[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК после 7 месеци шмекање ми пиша другар му на цимерот. Типичен македонец!
Сега ќе треба уште 5-6 за да собери храброст да ме викни на кафе.
Аххх,изгледа ќе мора јас да ја превземам работата во мои раце. Немам толку време за чекање.

 

што срека ке имав јас со изнајмувањето на велосипеди
или нема или се расипани
а што култура имаат шетачите на кеј како еден прееска што ми рече ама јас се правев дека не го слушам , бидејки коментарите од непознати лица ко него не ме интересираат беше дека ке ме соблечел гола, и до сега со очи јас не сум видела Шиптар какви се не луге чекорат по земјава

 

Ги листам текстовите и песните на еден нов албум и ги голтам набрзина како најсладок нектар.Сакам кога знам дека некој се потрудил да создаде нешто од ништо.Честитки за младите мистери кои вчера ми извлекоа 3 искрени насмевки.Атмосферата убива, животот продолжува.Ајде да се поклониме и да си заминеме.

Браво дечки

 

Сакам да и кажам, некако, нешто, да направам да не се осеќа така, ама залудно е, сакам да направам нешто, но далеку ми е. Илјадници км, и едно големо море стои помеѓу нас, како да те гушнам мила, да ми заплачеш во прегратки и да ми кажеш дека ме мразиш кога те расплачувам, а знаеш дека не плачеш поради мене, туку поради тоа што колку и да се правиш јака, сепак си кревка одвнатре.

Ме погодија зборовите вчера, баш оние што несакав да ги прочитам. Далеку сме, обврските го прават своето, а кога согледав што се случило, се осетив како најголемото гомно на овој свет. Како можев да не приметам дека се случува нешто.
Ако се кренало рака на тебе, јас лично ќе долетам на големиот остров и со свои раце ќе го задавам.

Ми фали,ми недостига мојата половина, мојот голем Г'з..
Да пушиме цигари на кеј, да си ги кажуваме проблемите, да си пуштиме по некоја солза заедно, да јадеме харибо, да пиеме чај во Хемингвеј, да ми се јавиш од нигде никаде, да ми кажеш да варам кафе баш тогаш кога имам најмногу за учење.
Скајп не е тоа. Не е истото чувство.

Таму е на некој начин подобро за тебе, ама сакам да ни се вратиш.
Остани храбра, држи се.

http://www.youtube.com/watch?v=C5q5e4tjphM

 

човек од страв да се соочи со стравот на сопствените грешки прави разни работи за да му помини времето. Јас на пример си о средував шкафо едно сат време, сега ќе почнам, а за после веќе ќе најдам друга занимација. Се со цел да не мислам на последците кои ги трпам поради грешките што и направиц. Ама тоа ти е животот данас си оре, сутра доле !!

 

Во срцето почуствував тежина, а во градите свежина.
Пролет ли е? Љубов ли е?

 

Од вчерашната бура што се случи јас изгубив целосна контрола на се.Тотално се исклучив,но кога вчера преживеав очигледно дека треба уште многу такви бури да поминувам...
Незнам ни каде бев,ни каде припаѓам,ни која сум,ни кого сакам или мразам...незнаев ништо за себе.Се прашувам каков ли е мојот организам кога го издржав сето тоа кога вчера бев на работ на полудување...
Како ли ја црпам таа сила...
Сигурна сум дека само Бог и дедо од горе ме чуваа,они ми помогнаа...

 

СДК и Single девојка е среќна девојка.

 

Навистина не ги сакам луѓето кои се со мене така да ги речам хонорарно. Ја сфаќам да бидеш тука кога ти е се океј со животот, кога ти имаш потреба, кога сакаш да искористиш или едноставно кога немаш со кого повеќе да комуницираш у животот.

Ама не се сфаќа дека сожалувањето боли.
Мразам кога ќе ми речат ‘Тука сум за тебе‘. Не сакам да се до мене кога ми е лошо, кога чувствувам дека светот ми се превртува под нозе и не го чувствувам тлото. Сакам да се постојано тука, да ја споделам со нив секоја мислам што ми се мушнува низ глава. Кој и да рече дека е добро кога имаш покрај себе пријател кога ти е лошо се излажал ако пријателот ти е ‘пријател‘ само во лошо.
Simple as that. Сожалување.
Или се со мене или не.
Не можете да дојдете и да си заминете туку така.
Не ми требаат.

Попатно..
http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... S826PwLHdQ
masterpiece.

 

Сдк почнав сериозно готово крај уште малку имам па за да не ус*рам паа wish me luck
..и знам дека дрвам за времево ама дааааааааааааааај бе малку ау ово оно

 

Добро сум.
Физички..

И прекрасни сте, сите.
Ви благодарам за поддршката, толку ми е потребна.. зошто немам никој. И да речам милион пати извинете зошто ве загрижив, малку ќе биде.
Жалам, искрено. Не сакав да бидам клон на наташа, не сакав ни да привлечам толкаво внимание. Пораките ги прочитав уште вчера, но не бев во состојба да вратам, всушност и ова едвај го пишувам..
Ви благодарам.

Пријатно до некои подобри денови..
Или џа или бу..

 

Недела ко' недела. Обичен, сив, семеен ден.
Мене малку наопаку ми тргна. Се разбудив ненаспана, со замор во очите, се туширав демек да се расонам. Не успеав. Се вратив, легнав, не заспав, станав.
Немам мотивација за да седнам да научам. Се срамам од себе си кога се спремам за излегување.
Знам да се нашминкам и дотерам, не знам да положам некој испит.
Одсекогаш сум ги мразела таквите... А сега, јас станувам дел од нив.
Добро е тоа што барем имам грижа на совест, но тоа не е доволно.
Јас си ветив дека ќе успеам и ќе го исполнам тоа, затоа што имам амбиции, а тие се најважни во животот.
Ќе го дадам максимумот од мене.
Недела ко' недела. Обичен, сив, семеен ден.
Некој се смее, некој тагува, некој слави роденден, некој име.
На некого му е сеедно.
Некој за прв пат води љубов, некој прв пат вдишува, некој издишува.
Некој патува, некој доаѓа и некој си оди.
Се е релативно, времето е денес, утре и вчера. А можеби и не е.
Недела ко' недела. Обичен, сив, семеен ден.

 

И после се`.... најбитно е да сме живи и здрави. Сите.
Другото е бонус

 

Седната на обала, далеку од сите со лаптопот на нозе и од едната страна ханито а од другата несот ве читам вас феминки.Имајте убав ден позз од топлиот југ

 

Еднаш Ајнштајн рекол: кога си со убава девојка, еден час ти се чини како секунда. Кога седиш на жар, една секунда ти се чини како час. Тоа е релативност.
Изгледа Ајнштајн не ги носел неговите деца по болници, па да види што е релативност. Што е минута, и колку трае една секунда.

Чувството да го чекаш детето од операција, па колку сака нека е рутинска. Се маткаш по ходници. Отвораш книга, божем да ги заузда мислите колку- толку, ама безуспешно. Истата страна, истиот ред, го гледам, а не го читам. Погледнувам на часовникот, да видам дека поминале само 3 минути. Некако поминува и половнина час. Другите веќе ги вратија по половина час, па зошто не ја носат неа??? Минута по минута, секунда по секунда, уште цели десет минути низ ходници и низ соба. Станувам, седнувам, отворам книга, рипам и трчам кон ходник на секое ѕвонење на вратата, иако знам дека нема потреба да трчам, ќе ја донесат право тука, како и сите други.

Ѕвони звончето, а болничарот ме здогледува и вика - мајка, ај дојдете во собата за будење. А до таму 300 мисли низ главата моја. Срцето престана да ми чука, ме облеа ладна пот додека стигнам. На чекор од собата морав да облечам и мантил и капа, уште 10 изгубени секунди!

И конечно - таа, разбудена и мила, и многу посмирена во споредба со брат и минатата година. Кога ме виде уште повеќе се смири, и ги следеше моите совети како да и стане подобро. Неверојатно, се што и кажав послуша, за разлика од претходниот пат кога не можеа ни да ја однесат во сала, ни да ја донесат до соба. Ама мала беше тоа.

Важно е дека се добро се сврши. Ама многу јако ја осетив релативноста на своја кожа. Пак.

 

Кога плачев по тој што најсилно го љубев некои ми велеа еден ден твоите солзи ќе го стигнат ,други што е твое ќе си дојде а јас будалата им верував и го чекав тој ден но тој ден никогаш не дојде !!!!!Минуваа години но казна не го стигна затоа што ме остави скршена како да бев само кукла од стакло .Никој од толку многу личности кои ме повредија и ме доведоа до очајна состојба не ја плати цената освен самата јас ,ја платив со изгубени најубави години.Во најочајниот периодот од мојот живот навистина верував дека тоа што е мое ќе си дојде но денес НЕ .
Еве ме сега повторно се враќам на истата позиција од пред неколку години,повторно гадно ме изиграа и повторно остана само прашањето ЗОШТО а одговор нема,нема ни збор за утеха едноставно нема ништо се се сруши во еден здив како кула од карти дури во моментов дека плачам и сонцето ми се потсмева .Мојата животна сложувалка не е целосна ,јас упорно зјапам во оние делови кои недостасуваат и покрај сите напори не успеав да ја скоцкам и да направам да биде целосна .

 

Лелеее сдк дека оддамна ви неам пишувано се некако со фејс сум преокупирана и неам време за ништо во последно време... Па сега се враќам во форма

Животов полека но сигурно ми се распаѓа дел по дел... Незнам што ќе правам јас со себе!
ЗОШТО толку многу му верував? ЗОШТО?
За на крај пак он да ме за*бе?
Офф Лолитоо ти не еднаш ти најмалку 5-6 пати се сопнуваш на еден ист камен
Вчера коа ми ја кажаа таа вест мислев дека отидов 3 метра под земја. Одма очите ми се насолзија и почнав хистерично да плачам - моите другарки ме смируваа и ми викаа да престанам со него! Неможев да поверувам на своите уши кога го слушнав тоа... Па ај да беше вистина па да зборел - ајде де ама вака ем невистини ем зборел на сите!!! Односно незнам на кого да верувам додека не видам со свои очи што пишувале за мене... ДАЈ БОЖЕ се да се среди да се видиме, јас, он, другарка ми и дечкото на другарка ми - да ја разрешиме дилемава очи во очи!!!
Значи он е крив за се, а на него сите му се криви што лаже и ред други работи! Уште го чувствувам истото за него.. Се е исто како пред 6 месеци... Шест месеци изгубени на тебе-ама незнам дали се каам за тоа! Мене ме мачи тоа што сеуште ми вика дека ме сака тоа многу ме боли. Он сирот се правда вчера, се правда толку сигурен во себе дека не го кажал тоа така - но незнам, незнам, незнам веќе што да мислам Другарка ми вика се ќе се среди - се ќе средиме ДАЈ БОЖЕ што побрзо да бидне тоа! Фала богу што прееска малце се расположив. Излегов бидејќи пред тоа се слушнав со другарка ми и пак неможев да се воздржам и плачев, среќа што излегов иначе ќе бев цел ден депресивна- ама што ако кога пак го видов и пак исто

И сватив дека премногу време сум била надвор од се - брз живот се ми поминало, а не сум го приметила.. Кога се ќе заврши сваќаш колку многу ти значело !! Па така да користете си го паметно времето и ценете ги луѓето и работите што се до вас!!
Поздрав до сите имајте убав ден!

 

Koнечно недела да се уморам од шетање а не од генералки по дома

 

Kе бидам добро,океј ми е...и ова ке помине.А сега со подигната глава ке чекорам напред

 

СДК ...


По точно и по јасно од ова, здравје. Секогаш и секому му се случува ... доволно е само да си искрен, фер, не себичен и да се даваш себе не 100 доволно и 80 посто. Зошто секогаш ваквите луѓе остануваат на крај празни и изневерени на секој можен начин?? Одговор барам, одговор нема ... А за оние од другата страна не ни сакам да размислувам, тоа не се луѓе тоа се некакви клонови со извештачени емоции и без совест.
До кога?!