[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

леле женска наглава ми се качи значи еееј. абе никој не го интересира дали ти си таму или онаму или дали гледаш воа или она ама ич. И така ме мава депресија, на секој за се сум му јас крива, заб да го боли некој јас ќе сум крива. И некое чудно чуство дека ме избегнуваат или потсмеваат, па уште ти ми фалиш. Ах, баксузот јас. Си се жалам по цели денови, ама па има и зошто. Негативец првокласен сум значи еј. Ич не си се сакам, пу.

 

Зборовите кои никогаш нема да ги заборавам

- „Што мислиш дека правиш, се криеш од сонцето, од луѓето, од небото или?“
- „ … Од него!”

-„Тој повеќе не е дел од твојот живот, мораш да живееш, ако некој не го цени твоето присуство, направи да го почувствува отсуството“
-„Каде да отидам со поцрвенети очи од плачење, и лице како на мртовец, тој ме уништи“
- „Драга моја, сега ти уништи го, но, уништи го на еден едноставен начин, направи да се кае што те изгубил“
- „Лесно е со зборовите бабо, лесно е! Како ќе го спроведем тоа во дело?“
- „Многу едноставно:
Одглуми рамнодушност, порумени ги тие бледи образи, стави шминка на тие поцрвенети очи, усните обој ги црвено и пушти ја таа специфична насмевка што ја имаш, СНАЈДИ СЕ, ЖЕНА СИ!

Зборовите кои никогаш нема да ги заборавам, зборовите кои засекогаш ми останаа врежани во мислите. Секогаш коа ќе паднам, кога ќе ме прегазат и уништат, ти можеби не си овде, но твоите зборови засекогаш ме пратат во животот, како амајлија (СНАЈДИ СЕ ЖЕНА СИ). ТИ Благодарам БАБО!

Спојлер

http://brkajrabota.mk/showtime/citalna/14683-zborovite-koi-nikogas-nema-da-gi-zaboravam

Колку е само добар и поучен текстов :up:

 

Спомените се како препарирана пеперутка под стакло.
Гледаш дека пеперутката е убава, ама тажна е сликата.
Таа веќе никогаш нема да лета.

 

СДК дека на форумов се чувствувам многу осамено и невидливо...
Присутна сум оддамна, активна колку што можам, а тотално незабележлива од другите..
Ве гледам сите колку делувате блиски една со друга, и форумски, а верувам и лично...
Ги манијачам Специјалните Поздрави, со надеж дека некаде ќе се пронајдам, и ме нема.. И од таму баш произлегува мојата невидливост..
Што правам погрешно?

 

^

A зошто воопшто се замараш со тоа да бидеш забележана, а уште по очајно и поздравувана? Ај опушти се и не се замарај. Премногу сериозно и лично си го сфатила форумов. Овде дојди да уживаш и искулираш. Ако имаш нешто да кажеш-кажи, ако имаш совет-сподели го, ако не-имаш форумски игри таму забавувај се.
Не ми се верува дека има некој што се прашува каде греши што никој не ја поздравува или приметува.

Едит: Јас мислев некое девојче од 15-16 години пишува. Sanjalica ти ова озбилно? :?

 

Разочарана...повторно разочарана.Се прашувам само која е следната личност која ќе ме повреди,која ќе ми забие нож во грб.
Денес Таа-онаа која се чинеше дека ми е другарка повеќе од 10 години,ме викна да сме зборувале и да ги расчистиме сметките.Јас со најдобра намера,никогаш лошо не и мислев,отидов мислејќи дека се променила и дека повторно можеме да бидеме блиски.Но како и секогаш лажно сум се надевала дека некогаш било кој ќе се смени.Таа на која и верував,сешто ми изнакажа во лице и на крајот нејзината злоба ме погоди кога ми кажа една работа која длабоко во себе знаев дека ќе ја направи.
Но не е само таа што ме разочара,туку после бројните разочарувања од мојата сестра,вчера ми приреди уште еден шок.Уште колку ли лицемерие ќе гледам...уште колку блиски ќе пробаат да ме уништат?
Овие неколку недели од солзи,тага,бес,лутина,нервоза...не можам да здивнам а да не се расплачам...душата ме боли.
Но нема да им се предадам,моите пет минути допрва доаѓаат,до тогаш ќе ја соберам сета сила,но нема лесно да си поминат.

 

Немој да се чувствуваш така, форумот не е фб па да шириш познанства- тоа е простор каде што изнесуваш твој став по одредени теми, споделуваш мислења, твои проблеми и сл.
Гледај да си забележана во реалниот свет, а тука рејтингот не е битен, верувај дека кога нема да се замараш дали некој го прочитал твоето мислење или те поздравил, а си пишуваш без да калкулираш, тогаш ќе ти биде многу подобро.
Плус тука си долго време, да, ама имаш 60 страни со мислења, за разлика од некој кој има 500 страни, па затоа и неговото име повеќе паѓало во очи и затоа и го приметиле и го поздравувале.

Верувај дека тоа е тотално небитно, и со чест на исклучоци, дружењето и поздравувањето со членови од форумот нема да ти донесе нешто посебно добро.
Можеш да си изгубиш драгоцени саати време, кое можеш да го потрошиш на многу покорисен начин, отколку да го трошиш целото време тука постирајќи и запознавајќи се со форумџиите.
Ретки се искрените личности и оние кои вредат, затоа ти велам дека твојата загриженост е непотребна.

Дојди овде, пиши си што си сакаш и не се замарај многу многу, кој, со кого и како, верувај нема потреба

А сега оди да сонуваш Сањалице

 

Озбилно, лајк, уат д фак? Напишав цел пост и компјутеров ми се избагова, онака ме сјеба. И тој е против мене.
Муабетот ми беше дека 3 недели се водам по филозофијата она што можеш да направиш денес, остави го за утре. Зато за 3 три недели паники ќе сум цела. Ако...
Пријатно сум изненадена од некои луѓе кои покрај времето што помина, сеуште се грижат за мене. Ако и то.
Сакам еден fast forward да му напрам на животов и да се видам за 6 месеци. Чисто да се поштедам од сите разговори кои ќе следат периодов, сите одлуки, солзи, обиди за демотивирање кои морам да признам се успешни. Follow your dreams they said...it will be fun they said. Naah. Ништо не било како што викаат. Дури не осетиш на своја кожа не можеш да зборуваш.
Неам многу инспирација денес, можда поради хамбургерот кој толку многу го очекував и на крај ме разочара. Да, еден хамбургер може да ми ја уништи вечерта. Ете толку ми е патетичен периодов.

 

Ете ме и мене после долго време и јас да шкртнам нешто

Толку расфрлани емоции што лебдат над мене и во мене луѓе... Толку нејасни прашања и толку моќни чувства. Па и не се потребни прашања. Чувствата се тие битните. Тие де посебните. Тие сокриените. Оние што на глас никогаш не ги признаваме. Баш тие! Оние чувства што голицкаат. Провоцираат. А ти секако не си способен да им одолееш. Можеш само да се лажеш околу тоа, а најлошо е да се лажеш самиот себеси. Ах, каква ли револуција се случува во мене.

Постои нешто многу моќно за признавање ама исто како да не постои. Било па поминало. Поминало де... така само беше моќно ама само на миг. И потоа престана. Изгуби од значење, изгуби интензитет. Ах, колку упорно се лажам самата себе.
А знаете ли дека многу се дружељубиви тие чувства? Нежни се како пролетно ветре, а сечат доволно длабоко за да те освестат дека се поприсутни и од тоа колку си ти свесен за нив. Можеби не би требало да бидат толку упорни ама упорни се. Инаетливи како мене. Не можам да им речам ништо. Не можам да им влијаам, а уште помалку да воспоставам контрола над нив. Од тука почнува лошиот дел. Можеби и можам да воспоставам ред ама нешто во мене не сака. Зоштo по ѓаволите не сака? Ете ги пак прашањата. А заборавам дека се целосно небитни. Што е тука е. Присутно е. Постои. Сила ненадминлива. Вечност.

Можеби треба да се стави крај уште пред самиот почеток. Да, тоа треба. Ете конечно добра одлука. Ама која одлука ? Која сум јас да одлучам ?

Можеби...

Можеби ова или она...

И тогаш ми пролетуваш низ мислите. Оној твој поглед што смрзнува. И јас се насмевнувам. И зад насмевката точно знам што се крие. Ти секако не го слушна ова.

Ти ништо не слушаш !

Ништо не можеш да слушнеш !

Тоа јас се преслушувам и се преиспитувам како првокласен идиот за работи кои одлично ги знам.

Ти не слушај !

Дојде пролет... Па со неа се редат насмевки, цели полиња со убавини... Прекрасни, прекрасни нешта. И чувства. Да и тоа.

А пролетта нека биде добар изговор за сите тие прекрасни нешта.

Е тоа слободно можеш да го чуеш. Дека до пролетта е ...

 

СДК дека ептен убаво си поминав за празниците... наполнета сум до даска со позитивна енергија!

Спојлер

Се испоубив од пиење, знам, лош пример за помладите сум, ама битно се забавувам

http://www.youtube.com/watch?v=A9p0_5Wx ... ure=relmfu

позз за ситеее!

 

Денеска гранките од дрвјата чукаат на прозорците ,ми го разбудија љубипитството и некое диво жарче во крвта.

Врне дожд, врне дожд.

Станувам безгранична , раморлива и разнесена низ воздухот, носена над шумите над сопствената пустина

Врне дожд, врне дожд.

не барам многу Just another rainy day ..

многу ли е?

Да јас го засакав дождот, нека врни, нека врни и нека се слуша неговиот звук. - Ме научи да го сакам Мојот АНГЕЛ .. Одев утрово по дождот…

Убаво се чувствувам кога капките од дожд без престан удираат врз мојата глава.

 

Се чувстувам мрсулаво. Носево како чешмичка само тече и тече. И температурава ми прави друштво!
Ама ако, нема денов да ми пропадне, ако и беше тоа планот!

Чувајте се феминки, некој вирус коси надвор, заедно со времево тмурно

Денес се чувствувам заљубено, не дека не се чувствувам така секој ден, ама денес посебно. Вечер ќе го преплавам него со љубов, затоа што си го сакам, и затоа што заедно ќе навиваме за Челзи! Ураа



Бидете заљубени форумџики, нема ништо поубаво од тоа да сакаш и да бидеш сакан, сигурна сум дека сите го знаете тоа!

Многу љубов до сите

 

дојде и тој ден КОНЕЧНО
да побегнам од градов на неколку часа
и да си прошетам по градот што го чуствувам како мој втор дом, а тоа е Тетово

 

Овие акутни разделби и осамености колку знаат да ми донесат позитивност толку и негативност. Светов станал толку суров и груб што едноставно ме плаши а ти си сам. Оние моине далку си од се, далеку сум физички но не и психички. Но сигурно што и да се случи нема да седам тука и да гледам. Имам нешто свое за кое постојам, или ќе го извлечам од таму, или ќе бидам покрај него.

Легнуваш сам во кревет, не знаш која насока ќе ја фатиш во животов. Имаш потреба од некој близок. Заљубеноста е во тебе, а тој далеку. Се ми е неккао сиво. Или ПМС/ов подранил, или онаа потсвесна носталгија си работи.

Чекам одговор за една работа. Ако ми потврдат решен ми е статусот бар за четири месеци.
Сакам пак да одам за Индија, да ја искусам на мој начин. Не наметнато туку реално. Ги видов оние туристички дестинации, кои се прекрасни, ама имаш таков немир во себе додека си таму, зошто постојано те опоменуваат пази на торбата, пази на ова, не оди сама, цело време си само еден од толпата. Сакам да го видам она другото. Онаа потрага што не ја завршивме за да начекаме тигар, многуте храмови на Хималаите, посетите на номадските села, средбите со луѓе, заштитените паркови.

Како и да е, станав утрово бев вредна исправ алишта, доручек, седење пред лап сега малку во реалност завршување на обврски.

Нека денов ми дари осмех! Ми треба.

 

Денес се сликам за табло
Сеа ќе дојди другарка ми, спремања, виткања и шминкања
Се надевам дека ќе се бендисам на слика
Април те молам не се понашај ко Декември

Вие имајте убав ден

 

Се разбудив како во вселената. Папочната врвца ми е закачена за Земјата, само тоа е комуникацијата за назад.
Смеа, рамни редови пиво и грицки, Бане нестаје, па појавља се, уредно здиплена вечер и купишта солзи од небо. Касато со рум, суво грозје и желе.
Јас веќе на седумка на лото. Морам да ги истрошам сите заработени богатства!
Мама оставила кавабон во ходник. Каква смешка од бомбона е тоа. Мезе алијас дневни весници наредени по ходник, чекаат некој да ги прочита тривијалните содржини, да заокружи некое точно, а), б) или в), за прашањето колку често мастурбирате? Јас, постојано. Го сексам секое суштествување. Да, да. Онака, зошто мора да се постои низ струјата на страста и љубовта. Не мора да се создаваат нови работи, може да се одржи кондицијата! Сачувај ме боже, што зборувам во 11 наутро.
Денес не сум од овде.
Денес сум од некаде горе.
Европа ја гледам од високо. Си мафтаме со Фиши. Она е на Месечината, јас некаде јавам по Млечен пат.
Откачувам, како што си посакувам.
Префаб Спроут ми го лулаат расположениево, таман како што треба. Совршенство на средата во пролет.


Лондон. Чај од нане. Чадор со ноти на него. Космонаутика денес. Земјава е диско топка. Танцуваме со чевли во различна боја. Допирам небо. Бестежинска состојба на едно време - невреме. Гушкања. Силни, силни, додека не запре здивот.

До наредниот живот.

 

Овој април е ко разглаено дете..посакувано и дарувано со љубов,па се понаша ко шо сака.
Не дека во сиви денови нема нешто..као љубов,ама дај сонце..
Хах..
http://www.youtube.com/watch?v=lIPan-rEQJA
За затнат нос,болно грло и разлетани мисли.

 

СДК http://www.bezpardon.mk/toshe-ne-mozham ... -odi-doma/
Нема да најдеме човек како него Многу ми недостига неговата хуманитарност и добра душа...Сепак тој засекогаш ќе биде дел од нас,иако поминаа повеќе од 5 години

 

СДК утрово се разбудив расположена, насмеана, веднаш ја пуштив Ех да сум злато од Тоше,
среќна сум ситацијава се среди, се е онака како што беше пред Велигден мирно и тивко, нема дерење, нема пијаници, нема ништо, останаа насмевките на мајка ми, брат ми и сестра ми, татко ми замина, можеби чудно ќе ви биде но јас едвај чекав да замин.
Во 4 дена само 2 пати јадев
вртоглавици, главоболки, али сето тоа заврши

Па женски имајте убав ден

 

Полошо време значи амин ! Катастрофа !
Не типично за мене е моментот дека јас сеуште сум располжена на ваквото време,дали тоа конечно не му дозволив да влијае на мене со тешки маки станав сабајлево а со уште потешки фаци морав да се сретнам,очигледно некои луѓе ја погрешиле институцијата,си забегале,пиши пропало
Сдк и дека нема ништо по важно и по убаво од прекрасната семејна атмосфера и поддршка