[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ако не боли,не е живот.
Ама да му подавам рака на некој кој уште не научил да се држи за рака не можам.Не можам да дозволам смртници без девиза во животов да ми го трошат времево.
Муабет што не ме води никаде,ама ете..ко глупа се лутам и не прифаќам дека кругот е тесен и полека нема место за сите.
Ми значеле и сум мислела имам подлога за навека,ете ти грешка и остануваат маски,без чувства без ништо.Ради реда све.
Боли,ама не..не го трошам времево,во име на сите што постојат за да бидам безгрижна и засолната.
Ете,тука разликата е меѓу нас.Некој ќе биде луѓе,а некој човек.
Мириса пролет,готово е Потечени нозе од улици изодани безброј пати.
Планови куп и што е битно парира.
Се следиме и бркаме се што се уклапа.Е сега за бељи..
друг пат.

 

Cдк ќе излажам ако кажам дека не се се*ам ко млада тинејџерка пред состанок, или ко невино моме пред првиот секс

во понеделник си го фаќам патот и си одам кај дебелиов мој . Oх едвај чекам, ептен ми фали, од септември навака слабо слабо видувања... Aма ајде само период беше, а искрено јас сум каде-каде повеќе крива поради тоа- знам и си признавам
Mа како и да е, ми фали и тој, и градот, и храната ( ) и морето.
има да се бањам со цела душа бре, ко водна жаба, купачот прв си го местам па после секси вешот .
уште па и повеќе ме израдува кога ми кажа дека е скроз само дома 3 дена . Oооо ако не ви пишам тоа значи дека

Спојлер

лудо умрело на кур

, и да не ме жалите туку да ме славите .
Tака сакам да умрам, е баш така
за век и векови Aмин!

 

^^
Лудо бе, па има ли поубаво да си починеш задоволна? Со осмех на лицу, блажен и тоа?
Мислам нема.

Туку јас вечерва имав малку пеперутчиња во стомакот. Сосема малку, ама доволно.
Додека си ја виткав косата имав претчувство за нешто убаво. И се покажа дека мојата интуиција не ме лаже.
Има нешто во петок.... Иако петокот сега и петокот пред 3 години се разлика небо-земја, сепак денов си има шмек. Па колку и да тргнал на лошо, ветува нешто убаво.

И би ви кажала како заврши денов, ама ќе треба све да се цензурира.
Али све је лепо, кад се лепо сврши, не?!

 

Fake friends alarm : ON!
Не ми се верува дека повторно треба да поминувам низ истиот пат на елиминација. Не, и несакам. Неможам. Се повеќе не ги разбирам луѓево. Па нели рекле дека пријателите се познаваат во добро и во зло, а не во кафиќ и дискотека?
Што менува тоа дали 4 пати по ред не сум излегла со нив во некоја си дискотека, или парк, или не е битно на кафе негде со уште 50 души што не ги знам, дали тоа ме прави помалце другарка?
Каде е фактот дека кога и да им затребам ќе истрчам и ќе ги оставам сите обврски само за да помогнам? Ама не тоа не се важи, очигледно. Не разбирам што е тоа што они го сметаат за себичност во ваквите ситуации.
Дали сум јас себична?
Па каде беа они кога ги молев да дојдат на кафе кај мене, да поразговараме на раат, да си кажеме што ни лежи на душата, какви проблеми имаме, да си споделиме некоја радост, да се присетиме на некои стари спомени, заворавиле?! Така ми рекоа. Или тоа се прави во дискотека денес?
Незнам, ова некоја нова шема е веројатно.
Каде се сите оние моменти кога буквално не сум мислела на себе само за да направам да не се осеќа некој осамено, да ги преброди тешките моменти, кои знам дека беа нешто страшно за доживување..
Е тоа пу,пу не се важи, се важат само ноќните искачања.
Да знаете дека вистински другарки сте само ако константно ги дружите сите по дискотеките и кафиќите колку да се рече дека сте биле таму заедно.
Па каде сега они да сфатат дека ситуациајта ми е тешка, дека покрај се што ми се случува пробувам да останам позитивна се трудам колку толку?!
Каде се они да ме прашаат како скрпивме овој месец крај со крај по дома?! А не да ми викаат дека сум можела да одвојам барем 150-200 денари за едно излагање.
Каде се они да ме прашаат што планирам после август со Мисирко, кога нема да се гледаме по 7-8 месеци?! Не тоа не е битно, битно јас и он не сме излегле вчера или завчера вечер, сме останале сами дома како божем утре неможеме да се видиме, епа во скоро време нема да можеме.
Срам ми е што го пишувам ова, срам ми е бидејки ова се работи што им се случуваат на 7-8 одделенки, а не на девојки од 18-19 години.
Јас стравувам секој ден како ќе ги изгураме факлутетските години со Џивџан мој, они ми зборат за пропуштено журкање и пијанчење по дискотеки и паркови. Јас пробувам да го искористам продуктивно времево што ми остана, да ја зацврстам врската, да ја оставам со основа, да можеме да издржиме, да се снајдеме некако, размислувам за финансиите дома, за тоа како да се спасам од бедотијава, а они ме убедуваат дека е глупост тоа што сум рекла дека неможам да одвојам барем 300-350 денари за 1 мај.
Ми се вришти, ми се плаче.
Тек допрва ќе се тргаат маските, тек допрва ќе се открие кои биле оние кои вистински ме ценеле.
Секогаш можеш да најдеш некој со кој што ќе ја потрошиш вечерта во некоја од дискотекиве низ градов, или по некој од кафиќиве, тешко е да најдеш некој што ќе те ислуша кога ти е тешко, ама иди докажи им.

Благодарам на оние кои останаа до мене покрај се, сега знам точно кои сте, сека повеќе немам сомнежи.
http://www.youtube.com/watch?v=jVqBsMgDrWE

 

Једино не можам да опростам што сум единица на мајка и татко,тоа шо речиси и да немам право на избор. Како?! Ок, животните определби се твои,ама кога се работи за општонародно весеље и гордоС, не-ма простор да ги лишиш од прослава на матура,одбрана на дипломска,па дипломска веселба потоа, веридба, свадба, бејби шаур и слично! И при тоа да оставиш доволно простор да дишеш! Нема,нада! Крај! Е сеа моите не се такви што сакаат славље кое захтева сите,ама сите да се облечени ко на СУНЕТ,каде бранењето на дипломски труд се дешава ко да е најбитна ствар у државава,светов, па ти бираш гардероба за одбраната,па за трите веселби потоа (за пријатели на твоите, за родините и за твоите другарки и другари),на свадбата купуваш три хаљини,една за мајка ти, една за онаа за луѓето и една од што сакаш, веридбата ја правиш не у 5-6 пара очи,туку у 20 и е мини свадбиче. Фризурата да се содржи од минимум 50 шноли и 2 лименки лак за коса,инаку,јоктур свадба,невеста за никаде. Па и да не се лажеме,оние на нивоу,у стилом ќерка му на Бојо, Лелја на Велија, Олга на Трифун... све исто срање...мислам,супштината му е иста де. Само шо оваа сваровските не и се баш сваровски,а ваму и дијамант некој улетува. А и така нешто со другите славења,со тоа што фејсбук ти отежнува, пошо ако љубиш да правиш дипломско славење,се претпоставува и дека го сакаш вниманието до толку да имаш албум за последниве 5 лета господови и секое искачање,па така што, не можеш да искористиш веќе носена одевна комбинација,пошо ќе ти се смеат,ќе речат,па можела да си купи нешо ново... Тоа се тие битни работи у животот...
Хелоу,у мојов живот тоа све е само една процедура,нешо ко вадење на лична карта(а ни тоа немам извадено,да,да СЕ УШТЕ! Неодговорност! И замислете денес одам да си уплаќам картичката и ме одбија,побараа за ажурирање на податоци нова лична карта еј! И сеа,дур ја извадам,као ќе ми тече камата на ДОЛГ шо сакам да го платам?! НЕМОГУЌЕ!!! И како да не верувам у конспирации?! како?),шо знам.
И не,не можам да ги сфатам оние млади луѓе моим годинама кои уживаат во правењето на тие глупости. НЕ МО-ЖАМ! Како?! Зошто?! Зарем немавте доволни внимание од вашите родители коа бевте мали,па сега користите на еден толку вообичаен и чест момент?! Соблечи се гола и бањај се во фонтаната на плоштад, поише ќе скренеш пажња,а и ќе добиеш цена во држава во која ништо,ама буквално ништо не е вредно! Е сеа,тука навлагаме во тешка проблематика што губиш,а шо добиваш...ама ако ќарот е внимание,го имаш целото у цела МАКЕДОНИЈА!
И така... немам избор. Знам дека морам да ги поминам сите тие тортури каде си центар пажња и сите ти честитаат,а ти не знаеш као да се понашаш.Те лигават од сите страни, хидратација на кожа на лице, а и хемиски пилинг брате,ха,ха,да,да,фала и кај вас. Мислам биг дил,матурирав,дипломирав,се вработив,се омажив,родив дете. Тоа може МЕНЕ да ми значи,но не и на сите 500 души кои ќе го проследат истото. Нешто ко Труманс шоу,само ич не интересно...и полошо. Коа матурираш сите ролаат со очите,голема работа матурирала,ама ај ради чеС одат со поклоните,коа ќе дипломираш,сите гризаат нокти од завидливост и чекаат своите деца да ги пофалат, коа ќе се вериш,сите нагаѓаат,или е трудна или...е нема ИЛИ! Трудна е! И коа ќе испадне дека не е,ааа за пари е! Коа ќе родиш дете, почињаат завидувањата,таа шо сака да има,а не е ни мажена,со ву-ду кукла те боде,таа шо е со стаж го фали нејзиното дека на 3 месеци кажувало цели реченици.
И тоа е тој глуп круг... А да имав помала сестра или брат,секако дека ќе беше тој/таа со таа одговорност да им удоволи на родителите,да го обрадува ќердосувајќи се и шотијазнамнезнам за општа радост,весеље, плодна почва за клетви и така натака. А јас ќе бев таа шо оти и го земале редот, ќе уќари пар чевли и ќе ја бодат у ребро,ај сеа ти,а јас мангупски у себе фОк оф стара, не се мажам! Ќе имам дете без брак и ќе бидам наводниот срам у фамилијата (моите НИКАД не би го изјавиле тоа,ниту би го мислеле,ама комшиката боље знае,УВЕК,правило,немојте да го заборавите,НИКОГАШ). Ако имам работа гордо ќе ги трпам муабетите, и шо ако добро заработува,без маж или оној не ја венчал...мех хе хе хе хе! Убо ми е така на душата! ( и сакам да умрам со идејата на Лудото! ) Мене поголемо задоволство на пример ми е кога си мачкам палачинка, кога сум сама со особа Х, кога другите се нервираат зошто ништо не знаат,па само претпоставуваат,поубаво ми е коа пијам кафе на пример, тоа се тие секојдневни ритуали. А на овие денови...осеќам дека ќе рикам од плачење,ко што впрочем правам речиси на секој роденден. Добро овој беше убав...и фин...и не ме напнаа со глупости од овој калибар....

И цел ден се стискам да не упропастам ден со коментар...некрофилија у Египет. Сеј ноу мор... Мислам, кое збогување ти е тоа?! Која безвремена љубов? Она коа и у добро и у зло добива права смисла... Збогом љубави... Тоа се тие измешани емоции кои сите ги зборуваат,ми се ебе,а и ми се плаче... Ауф језиво! Како,прашањето ми е,како?! И зошто?! Еве ви ја господине жена ви,и кесичка либрикант. А шо ако умре мажот,жената го нема истото право?! У тој случај оди со лак за чамци! Леле ми снеможи ...

И така...иначе... ми никнаа рогови вечерва. Од оние убаите!

И ете шо ми текна друго... Ретро! Ми оди смеа кога ќе ми текне на оние комунистички слики со поглед у даљине или мало дете сликано пред ... цвеќе,орев, статуа, Аце на коњ,ама онака у рацете на повозрасниот ,ама возрасниов го нема,малово као демек само стои до одредениот објект! Хилеријс! Имам барем 4-5 такви фотографии,во некое лошо скафандерче,шпихозна од најбоље памук у Југославија,ама битноооо...тогашниот фотошоп упалил. Сама пред новогодишна елка на плоштад,со рацете на мама!
Уствари,ми текна на ова,откако видов дека еден кутар бебуш е сликан вака пред саксија сардели бре...и датира од ... сегашноста (сегашноста се мери од 2010 до овој момент,според мене!!!).

 

Cд и к на лилит, немам ништо против, ја елај, и 2те ќе си умреме

 

Бу, синоќа сонував дека добив порака од тебе.
Гласеше:

„Добро сум. Жив сум. Се е за никаде. Се е ужасно. Среќен сум. Тоа таму немаше смисла...“ - и не се сеќавам понатаму.

Среќна сум, Бу, знам дека тоа беше ти. Знам дека тоа беа твоите мисли.
Знам. И полесно ми е сега, бидејќи знам дека ти постоиш таму некаде и си добро. Не се сомневав дека ќе биде поинаку. Никогаш всушност не се сомневав во тебе. И знаеш што, Бу? Знам дека не си ме заборавил.

Утрово е мрачно и тмурно, потсеќа на есен. Врати се понекогаш, скришно шепни збор-два..
Недостигаш.
Празно е без тебе.
Понекогаш и тажно.
И бесмислено.

 

Некој некогаш кажал "Немојте премногу да очекувате можно е да се разочарате" !
E сега се прашувам, "Што би била јас без моите сонови"? Јас не сум јас ако не се надевам,ако не чекам и ако не сонувам,многу пати упорно сум одела кон некоја работа која немала позитивен одговор ама не сум се откажала од тоа да се надевам,можеби се фаќам како слеп за стап,но така ми е поубаво,така се тешам себе си дека ќе се исполнат очекувањата !
Првото кафе испиено,грдата цигара од сабајле веќе залепена на белите дробови,тренерките на мене,денес ќе живеам во мојот свет,заедно со мама ќе лутаме по улиците,јас ќе и се жалам и наеднаш ке почнам да се смеам,ќе се разгалам бидејќи е до мене,и ќе ја карам бидејќи неможам повеќе да шетам. Пред некое време кажав дека ќе седнам да учам? Ќе научам,впрочем факултетот си работи бре цело време.
Имајте убав ден,викенд,сонце,што друго е потребно уствари,дај наполнете тоа батериите да читам убавина по форумов. еве ви по една китка

 

Само кај мене може сабајле во 8 да се дешаваат лудории низ дома.
Мајка ми симнува завеси. Јас варам кафе, со лизна мазна потег, сестра ми урла зошто не може да го најде каишот, татко ми си чепка нешто на точакот и му чуе.
Земав да пржам помфрит, од што ќе си искорнев вагинално влакненце!

Сакам точак, јас и ти. И да не одам на работа. Да си се љубиме цел ден, цела ноќ, да те капам со чоколада, да ти ролам палачинки, да те бакнувам кај што не се бакнува вообичаено, да тркнеме до Саем, да ми ја купиш Марта, а јас тебе Исти очи, и да си гувееме како што на еден пар му прилега!
За кратко, стигнавме до 9 месеци. Нашата врска е едно зрело бебуле. Во нашите мисли.
Сакав да кажам - сабота, ама пак мириса на работа.
Тешење - добро е што ја има, замисли да ја нема. Ни книги, ни бутур, ни нови купаќи. Треба. Се мора. Ама од друга страна, треба и да си се пожалиш кога ти го скратува животецот, нели.
Па и спиењето го скратува денот!
Животе, изненади ме, си велам.
Утрово змаеви да летаат дома, нема да ми е чудно. Каква заедница сме понекогаш, просто не можам да си се изнасмеам на будалаштиите.
Фалат уште фикусите на балкон да пропеат.
Климакс, предмажачко стање и крстопат во главиве наши, не е на арно коа ќе се искомбинира.

Ама јас те сакам, па што е важно било што друго...

Сабота, ден за треска и точак. И молк, зошто мисливе вријат ко шпагети во покриено тенџере.
Голтајте сонце! Како витамински сируп - Пиковит.
Чаос.

 

... и ете, и тоа се случи луѓенца драги - не разделија со љубениот.
Еден во втори, а еден во четврти ред на претставата. Него го тутнав до едни дедовци, а јас до едни дами со шеширчиња во откачени бои.
Попусто се обидуваше мојот Хуго да најде девојка со двајца машкуданци и да им рече - вие двајца секако не добивате вечерва, одлучете се кој сака да ја земе мојата распар карта, за да седам до девојка ми.


Соседите ни потрфлија.
Како во театарот, така и во реалноста.

- Каков е Никола Ристановски?
- Божествен. Старее со достоинство, глуми подобро од кога било. Го оживеа Молиер, во претстава со тон инвентивност, наспрема тенкиот буџет кој се вложува на штиците.
Секоја чест. Немаштијата е мајка на инвентивноста и снаодливоста, стопати сум рекла.

А откако се прибравме, во ниедно време, некој од домашниве што обично со часови кмичат пред телевизорите, кој со фудбал, кој со турски сапуници, во тоа глуво доба се пикнал во ходник и се зашушкал со некакви ќеси.
Понесена од театарот, се развикав со еден драматичен глас:
- Ако не престанеш да шушкаш со тие ќеси, ќе те прогонам од моето кралство!


И престана.


Хуго, веројатно створен од материја од која се создаваат соништата ми предложи да одам и да се извинам.
Ах викам, само ти си мојот лек, да ме правиш секојдневно подобра одошто сум.

 

Се осеќам преубаво Продолжениот викенд ми почна со преубавото Jacobs со парчиња Милка.Ништо поубаво од ова Уште сум под импресии од вчерашната вечер.Одамна не сум си прошла толку убаво,а Тој од ден на ден се повеќе и повеќе ме изненадува.Животот колку и да е тежок,навистина е убав Ви посакувам најубав провод за празников па со нови вести ќе се јавиме од местото на настанот

 

Убаво утро со јасни звуци! Си седнав со се танго сентиментале и елегантно си го подместив фрагот пред да се поклонам!Си ме бива.
На доброволна основа ја збирам сета патња по фамилијава,саде надчовек да сум. Пуштам среќа и варам кафе!
Ова се тие утра со свеж мирис кои те потсетуваат на заедничките и ти се како миро за новороденче. Мирис на море и неговото окце го бара моето сонливо,кафенцето под нос и скроз сум негова и ми ги голицка стапалата... Она прекрасно чувство што ти го скокотка стомакот од што ти е убаво. Не знам, не знам како да објаснам... секвенци од сонце,затворени очи,нежно те повлекува за половината,ти го бубнува голото рамце,увце на балкончето и му викате нежно добро утро на светот! Имав многу такви убави утра... И ова не е лошо,балконов ми е сончев,кафево прекрасно, душата мирна...тој е добро...
Значи девојки,Македонијо,добро,доцно утро! Убав ден! Совршен за у парк, саем, ручек со блиските и многу корисни работи.
Јас денес решавам да се смеам на финти кои и ги прави на една девојка ко шо мене ми ги правеше дур бев малечка! (не на овој од горе,ова е патетика дел Бангладеш,примерок за безперспективност со се суета и гордност)Само јас ги укапирав,не да се фалам,ама увек имав нездрава несамодоверба која ме спаси од мажи си лоши намери... Е затоа сега ми е јака ко Попај и ми носи цинизам кој често е прочистувачки и забавен,ретко лош! Решавам да одам на саем (е ајде бе,шо сеа...се сеќавам лани колку беше ладно кога бев,а сончево,а денес, Јули!),да видам пар луѓе, да соберам убост за да правам глупости со особена енергија и полет!


(оваа Трендафилка е неарна,првиот ред ме снеможи,викам зарем?! шта то би...ај мори бегај таму.)

И се молат сите честички кои ми го мрсулават носот и солзат очите да се приберат малце,пошто лоратадин со други супстанци не се мирисаат многу. Фала многу,чао!

 

Ви текиња на Треска? Временцето кога сите скопјани за да оладат бут се бутаа на исушените тревишта и се ладеа во езерото спуштајќи се по мовлестите писти - јас така ги викав порано. А се лизгаше таму ко лудо, секогаш ми било страв, татко ми ќе се спуштеше прв ко да сурфа, и после мене ме дочекуваше - а јас коркач на дупе се спуштав затоа шо пливање - АШ! Со огромна гума за пливање. Сите деца имаа цветичи на гумите, и барбики, и не знам ти какви кичојни, а моите ми купиле гума со бројчиња - демек, паметно е девојчево, нека учи нешо дури учи да плива!
Е не тоа ми беше муабетот. Муабетот ми беше дека уствари увек сум го сакала моментот ПОСЛЕ Треска. Значи цел ден се пржиш на сонцето, вриштиш со другарчињата у водата, се дереш - тато не сакаааам ќебапчееее беее, ми се лошииии, пошто ако не праиш скара на Треска, не си човек у Македонија, и ПОСЛЕ сиот тој палав ден, имавме обичај да свратиме кај баба ми у Хром, ама тој момент не ми беше омилен (заспивав на таа боцкава јамболија кај баба ми и ја мразев јамболијата како изум, мајке ми да!)....поомилено ми беше кога на татко ми ќе му текнеше во комшилук на баба ми да свратиме кај чичко Абдула.
Чичко Абдула го помнам како најмилиот чичко кој сум го познавала. Му беше колега на татко ми на факс и многу близок пријател. Секогаш вџашено ама со восхит со очи пет банки го надбљудував како се движеше во својата арапска тенка, бела, ленена носија која изгледаше како огромен фустан низ дворот и ми кинеше знаете што? Вишни! Најубавите вишни на светот сум ги јадела таму, кај чичко Абдула.
Чичко Абдула ме научи и дека во лето треба да се пие жежок чај, и ме научи и како да ја држам стаклената чаша во рака, за да не се изгорам. Тогаш само го буљев, е како не чај у лето, ова со татко ми се договорил демек - нема више сладолед па сеа дрн дрн јариња, чај морало да се пие

И тие неколку мигови, толку ми се жигосани во главата, што вчера гледајќи документарец за Сирија ми текна повторно на него, а тој се врати во Сирија. И немам поим што се случува со него и не знам како да го најдам
А сакам само да му заблагодарам за вишните и да му кажам дека ќерката на неговиот пријател, не го заборавила.

И да, многу се нервирам кога ќе чујам на радио peak of the week песна која мене ми била peak пред година дена.

Walked when I shoulda run, ran when I shoulda walk....

Нејсе, барем е убава. А викендов е волшебен! На здравје нека ни е!

 

Денес бевме сите собрани на маса и заедно доручкувавме како во добрите стари времиња..
И јас седев на чело на маса (нели левак сум и никој нејке до мене да седи)
Ми фалеше питата на баба, ми фалеа поточно сите нејзини јадења ..
Осеќам дека денов ке биде убав, ви посакувам и на вас убав ден

 

Хм,не се сеќавам кога последен пат сум се насмеала,ама од срце,а не со лажна насмевка, од љубезност.Незнам каде заминала таа девојка која секогаш беше насмеана,раззборувана,и сите ги смееше околу себе.Ми недостасува.Сакам повторно да си бидам старата јас,да се смеам,да се зафркавам,а не овака,нема ден да не плачам,не ми се зборува,не ми се учи,дури веќе не ми се ни јаде.Само сакам да спијам,дооолго да спијам,да ми помине овој глуп,смрден период.Уствари незнам дали е само период.Ќе видиме.Сепак мислам дека тешкото допрва следува,собирам сили за да го издржам.

 

http://www.youtube.com/watch?v=HjrlJsa52hg Ја слушам песнава за утеха, а се повеќе и повеќе ме растажува. Зошто неможам да се насмејам да речам Памела не се секирај, се ќе биде добро. Зошто кај мене не важи тоа Секое лошо за добро е? Кај мене се е полошо и полошо, уф неможам веќе вака..

 

Можеби и претешко за мене..

 

Што ли ќе постигнат некои личности што за банални работи се ограничени ко тераса!? Е навистина не можам да ги сфатам. Си креирале некој свој замислен свет во главата, и целиот живот мислат дека таму ќе живеат. Сеуште го гледаат светот со розови очила...жалосно!
И целото време си патат од комплекс на нижа вредност што самите си го набиваат...ма продолжете само така!

 

не сакам веке да има нервоза кај мене,,колку и да се има проблеми повеке не сакам така силно да се нервирам..
тоа веке не го сакам,оти се создават здраствени проблеми...
од сега ке пробувам да бидам попуштена и насмеана..
животов е еден и сакам да се помине со убаво,нема ништо да се постигне со нервоза освен повеке бол
за себеси..

Спојлер

да живееме со насмевка
секој проблем може да се надмине..

 

Саботно попладне. Колку убаво звучи.
Идеално за работа пред компјутер, идеално колку ланскиот снег.
Значајно колку дождот во Јуни и топлотните бранови во Септември.
Дремажа,дренажа и драмажа.
Не сум заинтересирана дали постоеле вакви или не зборови во македонскиот јазик.
Потајно станувањето во 6,30 ми створи една нова навика. Да си легнувам порано.
Ќе си се удостојам со неколку цитати кои ми останале во сеќавање.

Спојлер

Are you, are you
Coming to the tree
Where they strung up a man they say murdered three.
Strange things did happen here
No stranger would it be
If we met up at midnight in the hanging tree.

Are you, are you
Coming to the tree
Where the dead man called out for his love to flee.
Strange things did happen here
No stranger would it be
If we met up at midnight in the hanging tree.

Are you, are you
Coming to the tree
Where I told you to run, so we'd both be free.
Strange things did happen here
No stranger would it be
If we met up at midnight in the hanging tree.

Are you, are you
Coming to the tree
Wear a necklace of rope, side by side with me.
Strange things did happen here
No stranger would it be
If we met up at midnight in the hanging tree.

Спојлер

*Луѓето се секогаш исти. Какви ќе се родат,такви умираат.
-Па добро,ако сум оној истиот Стево како кога бев дете,како тоа тогаш не знаев да пливам,а сега знам? Да ме фрлеше тогаш во вода ќе се удавев.
*Ќе се удавиш и сега.
-Сега знам да пливам.
* Колку ќе пливаш? Десет минути? Десет саати? Десет дена? Колку и да пливаш ќе се удавиш. Како да не си пливал воопшто.

Спојлер

If cats looked like frogs we'd realize what nasty, cruel little bastards they are.
― Terry Pratchett

Спојлер

Life doesn't imitate art, it imitates bad television.
― Woody Allen

Тајфуните ги снема. Највероватно исчезнаа со апокалипсата предводена од масата.