[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Знаев што да ви кажам се додека не се најавив на фемина,.сега незнам мајке ми

Денот ми помина ужасно благодарение на мојот професор кој ме малтретира како луд и ми го расипува расположението со неговите злобни муабети!

Спојлер

го мразам бре !

Ми вика: Лорита,некако најслаба си ми во пракса..Замислете! Па знам,. што да правам кога не ме интересираат кондензатори,отпорници..мерење на напони и струи.Не ме интересира! Безволно учам!
Напони и струи над глава да му никнат,дебил еден!


Не бе ... не! И после да сум расположена,нели?
Но и покрај сите нервози од училиште...кога дојдов дома и ги видов лицата на моите најмили,насмеани! Аххх,

Се на се, некој тмурен период ми е оваа.Ајде нека помине побрзо

 

СЕ РАЗБОЛЕВ ЛЕЛЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕ

 

Како може значи една личност да ми го расипе расположението. Прокет да е.

Спојлер

Го мразам бе!

 

СДК дека многу ми е страв и Господ да ми е на помош!
Не знам навистина што ќе излезе од ова, се е катастрофа !

 

Бебушот мал беше на гости, срце малецко е тој. Д. ми вели дека кога сум со бебиња после сум разнежнета и лигава. Е ако. Ме испогреба, ме испоскуба, срце мало. Ако постојано зборувам дека луѓето си ги прават многу напредни децата ама ова за месеците е ептен напредно. Многу го сакам мирисот на бебе, ми мирисаат толку чисто, невино, слатко, би го држела и душкала со денови.

Имам и симпатија тра ла ла. Немам среќа ко Мисс да ми е професор, нит да го гледам често ама ах каков е. Само два метри е висок, баш ќе си одговараме со моиве 160

С. го откачив 4,5 пати и сега жал ме фати, ма и ако почне се да ми се враќа, тешко мене. Ветувам утре ќе му се јавам.

Денес пак не отидов на факултет ама убаво ми беше дома. Топло, чај од јаболко и цимет, дури и компјутеров сега го уклучив, а тоа ретко се случува.

Имајте убава вечер.

 

Позитивното мислење и тоа како може да влијае на реалноста, не си го уништувајте оптимизмот со вакви демотивирачки пораки, па и уште да споделувате на форум каде има еден куп млади девојки кои сега си го градат карактерот

 

Некои не заслужуваат да бидат професори по професија!

Толку од мене.

 

СДК Samo se vi kurvajte, videcemo ko ce sutra da vas zeni... -.-

ете толку

 

Се си доаѓа во право време - вреди да се чека!

 

Стварно почитувам и ценам малку човечност, добра душа, искрена насмевка и подадена рака.
Ептен ценам.

Одам да се струполам врз нешто, од типот, кревет, кауч, фотелја, маса.... Дооооооолг, долг ден.

 

Морам да се надоврзам на постот на Дузи...
Сето тоа што го наброја страшно многу ми значи кога станува збор за нечиј карактер... Денес подадов рака за да извлечам дооолго годишно другарство од кал иако вината не беше моја а за возврат добив само „нема што да се средува“.

До толку некои луѓе не ја поседуваат таа човечност и не ценат.
Сите ѕидови ми се рушат, оваа година измина доста лошо. Се надевам на посветли денови нареднава година.. Се надевам дека ќе ја доживеам онаа семејна атмосфера, дека нема повторно да бидам понижена и поразена од личности кои ми значат.. И тако даље.
Благодарам, идам јас у пичку матер со надеж дека ќе имаат бесилка и за мене.

 

И додека минуваат секундите, постојано мислам на нешто што никогаш нема да се врати, а ни за миг не помислив на она што допрва треба да дојде и засекогаш да остане тука. И колку повеќе се залажувам дека неправедно сум осудена, толку повеќе реалноста "ми боде очи" дека сами сме виновни за се она што свесно сме го уништиле.
Останува уште можноста, да продолжиме понатаму и свесно да ја затвориме вратата на нашата среќа и да го живееме само она што ќе ни го сервира животот. Но, секогаш има можност да се почне од почеток, без оглед колку мали ни изгледаат шансите за тоа!

- Дното за некои луѓе е и премногу висока позиција !

 

Браво за Сноу Квин, на 5 дена од зачленувањето успеа да одговори на пола и повеќе од темите на форумов.

 

И јас и се восхитував неколку поста претходно. Стварно е успех толку да напишеш

 

ееее, така е кога некој некој туркаш не ти успева
поранешна колешка да игнорираш за работа- а и предлагаш посета на обука, запознаваш НЕКОЈА СИ , и ај неа ке и казам на неа за работното место
нема јас да бидам на тоа работно место-го утнав датумот , ама ни ТАА не успеала, ама ми е мило

 

Leggings ARE NOT pants !

Не сфаќам, како некои девојчиња упорно и упорно ги носат како фармерки.
Маичка, хеланки, капутче и чизми. Добро, толку ли се горди со своето тело, сакаат да покажат дека се згодни и во хеланки па ги носат во училиште, во град?
Колку тоа простачки делува, не се свесни.

Хеланките се за по дома бре, евентуално за вежбање, трчање на кеј...а не за во училиште.
Па уште се тртат, и цели гаќи им се гледаат... срамота!

П.С Ова не е љубомора, не сум искомплексирана или слично, сигурно и тука има што ги носат хеланките така, па да не мислите дека ви љубоморам.

 

Рик Елиас седеше во првиот ред на летот 1549, во авионот кој принудно слета на реката Хадсон во Њујорк, во јануари 2009-та година.
Какви мисли му доаѓале додека несреќниот авион паѓал надоле.
На ТЕД конференцијата за прв пат ја раскажува својата приказна.

Замислете голема експлозија кога авионот се искачува на 1000 метри.
Замислете авион полн со чад.
Замислете мотор кој звучи клик, клк, клик, клак . Звучи страшно. Имав уникатно седиште тој ден. Место 1D.
Само јас можев да разговарам со вработените.
Погледнав кон нив, а тие рекоа: "Нема проблем. Можеби не удрила птица. "Пилотот го сврти авионот и бевме толку далеку.
Можеше да се види Менхетен. Две минути подоцна, три нешта се случија истовремено.
Пилот го исправи авионот кон реката Хадсон.
Ова не е вообичаениот пат. (Се смее) Ги исклучи моторите. Замислете се наоѓате во авион без никаков звук.
И тогаш кажа четири зборови - најемотивните четири зборови што некогаш сум ги слушнал.
Тој рече: "Подгответе се за удар." Не можев повеќе да разговарам со вработените.
Во нивните очи можеше да се види ужасот. Животот е завршен.



Сакам да ги споделам со вас трите работи што тој ден ги научив за себе. #

1 Сфатив дека сè се менува со текот на времето.
Имаме листа на планови, она што сакаме да го направиме во животот и помислив на сите луѓе што сакав да ги контактирам, а не сум, сите недоразбирања што сакав да ги решам, се што сакав да доживеам, но не сум.
Како што подоцна размислував за тоа, смислив една фраза, а тоа е "Собирам лоши вина."
Бидејќи, ако виното е подготвено и личноста е тука, отворете го шишето.
Ништо во животот не сакам да одложувам. И итноста, таа цел е навистина ми го измени животот.

# 2 Втората работа која што ја сфатив - додека прелетувавме покрај Џорџ Вашингтон мостот, речиси го промашивме, за малку ќе удревме - си помислив, wow, се каам само за една работа.
Јас живеам добар живот. За време на мојот живот, и покрај грешките, се обидувам да станам подобар во сè.
И во мојата човечност му дозволив на моето его да се изрази.
Зажалив за времето кое ми помина за работи кои не се важни со луѓето кои се важни.
Помислив на моето однесување кон мојата сопруга, пријателите, луѓето.
Подоцна, кога размислував за тоа, решив да ја елиминирам негативна енергија од животот. Не е совршено, но тоа е многу подобро.
Две години не сум имал расправија со мојата сопруга. Чувството е одлично. Веќе не се обидувам да бидам во право, избирам да бидам среќен.

# 3 Третата работа која ја сфатив - и тоа додека менталниот часовникот отчукува "15, 14, 13." Гледате како се доближувате кон водата. Си велам: "Те молам, експлодирај". Не сакам ова да се распадне во 20 делови како што гледате во документарните филмови. И додека се спуштавме, се чувствував како, Леле, умирањето не е страшно. Како да се подготвуваме за тоа цел живот. Но, тоа беше многу тажно.
Јас не сакав да умрам, го сакам мојот живот. А тагата навистина истакна една мисла, а тоа е дека сакам само едно. Сакам да гледам како моите деца растат.
Еден месец покасно, отидов да гледам претстава во која учествуваше ќерка ми нема многу дарба за уметност... сеуште.
Солзи се тркалааа по моето лице, плачев како дете. Тоа имаше толку многу смисла.
Во тој момент сфатив, што ги поврзува овие две точки, дека единственото нешто што е важно во животот е да се биде добар татко. Пред сè, над сите, единствена цел во животот ми е да бидам добар татко.

Тој ден се случи чудо што не умрев.
Добив уште еден подарок, а тоа е да ја видам иднината, и да се вратам да живеам поинаку. Ве предизвикувам Вас, Вие што летате денес со авион, замислете дека истото се случува на вашиот авион - Ве молам не - но сепак замислете, Како би се промениле?
Што би направиле, од она што чекате да го направите бидејќи мислите дека ќе бидете тука засекогаш?? Како би ги промениле вашите односи и негативна енергија во нив?
И најмногу од се, дали сте најдобар родител кој може да бидете?

http://fakulteti.mk/news/11-11-08/tri_r ... vashe.aspx

 

Женски, тука се одјавувам.

Паа, филмот ми почна. Патем, потребно ми е малце да се оптегнам на креветот.
Деновиве сум како темпирана бомба. Уште да експлодирам.

Чао.

 

Како што поминува времево се повеќе и повеќе забележувам дека уствари никој не ме забележува. НЕ, воопшто не сакам внимание, ВООПШТО, ама имево може да ми го запамти некој некогаш, нели?!
Или па ако се случи шеснасто светско чудо па да ме погоди некој како се викам и да ми се обрати, нека остане доволно долго додека зборувам, а не да се сврти и замине како да зборел сам со себе.. Мање битно за мене, мислам.. не е културно.

Одамна се чувствував ко Каспер, ама не бев свесна дека полека, полека сум се претворила у него.
Фала на некои луѓе кои ми го дадоа тоа до знаење...