[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку само мразам учење...посебно на глупави,досадни,неразбирливи предмети како што е конституционо ...Абре кај сте го бапнале за во прва година не ми е јасно,арно порано си бил во 3 година,а не сега уште на 15 години ќе се замарам со уставу,мустави ...Па и професоркава си признава дека е глуп предмет,дека е тежок и дека го земала ептен за нас да ни предава инаку нема шанси да го земела

 

Сакам да кажам дека ме мрзи да ги цртам цртежите по ликовно,ете толку.

 

СДК... прилично сум силно емоцинална личност, ама во момент во кој што сум сега неможам да сум.... Ми треба совет, мала рака да ме задржи и да ме охрабри...утре ќе е голем ден, се надевам се ќе е ок :/ .... се надевам...

 

СДК толку од штедењето пари за улошки и тампони Барем сега ќе си имам изговор за она на моменти неконтролираното "љубезно" однесување

Поздрави од Блонд Блади Олмајти

 

I just came to say Hi

 

За да се одлучиш на чија страна ќе застанеш, мораш да ги сослушаш и двете.

 

Хахахаха ова мора да го видите

Goodbye my lover - на малешевски начин

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... F1ZWiCXNiA


Дали те разочарах или те заебах?
Криф ле сам или ошче пресудата не е стигнала?
Оти јас видех крае пред да зафане.
Видех оти си заслепена и знаех оти сам победил.
И збрах си патрдиите.
Ојдех си од твојта душа таа нош.
Мош е крај но нема да завршим тамо.
Тука сам за тебека , ако те интересира.
Допре ми срцето и душата.
Промени ми живото и сите мои цели
Љубовта е слепа и това го дознах,
куга мојто срце беше заслепено од теп.
Цункал сам те и сам ти држел раката.
Споделил сам соновето и кревето сос теп.
Знам те добро , знам ка мирисаш.
Бех зависен од теп.

Рефрен :
Збогум сакана.
Збогум другарке.
Тис беше таа.
Тис беше таа за мен.

Јас сам сонувач и куа се разбуда
Не можеш да ме разбиеш, туку ми зимаш соно.
Ка си живееш живото, запавни ме.
Запавни не, като шчо бехме.
Видел сам те ка плачеш, ка сме смееш.
Гледал сам те ка спиеш.
Че бида башча на твојто дете.
Че потроша цал живот сос тебека.
Знам го твое страх , тис го знаеш мое.
Имахме сумја, но са сме добри.
Јас те искам , к'на се оти е тека.
Не мога да живеа сос тебека.

 

Салата...
Ете тоа е сега во мене.
Не знам дали да плачам, да хистеризирам, да очајувам, или пак уште повеќе да станам самоуверена и самостојна. Инает..?
Грдо е кога ќе ти ја згазнат личноста, многу... Кога си им антипатична само затоа што имаш фина насмевка, а тоа ти го (у)кажуват во лице. Кога поради таа причина ти го прават спротивното од она што го очекуваш и она што си го заслужил, само да ти докажат „кој е тука главен“ и кога те држат во рака и како сакаат те вртат, си играат со тебе како со ѓаволско топче - не затоа што ти си им дозволил, туку затоа што општеството така налага, а тие тоа го искористуваат и злоупотребуваат на секаков начин создавајќи болно задоволство на доминантност, лечење комплекси... болно, навистина болно...
И кога иако свесни за твојот труд, влог и напор, сеуште се хранат со твојата несреќа. Иако свесни дека се работи за сеуште несозреани деца, суштества со најкревки чувства - најлесно повредливи и ранливи - тие уште толку - МАВАЈ! Сечи глава, к*р те боли... Ти важно си ги земаш парите, а како....

Е ова е туморот што го кочи општеството, ова е скапаното во овој наш скапан свет....
Бидете ми поздравени и имајте поубав ден од мене!

 

Ухххх...колку олеснува на душата кога знаеш дека за нешто си бил во право... Е сеуште не е завршено се,имаме уште многу,но лакше се дише...Не се нервирам поќе така,да не отклучам нешто наследно,па после...Стресот е најголемиот фактор и најстрашен,само никој за жал не му обрнува внимание!После имало карциноми,инфаркти,инсулти,дијабет и што уште не...е ќе има! Остај тоа што го скрија и зрачењето од Јапонија кое сепак ќе има некакво влијание врз цел свет! Пазете се мили мои и не ми се нервирајте безпотребно.И јас ќе пробам

СДК2 Како помага шопинг терапија,само женските си знаат Ќе ги скријам веќе парите пошто ќе ги истрошам,па нема да ми стигнат за месецот Ама ок,барем си имам за јадење,а и не ми се јади воопшто...ТАман можи и ќе ослабам уште малце Си купив џинџурии и работи што ми требаа.И имам пари за чизми,ги гледав денес,ама ќе почекам нови да донесат

Е бтв уште ми нема поминато од вчера,ама сега ко ќе ја фатам книгата да читам,се ќе ми помини Имајте убава вечер

 

СДК дека сум во некое такво расположение што попрво би самувала отколку да им ја расипам волјата, среќата и оптимизмот на тие околу мене. Ете си седам сама, некои моменти на инспирација без врска, зјапање во празно и тепање досада со некои нешта за кои ни апсурд не е соодветен збор.
И ете признавам дека сум слаба. Денес не ми се глуми никакво бодрење или тапкање по рамо "'ќе биде подобро" на личности кои сум им потребна само кога сум "силна". Никого не обвинувам и никој не ми е крив, само ова е еден од оние денови кога е се насобрано и едноставно е крај.
А начини за "подобро утре" има милион само за да дојде треба да помине депремирачкава ноќ која со задоволство ќе си ја отспијам. Ете така, во моментов сум нажалено кутре кое чека подобро утре (ц ц ц-па и си се смеам, ама знаете отсекогаш велеле дека најдобро ми оди со шегите на моја сметка).
Тоа е, ама кај мене овие темни облаци над глава брзо ги снемува. Сепак доволна е мала искра за да се осветли и најтемен тунел, но некогаш е тешко да се одржува она што лесно може да попушти или возвиши. Во (само)контролата е спасот.

 

За жал, шансите многу појасно се гледаат кога заминуваат, отколку кога се појавуваат.

 

Ако случајно, ме нема неколку дена. Да знаете дека учебиниците направиле атентат врз мене.

 

Мммм шо убаво било вака кога сам ќе си зготвиш нешто! Направив кифлички - кроасани (се е мое дело - од замесување на тестото па се до сусамот одозгора ). Еден за мене ве молам! Тенкју. Налет тоа, 100 пати повкусни ми се сега. Ме бивало, ме бивало..

 

Чуството кога ке положиш уф многу сум среќна.. уат а деј

 

О феминче феминче.. те запоставив и тебе. Не дека месецов бев премногу зафатена.. ама ајде. :/
Душата ја оставив денеска над книга (компјутер), како и да е. Олку немам цел живот учено. Најинтересно е што не се заморив, добра сум, ма да ми се измеша све... години, правци, имиња... имиња... имиња... ауф. Нека пројде неделава. И не само да пројде, туку и јас да пројдам, важи?
Пишувајќи го ова, ми текна на:

Спојлер

Ајде чаос, поздрав до сите, се враќам во сабота.

 

Понекогаш сама себе се нервирам што сум толку разгалено детиште.
Ќе пекам ,ќе молам , ќе се борам, по трње одам ,за да добијам што сакам.
И кога ќе видам дека можам да го добијам?Како и да не било.
Веч виџено,веч досадно.
На моменти ги кривам моите.У други многу пореални моменти,си се пцујам сама себе.
20 години во гзот се премногу за да бидеш до толку распекмезен.

На сите колквиумите завршуваат,мене ми почнуваат.
Ту бе шугав факултет.
Неќам учење,сакам прегратки.Сакам кафиња,сакам дружења.
Сакам љубов!
Ве љубам.


Едит...али онака баш морав! Не го видов мислењето пред тоа.
Лудо ништо од бизнисот.
А јас баш мислев да ти чукам на ѕидот кога ќе завршиме.
Чисто за да знаеш кога цигара да запалиш

 

...дека конечно се натерав да го средам плакарот каде што ми висат фустаните.
И ах, убавината, кога некое старо, заборавено фустанче ти стои перфектно. Два часа си утепав, ама со мерак си го преуредив, до сега, најхаотичниот плакар.
Жими се, некој да го видеше дното на чудово , ќе помислеше дека имам некое суштество што живее доле и џвака алишта.
И Џоџо ми помогона во средувањето. Ми направи дупчиња на две фустанчиња. Онака фини дупчиња, да ако ги закрпиш пак ќе се гледаат.

Не знам дали имам некогаш напишано колку не сакам да носам панталони. Имам ли?
Епа не љубам панталони. Го злоупотребувам и практично силувам фактот што сум женско, и си киснам во туники, фустанчиња и здолништа.
И многу ми е убаво.

Вторник, о, дену ружен
зошто си секогаш волку тужен?
Отидов јас во кревет.

 

Леле, колку попуштив во школо.
Порано немаше лекција што не ја знам, учев толку посветено, на тест подолу од 4ка не добивав, и 4ките беа ретки.Сега, знам од цела тема само 3 лекции, на тест ако добијам 3ка ми е сосема доволно.Оценкиве никогаш не ми биле толку лоши.
Се срамам од самата себе!

 

Ќе ги тргнат сендвичарата и киоскот за сладолед до Железничка... пуштив некоја солза.

Имам кажано дека мразам промени...и многу тешко ме погодуваат,многу...
Таму се среќававме,таму се испраќавме, таму се гушкавме дур не дојде време за качување на воз...и сега, тие места ќе бидат празни...

Сакам се да остане како што е ... не сакам само празно место да гледам, сакам кога ќе поминувам од таму да замижам и да не видам нас двајцата како се испраќаме и гушкаме...


Не сакам да се менува ништо, не сакааааааааааааааааам!

 

СДК

Жената сака најсилно кога не е целосно сигурна во тоа што го има покрај себе. Кога нема потврда дека тој би бил само нејзин. Со здрава доза на страв и несигурност, таа функционира подобро. Тогаш е на штрек. Во тие услови размислувањето им е “Идиот си, те мразам, но не можам без тебе.” <- Ок, генерализација, но и тоа како држи место.
Нема форумула, почнувајќи од “невините” тинејџерски години, па се до браковите кои ќе траат до смрт.
А не сакам и мојот еден ден да биде таков. Скоро и да не знам брак во кои и двајцата не се живи мртовци. Заглавиле заради децата, и барем еден од нив си ги колне одлуките направени во младоста...Каде се убавите моменти? Каде отишол животот? Што прават луѓево кога и самите не се среќни, и ваква излегува младината? Како ниедна битка да не е добиена. Сивило бе!
Но моментално некои од вас кимаат потврдно со главчињата и велат “Па ок де, темава е силувана по форуми и во живо милиони пати, не си измислил топла вода”, и ДА во право сте, но со моите (скромни) 24 години, се чувствувам како да сум на раскрсница.
Сигнализирам накај работа. Или можеби кариера, колку што е возможна кај нас.
Но се знам себе. И прашање е само на време кога крилјата ќе почнат да го допираат кафезот Македонија. Ќе ме фати беснило. Планетава навистина не е голема. Зарем да се поминат 60-70 години во радиус од 100 километри? Па не мора да се живее на другиот крај од светот, но зошто да не се прошета, да се види, да се запознае...
Не знам во детал што сакам, но знам што ме ужасува. Тоа е добар почеток.

СДК 2

Јавен повик до сите членови со кои си го имаме муабетот последниве 6-7 месеца на форумов, да не чекаат покана од поштарот, туку да ми чкртнат Фејс линкче во ЛП. Секако, ова не важи за окорали анонимци, чиј став го делев до скоро и апсолутно го респектирам.
Селективно почнав да ве.. ахмм, ловам, барем тие што ми оставивте подобра импресија, за да се одржи некаков контакт, кога веќе форумствувањето ми отиде на интензивна нега.
П.с. А нели би било греота, вака замислете комшии сме биле цело време...
Во овој повик посебно да се пронајдат момците.
ААајјттттт.