[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Едно прашање вака што си го поставувам, предизвикано од некои личности:
Од кога личноста која до вчера ја мразеше, одеднаш денес ти е најдобра другарка?
Мислам нема смисла, до вчера ја збореше ваква онаква, а денес „Леле маче најмногу те сакам!“.
Ведно...

 

Нема да дозволам сеќавањата од минатото и овој пат да ме победат,се чувствувам јача него икад
Не сакам повеќе немир во градите,се што сакам е спокој,се што сакам е слобода !

 

Кога ќе прочитам опис на слика, коментар или на такво нешто "Си грмимее", "Си грми" и тако даље, цревата ми се превртуваат.

 

Е ПА тоа е тоа лицемерие што се повеке го има кај луѓето.

 

Eдинствено нешто поради што го мразам Скопје е што мајка ми не е до мене.Некогаш си предолго силен,па душата не може да го издржи тоа,па се она за кое си се правел јунак ти излегува низ нос и ти го стега срцето.
Единствено таа позна дека нешто ме мачи.Доволно и беше да ми го чуе гласот.Како да издржиш да не заплачеш,макар по телефон? А не сакам да се секира.
Тешко е кога неаш некој околу себе да се потпреш.Тешко е сам да се носиш со се.Да пазиш да не страдаат другите околу тебе за тоа.Мм не е до мене и проклето ми фали.
Ја викнав другарка ми на кафе за да ми се оддалечат мислите.
Паѓав во искушение да и се исповедам,да ми олесни малку,ама не можев.
Немам доверба во луѓето иако таа не ме разочарала досега.
Солзите ги задржувам,зошто не сакам да плачам.Ако почнам,тешко ќе престанам.
Наоѓам причина за да си го направам денот поубав.
Кафе на тераса,цедевита со лимон,убава музика....... следно незнам веќе што....
Се нервирам што дозволувам таква глупост да влијае врз мене.
Знам дека ќе помине..... и јас секако ќе бида посилна од вчера.
Ова е мој незнам веќе по кој ред тест,за мојата издржливост како човек.

 

Среќа е да ги имаш оние кои те љубат крај себе, и да сакаш трократно повеќе од што можеш да замислеш , да им го даруваш вниманието и времето .

 

СДК - Добив шишарка за Гинис!
Та-дааааамммм!!

Намерно ја сликнав до пенкалото, чисто за ориентација колку е голема.
Прво сакав да ја обојам во најразлични бои, ама потоа си реков: Па, природна ќе биде најубава. И решив само да ја поминам со лак, за да добие сјај.

Денов е убав, и мислев дека конечно ќе се наспијам, ама заборавив да го исклучам алармот
Цела куќа мириса на кифли, мама веќе испече неколку тепсии.
Со сестра ми се спремаме да и направиме едно пролетно шишање на нашава ѕверка дома, зошто веќе почна да собира гранчиња со крзното
Викендов ми е полн со обврски, ама ќе си го направам убав.
Кога има сонце, се е поубаво

 

Се фарбав 3-4 пати во рок од 6 саати Леле ќе умрев таму на столот кога видов првиот пат каква жолта боја излезе, па после дури да се изедначи нијансата ... Коса ќе снемам до сликањето за табло ... Ставив слика во идеално црвена коса Ова ми е последен пат што се фарбам, после сликањето ќе се шишам и крај ..

Уф, ама го мразам времиштево Сонцето сите ве прави среќни, кај мене има контра-ефект, јас сум депресивна кога е вакво времето .. Ич не сакам сонце, не сакам кога е раздвижено надвор и сл.

Spoiler

чудак

Да си сварам кафе и од денеска почнувам озбилно со учењето. Мислам редно време е

 

... дека дојде време коа луѓе излегуваат,се социјализираат,одат на места само да се чекнат за фб.

 

Разгледував нешто на ФејсБук и во очи ми падна една слика од искршен iPhone. Ја постирало едно девојче и под него дескрипција "RIP ". Работата било, прво демек им паднал телефонот, па после го докршиле. И од доле секако коментари од типот "OMG! Вие сте луди. Сирот телефон." итн. Ваква останав.

Зар има толку неблагодарни деца на светов? Се им е поклонето, го добиваат она што го сакаат и повторно се незадоволни и само бараат уште. Е, за разлика од такви што секој месец добиваат нов телефон има деца кои трпат за леб. Деца кои се среќни кога ќе добијат и најситен подарок. Кои го ценат она што го имаат. Таквите деца се за пример. Понекогаш си размислувам, што ќе се случи со ваквите шмизли на кои животот им зависи од "рејтингот" на ФејсБук и што добиваат се што сакаат во овие тинејџерски години. Ако сега им биде дозволено се, во иднина сето тоа ќе им стане досадно и ќе немаат веќе што да откријат, да пробаат. И тогаш настапува најлошото-дрога, алкохолизам, и што уште не.

Затоа родителите малце треба да пазат како ги воспитуваат своите деца и што се им дозволуваат. Можеби на тој начин сакаат да им изразат љубов или пак ако немаат доволно време за нив вака им се оддолжуваат, но некогаш навистина е ПРЕТЕРАНО! Треба да се знае границата.

 

Интернетoт ги зближува луѓето, ама немањето интернет уште повеќе.
Фала комшии што ја палите исушената трева и заборавате на оптичките кабли под неа.
Разговори, смеење и пиење утринско кафенце со мама и тато на тараса и сончање. Уште пролетни цвеќенца ни недостасуваат за поубаво дворче, ај неделава.
Посета на дедо.
Подарок стари фустанчиња од тета, од нејзината младост.
Правење ручек.
Читање книга и гледање филмчиња.
Прошетка работна во Велес.
Кафенце во Куманово.
Уживање во пролетно Скопје.
Играње нинтендо и горење од желба за дома да си имам такво. Тенис, куглање и бокс со wifi рачки. Тепачки, внесување во игра и смеење со солзи. Јес да резултатот денешен е запаление на мускули на рацете, ама кој играл бокс на нинтендо ме разбира
За викендов да е одличен ми требаат 2 победи, една во Милано и една во Загреб, за насмевкава да е уште поголема.
Ах да и ми фали она тиркизно винтиџ точаче со крошничка што го меркам, за пролетва да ми е поубава!

 

Всушност сватила дека и се сродни души!! хахахахха
Имав и јас една таква другарка, претходно сите беа за никаде за сите имаше по некој погрд збор, а денес со сите е најдобраа, со сите е душооо, срцее, мачее.. хахахахаха Е лицемерие на килооо!!!!!!
Да не бидам офф топик,..
СДК синојќа си го доживеав моето прво пијанство!! хехехе, Испив 2 коктели Blue lagune, почнав да си се смеам, поопуштено да си зборам. Во главава си чуствував вртоглавици, ама нозеве не ме издадоа, добро се држев!! Штом мојон ми даде да му ја возам колата, супер сум поминала!! хехе Битно бев фатена!!!!

 

Од сите можам да избегам, но од себе..
Илјада пати се убив, сама дозволувам..

И разочарана сум.
Бесна, тажна и повредена.
Се чувствувам невидливо и ситно. Неважно.
После сонцето, дожд. А, мене ми се чини ќе ми се истури од врнење..

Ова дефинитивно - не е мој ден.

 

СДК тргнав на факултете, ама не стасав до таму, колоквиуми ќе има цела недела, за еден проблем ли е. Битно среќна дома се вратив, мислиш 10ка сум земала, полна ташна дрангулии, пенкалца, моловчиња, бележници, папки, обетки, лакчиња, 6 лакчиња Тоа се вика задоволств!

Е сега, малку како да се потресов од ситуацијава во милново Скопје, го сакам, но умира, полека умира. Му нема лек, како рак да има!
Владава и така само спроведува закони, правила, чуда, си викам едно модно да ни бапне. Каде бе сестро златна со бела тренерка и црна гаќа? Каде? А опасниве фраери со кошула у Парк, ало парк е идеш на рекреација, вечер дотерај се и изкочи да те изнагледаат! Опасно збунета тетка со дреч зелена тренерка и црно сако ! Тренерка и штикла, мини сукљица со топче, уште имаме зимско сметање на времето бе душо, што ли уште не се изнагледав, малку ми се плачеше, ама викам немој Госип, сите сме грешни, остави ги нека грешат.

 

Се чувствувам убаво.
Имам нови балетанки, сино-розеви со лилјаково, потемно розево, посветло сино.
Ма, прекрасни се. Мирисаат на пролет, а не на кинеска стока.
А собата ни мириса на зумбули, расцветаа и мајка ми одма ставила неколку во една мала вазничка, го разубавуваат амбиентот. И после некој ќе ми зборува дека миризливите свеќи опуштале? Опуштаат, ама во жешка бања со класична музика во позадина. И под услов надвор да има снег. Само тогаш.

Не знаев дека толку ја обожавам пролетта. Календарски, во пролет ми е роденден, ама некалендарски во лето. И по некои рандом причини отсекогаш сум мислела дека треба да се сака месецот/годишното време во кое си роден.
А јас им припаѓам на две. И ги сакам. Оти ми влеваат надеж, понекогаш мала трошка, ама доволно за мене.
А сега.. Ќе одам надвор, ќе го гледам со другарка ми моментот на заоѓање на сонцето, кога денот ќе ја изгуби светлината и небото ќе стане пурпурно.
И пак ќе се родам, одново и одново..

 

Убави се пролетниве денови, ако уште тазе, чудно се топли и спокојни..
И не ми се мрчи за ништо, ни за намтур фаците во Скопје, за "шемаџиите", ни за лицемерите кои ги има да ги ринеш со лопата, ни за лошиот избор на музика во дискотекиве, за безпотребните замарања и напиѓања на некои луѓе....
Животот е краток за да се преокупирам што ми смета и зашто ми смета.
Животот е краток за цел да се доживее виситински и да се искористи максимално.
Не ми е грижа ни за ничии коментари ни чудни погледни, ни смешни озборувања на околината.
Ма баш ме брига за сите, секако се небитни.
Затоа што ако се битни и се занесам во нивните коментари и зборови ќе потонам во тага и црнило.
А честото анализирање не предизивкува среќа туку сомнеж, и мразам кога ќе потонама во таква мисла што, како, зашто.....
Ма не сакам никој да ме онерасположи.
Ма дури ни оние кои си платиле испит или препишале на бубица.
Секој нека си гледа сам за себе, најубаво е.
Мирно и спокојно седам и пијам кафе и пишувам тука.
Неможе никој и ништо да ме онеспокои...
Сакам вечно да се чувствувам вака, МОЌНО
Бидете среќни и мислете само на убавите работи, бидејќи само со позитивност и интузијазам ќе бидете спокојни, мирни и вистински среќни, па можеби и опкружени со попозитивност околу вас, таа сепак е заразна
П.С Сите сте удриле на балетанки машала, како алва се продадоа деновие...
Ако не и јас покуса да не останам да земам некои ќе мора

 

ај ве молам некоја од кавадарци и околината нека ми пише во лична порака

 

Сдк damn значи колку Марфи е во право!

 

Конечно после 4 месеци се видов со другарка ми ама премногу се изненадив некако не е таа таа од кога замина многу ми е променета, некако ладно се однесуваше, или можеби мене така ми изгледаше, што знам се однесуваше како да не сме најблиски туку како да сум било која друга личност...