси и се бетер од особата која што ја оцрнуваат! Get a life!

Многу несериозно почнав.

 

Драги Господе!
Ти благодарам што си тука за мене кога никој друг не е!
Ти благодарам за утрата кои ми ги исполнуваш со радост без некои посебни причини.
Ти благодарам што длабоко во мене ме убедуваш дека јас самата сум единствената причина за која треба да се борам секој божји ден!

 

Денес ми е лошо, ме стега нешто внатре силата ми е исцицана и не знам од каде да црпам енергија утрово. Дланките ми се потат срцето ми чука ко лудо, а знам дека не треба и не смеам да размислувам вака. Па што ако е така како што мислам ? Што би можела да направам? И така сум во забранета зона ама не можам, ми смета. Офф леле колку сум само збунета. Ми треба воздух и ладен мозок, и далечина од него макар на ден, два.
А таа, знам дека имаше корист од целата ситуација синоќа ама толку сум наивна што не ми дојде ни на памет таква мисла.
Ќе си седам мирна во моето сигурно катче и оставам водата да тече околу мене. Нека тече нека оди, нека измие зло немири и мрсни мисли. Само смирено и полека, на врвот сум и не планирам да слегнам ни скалило удолу !

 

Мразам разделби (макар и на неколку денови )

 

Деновиве сум сама против сите. И пак сум во право, и не попуштам само за да бидам во тие „повеќето“. Ќе си стојам цврсто на мојот став, зошто тоа е вистината, а не она што се обидуваат да ми го наметнат.

 

Времето е топ,романтично!

 

Честитка со натпис "I Love you mommy"! Изрецитирана песничка "Очите на мама", и коментар "мамо твоите очат блескаат како месечината и повеќе". Гушкања, шетање, возбуди, сакања. Јас и таа повеќе од едно.

Деновие искрени. Вечер пат за Софија. Умор ме совладува и мразам кога ќе помислам колкав пат поминав уште колку имам да поминам.

За Келн потврдено 12 Јуни сум таму. Избрана како преставник од наши студенти кои студираат таму. Убаво ми е кога знаеш дека правиш нешто од љубов, не им се нудиш и пикаш под нос, а тие те повикуваат.

Штипјани ме повикаа за изложба повторно во Април. Да се смирам малку и на сите им давам одговор. Деновиве ќе си купам многу книги. Тоа знам. Ќе љубам. Ќе ја сакам. Ќе пробам да ги средам односите со татко ми, ако воопшто е возможно. Ми се јави да ме праша до кај сум. Прв чекор. Знам дека вредам и сигурна сум во себе. Убаво е тоа чувство на себепочит.

Скопјево тмурно е.. ама јас ќе си го развелселам денес. Одам со моите најмили на ручек, Мила сака да се дави во шопска, Е да ми збори за идни љубови, П незнам ама знам дека ќе го ислушам, љубово за прв го доживав како поинаква личност. Не се опишува. Друг сјај има во очите. Присутен е. Не е изгубен, со амбиции и почна да делува.. Мајка му ми се заблагодарува што сум успеала да направам нешто таа што неуспеала да го разбудам. Љубовта е помоќна од многу работи тврдам. Мајка ми ми вели најди се бре дете некој од таму. И велам да бе да, тоа иде така, плукни залепи.. Кој сака срцево на тој го давам. Не бирам земји и материјал, туку љубов.