[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Прекрасен ден е на повидок пак ...
Да де, идила, розови очила на тебе, д сан ис шајнинг и се е во наааајдобар ред.
Па да не, не е бре људи?

Пиши таму една 8ца ајде да те видам сега, оп отиде и тој, јухуууу, насмевка и на лицата на моите, мајка ми нежно ми шапути на телефон, ајде сонце, ајде злато, ете како се воспоставува ред, мир и слога во семејство, кажи им дека си положил, па дури и со јача оценка.

А времево мами ли мами, вика:
Излезиииииииииииии моме право на тараса,
седни на кафе надвор ти на маса,
запали цигара, цвик на коса стави
дома те чекаат книгишта од правни ствари.
Але алеееее, але алееее седи си дома, пукни си од мака
але алееее, але алееее сама ти си правиш такаааа .

 

СДК... I got so much love to give!

 

Навистина мразам кога пола седишта во автобусот се празни а некој ке седне до мене
Го мразам јавниот превоз од се срце младоста ја оставив по автобусиве

 

Сдк колку е убаво тоа чувство кога човек ќе види како неговите родители се горди на него, за секој негов постигнат успех целите понесени од возбуда и радост летаат Ах ми се наполни душичкава,убаини

 

Колку пренајубав ден, Некои луѓе толку ми се мили и драги, шо не знам дали ќе можам да се откачам од нив, иако знам дека ни останаја уште 2 месеци сакам да ги поминиме најјубо шо можиме, оти знам дека ова време нема да се врати, со некои од вас ќе се гледам секој ден, со некои не, ама сите многу ми значите, и поминавме прекрасни 4 години заедно.
No matter how much we hate school, but it's the only place where we wish to come back !
Иако се страшев за та вакцината , абре не ја осетив ич, воопшто, до срце ме заболи иглата крв шо ми земаја, поќе од неа ми е страв. , Али и то помина.
Иако врвам тука низ прекрасни моменти, не сум баш во топ форма, онака сум целата замислена, ми фали тој, и знам дека нема да го видам 5 месеци, сакам да бидам со него, да го испратам на аеродром, оти е толку далеку? ..Ми фали премногу, сега е далеку, ама за 1 ден ќе биди уште подалеку.
Да можиш да ме земиш со тебе ќе бидам ќе бидам најсреќниот чоек на планетава.
Тешко ми е, и мило ми е шо имам некој шо ме разбира, и ќе бидам со неа сите овие 5 месеци, заедно ќе го пребродиме и ова, силни сме , ќе ми фалиш во најубајте денови од мојот живот, но тоа што е, Живот, се надевам дека брзо ќе поминат тие 5 месеци, пребрзо, дури да трепнам.
Но како викат, она шо се чека послатко е? Не е така?

Имајте убав ден.

 

Онаа реченица - „една слика вреди илјада зборови“ важи само ако на сликата не се напишани зборови.
И овие слики со цитати би можело да се постираат во темите за цитати, изреки и поговорки, ако не ви пречи.
Во последно време се’ помалку ми прави ќеиф форумов.
Секој си пишува што сака, јасно ми е, ама веќе подолго време подголтнувам за сликите во темава и во онаа за последен филм (не, еден збор не се важи како рецензија!) и решив дека имам право да промрчам.

 

Кад се двоје љубе - Бог не меша прсте..

 

И ете ме денес пак на истото... сама сум немам никого и тие што ги имам исто како да ги немам (фала ви)...А можеби е до мене , можеби многу барам,ако е многу искревно и вистинско пријателство...па барам затоа што сакам и многу да дадам ама на кого..нема на кого ,нема никого.... ...можеби сепак е до мене.
И повторно на тоа:
Don’t trust too much, don’t love too much, don’t care too much because that ‘too much’ will hurt you so much...

 

Како може еден мал шопинг да го промени расположението на човек, тоа едно чудо е
Го искористив слободниот ден од факултет за да го почестам брат ми една блуза и парфем од стипендијата, онака симболично Му се допаднаа навистина, а мене уште повеќе. Се подновив и јас по нешто, да сум без ич
Така, кога не сте расположени, а имате можност купете си нешто, макар и некоја ситница, веднаш ќе се насмеете

 

Сакам да кажам, кажи ми да ти кажам, шо да ти кажам

Ова пролетва скроз ме збрлаве, почнав на чудни јазици да зборувам

Прекрасен динамичен ден, да не му е мака на човек ако му отекле стапалата од пешачење.
Ете, денес се‘ ми беше убаво. Ми годеше будењето рано, мераклискиот доручек и кафе. Ми годеше туширањето со заклучена врата од станот, а сите други врати изотворени, додека радиото милозвучно ми брчи. Ми годеше рашетавањето по долна облека зашто никој не ме гледа и радоста на капките вода по мојата кожа кога се помешаа со кремот - мешавина од скоро бебешка мекост и божествен мирис.

Ми годеше пешачењето во чизми зашто бев доволна вредна да си ги исперам патиките. Им дојде и нив време, ќе ми требаат пролетва. Ми годеше сонцето кое го примив со отворени гради, отнат нос и звучно грло додека со Цимерките расправавме за неслучени случувања и ја доведувавме имагинацијата до совршенство. Ми годеше глетката која ја имав пред себе неколку часа, таа милина збрана на едно место, милина од крзна и живот и гугутки на секој чекор. Ми годеа клупите во парк, дури и Вардар ми годеше, некако почист ми се виде.

Ми годеше мирисот на мојот врел ручек со кој ја заклучив топлината на денот во мојот желудник.

Би можела да набројам уште неколку работи кои ќе ми годат до крајот на денот, но да оставам прво да се случат. И онака никој не може да ми ги одземе заразните насмевки и пролетното лудо расположение кое ме фаќа периодов и по кое сите ме препознаваат.

СДвиК да живеете со полни гради.
Јас моментално живеам само за денот кога ќе ми се исушат патиките

 

Од 7.30 до 13 часот ако неможев да издржам во средното на училиште, сега на факултет од 8 до 16 часот неможам да издржам пак ич. Да имаме некоја подолга пауза на пример за јадење, кафе итн, може и да немам проблем ама кога ке одиме во 8 само 3-4 паузи по 10 минути имаме. Е многу е тоа за ова убаво време да се седе на затворено Незнам дали бидејки е последна година заедно, ама секој со секој е фин, толеранцијата на сељачината е на повисоко ниво, претпоставувам дека дојде оној момент кога сите свативме дека ова до сега колку и да ни се чинело тешко, сепак било лесно, имало дружба, смеи, секакви зафрканции итн. А после ова не очекува малку посериозен свет, во кој за жал мора да запливаме. Како и да е јас ке си останам каква што сум, позитивна, ретки лоши денови, големо гушкало... Имајте убав ден и ако сте желни за нова неисфорсирана песна слушнете ја оваа која ми е опсесија во последно време.
http://www.youtube.com/watch?v=oOT2-OTebx0

 

Си го видов денес првото бело влакно. Да го откинам да скријам знаци на стареење, или па да го оставам и да се перчам колку сум созреала?

 

Ух, добро е, се врати! Дури и се уплашив едно време, почна паника да ме фаќа дека нешто не е во ред

После 2-3 недели поминати само со еден единствен минимален оброк дневно изеден ради реда колку за да не се оснесвестам некаде, можам сега со сигурност да тврдам дека апетитот ми се врати Јупииии

Спојлер

Да ми кажеше некој некогаш дека ќе се радувам што ми се вратил апетитот, ќе го направев најголема будала на светот

 

Дека бев во казино, и ми се допаѓа, оу да Лошо, лошо.. апстиненција Ано!

 

Денес деде има роденден! Многу убав ден да се родиш, навистина убав. Штета што не сум дома, му се јавив на честитање, договор за славје викендов. Хепи мепи брдеј грендпа!

Денес терам како мува без глава. Терам којзнае каде. Скопје не ме сакаше, се изгубив од глупавост, од расеаност, си вртев крукчиња околу згради, пазари, училишта и ако ме гледаше некој, ќе се отепаше од смеење. Дури ми текна на тоа дека глупавиот гледа да скрати, а паметниот си оди по царскиот пат. Си викам море терај си право, сал туку се враќаш во иста точка.

Денес си купив едно фустанче од багателни 250 денари, тесно тесно на мене, џоа слеано. Пу си викам, кога станав ваква лепотица. Зимово сум се угоила 4-5 кг што е донекаде и добро и не така добро. Добро е зашто јас можам и 10+ да се поправам, а лошо затоа што потклекнав под притисокот на испитите и колоквиумите.

Неделава имам колоквиуми и во такво расположение ве поздравувам и ве читкам, а вие пуштајте среќа. Ајде, се ќе биде, љуби вас Дузи.

 

:geek:

 

Ако си бев сеуште дете, и со тој памет да си одев на факултетов, ќе го завршев во еден здив. Толку бев амбициозна и полна со надежи, никој во ништо не можеше да ме разубеди.
Ама сега пораснав и видов дека светот не е розов, па така и ова.
Демотивирана сум во тоа поле, крајно. Единствено што ме тера напред е помислата ете, колку да не сум назад, кога сум се фатила на орото, барем да го изиграм. Јас навистина, навистина се надевам дека не е се ова за џабе.
Да имав барем минимална гаранција, или онака само мала сигурност за работно место, веднаш ќе се фатев за книгата, само да има некој да ми каже дипломирај и те вработувам. Или барем да ми беше прифатен факултетов во некоја друга држава освен оваа...тука сите наши факултети спаѓаат всушност, си се лажеме дека ќе можеме да работиме таму некаде со нашава лиценца. Ако, нашата држава е полна со сонови и надежи. Штета што најчесто останува само на тоа.

На другата страна од животот, јас сум заљубена и раззеленета ко времево. Мислам, јас секако сум си зимзелено дрво во тоа поле, освен некогаш кога гаѓам со шишарки, ама периодов посебно сум расположена, ко опиена.
И доаѓа април, еден од најубавите месеци во годината, специфичен по апсолутно ништо, ама сепак значаен за мене. Колку кафиња чекаат неиспиени, колку вина неотворени, клупи во парк спремни за дневен кежуал трач со доза на секс толк, и секако улиците на Скопје спремни за шетање. Си имам припремено една екстра хулахопка баш ко за времево, само се чека да се прескокне овој проклет ѕид, да се стигне до Големата вода. Па и летото доаѓа, ме чекаат толку прекраснотии во животов.

 

Да, и мене ми е форумов без ќејф во последно ... немам инспирација и не ми се пишува. Да, постирам по некоја слика со цитат или порака и да, не објаснувам на долго и широко туку на кратко со неколку збора за филмот кој ми е гледан. Имате против нешто? Јас да, преку глава од наоѓање маани на секоја една и секое нешто ... Оставете кој како има мотив и желба да постира на форумов. Мислам далеку е ова од реалноста. Подобро да прочитам нешто кратко, а искрено отколку нешто километражно, а измислено или исфилувано само ради некаков си рејтинг или некое си внимание.

Спојлер

Против тебе немам ништо те читам, почитувам ... За обратното не знам?!