[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Глупавоста на народов е неизмерна. Како што гледам и заразна е, никој досега не се одбранил од неа. Сакал или несакал покрај сите тие луѓе и ти ќе отупиш.

 

Така е или не?

 

СДК скршените срца заздравуваат, а кариерите напредуваат.

 

СДК никогаш веќе не ја отврам темата необјасниви случки готово дефинитивно вечерва нема сон за мене

 

СДК дека ми е убаво. Расчистив со некои работи од минатото. Сега знам кој и што навистина го заслужува моето внимание. Нема веќе враќање назад!

 

СДК шо убо е кога човек цела нервоза или ете негативна енергија ќе ја пренасочи во зумба, фитнес се набилда после насмеан од увце до увце

 

Имам чувство дека работите полека се средуваат...
Го сакам ова чувство на оптимизам. Нека трае!

 

Не ви се чини дека нашиве некако повеќе пишуваат за Јоксимович него за Калиопи?

 

Ви велам јас неделнава досада ме тера на готвење , преѓеска пита , сега торта со вишнички абре убавина испадна ....само малце усм ја претерала со вишните ми дадоа комплимент као да се наоѓале во градина со вишни ,многу ми е гајле мене ми е убава повелете

 

дека утре ич не ми се иде со глупине деца у школо

 

За прв пат го сакав дождот.
Го сакав затоа што гледајќи го низ прозорец, не забележав дека и мојот одраз во прозорецот е полн дожд.

Please don't stop the rain...

 

Уживам во мирисот на ова какао додека чекам да се олади,а за тоа време си пијам сок од боровница.
Овааноќ решив да останам дома сама и да си ги гледам филмовите.

 

штотуку изедов едно вакво и никогаш во животот не сум била посреќна.
Толку време помина од кога последен пат пробав.
Во секој гриз како да се криеше по едно делче од моето детство, како да се хранев со мирисот на мојот дом, топлината на мајчините раце, татковата налудничавост и храброст да изиграва витез со тенџере на глава само за да ме најде во игра. Како да вкусив од одразот на мојата неуредна детска коса во огледалото. Сестриното бебешко лиценце.

Сега од сето тоа останавме само ние, како појави, како силуети. Ниту татко ми е витез, ниту топлината на мајчините раце не е иста. Ниту сестра ми е бебе, ниту мојата коса не е толку неуредна. Ниту огледалото е на истото место. Јас прераснав во суштество кое животот си го влече по куферот, а од моето детство ни д не гледам понекогаш. Освен кога јадам шеќерно јаболко. Тогаш сфаќам дека иако морав да размислувам како возрасен, иако животот ми нанесе толку удари, моето детство беше само мое. И какво е - такво е. Можеби немам многу радости на кои можам да се присетам, но колку и да се малку, колку и да се мали, тие се мои, мои. Јас сум среќно дете.

 

Ме јаде. Ме јаде одвнатре совеста. Се каам.
Изедов едно чоколатце. Забегав од диетата. Неможев да му одолеам.
Нема веќе! Не јадам!

Страшно многу ми мава на психичка база ова.

 

И еве ме мене,пред компјутер,славам сама со себе затоа што денеска ме израдува црвената боја,слушам некој транс кој ме враќа некоја година порано и на кратко губам време,наместо да читам за имуноглобулинчиња и све остало.
Ама си ветив сама на себе дека од утре ќе ја испратам неодговорноста,затоа вечерва си допуштам ова све.
Јас не ветувам,затоа што не исполнувам,но вреди да се проба.

Се читаме во некои послободни времиња.

 

сдк о д клинка и се восхитувам

 

Абе Лана Дел Реј умрела?! На нејзините видеа на јутјуб видов. Као од дрога било..?

 

Нема никакви вести околу ова, а и Википедиа одма реагира на ваквите работи ако се вистина, така да не умрела.

 

Сите проблеми почнуваат со мен