[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Вторник дефинитивно не е мој ден.Денеска го добив најголемото разочарување во моите 17 години.Прво мајка ми добила отказ од работа,прифатно никој не ти гарантира дека ке работиш.Кога ке му текне може да те истера од работа.Ја гледам како е разочарана и ја слушам како зборува како цел свет да и се распаднал.Во таа фирма работеше 9 години..Седи и гледа во една точка.Замислена и изгубена.Можам да замислам кај и паметот и што си мисли..Неможам да ја гледам таква.Таа е единствена на овој свет која се прави за мене и не бара ништо за возврат.Се ми исполнува и се ми дава.Толку е нежна и толку е мила.Сега е разочарана многу и само си вели:ние зависевме од таа работа,сега многу работи ке ни бидат ускратени..И така е!Денес многу тешко е да си најдеш работа и да си зимаш редовно плата.Е неможам колку е таа потресена и нервозна толку сум и јас.Се нервирам и ми се плаче..Нависитна е тешко..
Второ,денеска бев извисена и поебана на најружниот начин!Излегов голема будала и идиот.И така јас разочарана,пукнав од нервоза и правац кај другарка ми.Абе веднаш појде со мене да го решиме проблемот.Веднаш само патики зема и палто и тргнавме..Проблемот не го решивме,но се изнасмејавме и изнамуабетивме.Доволно е што ми кажа дека се ке биде добро и дека не е крај на свет.Ми направи смешки ,се прошетавме низ град и си дојдов.А дома,дома како сите да се испоумрени.Не ми се ни влегуваше ..ужасен период ме очекува,ама се надевам на подобро ...

 

Јас битно денес имав убав ден во Штип...А и да се пофалам...Братучетка ми ке има бебче.Не знам дали сум се пофалила веке ама за секој случај пак да си кажам ај нека биде убаво на мамичка и паметен на татко си. И цело време една личност ми шета по мислите...А едвај ја познавам таа личност.Нејке да е на арно.
И така започнаа со турските серии на телевизиите. Тоа ке биде долга нок.

 

СДК сакам масажа....

 

СДК дека треба да направиме една тема „Мислења кои ве тераат на плачење...“ во која ќе бидат сместени 50% од постовите во темата за Џастин Бибер.



Ноу хард филингс.

 

Се уморив. Цел ден напорно па уште шетањево 6 саати на крај. Крш. Али сум хепи ептен

 

Ахх, не знам по кој милионити пат сакам да си бапнам една воспитна, па да видам дали ќе ми дојде памeтот, онаму каде што од одамна требаше да биде.
До кога ќе бидам олку навина? До кога ќе верувам во „наивните‘‘ фацички за после да си ја чукам главата од зид и да си слушам муабети од зад грб?!До кога ќе бидам опкружена со ова лицемерие? Зошто луѓето се олку себични?
Најголемата иронија е што сто пати паднав и сеуште одам по истиот гнасен, трнлив пат.
Зошто кога го знам се ова упорно сум наивна, наивна и само наивна?

Убаво ми рече една другарка: „Јас секогаш си се ставам на прво место. Не ми е гајле за другите. Гледам мене да си ми е добро‘‘.

Навистина за тој муабет капа и` симнувам. Така треба, само така се успева во животот. Овој свет е премногу гнасен за да бидеш добар.

Само кога јас ќе го применам тоа?

 

Не знам зошто, али во последно време се ми е рамно.
И покул ми е вака. Кога баш ми чуе дали он ме погледнал или не. Кога може и кола да ме згази, ја само ке се смеам.
Ми фалеше ова, да сум среќна. Да се радувам на ситници.

 

овој брат ми-за врат да го фатам е навистина
не сака да ми објасни некои работи од Ворд 2010, а мајка ми тера инает и одбива да одам на курс-демек еве ти го брат ти ке те научи ке мора тоа дете да го смени карактерот, оти многу лошо ке помине во животот.Курсот како курс е навистина скап-3000денари е , ама по шорт кат-она најважното е само 700 денари, па ке заштедам од излегување или од нешто ке скратам, ама ке соберам и ке одам, оти навистина ми треба, и тоа потхитно. Ја свакам мајка ми зошто само на пари мисли-пред некој ден кога ми кажа дека сакала да извади пари од картичката немало а мене ми вика немој за тоа да аплицираш, немој на ова интервју да одиш-едвај чекам да дојдам до некаква работа да и олеснам барем едно делче финансиски, не е важно што до лани студирав на еден од најскапите универзитети во р.м.погазив на некој начин и гордост и се само за да придонесам финансиски во семејството-па со Господ напред

 

Се преморив.
Многу сум среќна што повторно сум дел од балеринките убави. Среќна сум што повторно нозете ми заиграа во ритамот на балетската музика.
Среќна сум, и оваа болка е толку убава.

Прекрасна е..
http://www.youtube.com/watch?v=wc3tAqc-2IY

 

Треба да ја спремам торбата, а не сакам. Не сакам да одам. Цел ден имам некој немир во душава.
А подобро е да одам, да се заврши работата. Не сакам одложувања.
Три пати одложивме, и сега најверојатно пак ќе мора.

Spoiler

И не знам зошто ми е толку стегната душава, кога се работи за рутинска операција, ништо спектакуларно.
Ама будењето од анестезија, и немоќноста да одговориш кога гледаш солзи, и со нецелосно поминатото дејство на анестезсијата нејасно изговорено „мамооо, ме болиии“ не може да се спореди со ниту една болка на светот. Мразам да се чувствувам немоќно, и уште повеќе да не можам да им помогнам на децата.

Не знам зошто волку цвикам кога ова веќе ќе биде трета операција на дете. Имало и уште 5-6 лежења со пневмонии. И никогаш не ми било волку мачно. Барем така мислам.

А џабе, кога пак ќе одложиме. Пак се разболува, знам дека утре ќе биде полошо.

Сакам се што треба да се заврши и да дојдат подобри времиња.

 

Хм, деновиве се изначитав статистики. Како дека потрајни се љубовните врски започнати во зима отколку во лето, што и држи вода.
Посреќни биле оние родени во летните и пролетни месеци отколку во другите. И со ова се согласувам.
Една непишана статистика е дека девојка кога ќе раскине со дечко одма драстично го мења своето понашање као демек. Веднаш фрчат слики на фб како она се забавува со женско друштво, на секое сликиче во рака е со алкохолче, и џабе статус несменет кога ти знаеш дека девојчето раскинало, од таму и таквото однесување.
Што да се каже за ваквата ситуација? Па ништо, за греота. И таа и тие околу неа.

 

Уф, многу ме нервира кога ќе видам смајли кај што не треба. Значи ужасно ме иритира. На пример, некој сериозен коментар читаш и на крај смајлито од типот како со камен да мава по коментарот, ја разбива смислата на постот. Што барало тоа смајли баш таму-ни само не знае!

 

Велат дека за да го почувствуваш вистинскиот вкус на калинките мораш да земеш повеќе зрнца одеднаш, само така се добивал целосниот впечаток.
Не, не.
Јас ги сакам едно по едно.
Ме потсетува на тоа дека најслатките задоволства на животот, се кратки..

 

Сдк психички ми треба една масажа на мозокот или подобро би било да го ставам во машина за перење, да излезе така чист и употреблив, оти вака не го бива.


Само звук на флејта, ме смирува во последно време.

Сонувам да сум назад во времето, кога баловите биле најубави места за уживање.
Да облечам балски светло син фустан, да има со кој да танцувам и насмевката не би ја тргала никогаш!



Не би била Пепелашка јас би била Honey in blue... чисто да бидам благо-љубена и примамлива

 

Феномен во собата на стар скопски металец – постерите сами се прочистуваат!

"Несекојдневна појава се случи вчера на 25 годишнината од издавањето на Scream Bloody Gore од легендарната група Death во собата на еден незапослен стар скопски металец во населбата Железара

Постерите во внатрешноста на собата, на кои со години се таложеше чадот од цигарите што металецот ги пушел безделничејќи по дома, почнаа самите се прочистуваат и да ја добиваат својата природна боја.

Прочистувањето почнало од постерот на Master of Puppets на Metallica на внатрешната страна од вратата во собата, а потоа и на постерите на Heartwork од Carcass, Vulgar Display of Power на Pantera, Seasons in the Abyss од Slayer, Odd Fellows Rest од Crowbar и на останатите постери.

Природните бои најмногу се враќаат на долгите коси на фотографираните металчуги, а исто така и на дел од нивните кожни јакни и шилци.

Собата вчера ја посети поглаварот на Храмот на Металот, Археметалецот Битолски и Македонски г.г. Ориз, како и бројни металци кои бегаа од часови за да го видат чудото.

Ваков феномен, како што велат металците во Железара, е забележан само во населба Илинден во 80-те години од минатиот век, кога во една соба на постерот од Venom кој бил купен на бувљак во Урошевац почнале да се враќаат природните бои и сјај на тапираните коси на членовите на бендот."

Ова кружи на фејсбук денеска, колку се смеев кога го прочитав

 

СДК дека сите мрчат, а никој не може да каже од што е.
Му доаѓа како она: „Не е битно што ќе кажеш, битно е да е контра“.

 

Охриџаните че умрат од љубомора. 365 цркви, а чудото фоф Скопје се деси

На фб го прочитав

 

Секогаш кога влечкам книги со мене се наоѓа супер друштво и паѓаат големи дискусии. Книгите прошетани и неотворени се враќаат дома. Еднаш нема да земам книга и ќе киснам на пауза саат време сама. Среќа што ги имав земено слушалките, па слушав радио на телефон. Боље ишта, него ништа!
Фала Богу апетитот ми отиде во неповрат, т.е. ќе се врати ама се надевам не во скоро време. Веќе се чувствувам полесно, па и како не би кога јадам дали една четвртина од тоа што го јадев пред недела дена. Со оглед на количеството изедена храна, добро е што не се здебелив. Се гордеам со организмов мој - за првпат.
Конечно утре ќе пакувам куфери и ќе си одам дома кај моите најсакани. Се заборавив во ова Скопјево, сопствени рекорди рушам.. Ќе испуштам утре една добра дешавка, ама ако, не ми е криво. Не можам да издржам веќе плус се надевам дека барем малку ќе ги избегнам гужвите по автобуси. Јас разбирам дека за празници сите сакаат да се приберат дома, ама па неподносливо е!
Едвај чекам да си влезам дома. Да ја гушнам мајка ми, да ја зафркавам сестра ми и да се расправам со татко ми. Претчуствувам дека ќе следи предпразнична генералка и правење слатки, ама за арно нека е. Обожавам празници од секаков вид. Посебно со неработни денови и продолжени викенди.

 

Сакав да пишам овде денеска, поради една причина.
Се чувствувам немоѓно . Секој ден отворам на интернет страната за вдомување на животни и ги гледам тие слатки суштества. Пуштени од Вардариште, без дом , храна. И многу ми е тешко да ги гледам такви.
Ми се чини дека кога ќе дојдам од година таму 3 ќе вдомам, дури имам место во станот !

 

Незнам дали да плачам или да се смеам.