[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ме одмараат прекрасни фотографии, океан, песочна плажа, палми, зајдисонце, школки, кокос, остров, мир и спокој, рај...во моментов најмногу сакам да сум таму!


да си легнам тука и да си одмарам по цели денови, еххх


па да си пиуцкам


и ред други работи...

Многу фантазирам, знам ама не ми штети

 

^^^
Ајде тогаш да спроведеме акција-секој пред да се уклучи на фемина т.е. пред да реши да пишува да се напие еден седатив за да нели не дај Боже се изнервира нешто и реши да сподели
И јас мислам дека ќе ги исплашиме докторите

 

Црни балони летаат над мене.Не ги сакам.Спонтано ги прогонувам со игличка.
Убава мисла 'по дождот секоgаш доаѓа сонце' би додала јас ,and rainbow.
18,мрачен,ужасен и лош ден.Како грип.
21,е убав сончев и полн со насмевки.
Ги сакам овие моите од класот,да по некогаш се тешки идиоти,ама на секој ден му врзуваат розева панделка.
Бев во книжара,се подновив со нов дневник.Розе или крем со сиво,и двата уникатни,дилема...
Знаете за што се одлучив,за оној чие име потсетува на нежните рози.Не дека беше поубав,или пак имаше подебели корици и помазни листови,НЕ!
.. кога денот ќе ми биде сив,кога ќе го побарм, да ми изнуди насмевка,барем едно праче розова хартија.
Сончоглед,трач партија,клупата во паркот под дебелиот и стар даб..
-

Live your life to the fullest and enjoy every minute of the ride!


.

 

СДК дека постот на Izabella многу ме загрижи, и искрено се надевам дека станува збор за нешто друго, а не тоа што мислам .

 

Ај вдиши уште еднаш излези истрчај , дери се на кого сакаш и колку сакаш, ти треба сонце и воздух ... Ама вакви муабети без разлика на што си мислела НЕ ! Прво не вадиш од памет доволно ни беше една Н.А.Т.А.Ш.А . А ако ти бев во близина не знам што ќе ти направев . Девојко без глупости те имам читано знам дека имаш проблеми , и јас имам ама има некои што нашите да ги помножиме со 10 ги имаат па пак се смеат за инает од животот !!!
Те чекам со саглам пост . Знам дека ќе го пишеш ....

 

Сдк седнуваш да учиш во 1 дигаш глава гледаш станало 4
Си дадов едно "Боже Петра" во чело.

Испитов ако не го положам ќе земам од крстот горе ќе е фрлам, волку многу историја не сум учела кој знае од кога ..


Туку убаво е чувството кога во 3 сабајле ќе заскитате низ улиците со топол бурек в раце, ќе се смеете ко нездрави и на крај ќе се дополните наместо со јогурт со винце за мерак...
И сега ќе боли глава, е ќе боли нит апче помага нит кафе ме опоравува

Вечер сакале пак, ее немам сили за репризи, наместо по улици ќе се валкам по пресно испраната постелнина за тоа и должам на мама едно

 

Се осеќам како секое атомче на енергија полека да се враќа во моево телце, со зрациве што ме галат.
Мислам доволно го чекавме сонцево да ни се врати.

Сакам да кажам дека денес е убав ден, не треба да биде тажен, за било кој.
Изабела девојко, исправи се гордо, и прошетај, нека те погалат зрациве, вдиши 10 пати пред било каква одлука.
Животот е пред тебе девојко, не се осакатувај пред време, себе си и оние околу тебе, повеќе болка не му е потребна на никој.
За инает на животот исправи се и продолжи гордо напред.
Го чекаме твојот нареден пост.

http://www.youtube.com/watch?v=GKVsfP0QGKs

 

Таман си реков се тргна како што треба, се ќе биде во ред БАМ ете ти грешка. Мразам кога луѓето ги прават истите грешки по втор пат. Очигледно не ја научиле лекцијата како е да се загуби одредена личност, а можеби не сфатиле колку таа значи. Никогаш не помислувам на тоа колку сум среќна, зошто во истата секунда една погрешна грешка на луѓето што ми значат ме враќа во реалноста. Среќата кратко трае ама зошто... сакам и кај мене да биде на место број еден... Сакам и јас да имам причина да се смеам и да си уживам, а не да се нервирам за нечии погрешни тактики и размислување. Ццц некои луѓе ме оставаат без коментар и секојдневно се повеќе ме разочаруваат. Катастрофа бе! Ниското ниво на интелегенција изгледа допринесува за таквите постапки. Порасни веќе еднаш, не си втора година! Ама очигледно е дека нема спас за тебе... Кој е глупав глупав ќе си остане, засекогаш. Смачено ми е од оправдувањата и извинувањата, не може да ми издржи душата. Знаеш на што сум способна кога сум ваква, ејјј ќе те убијам со свои раци и нема да се покајам ....

 

Мојот уништен ден направи престврт.
Надвор дождец, јас чадорчето, слушалките и накај автобуска, шибам со полна душа.
Од околу мирис на јорговани ми го полни срцето, улиците влажни, луѓето растрчани, јас шлапкам.
Ми дојде да го акнам чадорот и да си продолжам без него, ама ајде, да не помислат дека скроз сум закукала.
Душава ми се исполни, и си накинав од нашиот јоргован, па вазната си ја ставив у соба на маса.
Е, што ми е убаво.....

 

Одеднаш сите розеви пуфли во средно што беа празни ко слама, и се трескаа на Аца Лукас, сега ми слушаат Bon Iver.
И си паѓам во несвест.
Сите сакаат точаци, фотографија, шизички чевлички, стари машини за пишување, винтиџ романси, шешири, мачиња, кученца, лажни цигари, уште полажни имиџи. Симболи на меинстримот.
Ми иде да си ја обојам косата зелено за да не потонам во тоа еднолично море.
Моето море е полно со бранчиња, риби, школки и тук таму некое едро. Скроз ме мрзи да ја објаснувам денешната немачка поента во еден куп ситуации што ми летаат низ мисливе како чавки пред снег. Два дена пукната цевка во Дебар Маало, поплава во подрум, нервозни очи, јас со добиено, на работа глупости, дома штама.
Адел на плејлиста, не ми пречи. Изветреана кока кола, Џим Морисон како сонце, се провејува низ завевчињава, како мала многу сакав сонцето да се вика Џим. Па и Морисон. Заради кармата, заради сето поетизирање на 14 годишна возраст кога ја осознавав хипи идеологијата и читав неуморно. Лектири за животот.
Пеш до дома, шеширот на двапати проба да избега, не му дозволив.
Музика од небо, тоа е нешто неверојатно!
Парада на точаци, од Холандска амбасада денес организирано. Срам ми е што не бев. Но, работата не може да чека. Т.е платата што треба да ја заработам. Но, утре одам на Здраво Млади, ќе соберам некој денар за Саем на книга и вечер во Калдрма ќе се задрмам со троа ракиички и шопска.
Прееска во тоалет на работа, ставив дланки во лице и залиптав.
Ко мисир некој.

И сфатив.

Преголемата грижа за светот, значи преголема болка која никој никогаш нема да ја оправда.
И чуму сето тоа стресирање?
И пулсирање?
Па си му се јавив на мачорот, си покенкав, се вратив на работа и изедов еден мрсен унгарски од Нино.
Да. Јадач сум, Хедонист, сакам да мешам вкусови, да мешам колкови. Го славам животот и не се плашам од своето тело.
Ја голтам Ив Енслер и се воодушевувам на креативноста на Светлана Слапшак. Ликот на Жилиет Бинош во Чоколада, ме инспирира како да си ги пуштам сетилата да леат еротика.
Не носам риги, зошто имам облини.
Но носам што сакам, зошто ми е убаво.
Секој се правда.
Немажените зошто се немажени, омажените зошто се омажиле. Разведените зошто се развеле. Сингл-от не сакаат да признаат зошто се сингл. Оние во врска се опседнати со себе и партнерот (автокритика тука мавам).
Кругот е голем. Но, тесно е и така.
Одам да нурнам во кревет со малку сончоглед и новата книга на мој Иван.

Мешани чувства. Салата. И кисело, и слатко и солено. Вечер, ќе дефинираме каков вкус имаат навистина.
Ш.

 

Прекрасен ден, исполнет со многу насмевки, прегратки и секако многу љубов

Прошетка на Водно, потоа до парк, па зоолошка. Јас, Тој и моето балонче Лудо и смешно на 19 години (за 9 дена 20 ), но од секогаш сум ги сакала балоните со хелиум. Денов беше совршен за двајцата, а најмногу ме радува фактот што така збрлавени си правевме слатки планчиња за во иднина. Едвај чекам да ми завршат полагањата, па да избегаме малку од Скопје

Исто сакам да кажам дека многу ми е мило што сум причина за нечија насмевка, па дури и јас да се брукам со тоа што го правам!

Имајте убав остаток од денот,
Ани

 

бидејќи беше упатено кон мене. Си згрешил отвори ги темите и ќе ти стане јасно зошто пишав, а не беше ниту од нервоза нити злобно нити со цел да ширам песимизам Теми што веќе се активни, одново се отвораат без потреба.
Иначе, ако ти смета нешто и не си задоволен, треба да си кажеш, тоа си е општо правило. Зарем со молк работите ќе се поправат? Или ќе си глумиме дека се ни е таман?
во муабетов испадна ти повеќе нервозен од мене

сдк дека мојава кучка е најдоброто суштество на свет. Обожавам кога ме гледа со тие очиња скришно настрана, правејќи се лута, и кога го дига носето нагоре гордо, прекрасна е.

 

викенд како викенд, чистиш, средуваш, , ама кога ке ти се случи нешто убаво, се чуствуваш посебно

пред малку дома, фрлајки губре, се погоди да се сретнам со еден млад господин-фин, дотеран, и по малку занесен ми ја задржи вратата од влезот со двете раце, и барајки го Дадар, тргна да се качува по мене, арно му текна да ме праша каде се наога инаку дома ке си го донесев неколку скали погоре, и ако ме прашаше нема да имав ништо против

 

Проблемот со дечките и девојките во градов е што се преценуваат. Не сите, ама добар дел.
Сите си знаеме до кај ни е чергичето. Очајно е кога некој сака лежерно да си ги истегне нозете повеќе, тоа го прави пред сите, ама на толку извештачен начин, што жал ти паѓа во еден момент.

Патем, и за факултетот, такозван кафултет.
Седење од пладне до зајдисонце, секој работен ден, на кафе, по можност на видно место. Трачарење за секој што го познаваш, а и не го познаваш, битно муабет да се има.
Лигавење на едно нес, пушење цела кутија цигари и јадење го*на. Омилените активности на студентот.
Секоја чест на исклучоци, кој имаат барем грам амбиција додека студираат и визија за иднината.

Многу фино денес.
Гледам сите благо потресени што Тренд слави 10 години од постоење. Толку расчукани флекници немало низ центарот одамна.
Каков настан. Ама не настан, настаниште!

И можда мрчам. Ама барем знам од кај сум, што сум и што сакам од животов.

 

Бев со сестра ми на прошетка и само што се враќам, со сува трева и лисја во косата.
Си поминавме преубаво, лежевме во тревата, го гледавме небото. Ајподот со музика не ни требаше, бидејќи црцорењето на птиците и жуборењето на реката беше поубаво. Се чувствувам како да пишувам есеј за трето одделение на тема "Првиот пролетен ден"
Измешани емоции и носталгија по деновите од детството. На враќање отидовме до кај баба и поминавме покрај градината што како мали со децата од маало ја направивме и насадивме со цвеќиња, за секоја пролет да цветаат во име на убавите и безгрижни детски денови и заеднички дружби .. И таму е , и после 10 години. И покрај тоа што е покрај патот, никој не се осмелил да ги скине лилавите цвеќиња, ни па животните кои пасат во ливадата што е веднаш до градината се приближуваат кон неа.. И дури и црвените лалиња се расцветани, а лани беше само едно ... Ах, спомени ..

http://www.youtube.com/watch?v=aMzKKREHQgA

 

веке не иде вака...се сама,се на мене,се јас!... неможам веке

е сега што ке сака господ тоА нека биде...со сила ништо не бидува
господ напред јас по него!...

 

Ме растажи Изабела со постот и ме стави во размислување. Се молам се да е добро, и само да е моментална состојба. Пиши ни само збор два дека е се во ред.

Сонцево денес блескаше. Ама некако се чувствувам многу само! Ама многу. Сакам да ги имам нив сега покрај мене и да ги однесам на малото езерце каде секогаш има многу шатки. Знам дека Мила ќе се израдува многу, а тука можам и да и го остварам сонот да јава мало пони подолго. Ми фалат, и не знам која би била мојата суштина на постоење без нив. Кога си доаѓав одкај бабето си набрав од една ливадичка нарциси, и зумбули, да ми ја разбијат самотијава во станот.

Мозоков го силувам да прима и да прима, ама не оди.

Го чекам вторник и те како го чекам. Блесавана моја, пак ми влеа надеж, направила визит карти, и ги ставила кај чичко и во бутик, Грци доаѓале таму, да сликам свадби таму. Не е арна, ме пресмеја. Ја сакам, онаква шашава во сите бои и расположенија.

Како и да е, ќе легнувам со денови сама, и ќе се будам. Жртвувам многу моменти многу, се надевам ќе вреди. Роденденов трета година ќе го славам сама. Мака ми е, ама ќе се почестам едно патување до Стокхлом. Јас и апратот пак. Не ни е прв пат..

 

Убав ден! Конечно сонце, мислам редно беше после зилион дена дожд.

Уште една работа ме прави денеска среќна и исполнета...
1-во место на Регионалниот натпревар по хорско пеење
Ухх, не сум среќна само поради мене, туку и за сите дечки и девојки со кои напорно работевме, се припремавме изминативе месец дена. На крај краева, трудот се исплати.
Нека ни е честито.
Одиме со иста цел и на Државниот натпревар.

 

И со преполна чинија топли,домашни, крифлички седнав да напишам некое мислење во СДК,да ве поздравам,и да видам што има новоо..

 

Кога сите бродови ќе ти потонат,бла...
..сакам да имам другар по име Иван.