[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сдк бев денеска во школо, сабота, рано станата... ми се спие сега

 

Сдк сабота бе сабота мокра коса, големо пакување Патос и шише вода, здрав живот нема што

Вечер роденден, требало сама да идам па ќе идам не е проблем, ќе се пиине, ќе се смешка, ќе се повалкаме низ улици ако дождот не се повалка по нас и ако се стаса и на латино ќе се иде.
Ја би да идам и да си мрдам колкови и да си пејам Волареее, ооооо, кантареее оооо !!



Од каде оваа енергија за среќа м?
си пеам со крпата на глава фрцкање низ собава лево-десно
http://www.youtube.com/watch?v=ZpeOOjLcRcI


Ај заминав Симс да си играм

 

Добро утро

 

Никогаш немав комплекс затоа што носам наочари. Всушност, тие само ми ја зголемуваа самодовербата. И се навикнав на чувството да го гледам светот на еден поинаков начин. Си замислував дека се магични, дека сум Хари Потер.. Филмчиња.



Љубов се. Вистинска љубов.

 

СДК дека моментално се чувствувам ептен опуштено но за жал МОРАМ ДА ИЗЛЕЗАМ!!

 

Ме убива времево,па толку заникаде време нема никаде.

 

Овие турскиве серии начисто ве шљокнаа. Султани, чифлизи, бре, бре.

 

СДК I'm tired of trying and getting no results!!!


Изморена сум веќе од се...Само се обидувам секој ден да сменам нешто...Секој ден си велам утре ќе биде подобро Ама никогаш не е подобро.Не гледам никаков напредок...Како да одам по една долга улица и никако да стигнам до крајот на улицата
Незнам веќе што да правам...Пријатели имам само од корист.Кога на некој нешто ќе му треба ќе дојде кај мене,а мене кога ми треба нешто нема никој

Цел месец бев како ладнокрвна...Ми се плачеше ама неможев едноставно немав ни сила за да заплачам...
Денес се се собра и едно убаво си се исплакав Барем ми олесна малку ама сепак ништо не сменив

П.С.Првпат да напишам толку долг пост

Бидете ми здрави и живи вие и уживајте во животот,зошто еднаш се живее!!

 

Колку е прекрасно чувството кога некоја личност мисли на тебе додека е во градот на светлината, најубавиот и најромантичен град и ти пишува порака... Уфф како не бев јас во Париз сега

 

Пролет иде, а?
Не приметив, стварно.
Ми поминува времето, деновите летаат, дрвјата цветат, а јас изгубена во простор и време.
Раснам можеби, ама не ми се допаѓа чувството.
Не сум сигурна дека можам да израснам во личноста која ја замислував. Што се случува немам појма.
Сите ми велат: Во тие години си кога грешки најмногу се прават!
Ама не ми влева утеха воопшто. Ова не сум јас и тоа ме иритира!
Пролет ќе дојде, а ја уште у зимски сон. Се возам прееске со такси, и случајно приметив колку е убаво надвор. Ни новиот фустан за вечер не ме расположи. Баш би сакала ова да го кажувам на некој близок пријател и да ми помогне, макар само да го понуди своето рамо... Малку барам.
Барем мислам дека е така.
Велат: Некои грешки се толку убави што неможеш да ги направиш само еднаш. Е јас ги правам 5-6 пати.
Другарките се тука за мене, но ми фали ТОЈ! Неговиот збор беше моја утеха, ми беше доволно.
Мислев дека времето ќе излечи.
Мислев дека ќе биде океј.

Не е.

http://www.youtube.com/watch?v=J9CeNo4Q7p0

 

SDK fizicki sum ok,ama psihicki ic ne sum Ja mrazam ovaa sostojba A i vremeto katastrofa,i za ucenje nemam ic vreme,a i nekam da si odam BG
,nekaaaam So ne go stavija pokasno ispitot?Ludi luge! Sakam doma da si sedam.A i sekako da imav poke vreme ic ne se mislev,ke prevzemev nesto,a vaka sum vrzana...Ne mi odi nekako,daj Gospod neka mi frli malce srekicka Vecer na imenden ke odam barem.
Se izvinuvam na moderatorite,od mob sum uste.
Sreken imenden na site denesni slavenicki.Imajte ubav den

 

Ми се патува .. очајно многу!

Сакам да излезам некаде надвор од градов. Еве како најреална дестинација - Кавадарци.
Сакам да си го спремам малото куферче и ранецот и нестрпливо да го чекам автобусот да застане на перонот. Да си седнам до прозорецот со некоја добра книга во рака, да ги слушам омилените песни и да грицкам соленки со сусам. Колку само ги сакам .. секогаш кога ги јадам, ме потсеќаат на патување.
Сакам кога ќе падне мрак и кога сите околу мене ќе спијат, да ја оставам книгата и да гледам надвор. Да се трудам да распознаам нешто во темнината, а чат-пат и да ме здоболат очите од светлата на другите автомобили. И да ми е страв да заспијам, бидејќи ако не слезам на автобуската Кавадарци, ќе заминам за Белград.

А таму .. сакам да уживам. Неколку минути да одам пешки со куферчето, да ме пречека лаењето на кученцето во дворот и да си ги видам најмилите. Да ја видам братучетка ми и да го осетам клоцањето на бебушот во нејзиниот стомак. Да и поплачам малку од среќа ..
Сакам да јадам тазе направени кифлички во 11 вечерта од едни нивни соседи, или пак еден убав хот-дог од Мерлин. Да тргнам повторно сама кон паркот и да не сум сигурна дали сум ја погодила уличката каде што треба да свртам. Сакам брзо да ги качам многуте скалила и да ги гледам другите луѓе како полека-полека се качуваат. Потоа, кога ќе стигнам до таа мистериозна голема сива градба, да почнам да ги качувам кружните скалила и да ми се сврти умот.
За на крај, да си го имам целиот град во мојот видик.

Ако не добијам шанса сега брзо да отидам .. тогаш со нетрпение ќе го чекам раѓањето на бебушот.
Дупла среќа - ем на свет ќе дојде мојот прв внук, ем ќе уживам во градов.

Аххх .. едвај чекам.

 

Сабајле видов на никролог едно дете од мојата генерација. Всушност, се немав со него нити на едно „здраво“. Можеби, зашто нон-стоп отсуствуваше од школо. А сега зашто си отиде прерано.
Јас се стаписав, ракот е опасна болест. Ми падна жал.
А што се случува со мајка му и татко му? Која јачина треба да ја имаат за синот единец, 14 годишен да го закопаат? И после ние ќе се жалиме дека животот е суров. Да, суров е.. кога на едно невино дете му ја праќа смртта.
Но, на Бог му бил помил.

Сад те има- сад те нема. Можеби не си виновен, но си дојден на овој свет да ги издржиш страдањата. за жал, такви некои случки најчесто завршуваат со смрт. Жал ми е.
Додека ние се жалиме дека најголемиот проблем ни е како ќе излеземе на табло, детево сигурно мака мачело со болеста. И тоа 5 години. Можеби и повеќе.

 

Више срече други пут..., желим ти све најбоље.......
нека биде, како биде,а како ке биде неззз. A се надевам ладнокрвно СЕ ке поднесам и прифатам!!!!!. Па колку и да болии....
(Јас сум крива.... знаммм)

 

http://www.bezpardon.mk/janko-ne-e-...to-najmnogu-go-sakashe-polna-kuk-a-prijateli/

Среќна вест за Јанко

 

Прво и најважно, на денешниов прекрасен ден воедно и празник, ја одбранив многу солидно и сталожено проектната матурска задача од која многу беа задоволни сите професори, па и најстрогиот од нив кој ми поставуваше прашања и сите му ги одговорив со објаснување од знаење од другите предмети, па така сите се согласија да имам 5 со 12 бода и не морав да чекам резултати надвор да се договорат, веднаш ми кажаа, презадоволна сум од себеси

Второ, по целодневното шетање денес најдов се за матура освен накит, што ќе го најдам и тој кај и да е. Исти материјали точно такви како на парчињата што ми ги даде шивачката зедов, и многу ми е мило прво изгубив надеж кога не можев да најдам но откако најдов многу се израдував. Прекрасни штикли најдов, единствени беа 38 од излог ми ги симнаа, многу ги сакам. И преубава плик чантичка.

Стварно сум преморена, но пресреќна денес! Успешен ден!

 

СДК имам проблем ПАК!. Некоја расположена за тажење и делење совети нека ми прати ЛП. ах бреее.

 

Не сакам да кажувам лоши работи за време на празници, и така и така не ги мислам уствари, тоа е момент на нервоза а во таков момент може да ми се испуштат отровни работи, ама сепак празни.
Ме фати инат! Знам дека не е се во убавината, знам дека важат други работи, ама сепак не можам да бидам со некој што физички не ми е нимало привлечен, жал ми е.
Од денес ќе го прифаќам само она што ќе ми прави убаво на душата! Ќе бидам малку себична и лисица, нема да кажувам се што мислам, ради мое добро. Не е за верување како луѓето ја користат секоја ситница излезена од нечија уста.
Те сакам, ама себеси се сакам повеќе! Жал ми е што не успеа фешн комбинејшн-от ама што е тука е. Не можам да бидам со некој што не ми буди желба ни да го бакнам. А тој, расеан е, може сфаќа а може и не сфаќа што се случува. Синоќа флертував со него, и тоа како.. хууухуууу. И знаете што..не ја ни примеќаше, не гледаше дека е присутна. Ја остави неа во ќошето, а тој седна до мене. И ме гледаше, и ме допираше, и ме мазеше као демек другарски, и ме штипкаше и се губеше во мојот поглед, и јас пропаѓав во неговиот, и пак се враќавме назад. И паѓавме во искушенија, пуштавме раце па ги собиравме. И говоревме на некој непознат јазик синоќа а тоа се гледаше од страна. Не бевме веќе другари, бевме некои кои си припаѓаат ама уште чекаат. А си припаѓаат толку силно. толку комплетно, совршено, скоцкано.
И таа застана на страна, и гледаше неможејќи да смени било што. Не може да биде јас за него. Јас му бев рамо за плачење додека беше во врска со мојата другарка, и пријател и издувен вентил. И не го прекорив никогаш за ништо,тој тоа го цени. Јас му бев комшивка и во мојата куќа тој се осети дома, оти неговата одамна е распадната. Му пружив нешто што ни една од нив не успеа и тоа несвесно, несакајќи.
И се осветлуваме кога ќе се сретнеме, си ги кажуваме глупостите и се смееме заедно на нив. Се разбираме совршено. Тој кај мене е како дома, гледа фудбал со татко ми, пие кафе со мајка ми, игра кошарка со брат ми, а ги прави сите тие работи со мене.
Пред некој ден ми кажа нешто што ми остави впечаток... „Во мојата 4годишна врска, таа не ме запозна така како што ти ме познаваш, и никогаш со неа не сум разговарал како што разговарам со тебе. Ти ме знаеш најдобро, таков каков што сум.„
Да... и ти мене. Никој не ме знае како ти, никој друг ме нема гледано во пижами, рошлава коса , тренерки, со шминка и без. Нервозна и весела, во сите мои светла ме знаеш само ти.
Затоа, ќе чекам,можда че бити, а можда и бити нече..ко зна. Тука сум, и кога другите ќе ги нема, тука ќе бидам.

 

Сакам да пазарам во големи маркети.
А најмногу го сакам делот кај што стојат омекнувачите и прашоците за перење. Најмалку половина час се задржувам тука, им ги одвртувам капачињата, ги мирисам, земам еден, па го враќам на рафтот со несигурност дека сум направила погрешен избор, па го земам другиот, па додека да стигнам до касата, уште неколку пати поминувам покрај рафтот и правам промена на шишињата. Како да купувам стан, а не омекнувач.
И кога ќе дојдам дома, засукувам ракавите, делам што е за на раце, што е за во машина и перам ко луда.
А соседката под мене, ко за инает тогаш на терасата готви, запржува кромид, пржи кришки, а денеска на менито - македонски колбас а ла ќумур-бургер. По природа не сум тип што навлегува во конфликти, трчам, собирам алиштата да не мирисаат ко да сме излезени од менза.
Некогаш ја среќавам крај лифтот, ама од чиста култура спрема постари лица, ширам насмевка, запејувам едно: Добар дееееееееен ! - со пискаво гласче, иако и самата незнам од кај го вадам и си заминувам како посрана гугутка, се притеснувам како кило во пола кило Не, не сум мутава,но жената е доста постара, а и што ефект ќе има ако и кажам дека секој ден ми прави да се чувствувам ко пушено месо.
Избегнувам да ја користам машината за сушење, барем не сега кога времето е убаво, а башка и сфатив дека во неа не се пика се, откако блузите на моиве талибанци им ги направив како облека за барбики.

И така...си кажав што имав да кажам, а сега аста ла виста, I'll be back!