[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денес освен што имав многу работа (а така ќе е и утре), си го дозволив ЛУКСУЗОТ да не завртам никаде на тел И многу сум среќна зашто си го дозволив тоа

 

Спојлер

This happened on TAM airlines.

A 50-something year old white woman arrived at her seat and saw that the passenger next to her was a black man. Visibly furious, she called the air hostess.

"What's the problem, ma?" the hostess asked her
"Can't you see?" the lady said - "I was given a seat next to a black man. I can't seat here next to him. You have to change my seat"

- "Please, calm down, ma" - said the hostess
"Unfortunately, all the seats are occupied, but I'm still going to check if we have any."

The hostess left and returned some minutes later.

"Madam, as I told you, there isn't any empty seat in this class- economy class.
But I spoke to the captain and he confirmed that there isn't any empty seats in the economy class. We only have seats in the first class."

And before the woman said anything, the hostess continued

"Look, it is unusual for our company to allow a passenger from the economy class change to the first class.
However, given the circumstances, the commandant thinks that it would be a scandal to make a passenger travel sat next to an unpleasant person."

And turning to the black man, the hostess said:

"Which means, Sir, if you would be so nice to pack your handbag, we have reserved you a seat in the first class..."

And all the passengers nearby, who were shocked to see the scene started applauding, some standing on their feet."

Само што го прочитав текстов на фб,ме остави без зборови,едно големо браво за командантот

 

Pick yourself up, and show the world you can do it !

 

Ти доаѓа да си се самострелаш кога таков прекрасен ден на крај ќе ти го укака некоја штука со своите интелигентни забелешки.

СДК не, немам дечко. Да не нешто не е во ред случајно?

 

Сакам да кажам дека си купив...чипичан ( или чиБичан?! ) w/e.
Да...си купив.
Дибек

Ама го играм, глувче чувам, има нула години...сеуште

 

Пролет и полет.
Мирис на нашите доживувања, искрени погледи, но од друга страна и лажни пријателства по виртуелниве мрежи, искомплексирани плагијатори, наведнати безр'бетници и кило сончоглед изеден на работа.
Вторник, облечен во палтото на среда.

Игри со дечињата на викендица. Кученца и малишани, и те како знаат да те разнежнат! Децата ми се најдобри пријатели. Само од нив се плашам вистински, зошто ја зборуваат чистата Вистина. Така и Никола, кога го прашав дали ми стојат наочарите, ми вика - Не, како плашило си!
1:0 за Никола.
Јас продолжив да си цугам бунар и да му препишувам татковски особини на мачорот мој, кога го погали по глава, а мене ме праша каква сакам да ни биде викендицата. Свашта. Убави свашта.
Ќе не’ биде бе, мора да не биде.
Мирувам, ко божем сум била на сангејзинг денес, многу топол ден некако. Дури глава да те фркне.
Ќе читам денес нешто и ќе заблажам душа.
Бев на забар, се смеев додека ме стружеа, зошто имаше пуштено Енимал Планет на телевизорчето, а од него шика крв. Некој си геко гаден гуштер така се бранел од непријатели. Совршена глетка додека имаш забодено триста инструменти во уста.
Сфатив дека ми е подобро кога зјапам во Сонцето.
Или можда се фурам само.
Добив покана за возење точак по улица Љубов.
Симултано избегнувам средби што ме успоруваат. А и ќе треба да се објаснувам зошто ме нема, а најмалку што сакам е некому да му кажувам што ми се случува во животот. И толку, после тоа штурци. Си немаш што да си кажеш.
Велам, не постои мир и војна.
Постои мир и немир.

Јас, успешно нуркам измеѓу. Таман за да не е здодевно!

 

Никогаш не ја потценувајте глупавоста на идиотите!
Кој сфати-сфатил, кој не- тоа е.

Тоа што имав да кажам го кажав ај сеа чао, отидов да си го земам кучето од фризер и двете да се фрцкаме до дома со нови фризури.

 

Денес бев сведок на тоа како може еден ден да добие голем пресврт.
Од сабајле станав рано за да се спремам за полагање,прво си се растегнав убаво а потоа погледот ми залута некаде далеку низ прозорецот,со мислите веќе бев во Грција на море,надвор уште рано комшиите галамеа а јас си замислував како зборат на грчки ,полека станав и си пуштив музика за уште поубаво да се чувствувам...си се дотерав мислејќи дека овој ден е мој ден и тргнав.Си полагав и на враќање кон дома толку многу ме повикуваше сонцето да останам да шетам што не можев да го одбијам ,правец во Џабмо на шетање и тоа сама,за прв пат сама да шетам во град,и за мерак се чувствував,си разгледав се што ме интересираше детално.Тргнав,се качив во автобус и дури на десетина минути од дома се свртев кон седиштето до мене и сфатив дека целото време сум седела до мојата соседка а не сум ја познала,ниту таа мене .Слатко си се изнасмеавме.Се симнав и одма со другарка се договорив да шетаме во нашиот парк,барем да го искористиме сонцето до крај,муабетевме,шетавме и дојде време за дома.Се чекав со него...се налути малку зошто не сум му се јавила ,реков дека нема да дојдам порано кај него зошто имам за учење,а тој се налути и на тоа ,се каравме преку фб,и толку многу ме изнервира што веднаш отрчав кај него лице во лице све да средиме (во овој случај среќа што ми е комшија па можев да тркнам набрзина).А кога стигнав...од караници дојде до тотален хаос...мене почна целата снага да ми се тресе,а тој за прв пат го видов во тоа светло,многу нервозен и одеднаш така му се слоши што незнаев што да правам.За момент се смиривме и двајцата и се преплавивме со прегратки и бакнежи...од страв да не му се случи нешто одма заборавив на кавгата. Сега си го пијам моето кафенце за релаксација па идам повторно кај него.

 

Ах пролет.
Друштво,смеи,прошетки до доцна...
Затоа те сакам!
Ме тераш да се чувствувам сакано.
Те сакам и поради тоа што и дежурните мргуди и намќори ги правиш да кењаат виножитца и да бидат весели. А и тие цветови,зеленило сонце-идила бре,како да не те сака човек!




ПС: Со душа чекам се да расцути па да стапам со апаратот во акција.

 

Девојко, ти веројатно си некоја риба, која по правило, плива во погрешно место и време..
За жал таква е нашата судбина.
Но, најголемата наша иронија е тоа што другите не сметаат за најсилните личности на светот, токму поради нашата моќ да можеме да им помогнеме на сите, освен на самите себе кога тоа ни е најпотребно.
Сепак не е се‘ така црно...
И тогаш кога е најтешко, како по некое непишано правило се креваме на нозе.
Ама, прво треба да тонеме до дното на океанот, за на крај сепак да испливаме на површината.
И пак повторно, одново и одново...

 

пролет...мммм ,прекрасна пролет долго те очекував..едваааај чекав да почнам да носам блузи по кратки и да ги оставам тие напорни капи,шалови,капути,дебели јакни

едвај чекам да почнам да шопингуваммм...офффф колку го сакам пролетното сонцееее!!!

 

Изгледа јас ќе бидам денес трета смена на форумов Ајде кој е со мене?

 

Кога сите те сакаат,а не си дал особен повод... Што е?!
Гатанка дечки!

 

Ме среќаваат луѓето низ улиците, а исто како и да не се среќаваме. Ме гледаат, а ништо не можат да видат. Ми велат сум била променета. Не сум била веќе истата. Си мислам, јас барем се променив, вие останавте истите. Продавате ,, љубов " за внимание. Се ќе направите за тоа проклето внимание. Ако треба ќе ја заложите душата кај ѓаволот, рака на срце, ако воопшто ја имате, и ако можете чиста и недопрена да ја заложите. Денес е лесно да стане токсична и болна, владеат секакви вируси.
Како ми доаѓа да се насмеам на нивните глупости. Се смеам што мислат дека им верувам на лагите. Кога ќе заврши претставата и маските паѓаат, вистината добива едно грдо ама реално лице. Можам да застанам во првите редови и громогласно да им ракоплескам за успешната претстава со дупки. Капа симнувам, навистина има професионалци, ама попрофесионална секогаш останува вистината.

Јас нешто многу дрска станувам. Можеби луѓето не се навикнати на вакви зборови од мене, ама кога можев јас да се навикнам на нивната глума, тогаш и тие можат да ја проголтаат мојата промена.

Мразиме понекогаш тоа гласно да го изговориме ама кругот навистина се врти! Некогаш и побрзо отколку што можеш да замислиш. Ни јас не си верував на себеси кога морав да се погледнам во огледалото и да видам друг човек. Знаеш какво е она чувство кога те третираат како своја сопственост, кога знаат од невин да те направат виновен, кога знаат да те потчинат и да завладеат со тебе, па ти низ прсти се да им прогледаш и се да заборавиш. Јас и денес ќе им простам за таквата дрскост, ама нема да заборавам !

Сите ние знаеме да бидеме наивни и глупави. Ама со текот на времето растеме и некои работи ни стануваат и повеќе од јасни. И тогаш настапува резистенција. Стануваме отпорни и на она што некогаш знаело да не дави, но не и да не удави.
Јас сум доволно експлицитна кога ќе речам - Ако немаш љубов, не се не осмелувај да ми кажеш што друго имаш!
И не мораш да ми кажеш, делата се поважни од зборовите.
А ако веќе зборуваш, зборувај искрено. Зборовите имаат таква моќ да штом еднаш се изречени веќе никогаш повеќе не можат да бидат вратени. Размисли добро дали ќе излажеш и дали ќе можеш да спиеш мирно со својата совест, ако и секако, воопшто ја имаш. Ако ја немаш, што да искоментирам за тоа. Не ми се коментира!
Може слободно да кажете дека сум лоша, а јас имам само да кажам..
Кој што посеал, тоа и ќе жнее..

Станува премногу загушливо овде. Одам на чист воздух . Воздухот е бесценет, не можат ни ефтино ни скапо да ми го продаваат (како што знаат да ми продаваат се друго и јас да им личам на некаков си купувач), него не можат да ми го земат! Се си има граници. И мојата толерантност има граници. Кој ќе ја премине црвената линија, нема право на приговор за моето однесување. Се додека имам кристално срце ќе има некој кој ќе ми го скрши. Затоа замини, не ме барај откако ме остави сама да се борам со ветерот, не ме барај после 5 месеци. Сега сум среќна со друг. Замини од мојот живот!

Тоа е се што имам да кажам.

 

Овие ноќни часови кога сум дома и пред се сама ми даваат повод за размислување, повод за метчтаење.... Ја сакам ноќта отсекогаш сум го сакала осјајот на месечината тивкото ноќно ветре и тишината.... тивката музика и уживањето кое ми го пружа самотијата. Размислувам и сваќам дека на човек му треба мир и фантазија отргање од реалноста која ми ја дава утрешноста

 

Roses are red.I have a phone.Nobody texts me... Forever alone!
Е баш вака ми е денеска . Имам ПМС и многу сум нервозна , значи ми се иде од сопствена кожа да си излезам . Не сум здебелена , отечена сум
Aко не ми помине нервозава до петок кога треба да се сликаме за табло маса ќе превртам

Битно срцката ми пиша, мирна ми е душава и знам дека ме мисли таму некаде
Инаку добра сум јас фала на прашање

 

Изморена сум, исцрпена, и не можам повеќе. Навистина. Преку глава ми е од домашните кукања, и преку глава ми е од т.н. ми татко Со памук душата ни ја извади на сите 3ца! Аман веќе, ќе пукнам од внатре!

 

Прв пат доживеав да одам на работа со 2 пара чорапи од кои едно термо, да вадам праисториски дебели хулахопки, да се потсетам што беше тоа подкошула, да не искачам за викенди дека е -25 во текот на ноќта, да ми замрзне раката додека отварам врата, а оградата да не ни сака да се отвори од студот.
А за прв носам слободно балетанки и кратки ракави во март, тенки јакни само за утринските температури. Хулахопките, капутите, чизмите се во пакети веќе.
И се ова се случува во рок од 1 месец.
И после болни? Е болни де, 50 степени температурни разлики за 20сетина дена дена.
Не знам дал да речам дека се е веќе ненормално или ова е нормално за времето лудо во кое живееме.
Најбитно е дека сакам нормална пролет.
Е така, на првиот пролетен ден посакувам вистинска пролет. Да уживам во убавиот вардарец кој ќе ми ги мрси косите, да ме гали сонцево но не и да ме изгори, да носам балетанки а не да размислувам за сандали. И да уживам во тивкото будење на природата. За лето има време.
Пролет не забегувај и ти, најубава си, го сакам и март и април и мај и јуни, не скокај неколку месеци!

 

^^ happygirl, ја отворив темава да пишам, ти го видов името и помислив, среќна е девојкава, мила и прекрасна, блика со позитивна енергија. Не се израдував на твојот пост, само биди јака верувај дека наградата еден ден ќе дојде во твои раце, се е само лекција, сите учиме по малку од овој свет


СДК дека и покрај тоа што ми пукна патентот и покрај тоа што не можам да дишам пак ми се јаде бре ! мамето апетитско!

 

Главата ме боли непрестано овие два дена, не можам да ја мрднам, а да не ме мавне некоја болка од внатре. Станува неподносливо, неиздржливо