[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Благодарам што постоите, благодарна сум што постои овој форум и што сум дел од него.Многу сум среќна што ве запознав, едноставно вие сие ширите позитивна енергија.
Значи, порано не знаев дека со еден пост може да се чувствуваш толку добро.
Сите критики и совети што ми ги дадовте, и понатаму што ќе ми ги давате, ќе ми помогнат да се изградам како личност.
Ви благодарам, феминки.

 

Најдобрата терапија за стресот е музиката дефинитивно ! Нема поубаво чувство кога ќе се излечиш од стресот со помош на музиката ,кога ќе им покажеш на сите непријатели дека си се вратил и теренот е повторно твој, и кога ќе ги видиш нивните глави како чурат од завист и љубомора бидејќи ти повторно си успеал да ги прескокнеш нивните пречки и дека не им придадеш значење на добро осмислените интриги ! Ехх..колку ми е вака убаво што сум ПОБЕДНИК !

 

Запрепастена сум од некои теми. Гледам во темата Хуманитарни акции за деца, млади во кои има едвај 3,4 поста. Отварам темата за кучето има три пати повеќе страни.
Не дека не ми е жал за животните ама не може да се мери со човечки живот.


Грд ден, само што се израдувавме дека сум подобра и ете пак. Ќе се најде ли лек?

 

А дали треба да се молчи,дали е вредна тагата,дали да сонуваш или да се разбудиш? Дали постои утрото? Солзи како река течат,но и тие еден ден те изневеруваат,пресушуваат... Суша во срце уморно... Проклета болка,не запира. Мириса на очај,на сомнежи,надежта се помалку ја има. Се троши со секое ново утро. Времето станува потреба,се побрзо мине,се повеќе ти треба. Потребни ти се луѓето, но прво треба да ги има за да ти бидат потребни. А се помалку ги има. Сам си одбираш и среќа и тага,и злодело и казна. И се е лесно, само не и да преболиш. Болката те притиска во градите,ти ги замаглува очите,ти го одзема сонот,те лишува од слободата. Ти ја истиснува секоја надеж,ти ја гаси секоја жед,ти ја цеди последната капка пот,ти го заробува умот..Не е крај на светот,не предавај се и не предавај ги оние што не ги покрило сивилото.Тие чекаат да зачекориш повторно,да погледнеш,повторно да ти се испотат дланките,да ти засветат очите,да ти се исполни душата.А силата со која ќе успеат во тоа,тоа е истата таа што те воздигнува,што те чува,што знае се,која е секогаш чекор пред тебе. Таа сила е љубовта. Подзаборавена во некоја кутија,под некој кревет,чека ново невреме. Секогаш поготвена да се бори до крај,се додека не победи. Погледни во срцето,не е веќе суша...

 

Животот ме врти во круг... Велат спомените со тек на време избледнуваат, а јас сепак не мислам така. Боли разделбата... Околу мене се е тишина, она што беше некогаш мое - сега е на некој друг. И токму тогаш кога помислив дека сум сама, видов светлина на крајот од тунелот... Имам за што да се борам да одам напред. И покрај сите удари кои животот ми ги задава и се борам од ден на ден, има за што и за кој да живеам. Нема да дозволам никој да ме види тажна, напротив на моето лице секој ден насмевката се зголемува. И ќе продолжам да бидам среќна... Животот е преубав и премногу краток за да се троши на банални работи...
Ви посакувам најубав ден и секако ХРИСТОС ВОСКРЕСЕ и нека ни е за многу години Велигденскиот празник...
ВЕ ПОЗДРАВУВАМ

 

Јас само да ви честитам Велигден на сите,мааалку задоцнето.

За да успеам да се исправам и да се веселам на веридбата од сестра ми се изолирав малце од секакви информации кои ме тераа на плачење,не го уклучував компјутеров,не гледав вести,но иако потисната тежината е сепак тука.
Ама и без тоа ништо не одеше како што треба до тогаш, се прашував како да одглумам насмевка пред толку луѓе. Некако испадна се како што треба.

А што ми требаше да буричкам по интернетов и сега, не знам.

ignorance is bliss...

 

Си читаш така некоја поговорка, мудра мисла и си велиш "Уау, ова е сосема точно, од утре според ова ќе се водам"..Следниот ден не се ни сеќаваш што си прочитал.
Иде сега моментот кога правиш некоја грешка поради која се чувствуваш лошо, и тогаш веднаш ти текнува на поговорката, не за друго ами во самодобрана и желба за чистење на совеста!
Ова е нешто што секојдневно го гледам, ова е нешто што и мене ми се случувало! Ова е нешто што е сосема погрешно и треба да се исправи.

А да, многу сакам да си купам кола, ама да си биде само МОЈА, да си пуштам гласна музика (и затворени прозорци нормално да не бидам како у некој генгста филм) и да си ја фурам низ град така без везе да си возам, не дека имам некоја дестинација...

 

Ме заморува мојов т.н."двоен живот"

Глумам дека се чувствувам добро ,а не е така.Глумам дека минатото не ме подгазува и измачува а секоја ноќ сонувам кошмари.Глумам дека ми е е сеедно што празнициве ги поминувам релативно сама,без никој близок.Глумам дека не ми е е мака што за празнициве добив само 2 пораки а испратив најмалку 20...Глумам дека сум ладна и студена а всушност сум сосема поинаква...Глумам како не ме загрижува што не можам да најдам работа а се изедов одвнатре за тоа...глумам дека децава не ме нервираат а всушност глумам..........

Постои ли поинаков начин?Да ,само што за мене е веќе доцна за се

 

P.S
И сеуште, чекорам каде што треба да треба да трчам и трчам каде што треба да чекорам!

 

СДК дека многу е лошо да си го трошете времето на луѓе кој не заслужуваат. Драмските претстави и драматургии треба да се остават за во театар. Некој луѓе не се воопшто достојни за внимание.

 

Помеѓу убавиве работи што се случуваат тешко ми е да седнам и да ја искуцам семинарската што ми е доделена. Цела недела поштено ја одложував, и еве го јајцето на газот дојде па вечерва морам да ја смачкам, зошто пред цела група ќе треба глупости да тресам во спротивно.
Налет тоа ќе го решам ич не се ни сомневам.
Туку сакав да ви кажам дека ја сакам улица Македонија. Но, не секогаш. Ја сакам наутро, пред 7 часот, кога едвај има луѓе по неа, кога си одиш со слушалките во уши, слабо романтично ветре те дувка, и неколку срамежливи зраци од сонцето те ѕиркаат колку да те поздрават. Тогаш ја сакам, кога одам од плочка на плочка без да цапнам на линиите, кога гледам како животот за тој ден во неа започнува.
е после не ја сакам баш многу со сите гужви и турканици и луѓе кои само брзаат негде
Денеска убаво се редат коцките, положено испитче од рано наутро, во пекарата имаа од омилената баничка, па автобусче одма дојде, ново двоспратно, па цел ден љубов ... не е за жалење, неееее никако. Пссст да не ме слушне марфи, веднаш некоја саксија ќе ми фрли одозгора да ми расипе се
Па така, вторнички џомити понеделнички, ќе си ги вршиме обврските, денот си поминува, ми се гледа филмче, а имам за пишување, што се мора мора се, а најрадо би покрај филмчето едни раце да се околу мене под кебенце,... ама ништо од тој бизнис, после 5 т.е 6 дена, да не можеш на човек да му се наситиш, тоа би било тоа, не за џабе го викаат љубов.

 

СДК дека ако сакаш и имаш желба, нештото што си го почнал ќе го правиш до самиот крај. Тоа што времето е лошо, си преморена, имаш менструација, ти се спие, те мрзи се најбаналните (не)оправдувања кои постојат.
Доколку сакаш наоѓаш начин, а доколку не - оправдување. Мразам неодговорност многу, премногу...

 

Би можеле ли да замислите како е кога неможеш да веруваш на никого? Пробуваш да бидеш добар со сите, а сите те газат? Гледаат да те искористат максимално! Пример.. тоа ми се дешава мене.. кога најдобрата другарка те користи само за пари..и зборуваш како на човек да не се заебе таа ти кажува дека останала трудна и ти идеш даваш пари за нејзе за анти бејби пилули.. е така.. греота немале нејзините правеле куќа.. правеле ку*ац! И сега јас сум рокфелер и ќе и давам пари и за цигарчиња.. и за пиење и за искачање.. да бе татко ми 3 деца ќе одлегува со се нејзе.. а она на сето тоа може пред други да те направи идиот и ич око да не и трепне... ама ако секогаш сум била таква секогаш простувам за се.. Втор пример.. се тргаш од една будала.. женкар... со тебе е само кога он сака! Наоѓаш друга будала бетер од него, денес е со тебе а утре ти доаѓа пред тебе со нова женска и те лаже у очи како комшика ми е.. а таа фино лепо го залапува пред тебе..е да бе јас слепа сум будала,идиот! И после тоа кога она си оди доаѓа пак кај тебе.. ало дечко што се замислуваш тии??? Јас немам гордост? Е .!. седи сеа сам! И неможам да покажам слабост пред други како и секогаш само се преправам дека не ми е ништо се понашам нај другарски со него и се фрлам во прегратка на најдобриот другар..! Незнам,незнам зашто неможам да се отворам пред други да кажам што ми е..што ме мачи.. немам доверба во никој или сепак никој не ме ни прашува како сум дали ме мачи нешто? Изгледа и двете... Секогаш сум со насмевка и никако со солзи и слабост пред други! Пред никого! Нека мислат дека не ме боли ку*ац за ништо! Ќе им помагам јас за се.. ќе бидам секогаш до нив кога ќе треба.. ваљда некогаш ќе им текне дека и јас сум човек...дека и јас имам свои потреби.. Ама ако се додека не ме фати мојата тврдоглавост ма да ставам еден голем Х на сите.. па тогаш да сватат дека им требам и дека треба да бидат благодарни за некои работи... Толкуу од нервозите мои само да ги искажам и продолжувам..

А сад осмех на лице и идемо даље.. шта буде нека буде!!!

 

Don't take a single day for granted. Life is precious!

Не се толку ладни дождовните капки.Кафенце со пријателките,џарење низ прозор и коментирање на случајните минувачи..доживувањата од викендот и преубавата насмевка.Патем и некој саркастичен збор,и убаво е!
Купување ситни модни додатоци,па макар и едно венче можат да направат да ја чуствувате топлниата на сонцето а не студенилото на дождот.
.

Love,
Smilly

 

Смачено ми е. Од многу работи, а највеќе од фактот што сум во право, и колку и да докажувам џабе.

 

СДК дека мојата колешка баш ја оплеска денес и се грижам за неа ама кога не ме слуша што да и правам.

 

Лош вторник. Лош период. Лошо време. Бездна.
Животот ми се менувам секој минута од секој ден. Губам пријатели, го зголемувам бројот на пријателство. Сфаќам дека некои досегашни пријателства и те како не се искрени и слободно можам низ прсти да ги пуштам без да жалам. Од друга страна може и чоекот до сега што си го мразел да ти стане пријател.

Недефинитано.
Барам ‘љубов‘, ја наоѓам, ја губам. Сфаќам колку ми било убаво и како сум се чувтвувала комфорно. Повторно наоѓам друга, не е битен степенот кој ја одредува удобноста, среќата и ај да речам љубовта.
Се смеам, плачам. Пак се смеам додека не пуштам солзи.
Да, сето ова го правам. Посакувам некогаш да не беше вака. Посакувам секогаш да се воздигнувам, но како ќе го ценам тоа ако не паднам. И тие ме следат у животов.. Исто као што гледам добри филмови, но некогаш бирам и лоши.

Некогаш ги анализирам другите и посакувам да сум у нивна кожа. Ама знам какви се тие, па од друга страна мило ми е што ова сум јас. Таква каква што сум.
Периодично се сакам себеси, го сакам животот, некогаш и му се мрштам. Ама на крајот, се наоѓам себе си у животот што го живеам безразлика што истиот ми фрла за да ме спречи или да ми одржи лекција. Не ме останува тестот да го положам.
А сепак, грд е вторников, blame it on pms.

 

Некогаш вредело на некој да му се испукаш во лице и да му кажеш се што мислиш и се што ти пречи кај него. Носи промени.

 

Лигуши.
Не знам ни јас..зошто си го трошам времево.Сакам некој похрабар од мене..што ќе умее да контролира и да ги држи конците.
Вака не оди..
А се лигуш до лигуш.