[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Чуден е овој свет, овде гомно, онде цвет

 

^ - напиша еднаш во својот потпис една Трендафилка на еден форум Фемина

СДК...
http://www.youtube.com/watch?v=r_f4-ld1 ... re=related
Можда сум дете, ама со деца маштеница не се срка. Те предупредив еднаш
Како малечка знаев да си ја запеам песнава, кога моите не беа дома. Не знаев дека ја предвидувам иднината.

 

Животот не е игра, животот е живот со големи букви !

 

Сдк сто работи во исто време правам уште да можам во исто време на повеќе места да бидам и тоа ќе го направам и ќе биде супер, ептен достапна да бидам
Станав иста ко мајка ми :geek: што и да кажам, звучам како неа

 

Ајдееееее нека заврши колоквиумскава недела, па да излезам в чаршија и да се расшетам како Хурем султан низ сарајон што шета кога Изабела ја нема.... Амин

 

Everything that starts must always end. Even a bad day

 

Љубавните песМи на антенна5.
Ех, што уба работа се. Сериозно, од толку жалопојни и срцепарателни песни срцево попушта и си ронам солзи, ја лигавам перницата. Многу малку ми го пуштаат Тошенце, ова нема смисла веќе.
Како и да е, сета негативна енергија ја ослободувам и наредниот ден сум како преродена.
Е сега дали секогаш имам причина за плачење тоа е друго дваесет.. Иф ју ноу уат ај мин

Останете ми такви лични сите и имајте убава недела!

Пи-Ес Имам вакви моменти кога начисто одлепувам.

 

СКД главава ме боли.. ме умре ! Барем си добив две петки денеска.. а утре друга приказна... повторно скоривања.. ех кога не си учев навреме сега ќе учам...

 

Леле колку емотивна сум станала, почнав да плачам и на турски серии бе воопшто не си се сакам кога сум ваква... ама што да се прави... баш си реков дека денес денот ми помина добро ама ете не било така многу се растревожив

 

После толку време излегов надвор, се прошетав, ме фати воздух, а богами и стомак. Толку смеење не памтам од кога не сум имала.. Да се живи и здрави пријателите.

 

И дали и ова е уште едно искушение кое не тестира? Дали мораше кога се гледаше крајот, се да се сруши? Зарем не можеше да потрае среќата? Остана ни човек меѓу луѓево? Постои ли начин да излезам од сопственава кожа и да избегам од се, затоа што ми е доста...

 

Гледањето назад и враќањето во минатото не ми носат ништо добро. Но тоа ми е навика која тешко можам да ја искоренам. Се наоѓам себеси како седам сама, задлабочена во спомени. И убави, и не толку убави, и оние најболните... Но сите се дел од мене.
Напорно работам на тоа да најдам нешто ново, корисно... нешто што ќе ми го исполни секојдневието до тој степен што ќе заборавам на се што се случуваше последниве месеци.
Сакам да успеам, и морам.

 

Ах, и јас тоа ќе го кажев.
Ми дојдоа другарки неочекувано. Баш на денот кога завршив со работата со која се мачев месец и пол. Инаку не ќе уживав, знаејќи дека ме чека работа.
Денов беше продуктивен. Се стигнав да завршам, а сега ќе уживам, си заслужив.

 

Утре полагам 2 претешки предмети. Феминки пуштете ми ја целата среќа на светот утре ВЕ МОЛАМ!
Ќе се мрднам не можам веќе стварно, немам ни сила, ни мотив , ни желба да учам толку глупави предмети! Како се ближам кон дипломирање така се потешко ми изгледа остварувањето на истото. Тешко ми е

 

Ми фалиш бате

 

Ме фаќа склет од се! Ми доаѓа само да отидам во некоја пустелија, да се изнавикам едно пола саат и да се вратам...
И што е најтрагично, самата си ја правам цела фрка, точно знам што треба да направам и со кој да престанам да се замарам...ама ајде, со сила не може.
Не знам ни јас што очекувам да ми се случи, не сум нормална!

 

Сакам што ме чекаше на автобуска. Ме потсетува кога стоевме пред зграда 45 минути и не можевме да се разделиме. Проклетата бандера денес не работи.
И сакам што си ја отворивме сезоната со сладолед. Па се шетавме и се држевме за рака. Кажуваше глупави смешки. Зарем порано сум мислела дека има добра смисла за хумор?!
Порано...
Трепнав и летнаа триесетина месеци.

Ми вели: Имаш мал црвен демон во тебе. И прави шашави потези чиниш го вади од мене. Се смеам. А длабоко во себе посакувам да беше тоа вистина и да излезеше од мене тоа гадно чувство.
И да не почнува се да ми смета, и да се смеам на смешките, и пак страста да е иста, а радоста голема. Магично....
Исто како порано.
Како пред триесетина месеци.
Време.....

 

Никако не можам да ја скротам љубопитноста, и ја мразам неизвесноста.
,
Си се карам самата себеси понекогаш поради тоа. Така и вечерва.

Цел ден очекувам да се смитува новата епизода на ПЛЛ во Америка за да видам кој е А.
А знам дека не треба, си го расипувам утрешното уживање.

Се надевам дека ќе се воздржам , ама тешко

 

Мамо, сакам да знаеш дека многу, многу, многу те сакам, иако неможам и не ти ја искажувам мојата љубов кон тебе.
Премногу ми е жал за тоа што го врвиш, за таквиот живот на кој си осудена да го живееш, душата ме боли да знаеш...

Иако навидум не сме блиски, иако неможеме да сме блиски, знај дека во ова срце ти си мојата најдобра другарка.
Животот се постави така кон двете да мораме да сме далечни, ти да не ме разбираш, ама јас не ти се лутам. Живеам во надеж дека ќе дојде еден ден да зборуваме искрено, без страв и слободно како вистински мајка и ќерка. Многу сакав да сме поблиски, а се плашам дека овој живот не е доволно долг за да го надохнадиме ова време.
Знам дека мислиш дека јас сум лоша и дива, ама јас имам многу меко срце, мамо, Јас со поглед ти искажувам се, мамо, верувај.

Ова го пишувам затоа што немам храброст да ти го кажам во лице, мамо, ама знам дека ти длабоко во себе го чувствуваш секој напишан збор, затоа што јас сум дел од тебе, а ти од мене...

 

ВИСТИНСКИ МАКЕДОНЕЦ СИ АКО плачеш за работа, а откако ќе се вработиш постојано се жалиш дека ти е многу напорно

и останати нови правила за ВИСТИНСКИТЕ МАКЕДОНЦИ

http://www.fakulteti.mk/news/12-03-19/v ... i_ako.aspx