[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Господе, те молам во иднина не ме доближувај до „мали луѓе‘‘.

 

...не ја сакам ноќта. Ме прави меланхолична или гневна или комбинација - иако звучи ирационално, да, возможна е, барем кај мене... Всушност, ми пречи она чувство на празнина, кога овој свет на некој начин ти е повеќе ничија земја, отколку дом, иако крадеш мигови среќа повремено со неколку лажици Нутела директно од тегла или повеќекратни оргазми или интелектостимуланси, за повторно тие мали оази на мирот да бидат проголтани од Супермасивна Црна Дупка. Се сеќавам на една мисла, не знам од каде ми исплива во меморија - ќе си создадам сопствен пекол, барем ќе ми биде топло...

И ми фали детскиот џагор пред зграда. Имам мала тајна поради која децата лесно ми ја даваат својата доверба - им пристапувам како на возрасни и еднакви, бидејќи тие најнепријателски гледаат на оние кои едвај чекаат да глумат авторитети, па дури и намирисуваат дека ги гледаат како ,,подредени,,. Всушност, не знам дали би била добар родител во овој свет, станувам скептична. Ако се земе во предвид дека толку луѓе, без трауми од детство и во услови кога крупни адолесцентски шокови и сите останати ,,индикатори за бихејвиорални аномалии,, изостанале, каде всушност треба да се бара коренот на злото наречено - незадоволство?! Зошто проклетата Барби Малибу секогаш се смее и ти дава лажна надеж дека возрасните се постојано среќни, па потајно сакаш да се убрза процесот на раснењето?!

Туку често и ќе ја идентификувам кај некого својата карактеристика - да го допреш и дното од ароганцијата или потсмевот, секако оправданиот. И разбирам веднаш - тоа е единствениот серум со кој се бориш да не те совлада игнорантноста, рамнодушноста и сфаќаш дека индоктринацијата да бидеш перцепиран како ,,ладно копиле,, ретко кој ја демаскира. Ама, всушност тоа е и целта.

И пак се навраќам на децата, додека ми одзвонуваат во уши нивните сеуште недомодифицирани гласчиња, сакам да се шлепам на нивната безгрижност и игривост, да им ја позајмам вревата доволно долго пред да ме покрие тишината и мракот и да најдам утеха во нивното незнаење за некои идни мрачни мисли. Често, тишината ми била и повеќе од потребна и сум визуелизирала како шамански се премачкувам со воени бои за наредните животни битки, меѓутоа понекогаш тишината е само Мунковиот врисок и тој е прегласен.

А сепак - утре повторно ќе блесне нов ден, со или без петли во најава, со или без сонце на небесната платформа, со или без детски џагор. Јас ќе бидам можеби истата, а можеби и не, бидејќи го носам бремето на тоа да се биде жена, а тоа подразбира да жонглираш со сите темпераменти и со сите емоции .

 

Сдк how sweet will this revenge be!!! Bring it on! :geek:
Туку ај доста трескам да фатам да поучам нешто се ближи сесија

 

Немам гајле....
Ќе си поплачам денес, ќе отерам се во бестрага, ќе се деси пресврт. Утре од почеток.
Во круг.
Али немам гајле, стварно. Од овие работи научив да бидам тоа што сум.
Уште да научев да го прескокнам делот со плачењето....

Да ти е*ам животот!

 

Се изнатрчав низ маало како будала и сите што си седеа во своите дворови ми мавтаа, се избањав со новиот шампон со мирис на малинки па онака како на рекламине пливкав во океан и мижејќи со фаца свршавам се шлакав со пена и како за крај кркнав полна чинија шопска салата со екстра маслинки, сирење и оригано.
И од једном, животецов да ти бил убав!
Па убав е него како, штом знаеш да направиш најубава салата ќе биде!
Од кога помина тромесечиево, додека професорите си фураат филм предавајќи нови лекции и нема толку тензија околу тестови или испрашување, си читкам книгуленце и си го шмукам милкшејкот преку розево цевче затоашто месецов се ми е розево! Иако ја мразам таа боја, добра е за компарација. Чинам секаде каде што газам никнуваат цветови и околу нив си леткаат спокојно пчелки и пеперутки. Џагорот од децата ми намамува насмевка, турканиците од пензионерите такоѓе.

И морам да се испофалам, од мачорот добив був ланче. Многу беше убаво, во кутивче со катанец и нели сега мора некој да биде лошко и за да го добијам клучот морав да му подарам 10 бакнежи и 2 убави гушки. Итар е тој.

Спојлер

Скроз исто е!

Шалала-ла-ла...

 

One day ,I will have driver licence, I will buy beautiful car,will have money for petrol and will drive and drive and drive...all the way...till I spend all money for petrol

 

Ми треба одмоооооооор!!!

Држете ми среќа, полагам утре

 

Добив Рипкааааааааааааа одсекогаш сум сакала да чувам рипка, мислам онака било што мало животинче да знам дека имам одговорност према некого ..
Преубава е.. ми ја разубави собата

Се на се сакам да кажам дека убав беше денов..

 

Денов, ми беше дефинитивно,еден од најпозитивните денови, годинава. Поправив 2 оцени, во еден ден. И уште некои ситници, што ме направија по среќна.
А сега, аливедерчи, ме чека креветчето.

 

Многу е интересно да имаш температура од 40, 3 дена со ред.... Woohooo!

Спојлер

Не баш..

 

Има голема вистина во она - “Ако не треба да се јаде навечер, зошто има сијаличка во фрижидерот?’’

Сега го посетив, ми се насмеаа патлиџанчињата и ми викаа - Напрај ме шопска, напрај ме шопска...

Ама кутрата јас, им реков - Утре

Не се воздржувам од јадење навечер, не можам да легнам со празен стомак и да ми кркорат цревата... Знам дека калориите ќе ги истрошам, па не се устручавам многу со стриктни правила, ама оваа вечер така одлучив

Ајде нека дојде тоа утре!

 

Тој што рекол дека сами си ја кроиме својата судбина, не излажал.
Всуштност сами си ја кроиме и совеста, која знае да биде непријатна, посебно доцна пред да ја ставиш главата на перница...
Да имаш некој што те сака многу и што се труди околу тебе е благослов.
Да бидеш здрав, жив, комплетен е дар од Бога.
Да имаш малку а да си исполнет е смисла на овој живот.
Да ги сакаш еднакво сите што те сакаат и да им пружиш поддршка е доблест.
Да сакаш и да бидеш сакан е привилегија.

Да го добиеш сето ова на поклон а покрај тоа да жалиш за тоа што го немаш, е исто така привилегија, привилегија на неблагородниците и себичните.
Во кој дел би сакале да сме, одлучуваме ние- ни Бог, ни некој околу нас, туку нашиот здрав разум...

А јас каде сум?.... и јас тоа се прашувам во последно време, се почесто и почесто...

 

СДК Дека си направив виртуелен дечко и моментално сме на прошетка, а во план ни е да си посвоиме милениче
Ете толку ми е досадно!

 

Мене ова време више касно ми е , ама за ништо на светов не би си заминала сега ... Одамна немаме ваков муабет со другарка ми... Од сериозни теми до пукање сеири и муабети за козметика ...
Абе колку само ми фалат луѓе у живот, толку и сум среќна што ги имам малку. Онака муабетот. Подобро еден вистински пријател одколку 100 лажни ..

Така ми ти и идам...

него небитно.

Од овдека бегам. се гледаме во наредна прилика можеби утре, задутре незнам .

леканоќ

 

СДК Без да знам премногу сум станала зависна од него......... како да го оставам и едноставно да заминам..немозам..

 

СДК цел ден дремам на фб како да чекам да ми пише некој, како да треба нешто да се случи па морам да бидам присутна... што ми бидна одеднаш де? :/

 

Сдк во ова ниедно време сонот не ми е ни на крај памет.Инсомнија,или што? После две испиени нес-кафиња нормално дека нема да ми се спие .

 

СДК
Поминав четири прекрасни дена, јас, тој, бебушов и отворен пат.



Среќна сум што сеуште можеме онака без планирање да тргнеме во непознат правец исто како и пред бебушов, и тој се погоди на мама и тато, скитниче
Четири дена уживање во природата, вози, застани, јади, преспиј во некој од многуте bed&breakfast,
поминавме преку 2000 км во возење натака, навака, иако онака малку преморени си поминавме прекрасно.

Во кој правец и да тргнеш има што да се виде, природата не штедела на убавини тука, секаде е преубаво и колку и да шеташ никогаш нема да успееш се да видиш, посетиш.
Единствена грижа по пат е да не ти излезе кенгур, судир со нив може да е фатален, а ги има многу



Сум патувала безброј пати ама овој пат беше најубаво, нема ништо поубаво од тоа да бидеш задоволна од животот и среќна дека истиот го делиш со саканите, секој миг поминат заедно ни се бесценети, исполнети со љубов......лебдам на облак од убавини

 

Сабајлето станав,се спремив и не тргнав на работа.
Без причина,ни самата незнам зошто.
Решив да одморам и онака никој нема да ми каже фала.Не работам за фала,фала богу,но јас знам што жртвував за да некој ми пререче нешто.Барем не ми ја скратувај мотивацијата,зошто знаете дека без мотивација успешна работа-нема !!!
Секој ден почнав да слушам како не работиме,и како ќе ни ја намалат платата.Не сакам некој да ме вбројува во сите и да ми кажува дека не работам,кога јас знам колку вложувам,се трудам и жртвувам.Зар никој не цени ништо? Уште колку повеќе се жедни директорите за пари? Колку ќе им стигне да бидат задоволни? Никогаш,тоа ми е јасно.
Ете денес нека бидам со право без работник.Како што не нарекоа сите последниот пат.

Друго,многу сум тажна,зошто драга колешка си даде отказ.Си заживеавме премногу и зошто иста работа работиме,секој ден си кукавме и тешевме заедно на телефон. Мило ми е за неа зошто отиде во огромна фирма,со трипати повеќе плата од нас,но сепак ми е тешко зошто се приврзувам ептен за луѓе кои се ретко добри и со кои убаво си живеам.Особено на работното место,е претешко да најдеш добар колега.Од сите се пазиш,со сомнеж и скепса.Размислуваш трипати пред да го одврзеш јазикот