[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денес имав преубав ден.
Трендафилка наша е премила, а па колку е убава да не пишувам. Да можев уште сигурно 3,4 часа би поминала во нејзино друштво.
После уште едно кафенце, ме премори и друг пат гладна не шетам со Гоу.

Кога си доаѓав паднав во искушение да му свртам, ама го исклучив мобилниот. Не омекнувам, не.

 

..Со блага насмевка гледате низ прозорецот, а се уште скромниот зелен пејзаж на променливата пролет пред вас се претвора во најубавата глетка, навидум слична на онаа од младоста, но многу поразлична, многу помоќна, многу пореална.

...

 

Во последно време приметувам дека правам нешта кои автоматски знам дека не смеам да ги правам.
Ама шта чеш.. Барав промени у мојов живот. Ги добив. Тражили сте, гледајте..

Инаку, дојдов да кажам дека ако сам не се заебеш, нема кој друг..
Ај, јас заминав у бољи живот..

 

Дали ќе може нескромно да се самопрокламирам за жена која има смисол за готвење на граница да биде добра „стисни дугме, изаџе куварица“ ако знам од 3 состојки да направам многу вкусна вечера?

Наравоучение, мал избор = голема инвентивност! Пау!

А вчера, така тетеравејќи се идејќи си од град, после она класичното шо го неам пиено со децении, минимум 3 - вотка со многу лед и многу цеден лимон пута не знам колку, вкусни ни беа, си се потпиравме ко сестрички, грижејќи се која побезбедно ќе стигне дома
„Не јас ќе те испратам до такси“
„Не бе јас“
„Не чекај јас“
„Ама мене ми се моча“
„Леле и мене“

и после следи

„Стигна ок?“
„Лежиш веќе во кревет?“ - абе мислиш 15 имаме!

И пред да се случи испраќањето у кое проценуваш која е помалку пијана за да се погрижи за втората, ти светнува дека не смееш да идеш дома, а да не јадеш.
Ко да не си пиел, овај, искочил де. И братски делевме топла баничка и ја гасневме со ајран.

Да сумирам. Вотка, баничка, ајран. Ма ич не се чудам што после цел ден дури сега ми текнува прв пат да јадам.

Нејсе. Поентата ми беше, дека можеш да имаш дечко, маж, што и да е, ама ко добро дружење, искачање, мрдање колк, смеење на глас, што и да е, со другарка, нема! Се друго може да се докупи со мастеркард. Доколку и таа ти е испразнета, онда....онда ти останува она првото, другарите Абе, М! Чувајте си ги и не ги заборавајте ниту запоставувајте заради љубовите. Тие нека си се тука, ама кога ќе ги нема, тажно е да се сконта, дека уствари, немаш на кој да му се јавиш.

Е така. Мудрост на веков кажав веќе, леле леле Не ми замерајте, узбуѓена сум
Плус водолија, плус единка, абе другарчињата ми се злато у животов, злато!

 

Аххх школо,школо,школо...
Неколкуве недели ми поминаа во цепки со другарките кои ми се најмили и најдобри на свет
Знаете, почнав да го ценам времето кое ми остана во основно...
А пак за полуматура да не зборам! На нас ни се дешава се што секој полуматурант не би ни сакал да помисли... Сликите и алманахот сеуште не ни се дојдени, веројатно поради мојот глупсон од класен што незнае да донесе одлука како што треба, незнае да се организира воопшто. Немаме каде да славиме, премалку деца сме, никој не сака да ни даде цела сала само за 50 души сосе наставници, па има и можност да славиме при крајов на месецов оти школото ќе се реновира... Абе пропаст! А мене ми е чудно што ништо од тоа не ме погодува... Немам никакви емоции, не сум ни лута, ни среќна... Мене ми е важно да си поминам супер, без разлика кога ќе славиме, и секако - да изгледам амејзинг Хаха сите сте биле полуматуранти некад, се надевам ме разбирате

Ахх мојот златен класен...уствари незнам како да го категоризирам
Кои киксови кажува, не е ни самиот свесен.
Класниот - Класичната музика е забавна музика.
Јас и шепкам на другарка ми - Да бе, јас кога сум дома сама си пуштам Моцарт и лудувам! (со онаква мртва озбилна фаца, а другарка ми ПАТОС! Се скина од смеење девојчето)
И она ја продолжува играта - Па како! И јас исто кога ќе си го пуштам Бетовен, соседите ми викаат полиција!
Јас - Аа знам, знам. Слушам јас Бетовен од тераса и си викам Аааа ова (име) е дома самааа
Цепки сме бе! I Love her soo much!

 

Збогум за мене отсекогаш бил најтешкиот збор.
Крај.

И вистина е дека сите го паметат само лошото, а доброто останува некаде закопано... длабоко.
Те губам и тебе. Можеби така е подобро.

И би било лицемерно да му посакам среќа, на некој кој упорно се обидуваше да ми го загорчи животов.

 

СДК - Мислете си вие колку сум храбра и колку немам страв од ништо. Имам и јас, ама се борам со него, не го покажувам како вас. Се борам со сите сили да го победам, стискам заби и се борам храбро. Не сум како вас, ех па неможам се плашам. Ако се сака се се може, нели? А и секој има стравови, ама баш секој. Ама сите не се како вас бе, сватете, некој сака да го победи стравот и да знае крај веќе од тоа.

Туку, не ми беше оа зборот. Зворот ми беше дека во последно време сум онака, смирена. Не избувнувам на ситници, и ја сакам матемтиката. Ова за матемтиката озбилно е. Уште 22 дена во школо, после лето. Спиење до 6-7 пм, легнување во 10-11 ам (мислам дека така беа). Цела вечер скитање, смеење, журки ох, ох. Туку јас нема со кој да одам на одмор. Ако ме пуштаат ќе ме пуштат Охрид, Дојран, Претор. А само со 2 другарки можам да одам. Они ми се најдобри, најискрени, пред нив можам се да кажам и да знам дека нема да ме осудат. Едната неиде, другата киде Шпанија или Унгарија од ракомет. Оф, па и мене не ми е лесно. Ама како и да е, па немора и да идам. За тоа време можам да одам Велес кај роднини и на базент секој ден, па можам убаво да си поминам. Знам дека тоа не е тоа, ама шта чеш. Ајде и јас доста замарав. Поздрав, ве сака Памела.

 

Нема ништо полошо од тоа да се пронајдеш во српска турбо-фолк песна.

 

Нема одмора док траје обнова!
Комплетна обнова на гардероберот, трчкање лево-десно низ бутиците, воопшто не ми падна тешко, не ми пречеше ниту тоа што нозете ми беа отечени и потсташани како со квасец да сум ги триела, не ми пречеше ни матурантската треска и гужвата во продавниците, а ниту фактот дека неколку парчиња гардероба што сакав да ги купам, немаа број за мене, но не ми пречеше зашто немаа ПОМАЛ БРОЈ, а не ПОГОЛЕМ, ко за промена.
Комплетна трансформација на моето тело, видлива и од авион, скокам како млад мајмун пред парење, а кога сме веќе кај парењето и желбата за секс ми е зилиони пати зголемена, па го стискам либето во секое ќоше кај стигнам и....ма се ми е убаво бре...!!!
Симнав терет, огромен терет, од душава, од телово, разгледувам каталози, бирам агенции, едно ultra all inclusive патување и да го заокружам ова поглавје.
И да... и психички веќе сум спремна да сакам да станам мама по втор пат. И ветувам, по долгово топло лето, ќе се фрлам интензивно да вежбам на таа тема

 

Да сменета сум и дури сега тоа го забележувам кај мене...
Не, не сум лоша само некои личности во животот ми покажаа дека не вреди да си добар...
Понекогаш се чувствувам како да ги загубив сите емоции, како веќе ништо да не допира до мене, како да ми е грижа само за себе и за остварување на моите планови...
Незнам каде ќе ме води ова, ниту дали ќе ме воздигне или доуништи. Незнам ниту како околината сега гледа на мене... И не ми е ни грижа...
Ако некогаш ги штитев и им помагав на сите, сега сум претворена во личност која може да повреди ама баш секогу без око да и трепне, без да почувствува никаква грижа на совест.
Да, некој убаво рекол.
- Ако некој се промени или научил многу или бил повреден многу...
Јас бев повредена но сега сум посилна и помудра.
И не за џабе рекле повредениот е најопасен...
И да, знам дека ќе го добијам тоа што го сакам и дека ќе земам од животот се што ми е потребно...

 

Јас ќе се убијам мајке ми... Таман после цела недела потење, трчање, вежбање и здрав режим на исхрана имаше видливи резултати ја шинав ногата, отечена ми е целата околу зглобот. Јес да веќе поминаа два дена и отокот е доста намален ама сеуште неможам да трчам. Колку што неможев да се натерам да вежбам секој ден, толку сега неможам а да не вежбам! Само чмаам и куцам до кујна, го зјапам фрижидерот ама си викам - Е нечеш Синтија сега да гнетеш, свињо една погледни се на што личиш. И тука едно меркање од од пети до груда, оти толку ми стига погледот. И така, тоа ми е единствената вежба во денот.. Ем врат билдам, ем скокам на една нога низ куќа
Се надевам дека ќе издржам и наредниве два дена без вежбање, ако ништо друго уште си се држам на здрава и правилна исхрана. Па згодниот доктор ми кажа дека можам барем на статичен точак да вртам, штом веќе сум си влегла во форма.. Среќа што се депилирав ден пред да ја шинам ногата, па кога му се појавив таму со шорц и дугачка, згодна, мазна нога.. Па то едно галење коа падна. Пуста јас, тој само го напипа отокот а мене триста филмови низ глава ми се смотаа! Што убаво му стоеше бела боја, уште по убаво му стоеше во „нашата“ замислена свадбурина.. Па еден мускул кога се оцрта на мантилот, зелено длабоко око, насмевка со дупче на левата страна..
Оф леле, што ти мисли 16 годишен памет. Блејм ит он ди ПМС, хормоните ми вријат, лежам само со ногата у вис и бубам. Нормално е да забегам малку

 

Точно, другарките никогаш не заборавјте ги, но џабе ќе ти се другарките ако дома се враќаш во празна куќа.
Нема љубов, нема семејство.
Јас си ги сакам другарките, ама повеќе си го сакам дечко ми и семејството.

 

СДк комшиите што беа до мене се одселија, па ај сега да се надеваме дека ќе дојде некое младо мевце нa нивно место.

Спојлер

И тоа чудо да видиме во зградава.

 

Денеска едно сватив, не дека не знаев ама пак.. животот е премногу краток за да се занимаваш со безначајни работи, живеј додека можеш, еден е!

Денеска добив и лоша и добра вест. Во исто време колку сум тажна толку сум и срекна. То e животот?

Молам?

Сериозни сте? - јас не верувам, не верувам, Не и Не! и сега што правиме?

Во ред, се извинувам, се смирив. Значи да видеме сега, вака. За се има Лек, ама баш за се. И ако навистина е така како што велиш, јебига, денеска е напредна медицината. Навистина сум збунета, не знам дали самата се убедувам во истото или навистина го мислам тоа. Ама одбивам да верувам дека имам сериозни проблеми со срце. На 20 години?? Не бе! Да, ке одам на детално испитување, ке одам, не велам Не! ке одам! не велам дека не си ја разбираш работата.. но сепак мислам и/или се убедувам дека преувеличувате! можеби така е подобро ... шта чу.
Можда имам мали и не мислам дека е нешто за што нема лек, не! За ѓабе се трудеш да ми објаснеш, неможеш, неуспешен обид. Зарем сега треба да легнам и да умирам? .. да , да .. готово, испуштам душа, ма немој да ме јебеш бре!

ајд упм, св.е.

А добрата... покрај све ово, навистина заборавив што беше тоа?

 

Се согласувам со сите вас кои рековте дека мали работи не исполнуваат и ве прават среќни.
Ама мене нешто што ми прави eyegasm и едноставно ми одзема здив е зајдисонцето!
Прекрасен прелив на бои на кој ретко кој обрнува внимание. Половина од луѓето до мене кога сликав не се ни завртеа да уживаат во него.
Сакам барем еднаш некои луѓе да ги гледаат обичните работи преку призмата на уметноста! Се е поубаво така.

 

Незнам дали го направив вистинскиот потег....Незнам дали во името на старото пријателство ќе може да биде бар малку како порано..... Дали детските игри ќе ја покријат празнината и дистанцата која се роди меѓу нас. Ми беше се, моја мала тајна книга, ми беше особа без која неможев да го замислам денот.... Моја другарка .............. И после толку години мислење неможев а да не го споделам моментот кој мене ми значи........ Неможев ваќе да издржам, што и да мислиш во мигов помисли на она што сме го имале некогаш, насмевките и солзите кој ги делевме и ќе ти стане јасно зошто го направив ова.... Јас не се каам но никогаш не е доцна за ништо... сепак првиот потег беше мој а за пријателство се потребни двајца

 

СДК Дека се осеќам ко цел свет да ми се срушил
Се е ОК ама не знам зошто имам многу тежини, солзи крокодилски леам во моментот, Крокодилски..
Не знам, Не знам зошто.....

 

СДК дека и самата не сум знаела до денес дека сум била олку храбра.О Господе,што прави љубовта!

 

Немам намера никого да навредам, ама форумов порано беше многу поинтересен и имаше доста повредни дискусии. Не знам што се дешава, ама некако ич ја нема онаа добра атмосфеа како некогаш. Можда и ми се причинува, којзнае

 

Сама сум...немам на кого да се пожалам...имам огромна тежина, се чуствувам одвратно...да направив неколку грешки, грешки кои можеби ќе ме следат целиот живот, но зар вака да патам, не сум ни прва, ни последна...и ме боли, многу ме боли...НЕКА МИ ПОМИНЕ, НЕКА БИДАМ ДОБРО...