[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денов беше совршен. Целодневна дружба со драги луѓе на сонце.
Сепак, посакувам малку поинаков совршен ден. Може изгледа дека тешко ми се погодува, ама не е така
Совршен ден е ден поминат со совршени луѓе. Совршени луѓе се луѓето кои совршено ни одговараат.

Се сеќавам на еден совршен ден пред речиси една година. Ние двајца и децата во зоолошка. Ти текнува?

 

Стварно не е хумано на вакво време да треба да се спремаат колоквимуи Се чувствувам премногу уморено и веќе немам сила за ништо.Убаво ми дојде малку што прошетав и колку толку го фатив сонцето,ама поубаво ќе ми беше доколку тој беше покрај мене.Конечно дојде време малку да се опуштам на Фемина, а потоа следува една топла купка после овој напорен ден

 

Сеќавањето на сопствените грешки е најголема казна...

 

СДК мразам да ме имитираат. А особено блиски луѓе, страшно ме иритира, МРАЗАМ! Сфатете! Некој ќе ми рече ако, убаво е тоа, земаат пример од тебе значи си позитивен пример бла бла бла. Ма не ме интересира, едноставно не сакам да ги земаат моите идеи.

Чај од шумско овошје со шеќерче и лимонче за смирување на живците

 

=Д feeling.... you know what
xD

 

Повторно регресија...
За жал, мојот омилен одбрамбен механизам.

 

СДК да ги планирав овие работи за денес не верувам дека се ќе испаднеше по планот.
Спонтаните и непланираните нешта се поубави (барем за мене)
Сакам да има многу вакви денови, повеќе излегувања, дружења, насмеани лица...

 

Преубо се чувствуам.
Времето едноставно ме исполнува, и дава енергија, топлото сонце не разголи овај викенд сите
Имав преубав викенд, исполнет со смеа, радоста и љубов, се надевам дека времето што следи ќе биди такво. Знам дека имам еден куп за учење и дека треба да ја напрам проектната а јас си дремам и си шетам, абре како можи за ништо да не сум заинтересирана.
Знајте шо? Гајле ми е, не се замарам ама иччч


Имајте убава недела.

 

А, бе, се убаво во живеачкава, апс енд даунс и се... ама ако за нешто ми е криво, е што не сум блиска со мајка ми. За тој идиотот од татко па и да не правам муабет. Знам дека ако се случи нешто сериозно прва ќе застане до мене, ама мене ми треба мајка секој ден, а не само во ,,големи,, настани.

Ќе речете, не е доцна, може да се поправи.

Да, се тоа убаво, но јас нејзе не ја чувствувам воопшто блиска. Не знам кога последен пат сум разговарала со неа за нешто што ме загрижува, или па за некоја секирација. За посериозни теми, дечковци, другарки, не се разговара. Не не, кај нас се се преќутува. Кежуал муабет онака, чат-пат, ако е расположена. И да почнам нешто да и кажувам, само ќе ми рече добро со некоја ваква фаца , како да и е напор да ме дослуша. Кога ја земав стипендијата од факултет, наместо да ми рече браво, одма сврте на викање, како треба јас да имам просек за и догодина да земам. Тогаш мислам навистина се разочарав во неа. Ја гледам два дена неделно, и во тие два дена на една рака се бројат муабетите што ќе ги свртиме. Седиме на маса, ручаме, јас и зборувам и ме игнорира. Сестра ми се вмешува и толку, отиде мојот муабет. Кога ќе ми се јави на телефон, како без ич, дури на моменти не ни и ѕвонам зашто немам што да и кажам.

Ако предложам нешто да правиме, добивам ваква фаца - .
Ако предложам да не правиме ништо, пак фацата - .

Искрено, на моменти помислувам како да и сметам, дека барам премногу од неа. Па јас толку ги почитувам, не знам со што заслужив таков ладен однос. Затоа, во последниве година-две, земам само толку колку што ќе ми даде, ништо одвишок не ми треба. Сега пред некое време, декември мислам беше, и побарав пари за да запишам испит и почна нешто да ми вика, па декември било, Нова година, да сум земела од моите пари.... Мислам океј, сфаќам јас и имање и немање, ама еднаш бе луѓе, еднаш побарав нешто за што навистина ми треба, и ми се раздра. Ќе помисли човек секој ден и барам нешто. Некако ми е преопседната со не знам какви работи, преопседната е дека патува секој ден на работа и е уморна, да, само таа е уморна, ние другиве само лежиме и јадеме секој ден. Барем да имаше врска, него ај.

Само еден ден ќе се разбуди од комава во која е падната и ќе сфати дека ќерка и стои некаде дааааааааааалеку од неа. Па стварно ми е мака, наместо поодморена да се враќам во понеделник, јас психички се чувствувам уморна после викенд дома.

 

СДК оти уживам во звуциве на македонскиве евергрини од Каролина, стри Макфестовски, Ерзана...и кога ќе се навратам во сегашноста, се прашувам што е ОНА што го слушаме денес?(чест на исклучоците)

СДК 2 Луѓе аман те штедете си ги нервите, оти нерва е страшна работа-полека а бавно те убива, а не си осеќаш и изиграваш Тарзан, или чак Хи-мен као јас сум моќен ништо не ми е и оп. Умот в глава и надвор на прошетка со некој близок и почесто да си ги луфтирате главите. Оти кога делиш некому ука, не ја земаат оти кој од кој од јак појак дури крахираат. Бидете појаки од секој проблем и препрека.

 

СДК дека последниве неколку дена се чувствувам многу добро и сум задоволна од себеси. Што е нели малку повеќе чудно бидејќи сум во ПМС, ама нека потрае, многу ми е убаво на душичката.
Почнав да вежбам секој ден. Супер оди сега за сега. Ме исполнува со енергија и имам премногу мотивација и поддршка од сите. До сега за четири дена симнав четири кила - like a boss. Сигурна сум дека сега ќе успеам. Можеби патот е долг, меѓутоа светлината на крајот е сигурна. Чудно ми е многу. За неполна недела целиот живот едноставно ми се смени, некако и јас се сменив по некои разговори, малку поинаку гледам на нештата, а тоа ме радува.

 

СДК дека многу се нервирам што гледам на форумов ко пишале само ко им е тешко сретнам многу такви отвориле тема сме им дале совет и никаде ги нема....

Бидете со Femina во добро и во лошо

 

Ќе си основам едно здружение за укинување со закон на кромиди и лукови. Не за џабе бегаат ѓаволи од тоа луковите !
Како бе мајка ми се наоѓа да праи такви грди мириси кога јас морам да излезам и кога си мирисам убаво, кога се бањам и косава најмногу ми упива мириси, како ? Аспиратор, е тоа измислена именка, издувни цефки не помагаат, рушење на ѕидови му е мајката во вакви ситуации, па и комшииве нека подушкаат малку ! Добро де некогаш се вкусни, ама организацијава е лекот, башка јас мирна, башка по автобуси нема да се онесвестуваме !

 

СДК овој месец ми се смешка буџетчето, немало цело да се потроши

И да, се спремам за пролетно-урбана журка.
http://www.youtube.com/watch?v=971NAIHD ... re=related

 

Сакам да кажам дека не можам да верувам какви секакви психопати постојат на овој свет.
Вчера вечерта се враќаме со другарка ми кон 8 часот, беше многу темно, ама за среќа имаше многу народ на тоа место. Си одиме накај дома, и другарка ми се врти и ми вика абе овој тип можеби веќе 20 минути оди позади нас. И јас се вртам тој со бела капа таков и кога се свртев тој право гледа во земјата неможев да му го видам лицето. Не фати паника и двете, се преплашивме. После си викаме можеби сме грешка и застанавме да видиме што ќе стори и тој. Кога гледаме, и тој застана се потпре на една ограда и гледа во земјата. Ние останавме вакви . Почнавме да одиме пак, и тој продолжи.
Почнавме да трчаме, и тој виде дека го забележавме и дека неможе да не стигне и си замина, го снема. Уште ми е страв, повеќе сама никаде.
Значи што е со луѓево проблемот?! Грешки на природата.

 

за малку

 

Се разбудив плачејќи пред некој ден. Ја сонував НЕА. Ја немам видено веќе три години, не знам дали некогаш ќе ја видам. И да ја видам, сигурна сум дека нема никогаш да биде онака како што беше ...
Ми раскажуваше нешто, онака енергично и возбудено како што таа знае, посветувајќи се на деталите, мафтајќи со рацете и внимателно бирајќи го секој збор. Цело време се трудев да не мислам на тоа, позната сум им на сите по тоа што не можам да чекам, нетрпелива сум и немирна се додека нешто не се реши, ама никогаш не сум била потрпелива како за ова. Оставив да тече, да биде како што треба да биде.. Но, не можам , наеднаш се изби од мене и цело утро плачев, плачејќи отидов на факултет.
Не знам каде е , не знам што се случува со неа. Ако ја видам, имам толку многу работи да и кажам, но знам дека нема да можам. Само сакам да знае дека таа ме научи на една голема лекција во животот, а токму со таа ме повреди. Ми велеше, не не сакам да зборувам лошо за другите луѓе. Кога сакам да кажам нешто за некој, кој што не е присутен кога јас го зборувам тоа, си замислувам како би се чувствувала ако ме слушне ? Си замислувам дека е позади мене и ме слуша, ако се почувствувам непријатно, тогаш тоа воопшто нема ни да го кажам за него, ќе си го задржам за себе. За 12 годишно двојче тоа беа многу големи зборови, се трудев да ги запомнам и цел живот се водев по тоа.
Колку многу ми недостига, многу се сменив после тоа. Се сеќавам кога првпат се запознавме, таа ми пријде и ми се претстави. Се сеќавам и која блуза ја носеше, ах јас и моите детали !
Детство, што се поминавме заедно. Ми фали, сакам да е тука, макар и да се караме, препираме да знам дека е дел од мојот живот. Кога замина од него, како да го однесе најубавиот дел од моето детство со неа. Барем да пробаше да се оправда, да се извини да разговара со мене. Таа не се ни обиде... Немам солзи , ни сега ниту пак кога ги читам нашите допишувачки, гледам слики, се потсетувам на времињата кога после часови ќе се зазборевме, и ми велеше "Ајде, одиме кај мене ќе си одиш вечер".. ни телевизор, ни радио, ни интернет ништо ништо не ни требаше .. јас и таа само, во тишина зборуваме и дискутираме за се и сешто.. Кога еднаш мајка и не слушна, и седна да разговара со нас бидејќи беше загрижена, толку мали џивџани седнале и расправаат за длабоки теми, за смислата на животот, за вредностите ... Ми беше голема поддршка и пример во животот, кога потклекнував во животот беше тука да ме потсети дека сум борец и дека можам. Сега ми осануваат само допишувачките, сликите, цртежите, и книгите да ме потсетуваат и да ме враќаат во тие времиња .. Само тоа ...

П.С. И да, беше во право за твојот омилен лик !


Те сакам К.

 

Упорно си одам сама против себе. Во последно време сум си најголем непријател. Ми треба доброволец да ми светне еден шамар најсилно што може, да ме тресне од земја и да ме врати во реалноста..