[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека го мразам најмногу времето ..мразам палта,чизми и такви ми ти ствари
Мразам ко ќе е ладно, ко ќе треба да се изнаоблечам ко да одам на северниот пол !
Ехх златно лето
Како и да е одам јас да се спремам полека полека,

Имајте убава вечер

 

Додека сите искачаат, јас ќе си гледам филмче, па Mellissa & Joey, па How I met your mother.
Филмски маратон, оу јеа!

 

СДК родителите мои мили од родителска ни Р не видоа
Многу убаво ми дојде тоа, вака петочки да не речам спасив... Си добив и џепарац и конечно ќе можам да одам ноктите да си ги направам и лакче да си купам. Ника луда по долго црвени нокти, оу јесс
Убава вечера си имав, панцетора, кока-кола, сега филмче ќе си гледам аххх... Убавино моја...
Сепак 11.11.’11 убаво се заврши на некој начин.
Хепи Ника, хепиии

 

Темава од кога е отворена, а јас дури сега го пишувам мојот прв пост тука..
Пу ј'зк!
Туку да се навратам јас на тоа што сакав да ви го кажам.
Ете и мојот живот пополека почна да се средува. На школо поправив тоа двете бандери што ги имав закачено. Доказ дека и за мене имало надеж. Вределе сите моменти поминати над книга со нескафето в раце. Цела недела се претепував од учење. Дојде и тромесечие, па ајде да пишуваат оцени господата. Знам дека нема да поминам одлична, но за на полугодие имам реални шанси и тоа да го остварам.
Важно дојде златен петок, а јас раскинав со стресот! Туку одам јас да се спремам, ќе ме убијат ако и вечерва им закаснам.
Ајт чао женцки! Гушки..

 

Не ме бива многу за филозофирање, ама стварно е вистина ова. х)

 

Ја изгледав Boston Legal и сега ја почнувам Suits.
Не сум задоволен како заврши BL. Се чувствувам како некој да ми ја прекинал мислата. Како да не сум се доискажал. Се бидна во 5 епизоди, стуткано, избрзано. Сепак ова е само мое мислење. Нездоволството се појавува кога очекувањата во главата не се задоволени во реалност. А главчето знае да мечтае и да излета од шините многу често.
Многу брзо губам интерес, но серијава е една од ретките кои ми го задржи вниманието до крај. Alan Shore ми остави ѕверски впечаток. Таа самодоверба, речник, настап, говор на тело, смелост...тој и Don Draper од Mad Men ми се на врв на листата. Такви луѓе ме пленат едноставно, го имам пишано ова и порано.
Уште повпечатливо ми е што ликот не е некој...лик. Чист интелект и настап, а не некој pretty boy, машки еквивалент на Дениз Ричардс (пјук). То се поштује. Ако не ме фати некоја мрза, може да се нафатам и да ги изрежам само говорите во судниците од секоја епизода. Суштината на целата серија сервирана на еден клик. Now wouldn’t that be something?
Што друго да ви кажам?
Кратка прошетка до дома, од денес назад во Скопјето. Ми фалеше бе, едно клето.
И нема да ја именувам, но сакам да и кажам на една феминка дека е прекрасна. Ама тоа едно, посебно прекрасна, кога личноста не си ја ни видел, а едноставно ЗНАЕШ. Знаеш бе! Или можеби ваков впечаток се добива кога некој ќе те смири со совет, мислење? Некој што не го ни познаеш, а како да те знае подобро од мнозинството “другари” ...
Да, да, и докторов си има свои докторки.
Со поставување високи стандарди, оттуѓувањето од луѓето е скоро неминовно. Логички гледано, тоа ни се одговара, удираме клоца на толпата. Но човечкото во нас функционира поинаку. Тоа си бара социјализација, бара човечко присуство а изборот е тенок.

Идеализираме, а не сакаме да признаеме дека другата страна го нема потребниот потенцијал да ни ја реализира таа слика...

Инвестиција во толпа....
Се препозна...
And on an even more cheerful note… во период на хронична интернет немаштија, брат ми ме ме изненади со последните 2 епизоди од Хаус ... брат брата не рани, ама Хаус му даунлоадира. Навистина не треба многу да се расположи човек, да се направи среќен.

Имајте прекрасен викенд. Уште сега го гледам, мојот ќе вришти.

http://www.youtube.com/watch?v=7zp1TbLFPp8&ob=av2e

 

Дуле и Радојка отидоа во Париз... И ЈАС САКАМ, КОГА??
Ах тој Париииз, сакам таму да живеам и КРАЈ!!

Сакам сакам... сакам да завршам фах
Сакам да патувам, патувам, патувам, сакам се да видам се живо и диво..
Сакам да го доживеам она што го прикажуваат на документарните филмови.. Луксузна кола, со полна брзина како вози низ некои планини, ридови..висок брег, кога ќе погледнеш десно океан... ах..
Сакам да идам во Токио, Париз, Париз, Рим, Окланд, Париз, Њу Јорк, Лондон, Париз...на сите места со прекрасни плажи и сонцеее..ги сакам и оние места кај што има дивина, секакви животни, исто онака како на документарните филмови..
По се изгледа сакам мојот живот да е еден документарен филм..

 

Сакам...да...кажам...овај...да спомнам дека кога Полат Календар го спаси светот од нова атомска катастрофа, јас ќе го спасам од досадни неизживеани луѓе. Се надевам, па ќе ме има на ТВ

 

Ццц. Така е коа сите се манекенки, а никоја мозок не користи.

 

Кога ќе видам вакви бебиња, сакам да родам 20 деца!

http://www.youtube.com/watch?v=7cSudpyEU9w

http://www.youtube.com/watch?v=X7mOzWQSnaQ

 

Сакав да ви раскажам за една убава приказна која траеше едно три-четири години, ама сфатив дека за да опишам се‘ што се случуваше за време на овој временски интервај ќе ми бидат потребни три-четири месеци.
To cut the long story short, ми фалат хорските денови. Ми фалат дружбите, ноќните возикања со автобус, спиењето во иста просторија, од спортска сала до собиче во некое си забутано одмаралиште во Бугарија.
Ми фалат останувањата прекувремено и вечните молби на диригентот за пауза. Ми фалат сите промашени интонации, сите исфалширани тонови, сите лизгања, сите бапчорски елементи
Ми фалат заслужените аплаузи, ми фали чувството да пееш во хуманитарни цели....

Еве, ова ни беше дел од репертоарот
http://www.youtube.com/watch?v=rRTkPSLF ... re=related

 

СДК Убаво велеше Калимеро на времето: „Нема правда...! “ Растргната сум на сите страни. На крст да бев распната полесно ќе ми беше. Таа и тој. И таа, таа и тој. И јас и тој. Секаде проблеми, а треба да застанам и на една и на друга страна. Не можам. Немам толку сили. Не можам да решавам проблеми кои немаат решение. Не можам да мешам прсти ако не знам каква е чорбата. Барем да не беа толку тврдоглави ќе ми беше полесно. Ама не! Убедете ги тврдоглавите и ќе ве наградам за упорноста! Ма ајде бре! Што ќе биде нека биде. Така сакаат така нека прават! Имам и јас мој живот, кога ми треба помош барам, кога не ми треба не сакам да се замарам!

 

Неправда
Еден збор,а содржи толку многу болка во себе. Ах! Срцето ме боли кога некој неправедно се однесува кон мене.Кога некој ке добие нешто што ми припаѓа на мене.Тоа е неправда! Кога некој благодарение на мојот труд добие се што ми припаѓа на мене ...

Постоела и секогаш ке постои.неправда.неправда.неправда.........неправда.неправда ....

http://www.youtube.com/watch?v=NIfj8oD6c1k

 

Еве ја `лепотицата`

Премногу си се вртеше, се занесе па и се сврти

http://www.youtube.com/watch?v=Dj18GerS ... re=related

 

Денес е 11.11.2011 г. во 11 часот и 11 минути добив бакнеж од саканиот ...со посвета...цел ден ми е убав..

 

Се чувствувам најлошо, најболно, најповредено.. немам зборови да ви опишам....
Зошто ли зошто сите луѓе се толку лоши?? Зошто?!
Од денешниов настан заклучив: Не постојат ни вистински пријатели ни ништо...
И добив поука : Не верувај на никој кој не го познаваш доволно, единствено на кој можеме да им веруваме целосно се родителите.

Разочарана сум од сите и од се. Ме прават будала при здрав памет.
Една ме зезна, ми направи лошо, се обиде да ми подметне, но ја открив..откако си замина.
Го побарав него, и сакав да поразговарам и да побарам помош од него. Тој изреагира најсурово што можеше не ни сакаше да ме ислуша..ме навреди, и ми објави крај, но овој пат мислам засекогаш. А нему ништо не му направив, ни збор не кажав, само се нафрли на мене. Не ни успеав да му кажам што ме мачи. Не ми дозволи. Не сакаше. Доста му е од моите лични проблеми.

Се чувствувам мизерно, плачам. Како да немам никој. Како целиот свет одеднаш да е свртен против мене. Немам на кој да му кажам што ме мачи, а реално гледано нели тоа е најболно, да се затвориш и се да притискаш во себе. Ми треба некој кој ке ме разбере, и свати кој ке ми подаде рака, но не само во ситуација кога сака да ми одземе нешто, туку да ми подари топла и искрена прегратка.
Тоа го сакам. Само толку барам.
Немам зборови со кои можам да се изразам најубаво, во моментов одвај успевам да ги склопам и овие последни зборови.

Едноставно премногу ми е тешко,
немам на кого да кажам.

Нема кој да ме слушне.

Да ми помогне.
немам никој кој би го направил тоа за мене.

Освен вие што ке го прочитате овој мој навидум површен пост.
А слободно можам да речам дека Ве немам ни Вас.

 

СКД не ми се учи,не ми се учи и не ми се учи....осеќам и оваа година нема ништо да положам на колоквиуми и знаете што...уво не ми чуе имам испитни сесии не ми е гајле што ќе треба да учам по 300-500 страни за испит само нека помине овој е**н период.

Сите се замараат со тоа учење,се тресат како лисја пред колоквиум,идат на консултации кај асистените,а јас им се смеа.Па добро бре луѓе има и побитни работи од факултетот,од чистење предмети година за година,од тоа побрзо да ја земете дипломата во рака....и што?Ќе дипломирате на време и пак нема да ја најдете работа што ја сакате и ќе се каете зошто заради една м****а диплома сте пропуштиле толку многу работи.

Животот брзо поминува..... уживајте во тоа што ви се нуди има време за се каде се брзате?

 

Уште само 3 дена...уште само три дена..Аххх,дали ке имам храброст да го сторам тоа или не?Се чуствувам како првооделенче,како дете пред слаткара,како дете во продавница за играчки.
Се надевам дека нема да го имам тоа чуство на страв кое го иамм сега.Знам дека таа вечер...15 Ноември ке се случи нешто...или ке спијам како што треба после долго време бидејки сум го направила најтешкиот чекор или пак ке се дувам се уште како крофна во врел зејтин.