[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Си купив бели старки,дали сум нормална?!
Ми фалат удобни штикли... јас решив да бидам бунтовник... ете ти...

 

СДК извинете ме...

Sometimes emotions go out of control!
Особено кога се работи за најблиските...Не е лесно...
А и јас ќе бидам добро,ќе се опоравам од ова! Ова ми е еден од најкризните периоди во мојот живот (еве веќе 4 месеци) ама ќе го испратам со здравје!

И она What doesn't kill you makes you stronger (би додала or mad )...Епа да видиме баш! Јас сум засега за посилна

И да,да ве поздравам,да имате и убава ноќ,нет незнам до кога ќе имам,ама ако ме снема,ќе се читниме за неколку дена.

 

Не,не дека не ми е денот,туку не ми е месецот!

 

мене не ми е годинава

 

Јас не се жалам.
Од понеделникот ме болат мускулите на стомакот од толку смеење со другарка ми.
Па, кај се видело луѓе, у 10 саат да се бара леб низ градов? Обичен ден да е, нема да има, а камоли утредента да се 1ви мај.

Туку, и вчера си поминав мноогу добро. Штета што патот не го поминав најдобро, ама ок беше. А утре.. Утре се сликам за табло. Држете ми среќа. Ич не сум фотогенична.
Туку, мојата приказна за фотогеничност (кога веќе спомнав) е оваа
- Кога си бев мала, си бев многу фотогенична. Ама, што си е право-прави си е бре!
И, многу веројатно дека сите ми љубомореа. И сега сум најнефотогеничното суштество на овој свет, после Донатела Версаче и некои нејзини слични утки.

Туку ај.. Да ми држете среќа, да испаднам убаво..
За некое време летам во кревет. Мора да сум свежа утре.

 

кој пишал дека во кафичот Интро се оддржуваат состаноци за лечење со соларна енергија, ве излажал-кафичот не постои.
1 час го барав, прашував по таксисти, луге, ама џабе
знаев дека немаше да го најдам, т.е. дека не постои ми велеше мојата интуиција, и на крај вистина испадна.

 

Заборавив што сакав да кажам.
Се губам во простор и време. Утре сум на дерматолог, тест биологија, курс по англиски.. Четврток, уствари никогаш не ми бил омилен ден.

А всушност денов беше убав. Сонце, чисто небо, сладолед и чоколади. Мх,мх, убавини.
Ми текна. Светна сијаличката. Ќе изглумам дека ми е лошо, болна сум. До душа, навистина кивам и носот ми е затнат, но тоа е алергија. Девојки, држете ми среќа да не одам утре на училиште. Плеасе.

 

http://www.youtube.com/watch?v=s-UIOVAp75U

Мислам дека си ја најдов химната јас...
Ве лажам така. Ама убава песна...

 

Досадно ми е, како што вика ќерка ми едно 5309634 пати дневно.

Ме има фатено некоја монотонија, ми иде да спакувам куфер и џаде да фатам. Сама, извичник!
Секој ден ми е ист - истите работи ги правам во исто време, а умирам за спонтаност.

Станувам, местам кревети, се спремам, будам деца, ги облекувам, и ги носам по школи и градинки.
Одам на работа, на истата веќе 7 години.
Носам деца кај треба - родендени, балет, логопед, пливање, вежби, шо да е.
Им давам вечера, па ги терам да си легнат. Тие викаат дека не им се спие, ама јас им викам дека време е за спиење и мораат да си легнат за да можат следниот ден да си играат, па ми викаат дека не можат сами да си стават паста за заби, па јас им викам дека можат, па ми викаат да си поправиме муабет пред спиење, па јас им викам дека не тоа време за муабет, муабет преку ден се прави, а во 8-9, зависи колку ќе ги фати - се спие, и така после неколку пати ова истово, заспиваат.
После тоа раскревам, па во 10 пуштам машини - една за садови и една за алишта.
Пишувам по 2 реда од магистерската, веќе желна за спиење.
Водам љубов, па и тука ме има фатено монотонија затоа што секој ден е во исто време.
Спијам.

Ако прочитате во весник дека некој умрел од досада, јас сум.

 

Сакам да кажам дека неделава само срекни и забавни работи ми се случуваат

 

Кога мислиш дека снемало зашеќерени цреши на продавница, оп од нигде никаде сами ќе си се наредат на шлагот. Уф, ми се пријаде од метафорава. Да не должам, го обожавам мирисот кој неговестува лето, убавини, топлотии. Закаснато трчајќи до продавниче, цело време се мислев оти нешто сум изумила. На враќање само се насмевнав на мирисот на косена трева кој се протегаше од рано на утро и уште не си заминал. Капка мирис, бран на свеж морски ветрец и се е некако појасно, помило. Дури и паррот од центар до дома пеш по тропскиве горештини овде ми се виде лесен, потскоклив, брз. Како прваче брзав накај дома. До сегасе дишеше лакше, али како што мешко расте, пет скали и оп се потешко и потешко. Јеби гимнастики на времето и одбојки, трчање на дооолги стази. Сега имам право умерено да дембелам. Т.е уживам де во престојниов период, кај помина пола иде следеча половина која уште понестрпливо ја очекувам дека одвај чекам да видам едно палавче кое денес цел ден мирно, сега почна да се бунтвоа баш како да знае дека за него се зборува. Не знам како ќе издржам со оваа возбуда што ме дрма. Јас мама. Не можам да замислам како ќе звучи изговорено од малите најслатки устиња...

 

Ееее,моментот кога дознаваш дека канцеларијата на симпатијата гледа у патот по кој минеш секој ден додека си нашколо

 

СДК ама е безвезе она чувство,кога срце едно говори, а ум друго да незнае човек кого да слуша

 

Абе кои стомачни кое препотување,напнување,трескање глава од паркет после 30 минути поминати со мојот Вибра Тоне се е поинаку ,веднаш сум поцврста или повеќе ми одговара да верувам во тоа?
И гратис лептиричи во стомакот ,како да сум заљубена а не сум
Го сакам ,му верувам ,знам дека никогаш нема да ме повреди
Тоа е љубов...

 

Кога гласно ќе ги кажеме нештата кои не мачат, вистински ја чувствуваме големината на болката која ни ја предизвикуваат.
Излегоа конкурсите за запишување на факултет, а тој мака мачи што да запише. Потајно посакував да ми каже дека нема да дојде, па со тоа ќе стави крај и на нас. Сепак одлучил да дојде заради нас. Јас ставам на кантар што ќе изгубам и што ќе добијам ако останам со него. Понекогаш љубовта и не е толку голема. Ех, барем да се освестев минатата година. Но, не се каам, убаво ми беше и покрај сите проблеми.
Му кажав што ме мачи, а тој едноставно како и секогаш одговори- Твој проблем е тоа. Па и секогаш се било мој проблем, се самата треба да решавам, а во исто време да го туркам и него да прави нешто во животот.
Грутка во грлото и гласно проговорив сега сакам да е крај. Ех, само колку ме болеше, а тој ладнокрвен. Мислеше дека се шегувам и почна да се смее. Кога повторив неколку пати, почна да ме убедува дека не е правилна мојата одлука. Немало причина за да сакам крај. Дали 6 месеци неинтимност, дали 4 месеци не гледање, дали раскинувањето 100 пати е малку? Или пак да почнам со неамбициозност, неодговорност, јас и само јас?

И остана пак недовршен разговорот, како и секогаш...

 

Дали некад ви имам кажано дека негувам посебна љубов кон грчките острови?! Не?! Епа еве да ви кажам! Од година у година ми расте љубовта и си ветив,кога ќе бидам МНОГУ богата,ќе си купам виличка некаде на зелените острови! Виличкава ќе биде поголема,за сите да ве вдомам у неа за без пари!

http://www.youtube.com/watch?v=zpOAnWEy ... re=related
Да ви кажам право,би му играла сиртаки на балкон,на полна месечина,со поглед на море,боса со 50 литра вино во мене! Узо нејќу! И ќе го затерувам накај еротично-хавајски танц,повикуваќи го ко сирените морнарите на Одисеј! До душа јас со пеење да не даде,одма ќе се самоубие,ама со танц...ма да! Море ќе пијам и ќе лумпувам,ќејфови свои ќе терам јас! Летенце убоо...за грев си створено! Да играш,да се тетеравиш и да си сакаш што си си млад и... убав!

Не ми треба хороскоп да знам дека ми треба МОРЕ,ОДМА И СЕГА! Не знам што ќе беше ова нетрпеливост у мене! Абе одам сега и се џиткам ласта!

А рака на срце,според констелацијата на ѕвездите и соѕвездието орегон, муабетот на трите наречници на третата вечер од моето раѓање,кармичката предодреденост,а и судбинската, велеле дека НАЈМАЛКУ треба да живеам во Охрид,а најмногу,во некој приморски град. Ама тогаш дојде злобната нимфа и ме проколна да живеам во град со го*лива река... Гад дем ит!

 

Монт Еверест висок е?
Епа висок е.
Подеднакво далечни и животот и смртта.
Тоа меѓуживотен и меѓусмртен период ми е исполнет со цефалексин и растечен нос. Онака како за промена да ми помогне да решам некои животни прашања. Секојдневни јавувања по дифолт требаа да ме плашат, а јас се навикнав на нив иако секогаш ќе постои тој 1% ризик. Секој ден одиш со иста мисла "Зарем пак?"
А, денес силно светнал ден. Утре можеби ќе е посветол,а и задутре исто.
outside the box со опасни сценарија за деновите/неделите што следат.
Цигари, сонце и бетон. Идеално.

 

Утре си идам дома. Кога не си одам, не си одам, ама па кога зачестам.. оф мори мајко! Пакување-утре во 5 до 12, нема да е првпат..
Викендов сум на свадба. Не се правеле свадби годинава, бабини деветини, бла-бла..
Ова ми е втора свадба досега, а тек е мај. Да не ги спомнувам свршувачките, како да им рекоа луѓе земајте се.. Ама, ако.. штом им е до земање-бујрум, со лесно нека е!
Му се јавив на братучед ми денес да му честитам свршувачка. Дадичките се помали од мене, хилариус! Официјално сум прва на озлогласениот список за мажење/женење, ми дојде редот - тоа е..
Кој ќе ги слуша сега роднините со замарања од типот: Кога ќе те мажиме? Е, кога де?! Кога ќе ве викнам на свадба, тогаш. У меѓувреме треба да почекате дечко да фатам..

 

...плаво-бела боја е и крвта моја!!!!!!
СКОПЈЕ!

 

Нешто кое најмногу презирам е...мода. Облечи се чудно и тоа е дефиниција за стил и мода! Висока мода?! Ако треба калциум ќе пијат,рогови да им никнат пошо е у мода!!!
Е*ате карактерите,е*ате!
Ми се смучи да гледам женски у тенџере,циклама,портокалови и не знам више какви сакоа и такви некои чевли и ташни и све. Скопје ти се чини Милано постана. Од цел свет,само кај нас толку се придава значење на нешто толку минливо,а сите зборуваат за вредности,постојаност. Срање!
Не дека тоа е најбитната ствар у светот,ама ете за тоа ми се мрчи,пошо ми се смучи од штиклици,хаљиници енд шит! Зошто? Ме напиња,зошто се очекува и од мене да облечам суќња у боја шо никад не би ја носела!!!
Се знае,сакам крем,кафеаво и темни,да не речам КРАЛСКИ(да,и ноктите ми се со боја на крв,сини!) нијанси на зелено,сино и црвено,никако дреч! И толку! И тоа си носам!
Кој како сака,ама не ви ја разбирам модата и потребата од истата... Ако не опнам тенџере боја сако,не сум у мода као?! Абе ај!