[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Тоа е таа предлетна манија на затегнување, билдање и спортување.
У реду е, сите сакаме да бидеме згодни на плажа, со рамни мешиња и затегнати нозе. Кејот го достига својот полн капацитет, има што да се види.
Мене ми е доста непријатно да ме гледаат сите во хеланки како се препотувам. Особено затоа што не облекувам танга и маичка над пупак, и немам најк патики. Поштено си плаќам да вежбам во сала, или во зортни месеци како овие, си пуштам радио до максимум, правам чистка во соба и си вежбам од тоа што сум го запамтила од вежбите.
Тоа е, снајди си се како умееш.
И добро, не е рано да се почне уште сега со кварцање во солариум?! Видов едно десетина девојки со потемен тен, не разбирам каде им се брза. Додуша, мене ми е сеуште рано и за боси прсти на нозете, ама гледам дека и тоа почнало веќе.
Народов сака лето, ама се жали на жештината. Иди сфати...

 

Каква дрскост од страна на девојче од село кое најдалеку што има одено е Гевгелија каде што студира. Што и е неа гајле и која е таа да ми СУДИ и да ме критикува што не сме се согласувале да одиме на екскурзија туку сакаме да останеме и да славиме апсолвентска вечер. Некои личности неможат да разберат дека сите немат 800 евра за екскурзија вишок и радо би ја прославиле и одбележале овде и би поминале со 50 евра трошок. А ке немаше ни таа толку пари додека не почна да работи и сега мислиш пиела кафе со Господ, не се зборува со неа. Демек ние пиеме нафта и не знаеме дека кажено им е од агенцијата да соберат 50 души за екскурзија за тие 5 души да платат 50 % помалку. Ама јас крива, плесни и го тоа во лице, замолчи ја а би ја плеснала и еден шамар богами, а не јас молчам да не ја навредам. Ах бреее, понекогаш не треба да се брои до 10 пред да се каже нешто!

 

Мразам чекања и збогувања.

Коса ми се крева кога нешто чекам. Се осеќам ко да го чекам Годо, а него упорно го нема. А нема ни да дојде, знам. А можеби ќе му текне и ќе помине. Аххх овој памет ќе се мрдне чекајќи. Помислата дека ќе бидам неколку недели разделена од ММ, ме убива. Треба да научам помалку да се приврзувам со луѓето. Викаат така било подобро. Ама сепак останувам позитивна. Ќе поминат и тие недели, а ние повторно ќе уживаме во љубов.

Денес треба да се збогувам со една од најблиските другарки. Треба да помине илјадници километри и да се смести во држава која велат дека нуди мноооогу можности. Страв и е многу. И неа, и мене. Неа затоа што ја чека долг пат, непознато тло, непознати луѓе. Мене ми е заради неа. Знам дека може да се снајде ама ќе ми фали. Верувам дека може да успее и да извлече едно големо животно искуство. Знам дека ќе и биде тешко на почеток меѓутоа кога веќе се реши, нема назад.
Среќа го имаме Скајп-от, Господ здравје и се друго да му даде на тој што го измислил, па ќе се гледаме пак. Ќе не делат само два компјутера, зеленото копче "Call", времето и желбата за муабет. Од оние нашите муабети, долги и неповрзани.
Јас само знам дека ќе и посакам убаво да си помине, да ни се врати жива и здрава и полна со спомени.

Ју кен ду ит. Ју ар мај гирл.

"те молам чувај се. до гледање".

 

Ме иритира детето од рекламата на T-mobile!
На многу страни го има и каде и да отворам ќе се расписка абракадабра и ме вади од такт!
Воопшто не ми се допаѓа рекламава

 

Вторник, а грд како да е недела. Се тегавам по дома како некоја флегма, и не знам што со себе. Секогаш тешко функциониравме, но и секогаш имаше премногу љубов за да можеме да се повредиме. Како некој да чека да се опуштиме и искрено да бидеме среќни еден со друг, па да го стисне копчето кое уништува се. За ич ништо ја направивме голема работава. Тој ме излажа, јас како јас, се и сешто кажав. Дојде, рече некој ден да не се гледаме само да се слушаме, а јас реков крај. Да не останам недокажана, да е последно моето, да ... не знам што да веќе. Јадам трици како не треба така, на секоја караница откажување, тресење зелени, и се по ред, а уствари обавезно два пати годишно му кажувам дека сакам крај, кога јас уствари животот без него не можам да си го замислам и ниту на крај памет не ми е до крај зошто сум среќна, искрено среќна, и уште поискрено вљубена, ама ете ... се е психа. Само седев, зборевме за се и сешто, да се чуди човек колку смирено комунициравме, и толку колку што болеше се, толкава и ми беше желбата да ја затнам устата и да го гушнам и да престанам да се занесувам, ама не, како тоа. Не сакам, не сакам без него, не знам како без него, не знам зошто летам со одлуки и зборови, за да го повредам повеќе од тој мене. Од некојси пуст грд скапан страв што ме обзел. Ме нервираат тие мои детски постапки, ме нервира кога не можам ситуацијата под контрола да ја држам, и не само ситуацијата, ни себеси не можам да се контролирам кога сум бесна, а од друга страна тврдам дека сум зрела, многу позрела од моите врснички. Не сакам ни роденден да планирам без него, тоа е наш ден, наш, и на наш својствен начин еден на друг си го упропастивме од пред време. Ништо не сакам бре без него и крај. Знам дека ако се смени нема да го сакам сменет, знам дека се труди и дека прави се за мене, знам дека сум тешка, знам дека е тежок, знам дека не се ни обидувам да го разберам и обратно, знам дека ме сака повеќе од се, знам дека ми е се на светов ... но не знам зошто мора низ овие периоди да се поминува, низ овие грди периоди, кога се би дала да ме гушне, а од устава излегуваат глупави зборови, тотално непотребни. Викаат ако нешто сакаш пушти го, го пуштам, многу пати, и исто толку пати ми се враќа, знам дека е мој, и морам да превземам нешто, сегде има проблеми, буквално сегде, морам да намалам со сфаќање на работите толку трагично. Гледав колку го боли, и ни еден човечки збор не изустив затоа што сум злопамтило и сметав дека не заслужил одма да попуштам, го оставив да си отиде, го гледав како си оди, почекав, и рикнав да се изнаплачам за сите пари. Глупача, сама си ја уништувам среќата... уствари, сите сме такви. Човек, најглупавото створење што постои.



http://www.youtube.com/watch?v=ZAMYIKfI ... ure=relmfu

What do you got, if you aint got love
Whatever you got, it just aint enough
Youre walkin the road, but youre goin no where
Youre tryin to find your way home, but there's no one there
Who do you hold, in the dark of night
You wanna give up, but it's worth the fight
You have all the things, that you've been dreamin' of

If you ain't got someone, you're afraid to lose
Everybody needs just one, someone... to tell them the truth
Maybe i'm a dreamer, but I still believe
I believe in hope, I believe the change can get us off our knees.

 

СДК се` би дала за еден ден да останам скрос сама дома, да си ја фатам косата во најнеубавата пунџа, да не ми е битно дали сум депилирана или не...Да седам во темна и ладна просторија јадејќи сладолед и гледајќи филмови цел ден. А на крајот од денот да слушам тажна и сентиментална музика и да си се олеснам.
Потребно ми е еден ден да бидам сама на себе.
Пак ме фаќаат периодите.

 

СДК дека овие беливе од тополите имаат и други места за летање и влегување, не само моето десно око Една да ја има низ град, кај мене во десното око ќе влезе, не знам зашто не ми го сакаат левово, па исти ми се Битно јас пак се повампирив. И не знам утре како ќе излезам од дома меѓу луѓе. За срамота сум, ќе помисли некој којзнае на што дроги сум....

А, да, уште нешто сакав да кажам.....Денес научив дека кога штампачот ќе ја изгужва или искине хартијата додека поминува низ него, крива е апликацијата (Word, Excel, било која друга алатка, софтвер, апликација.....ватевр), а не принтерот Ете така било, по стручното објаснување на поштованата ми раководителка и шефица И уште се обидува да ме убеди дека е во право, полна со верување во она што го збори. Со сиот памет....т.е. дури двете мозочни ќелии кои и' останале во главата. Е со толку ретардирани личности си губам време и нерви. Мора да му се стави крај на ова, мора под итно.

 

Прекрасен е подарокот за матура од моите. Заедно го одбравме, и не е лесно потрошно нешто, напротив ќе го носам со години се надевам. Им благодарам!

Ах, и да! Топливе тиквички со лукче и оцетче одлично ми пријаат! Во принцип не јадам лук, ама за оброков тоа е исклучок.

 

Јас сум типичен пример на дете кое к-15 му понудило сексуално образование. По следење на опасно-духовитите скечови дома сум поставувала прашања,што е оргазам?! што е шливка?! а што е импотенција?! што е да ти касни?! што е добивање?! Мхм... незгодно.
Оргазам ти е сине,нешто као организам. Шливка е нешто...како модрица,што прашуваш ова,ќе дознаеш кога ќе пораснеш. Импотенција,па тоа ти е нешто како...кога некого ќе наречеш препотентен (а јас као знаев што е препотентен,алал ти за објаснувањево мамо ), а да не зборувам што што мислеше,што мислење ја имам пеено кај мајка ми на работа,пред гости и слично...
И сега,забранети за деца под 16 години. Да не претеравте?! Отвори гламстик,анал сака да му дае на 13 години,они к-15 забранети. И тоа забранување,колку веројатно е дека децата ќе научат нешто лошо од глупи скечови ко на к-15?! Ич,ги спасуваат родителите од незгодни прашања...тоа е се.

 

One down, one more to go

 

Ево мене.

Интернетот денес си играше мајтап со мене, среќа завршив и испратив меилови таму каде што требаше вчера, си ги извежбав вежбите, оти денеска тешко дека нешто од тоа ќе биднеше. Па на раат цел божји ден се дружевме со Баки, позиции мењање и слично.

Да споделиме импресии од прославата, нели. Ај да почнам од почеток.

Значи како сите што знаете, душа давам за баба ми и дедо ми. Не сум тип кој секој ден им се јавува на телефон, или пак ги гушка и ги отепува од шлакање, ама кога треба, сакам и им покажувам дека ми значат многу, односно премногу. Некогаш дури и сум благодарна што ете, баш така испаднало, да ме роди мајка ми како млада и сум добила време и можност да ги запознаам подобро, зашто не секој има привилегија да го стори тоа.

Кога почнаа да шушкаат претходнава година дека оваа им била јубилејна, си зацртав дека како знам и умеам ќе ги изненадам со нешто убаво, за сите убави моменти што тие мене ми ги подариле. Па не биле малку да ви кажам, најубавите спомени од детството ми се токму со нив поврзани. Ме шетаа, ме носеа секаде со нив, правеа се за мене... Од вртење крукчиња околу куќа оти мене ми било досадно како мала, до играње крижи-мижи оти немаше со кој друг, па дедо ми играше одбојка со мене во 16ч напладне, баш на припек, па ми правеа некои специјалитети, ми купуваа книги, ме зачленија во библиотека, спиеја со мене навечер, седеа со мене на Нови години кога сум била болна... еден период дедо ми секој ден ме враќаше и ме носеше на школо, англиски, дури и гимнастика. Зборот ми е, тие мене ме одгледаа и до ден денес прават да сум спешл. Нели, сите најубави на мајка, јас најубава на баба и дедо!

Имав многу идеи, првично да им нацртаат портрет, па да им направам албум почнувајќи од пред тооолку многу години па до ден денес, па да им купам карти и некој ваучер за вечера некаде, бреинсторминг правев. Арно ама, кога ги гледав албумите пред некој ден, и кога ги видов колку биле убави на свадбената фотографија, знаев дека тоа е тоа! Неприметно им ја дрпнав од албумот, и трк во реализација!

Сакав да направам да се чувствуваат специјално како што тие тоа го правеле и го прават за мене сите овие години. Па така, не ми беше мака вчера по жешкото да трчам низ СК и да барам фото-студија кои нема само да скенираат стара, прекрасна црно-бела фотографија, ами и ќе ја реставрираат малку, затоа што со тек на време, сепак беше малку оштетена. Од се срце му благодарам на човекот што ми ја скенираше, ми ја среди и ја добив таква каква што била, маестрално направена пред толку години ! Внимателно одбирав рамка, гледав на неколку пати, се предомислував и на крај ја најдов д прфект уан. Исто, не ми беше мака и да прелетам низ цел град во потрага по отворена цвеќара, за да ми го завиткаат сето тоа како што треба... Одминав 3 затворени цвеќари и на крај преморена се бапнав во такси.

Кога стигнав кај нив, и им го дадов, малку се расплакаа. Мислеле дека им носам уметничка слика, или огледало (огледало бе, жити се ), а кога се видоа - леле мори мајко! Па како ти текна, па како успеа се сама, како никој не разбра. Баба ми веднаш се јави кај сите можни роднини и нероднини, се ставија веднаш на највидно место. Дури ми рече да и ја сликам и да си ја ставела како позадина на мобилниот.

Поентата на рефератот ми е дека на мал, за некои небитен начин, успеав да ги направам да се почуствуваат убаво и да им се заблагодарам. Сега, ми останува да смислам што повеќе ќе направам за наредната, златна свадба... Тогаш ќе имам многу повеќе финансии, надежно, и доколку сакаат и се живи и здрави, ќе ги пратам и на крајот на светот!

 

СДК дека запознав една многу интелигентна личност, и многу ми е ќејф, муабет да си направиш за се. Многу сакам такви личности, со големи познавања, а сепак скромни. Не ми вреди мене муабет со некого што се прави дека знае се, што сака да доминира во разговорот, и што сите размислувања спротивни од неговите се погрешни.
Сите треба да учиме, да се интересираме, да ги шириме хоризонтите, никогаш да не ни е доста од знаење. И никогаш не мислете дека знаете многу повеќе од одредена толпа луѓе, бидејќи секогаш има и некој што знае повеќе од вас.
И не треба да го збогатуваме знаењето за да се истакнеме пред другите, туку заради себе. Тоа треба да не претставува лично задоволство.

 

...и така ви велам.

 

Поентата на Пепелешка не е во пронаоѓањето на принцот,него во изборот на вистинските штикли.

Дали ќе го сфатите ова подлабоко,или површно па ќе имате изговор за купување нови штикли,од вас зависи.Корист има како и да го свртиш.
Јас принцот си го најдов,барем за сега,ама има уште многу штикли што ме чекаат.

 

A jaс ти велам да ни пишуваш почесто жено,се изгуби

 

I'm alive again, more alive than I have been in my whole entire life..

Извинете ме што се губам, ама се фокусирам на животов.
Се раѓам. Денес, утре.. Задутре пак одново.
Почнав да живеам за моменти. Ама, сепак да живееш за нешто (било што) значи дека, што и да е тоа - ти живееш, за да го изживееш целото она што треба да го живееш.
Јбг, немам појма дали ме разбравте, ама не е битно..
Јас само сакав да ви кажам да живеете. Како што мислите дека е најдобро. Прво за вас, а после за другите.

 

СДК конечно имам бело цветче !

 

СДК ... има ли поубаво нешто ... балконче, компјутерче ... храничка до вас и мирна свежа вечер ...
Нема. А утре ... еее утре денот е спешл Александар Велики ме чека

 

исто исто исто...
што и да е се е врти сучи
е па тоа ти е...
затоа само забавувајсе и уживај се како што сакаш