[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Во дефицит на пудра, морав да се послужам со пудрата на мајка ми, па ми се уарни да ги користам нејзините работи. Арно ама, од лошото светло по дома, не забележав дека целосно сум ги утнала нијансите и личам на кловн. Па уште кога ме виде мајка ми одрекував дека нејзините сум ги користела. Нешто вака:



Зини земјо голтни ме, не мора нигде да ме плукаш.

 

Вчера по полноќ се изгуби ова слатко детенце. Ако некаде го видите јавете се во полиција. Ставете го ова на вашиот профил да помогнеме да се најде ова детенце.


http://gifura.orzhk.org/src/1332235315120.swf

 

Го уполаудирам моето прво видео youtube и сум толку нервозна што се препотувам



И го избришав по 10 тина минути зашто? немам појма

 

Da vi kazam samo deka nemam net ,ovaj e od komsivceto na mobilen,pa se citame koga ke imam pak.Leka nok vi posakuvam

 

Исти празни муабети, исти глупи изговори, онаа никаква тишина, онаа предолга пауза, спуштени слушалки, изреволтирани гласови, премногу недоразбирања, премалку внимание, кратко време, барање одговори, добивање.... добивање ништо.
Премалку ли давам,премногу ли барам, премногу ли зборам или можеби навистина многу молчам?!
Само прашања и ништо друго.

 

Сдк супер е времетo.

 

СДК демек ќе спиев до покасно, ама ништо, дождов ми отвори капаци на очи, ко на пенџере. Свеж воздух низ врата, се нишкаат тазе испрани алишта, мириса на пролет, денов се надевам ќе блесне!
Вчера со Сања бевме на ручек, се изнасмеавме по повод патувањата и сите згоди ем незгоди што ни се случуваат и како се навикнуваме да растеме во пар со љубовите. Не’ покани кај неа во Риека на гости, и ветивме еден триаголник авантура летово. Сакаме и Трст и Љубљана кај Биси, така што плановите си постојат, но реализацијата ќе мора да се обмисли!
Сум си шопингувала со даде вчера у едно уџумајлија бутикче карши раскрсницата со Драчево, си купив новчаник и две маички. Радост ко којзнае што да сум набавила. Денот беше тмурен, тежок, правлив. Скопје ремиксд го оставив за со женичкиве. И онака вчера р’сна дожд, гледавме филм и како јагниња си заспавме во 23. Некогаш ми се смее душава на тие навики со него. Како во брак, а во небрак
Гушкање и прпелкање во кревет, туширање заедно и грофтање од колачи и лимонада.
Што друго да посака човек во петок навечер?
Не ми фалат журки.
Не сакам да излегувам кога немам потреба.
Со сила нема да си ја трошам енергијата. Ниту пак да договарам кафиња со луѓе што едвај чекаат да ти го истурат својот живот на тацна и очекуваат да ги жалиш а и да ги сожалуваш истовремено. Не може.
Како поминува времево, си го гушкам најблискиот свет до себе.
Јас и тој свет си градиме иднина и ништо не може тоа да го наруши.

Како радост на сево ова, добив понуда да глумам во кратко филмче. Режирањето ќе биде во најобични услови, само ќе чекаме мај. Ништо однапред не очекувам, а ако биде, ќе се радувам.
Утрово го посветувам на една прекрасна епизода од нашата Љубов со песнава:

http://www.youtube.com/watch?v=9Z7562nMxSo
и убав викенд имајте!
Јас мојот ќе го трошам на точак со чадор

 

Ми се измасира задникот утрово, по скопскиве улици. Косата аутоматски добива инстант волумен. Од дома до работа, повеќе дупки, него на месечината.

А тој, тој е како конзерва со риба. Ама од оние, постарите, не модерните. За кои ти треба посебен клуч да ја отвориш. А остри ивици, секако ќе се исечеш. Ама тоа ти е упорност, човечко љубопитство, стрвност. Почна полека да се отвара, се наѕира некое убавко маслиново масло. Се надевам рибата внатре не е скапана!

Убав ден денеска, нели ми се тркала во постела...

 

конечно дојде денот - квалификации за олипијада на нашите ракометари. Едвај дочекав и ако не успееме со школските да излезиме од часови со нетрпание ќе ја чекам репризата вечер

 

СДК...не ми се верува колку ги испуштив работите од раце, колку се излезе надвор од контрола.Ова не сум јас, ова е некоја друга личност која владее со моето тело и ги контролира моите постапки.Не знам што ми се случува, никогаш не сум била волку неодговорна како сега, никогаш не сум превземала толку многу ризици.Годинава, за прв пат, во мојот живот се почувствував бестрашно, како да се што може да ми се случи не е голема работа, се е небитно.Поради таа неоснована храброст, успеав да оставам се на мојата среќа.Ама, не оди така...Не знам што ќе правам, од сабајлево се прибрав некако, се врати старата јас во мене, ама мислам дека е предоцна.Не знам дали ќе можам денес да издржам...

 

Аууууу какво е убаво чувството да си повторно дома,не мислев дека толку ќе ми недостига домот,таа миризба која што ја има само мојот дом,домчето мое мило после толку многу време лелееееееееееееее скокам од радост дома сум си домааааааааааааааа сакам да викнам и цел свет да ме чуеееееееееееее дека ептен сум радосна

 

ЗА КОГО???

 

Многу ми е криво што денес може многу повеќе да си постигне ако си дрзок и некултурен со луѓето, отколку ако си фин и љубезен.

И времево ми е убаво, сега ќе си го натнам ранчето и ќе одам да шетам, да си ги закалосам чизмите, асален кал не видоа откако ги купив. Тудулу!

 

Ау, глуп школси тајминг. Абе МАКЕДОНИЈА игра, а јас ќе слушам како се размножуваат растенијата. Ма је*бете се. Сите професори ПО РЕД.

 

Како не им е глупо на девојченцава 2ра година средно да се облекуваат така вулгарно за во школо? Мислам надвор од образовната институција како сакаш облакај се ако ти така мислиш дека треба, ама во школо не ми иди молим те по танга онаа апла што се приметува на тесни залепени панталони и што се отцртува, онака фалбаџиски и намерно опната да се гледа, она селското уште што не беше подигната над панталоните. Мислам не е секси, вулгарно е! Па дури и машките што приметија денес и се чудеа на една викаа како може вака да доаѓа во школо бе нели и е глупо од професорите или мисли дека така ќе си ги заработи оценките, и одма и залепија етикета-курва. Нема смисла стварно, во моја генерација се облекуваме далеку попристојно од помаливе во школово. Опрајте се деца! Срам да ви е.

 

СДК едвај чекам да помине наредната недела Да дојде убавиот празник Велигден,да се собереме сите дома на јагнешко,да вапцаме јајца,да јадеме салатка со марулка и јајце Да се видам со луѓето кои ми фалеа и најбитно од се -да им поделам материјал за да ги почнеме бонбончињата за свадбата

 

..улица мерена, екипа соберена, проверена, строго хардкор усмерена!

 

Дождливо утро и многу свежина во него. Белег и модринка од иглата од анестезијата во едната рака и од земање крв во другата, ама гајле ми е.
Преживеав. Не се сеќавам на ништо, само кога легнав и кога се разбудив.
Толку брзо и решив да заборавам на малиот хируршки зафат. Колку сум храбра сама се изненадив. Не кажав никому, само на една пријателка, отидов и се вратив сама.

Доволно бев стабилна да се вратам дома со автобус. Е таму секогаш ми се подобрува расположението.
Отстапив место на мајка со немирно детенце. Да, секогаш отстапувам место на мајки што си ги земаат децата од градинка или училиште, пред или после работа, а не на пензионерите кои од едниот до другиот крај на градот менуваат 3-4 автобуси за да си купат зеленчук токму од тој пазар. Или баш таква боја волница од таа продавница.
Тука немаат ни бесплатни карти па пак се влечат по автобуси со огромни чадори и делат морал.

И сакам дома. На прозорецот од мојата соба најубаво се слеваат капките дожд...

 

ЗА МАКЕДОНИЈА!

 

Едвај чекам да се потстопли времево па да си ги носам новото црвено фустанче..