[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК и јас конечно си заслужив Жолто цвекенце....

 

Слушам некои песни кои ги слушав летово,балконскава врата ми е ширум отворена и дува пријатно ветерче, се чувствувам ко да е Јули,толку безгрижно.
А утре? Е утре полагам.

Супер сум.

 

И јас денес со љубовта бев на Исарот. 3та година по ред одиме заедно, и секогаш е прекрасно. Дечињата со своите подадени рачиња ме разнежнија, ми го стоплија срцето Ретко кој маваше 40 камчиња, но јас запалив свеќа за здравје и среќа на сите мои блиски Еднаш во годината ова место врие од народ, сите одат, и сите се насмеани, и секако изморени откако ќе се искачат до горе
Инаку, не сум пораснала тука, ама и јас не го сакам градот. Воопшто. Само Исарот
A да, си купив и една ваква играчка, се сеќавате?

 

Градинарот цвеќето го расне, ти нервозна три дена ти касне ...
Се шалам де, не ми каснЕ, уште на времево со тоа да се бавтам, ќе погинам млада со живциве потнамалени ми се и онака.
Туку, кокичето од оваа страна на тастатурата (крадам фори) утре полага арно ама абер немам асално да седнам да НАУЧАМ, не да повторам, ами да научам ...
Епа така е, очајните домаќинки ми беа на прво место неделава место да се бавтам со посериозни и поважни работи кои се стварно важни отколку да тумачам кој и ги пишува писмата на Бри цели 14 епизоди...еееее драга Лил, сигурно ја знаеш приказната со штурецот и мравката!

Мравката си работела цеееееееела зима за да летно време си ја припушти господичната на пасење. А штурецот .. си имал социјален живот, си ги гледал сериите, си одел во шопинг (го напраив геј сега), си уживал, арно ама свирел на виолина нешто као Ибрахим паша.
Епа људи, за да не станам и јас како Ибра и да останам со виолината во раце, одам да си ја стегнам задницата, да поднаучам, и да ви се пофалам утре како моите способности за `ден пред тоа` знаат да упалат, а и среќата да ме послужи.


Салуууууууууд, ми чикитас!
http://www.youtube.com/watch?v=Xn676-fLq7I

 

Знам како е,кога сите се грижат за некој друг,а за тебе никој.Чувството дека си целосно игнориран те фрла во депресија со по некоја солзичка..


пс: не си никако да направиш,жал ми е мамо утре ќе ти направам поголем сендвич со компири.

грев ме фати,не ми е мирна душава.

 

Доста беше со учење за денес Од утре ми почнува пеколна недела и се надевам дека ќе имам доволо сила да ја издржам.Неколку дена не сум наспана како што треба и трагите од тоа веќе се познаваат на мене.Баш мама сега ми држеше лекции како треба подобро и поквалитетно да се хранам,а не само кафиња по цел ден.Ако мајка не те мисли,нема кој И покрај учењето кое ме оптеретува,некако во убав период сум.Сонцето ме прави постојано расположена,а денеска Тој направи да бидам особено горда на него.Се надевам дека ќе ме послужи среќата и се ќе испадне ок.На сите што полагате Ви ја пуштам сета среќа

 

Мислев дека беше совршено. Работите се одвиваа баш како што сакав јас, се додека одеднаш се не престана. Посакав за миг да не бидам присутна во тој момент. Имав чувство дека не бев исполнета со сите мои замислени нешта, нешта со кои сакав ТОЈ да го почуствува овој момент! Секој ден го чекам моментот кога ќе дојдат моите пет минути.. Посакувам да го вратам моментот кога ТОЈ се однесуваше кон мене како да му значам нешто, но меѓутоа полека избледуваше.

 

Во денешно време очигледно подобро ќе си поминеш ако не те мава рецка за ништо, онака без емоции...
Колку само опаднаа човечките вредности, веќе никој не мисли дали со некој свој збор или дело ќе повреди некој. Исчезна таа емпатија и разбирање, помошта. Суров живот и сурова реалност јебига
Колку е само глупо чувството кога цел живот секогаш го гледаш доброто во луѓето, размислуваш позитивно и кога реалноста ќе ти залепи еден таков шамар што не знаеш каде се наоѓаш и што следно да направиш...
А немаш сила, немаш да бидеш безчувствителен ! Како и да е ќе живеам со сета болка, радост, разочарување, нервирање и се што нуди животот. Така ќе знам дека сум живеела.

 

Среќен Младенци на сите што се викаат така и имаат некоја важна личност во нивниот живот што се вика така

 

СДК.....две чаши цеден портокал и нова епизода од омилената серија, полека се’ се враќа во нормала, а морам и јас.

 

Абе се полудело ццц цел ден нервози само во банка трчканици, ова требело па тоа не чинело па на овој та на оној шалтер та требало бројче и да чекаш ред 2 саата се маткав низ тоа банката и ништо не завршив баш кога помислив дека конечнио ќе допрам до парички таа ми вика аа картичката не ти одблокирана не можеш да подигнеш одам дома барам ПИН нема шанси никаде го нема цела куќа ја превртев и нема се вратив у банка и таа вика епа ништо тогаш ќе си поднесеш барање за нов пин и за 10 дена ќе ти стигне
Па нема да ми требаат многу пари за 10 дена сега ми требаат ај у ПМ

 

Брејс јорселф, сликите од парк со екстра професионален Никон апарат доаѓаат!

Навистина незнам повеќе на каде да се упатам а да не наидам на малоумништво.
Поминаа времињата кога сликите беа спомени од некоја прослава, одмор, роденден, излети.. Наредени во шарено или еднобојно албумче а од другата страна на сликата, онаа белата, испишан датум.
Сега се сликаат сите само за фејсбук. На родендени цела фотосесија со цел народот да види колку „убаво“ се облечени и дека сите фаци им се дојдени на роденден, слики од први мај со масата полна пијалоци позади нив за да се види дека се ин и дека љоќаат како дупнати црева, слики од одмор со спешл сансет ефектс и најскапите коктели на маса.
Наречете ме старомодна, но јас сеуште си ги вадам сликите кои биле шкрапнати по незнам кој повод и си ги редам во албумчиња со датуми од зади.. Затоашто утре кога ќе помислам на мојата младост сакам да си го премотувам животот со aлбум полн спомени во скут и чајче во рака, а не на тајмлајн со цвик на глава и плус напикана во монитор за да добацам. Гет а лајф ју фејсбук хорс енд генстрс.

Спојлер

 

Пролет дојде и кокиче никна, каде ти се цицињата во џеб ли ги пикна?

Не бе,ни у џеб не се кај мене,ваЛда сум ги заборавила во другиот прслук

 

Не бре, не ми се учи.

 

Неверојатно е колку лесно се заљубувам во странци во автобус. Барем по еднаш дневно

Денес доцнев за на факултет, ама искрено ич не ми беше гајле. Првото предавање ми е со професорка која 15 минути ја паркира колата, па и покрај тоа што доцнев, стасав пред неа. Кога беше замрзнато сфаќав некако, ама на 20+?! Како и да е.

Не многу забрзана тргнав кон мојата постојка, како и секое утро. И чекав. Забележав еден тип во џемпер во риги како пали цигара. Автобусот дојде кога го повлече вториот дим - Марфиев закон
Се качивме во истиот автобус, седна зад мене. Кога го вадев телефонот од ташната ми падна една обетка (не ме прашувајте зошто носам обетки во ташна ) и кога се свртев да ја земам, не можев да видам каде паднала. И тогаш тој се наведна и ми ја подаде (social event of the week lol). Изустив едно кратко „фала“ и се насмевнав. Не знаев дека студираме на ист факултет. Го видов уште еднаш на пауза, ах. I live such a fun, fulfilled life, па затоа и вакви нешта толку ме возбудуваат

Еднаш па до мене седна еден што личеше на Џејмс Дин. Толку се занесов што за малку ќе заборавев да излезам. Таква е љубовта, слепа

Ами тој хипстерот што личеше на Морисеј. Имаше преубави очи, ме примети дека го зјапам. Ах, fun times.

Патем,
http://www.youtube.com/watch?v=jCo5B0YseBc
песнава ми е во глава последниве неколку дена. Дајте му шанса и на филмот

 

Тако је.

 

Морам да кажам...многу неколоритна и нагла пролет. Се форсира ко спонзоруша у Ванила (викаат такво било местово,плус турбо фолк). Многу неинспиративна,напорна,уште го нема рандом чувството на заљубеност. Можда дека фаќа на температура меѓу 15 и 20 степени,а не сочека со 25,нема мрдање.
Како да сум на столче во ќош,со конус на главата на кој пишува детеншн.
Ми плаче телово за пролетна детоксикација. Ми се плаче и од едно прашање кое планирав да го решам,а сега ми кочат на угорница,ебате неспособните.
И сега...доаѓам до делот,забранетото е послатко... Лилит е кул. Ама стварно кул.
Треба да се прошара по скопските момчиња да видиме што тоа се крие наоколу.А?!
И ете така...имам циклама нокти со бели цветчиња на стапалата,нова фризура,некои други нови работи,ама ... стегната ми е душичкава. Не ми се чита,склет ми е филм да гледам, не ми се гушка...
Чекам.А ич не ми се чека. Имам трпение,ама чекам веќе долго ...

 

Целосно се пронаоѓам во сликава,иако не секогаш се наоѓам на врвот....некогаш не стигам до него,ама кога сум ,чувството е незаменливо.
Како и да е ,најбитно е да се почне од некаде