[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сакам да кажам ЗДРАВО на сите, пред малку се зачленив на форумов. Ама ве читам веке две години

 

Update за британчево ...
Ми ишол игнор на пријателството, сигурно бидејќи немаме ни еден заеднички пријатели, ама после изгледа кога му текнало дека сум јас ми пуштил покана и еве сега го прифатив и ми пишал -
How on earth did you find me on Facebook, wow you have amazing powers и нанана како си поминал ваму таму и сега веќе е во Лондон Ај, барем кога ќе одам во Лондон ќе си имам другарче ...

 

Го знаете ли чувство кога ќе видите нешто и знаете дека е створено за вас?
Епа така јас се чувствував кога го видов мојот нов фустан, љубов на прв поглед. Какви мажи, каква љубов. За мене љубов е модата никогаш нема да те разочара, секогаш те изненадува и не се плашиш дали еден ден можеби мистериозно ќе ја снема.
Еееее мои драги девојки тоа е љубов каква нема

 

Да ме видеше некој уште по сабајле многу ќе се чудеше...поправо и јас самата на себе се чудев.Сите негде шетаат а јас дома бришам прозори,пеглам завеси,местам...тоа баш не личи на мене.
Одкако завршив морав некако да се одморам,па он се понуди да се прошетаме и да ме носи во слаткара,конечно да го јадам моето убаво благце. А вечерта на пица,да почасти што зема плата.

 

Еве ме мене:

 

Моментално сум у фаза „паничам за иднината“.
Досадата е опасна. Сега и да ми се спие нема да можам да заспијам.
Глупости.
А не ми е ни гајле.
Зашто секогаш тие што си живеат од ден за ден си поминуваат најлесно?

 

Се менува сметањето на времето. Поместете ги часовниците за 1 час напред. Ако е сега 2:00, по ново ќе биде 3:00 и така до 29 октомври, после назад.

 

Нема поубаво чуство од тоа да се чуствуваш убаво во сопствената кожа.
Чај од нане, прозорци ширум отворени и делумна тишина. Го вдишувам свежиов воздух со затворени очи и патувам низ престојните месеци, наместо ретроспектива на настаните, доживувам некој вид на премиера со паметот. Сеедно, се сакам таква, прецизна, фантазерка, визијата е моето второ јас.
Миров и тишината по улиците е слаба, знаело Скопје да е и помирно за викендите, но не ми пречи.

Вечер со многу љубов и зборови, некои залудно изустени, некои на место, а трети потребни- ама заборавени.
Паметно пее Мерлин- ал најбоље је кад у животу имаш неком ским можеш лако да шутиш.
Енивеј...
Се сретнав со мој на времето удварач , си го скоцкал топ животот, под рака со убава висока девојка, а и тој променет во целост. За момент ми се врати цел филм од неколку години, денес во 60 секунди.
Настан по настан, во боја, блиц флеш кажани мегусебно реченици, сите спомени очигледно одлично ги чувам во себе, кој знае тој.
Се поздравивме кратко ние 2ца, многу краток контакт, без за да го прошириме контактот од 2ца, на 4ца.
Наше време, си реков во паметот, и иако не му реков, баш ми е мило за него. Ме изненади таа преродба, неочекував таков подем некогаш кај него, среќна сум , длабоко од мене излезе некоја насмевка, та дури и се завртев да ги погледнам уште еднаш така фатени за рака, сплотени.
Не се враќам на стари симпатии, но вечерва ме удриа спомените кон тоа време, веројатно бидејки се јави каењето за потценувањето. Секогаш го сметав недостоен за мене во секоја смисла, бед бој, немав никогаш симпатии, а ете филмот ме врати и тресна во лице за се спротивно.
Нема време што брише спомени, и убаво е тоа.
Лошите се во главата, а убавите врежани во срцето.

 

Што од обрвски што од тазе возбуди,сон не ме фаќа сфаќајќи колку неочекувано се може за миг да смени, дури и кога најмалку очекуваш. Феминки, Ноел ќе биде мама,а гордиот иден тато не можеше да биде посреќен.

 

Си ветив нов почеток. Не знам ни пак од кај да почнам. Тоа е најтешко .. ПОЧЕТОКОТ. Сакам толку многу работи да направам, да кажам а ми се чини дека ми се отсечени и главата и екстремитетите и од мене останал само трупот.
Damn it!

Толку многу сакам, а толку малце можам.

 

Утрински повик и замурливи, но радосни лица.
Брат ми ќе си дојде за саат ипол (отприлика). Со душа чекам да му го слушнам гласот, татко ми вели дека на телефон му бил некако сменет.
______________________________________________________________________________________________


-Од твојата сестра

 

Ох, колку боли навредата од најблискиот....
Од оној кој од раце ти јадеше, да те гризне за прстите...

Ох, зошто таа злоба, зошто ти заледило срцето???

Сети се на моите очи кои верно те следеа и беа секогаш тука за тебе. И во добро и во лошо...
Вака ли заслужувам да ми враќаш???

 

Денеска е недела.Денеска треба да одам на пазар и да си купам тиркизен лак и месо боја.
Денеска морам да ја правам роденденската торта со мама. Денеска треба да правиме пици со мајка ми.Денеска треба да седнам и да научам физика Денеска треба да одам на прошетка(ако е убаво време и ако се јави детенцето) Денеска треба да средувам по дома.
Ах плановии,планови ...

 

Сакам да врне,да истури,што е ова со времево суша невидена уште од сега високи темнператури,а летоска што ке биде,ке немаме вода за пиење.

 

Бидете среќни без причина... како дете... Проблем е ако сте среќни со причина... тогаш таа причина може да ви биде... Одземена!

 

Разгледници од Постојната јама и разни брошурки од туристичките места, сликите се прекрасни. Но, бато вели дека тука било поубаво. Ќе му верувам.
Бонбоните што ми ги купил ми се плеткаат низ јазикот и ми се лепат за забите, а ми купил и две шноли за во коса и обетки со едно мало бело и едно поголемо светло сино камче. Ќе ми одговарале на фустанот.
Блеска додека зборува, очигледно си поминал многу убаво, но се чувствува оној носталгичен трепет на гласот, кој полека се губи..

Купил чоколади, многу. Деновиве ќе станеме прасиња, а од следната недела - вежби и диети.

Спојлер

едни две се потполно исти, а другите имаат различни вкусови.

Купил сувенири, ама нив и неколку разгледници ќе им дадел на пријателите/ките. Ако, ако.
Ми донесе и две ќесенца кафеав шеќер, оти никогаш не сум пробала.
Ми донесе и три топчиња за голф, за спомен да сум ги чувала.

Ми донесе приказни, искуства, случки... тоа е важно и за мене, и за него, и за домашните.

 

Недела... единствен ден во кој ја имам способноста да нејќам.

Одамна немам шкртнато некој збор. Се чувствувам виновна. Пред себе, пред моите соништа кои што ги чувствувам дека се позади мене, но страв ми е да се свртам, оти нивниот поглед ќе е со голем презир. Знам.

Иако не целам кон буквални височини, целам кон интроспективни корекции... најстрашното е што треба да се корегира децимала од мојата целина, ама немоќ ли е, инертност ли е... мајку му.

Глупи прашања, скроени ко за во недела.

Времето тече, јас стојам...

Во тешење почнувам да се убедувам дека некогаш, убаво е да се застане - само така се гради убава идеја за фалшовите во секојдневието.

Но... после детекцијата следува акција.


... а што се случува кога единствената препрека за акцијата е страв?

 

Од најраните годинки го паметам нежниот стисок на мајка во една ладна соба, со намуртени луѓе во бели мантили. И зошто, се прашував, кога оние кои лежат на креветите треба не да се муртат туку да кршат се околу нив ради болеста која ги снашла, а тие потопли и помили. Вовед за понатаму, така му доаѓа. И се сеќавам на една Ромка, го држеше главчето на детенцето да не мрда и замислено гледаше во ѕидот. Мајка и таа.
Тато, еден добар човек кој знаеше се. Колкаво е небото, зошто е црно, а не бело, што има на другиот крај на светот, каде тој завршува, а тато ги знаеше и најдобрите приказни. Тато се правеше фраер оти јас го гледав со восхит.

Арно вика Гане, знам си го врутокот, солунот не си го знам. Кој ќе ти каже што и каде понатаму, дали се враќаш или продолжуваш, мада секогаш е и тоа и тоа, колку да не тапкаш во место. И кога константно е само тоа дека тато знае се и денот кога си се родил, за што би правеле муабет понатаму...

Полнолетство, ќе ги правам работите кои сум ги почнала од 14, легално. Па и баш во овој месец, да бидам плукната на Марта, со триста ума преку целата година. Па и овен со подзнак вага, цел живот контрадикторности, каде попрво да балансираш. Успех нула, обично си чучам на едниот или на другиот крај. И некако се научив убаво да ми биде така.
18че бе, сакам нешто ново и некој нов Стрелец или Лав или евентуално Овен А и времето е баш срце да ти заигра Ај да не почнам да ги набројувам благодетите кои му ги нуди животот со мене оти јас веќе доволно се научив да се сакам набројувајќи си ги во главата, на дело сега, со картите отворени и се.

Прекрасен ден

 

http://www.youtube.com/watch?v=CbCHnonKiVQ

Убаво музиче си имаме бре!

 

Уффф....
Као кје успеам..
Каоо?
Толку многу лекции за учењее..
СДФкјасдфхеиутѕОАУЊЕФЈАКСЛфјасфгасјкдге
Свесна сум дека иам за учење па пак седам на компјутер..
Ајт чао..
Можеби некако кје се отргнам