[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ахх,убавини oд време...какo би тргнала сега да се прoшетам,да се напијам еднo кафе,заљубена сум вo oвoј периoд oд денoт...а наместo тoа ја ќе вoдам бoрби сo мoјoт забoлекар...ај oтидoв...

 

пораснав во штип,пола и повеке од детството го минав таму...прекрасни спомени..сега кога го спомна исарот ми текна на моето прекрасно детство кое ми фали премногу..на сите глупости направени со братчедми..кога тетка ми правеше компоти од кајсии ние скришно бегавме од дома и одевме да се шетаме ,да се забавуваме,на пастрмајлиа мњамм...нема да ги заборавам никогаш вечерните свирки на братчедми со неговата група во казабланка ахххх прекрасни денови

 

Сдк епа нека ми е среќен роденденот .На најубав ден сум родена.Вечер ќе го одбележам и денес само насмевка на лицето.Не ми е битно ништо друго .

Ви благодарам на вас феминки за честитките,навистина ми значат многу .И ајде да не остане само на зборови,да ве почастам по нешто .




Повелете,земете си .

 

Розеви пижами. И чорапче скинато на палецот. Јас,кафе пред некои пет - шест саати,а веќе преминав на вино и сум со три - четири чаши вино во мене и цел ден на тераса. Се гушкам со сонцето,со луѓево,со домата моја..

Боже каква милина. Ќе си положиш се и некое време барем не се замараш.

Одлично,одлично..


БИДЕТЕ ТАКА,МОИ ДРАГИ ФЕМИНКИ!

 

Ако живеете во зграда, а пред неа или зад неа има парк - направете кафе во омилените чаши, викнете некој со кој уживате да разговарате и осетете ја убавината на пријатното топло ветре, сончевите зраци, па мракот кој пополека се надвиснува над градот... Прав одмор ако сте биле до тогаш затворени дома поради колоквиумската или нешто икс. И плус - it's for free!
Јас така сношти го искористив паркот пред скопскава дома. Поубаво кафе не сум пиела!
Ех, пролет... 20 степени +, и одма во нас ја будиме природата.
Веднаш си комбинираме шарени, лесни облеки, па дружење на отворено, шетање, сладолед за разладување, вдишување љубов и издишување радост.. мх мх... и ај не биди среќен!

 

СДК ... навистина животот знае да не изненади пријатно и многу позитивно, кога ќе ни донесе толку мили и искрени луѓе во животот кога најмалку очекуваш. Несебични во давање пријатни и топли зборови, во пружање поддршка и заштита, рамо за сигурност ... не знаејќи ги лично можеби чувствуваш како да си се родил со нив и цел живот свој си ги имал покрај себе ... И навистина е благослов. Животот сигурно ни ги донел со причина. Благодарност до него што такви личности се уште постојат и се во мојот свет

 

Сдк привилегија е да си женско, мераклиски се средуваш, дотеруваш со триста пропратни церемонии, ама убаво е Нели сум у право?

Спојлер

Не сум у криво

 

Јас пак, дури сега видов, дека сум се зачленила тука, точно пред 1 година, и 1 месец.
Тука научив, и дознав многу работи. Дури и скоро секоја моја глупост, ми е запишана тука.
Да не брборам многу, за состави, и такви ствари, не бе бива, ни малце. Така да, еве еден фајнл тач од мене, да сте ми живи, здрави и мрднати.

Спојлер

 

http://www.youtube.com/watch?v=Q6fT-v4fhfg

 

Три нешта можат да го уништат човекот: Бесот, Гордоста и Непочитувањето.
Три нешта никој не би смеел да ги изгуби: Надежта, Чесноста и Мирот.
Три нешта во животот никогаш не се враќаат: Времето, Зборовите и Можностите.
Три нешта се највредни во животот: Љубовта, Семејството и Здравјето.

 

Што да кажам? Ништо, освен земањето на работите здраво за готово.
И јас сретнав еден деденце денес. Роден ’34та. Седеше на клупа, седнав и јас за да се смирам малку. Со очите ми зборуваше. Му беше срам да почне. Почнав да му кажувам за времето. Ми се отвори за маките. Му се отворив и јас. Со потекло од Паланка, во Скопје живее 50 години. Ми кажуваше за животот, децата, внуците. Се изнајдовме комшии. Добро не баш, ама во иста населба живееме. На времето работеле во ФАС со дедо ми. Не го познава.
Како дишев болката поминуваше, а тој ме враќаше полека во неговото време. Време на излегување на корзо, возење на девојката на точак. И време на војни. Земјотресот. Милоста и човештвото. Му кажав дека го сакам нивното време, требало тогаш да живеам. Се насмевна и ми рече дека и тогаш имало отпад.
Се осетив како старица покрај него. Не е тоа воопшто лошо да ви кажам. Полни очи сјај. Седевме повеќе од пола час и муабетевме. Еден момент прелета тага во него, кога рече дека бабичката му умрела. Му недостигала.
Ми заблагодари што сум му направила муабет. Му заблагодарив на зборовите и тргнав.

 

Коцкасти крцкасти колачиња, женка за време на менструален циклус и џус од портокал. Многу сакам вака у некој пост кога ќе ми ја опишат атмосверата во која моментално чоекот се наоѓа со цел да се соживеам со зборовите.

Ечи поезија на сите страни, полн е паркот, музика трешти од некој мобилен, а постов изобилува со некои нејасни жаргонски изрази. А ме опомена професорката.
Деновиве иако вирее у мене лошо чувство бидејќи сум во тој период, има промена во тоа каква бев ова време предходниот месец, а каква сум овој месец. Сончевите денови флертуваат со мене, а ја па се залажувам и паѓам на мамката.

Седам у парк и набљудувам, анализирам и од секој човек си везам некоја приказна. Ми се роди љубов кон нив штом ги гледам со развлечена насмевка и како тоа сите се маскирале со позитивното расположение.
Иако не сум фасцинирана од луѓе кои се смеат постојано. Сакам да го ископам од нив некоја интересна приказна, ако може да се каже, пример кога се изгубени во своите мисли, кога нивните лица се нацртани со сериозоност или лутина, кога ги гризат усните.
Имагинацијата проработува кога ќе ги видам да одат со наведната глава, кога седат сами на некоја клупа и пушат цигара, кога се потсмеваат. Некогаш и придавам и внимание на нашата филуваност кога ќе се насмееме со пола уста, кога се трудиме да ги задржиме солзите, начинот на кој ни се чита од фаца дека сакаме нешто да кажеме, но едноставно не знаеме како тоа да го преточиме во зборови или начинот на кој го гледаме оној во кој сме вљубени, очите ни сјаат, а искри тлеат меѓу нив/нас..
Ми се допаѓа како луѓето изгледаат од страна кога ги прават овие горенаведени работи.
На некој начин.. изгледа убаво..

 

СДК
МОРАМ да го положам предметов!!!
После то се ќе оди како подмачкано,знам јас..

 

Да не беше ВеличеНННствениот султан, на нашиве простори ќе цутеше индустријата за бричови.

 

СДК дека и мене почнува да ми мириса на лето...туку и ми мириса на тој Четвртокот што е после Велигден,кога се оди во Манастир,ме разбирате
Колку само го сакам тој ден,вечерта ќе си се изнајадам лепиње,памук,пуканки,сусамчиња,јаболкца и се што ќе видам дека се продава.
И после викам дека сум изгледала како трудна,епа како нема кога уште одсега се застрвувам.

Ах да,и поздрав со песната која ме потсети на лето.

http://www.youtube.com/watch?NR=1&featu ... elHwf8o7_U

 

СДК мислете луѓе, уклучете го паметот пред да направите нешто, па после да се каете. После кажаниот збор, нема враќање назад!

 

Се' е навика

 

Стоев на прозорецот, гледајќи како нешто што постoи со години се урна за неколку минути...
Ненамерно ме асоцираше и компарирав со нашата љубов.
Нешто што се градело години, може да се урне, со еден допир, со едно нешто, како кула од карти...
Но нешто кога се гради не слаба основа, основа без доверба, лесно се урива...
Не сакам да се потсеќам но неможам да не помислам на миг.

А повеќе боли кога нешто ќе згрешиш, уште од почетокот....

Вечерва ќе си легнам вака како мече, да не мислам и да заборавам, барем на миг...

Баш вака ќе си се стуткам во креветчето
Ќе си го пуштам сонот вечерва да ме поведе, и да не мислам за прв пат во толку време...

 

Не не сваќам ниту пак некогаш ќе сватам како може некои личности да се толку себични. Велат на доброто со добро се враќа, ама па не е така кај мене Си живеам во еден филм и се ми е розаво, иако знам дека 2/3 е сиво. Се правам за другите, а никој ништо за мене. Премногу сум поврзана со некои, т.е. си мислам дека сме поврзани, за да испадне дека не сме...Незнам расположението ми се менувам на секои 2-3 минути, како изгубена во времето и просторот се чувствувам, не ми било никогаш вака.