[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денес си купив чајче од камилица.. ама со мед.
Инаку го купив само за да го ставам на коса, нали како маска, ама да видите како убаво мирисааа,што сакам да си го испијам сега! Ама немам време да правам друг чај за косава, па овојпат ќе се 'жртвувам' за доброто на мојата коса. Само таа да биде мека, мазна, лепршава итд итд.
Туку.. знаете како чудно се чувствувам, вака кога наближува крајов на школскава година. Се ми се чини ко на сон да помина првава година. Се ми се чини дека до вчера бев со моите другарки од основно, како ги делам школските клупи со нив.. па смеења, плачки еех. И се си мислам дека сега ќе треба да се запишувам во средно, а јас всушност ќе запишувам втора година. Чудно е како лета времето.
А и ме јаде некоја тага, носталгија зашто останаа уште само 19 дена, тој ќе си замине во трета година.. ќе бидеме различни смени, а јас нема да можам да излегувам на секој мал одмор да го гледам.. (*воздишка*) Ќе ми недостига. Ама стварно. И за чудо, ќе ми недостига ѕвончето што го најавува големиот одмор, малиот, почетокот на новиот час.. Бре, бре како зборам ко да не ќе го гледам школово уште три години! Ама што знам, се навикнав на секојдневните дружби, на киднувањето од часови, возбудата и стравот кога треба да те кренат а сепак нема да те кренат.
Пеколот низ кој поминуваме речиси секој час кај Љубица Каревска. Ах и да, изгледа наредната година ќе ни се смени. И незнам зашто, ама жал ми е, таа ми е една од ретките 5ки и многу ме сака мене, иако јас пак и се тресам на секое испрашување. Па страшна е жената,шта чеш.. Па, шетањето низ ходници.. Ама ако, следната година -пак реприза. Па после трета година, менување на класовите, бреј ќе ми недостигаат луѓево, баш станав една целина со нив за олку кратко време.
Но, нека дојде летенце, сепак ќе гледам максимум да го искористам..овојпат најпаметно што можам. А тој.. ахх, се би дала да е мој. Ејх, дури рима има..!
Бабичката што ми гледаше на каве рече ќе сме биле заедно, ама што од тие пусти зборови.. за се и поверував, и за скоро се се испостави точно ама за ова, скептична сум.. Но дај боже да е вистина, макар еднаш да сум со него, да го фатам за рака, да го осетам неговиот мирис, да го гушнам.. Радоста е во малите работи, не барам ништо повеќе..
Туку ајде, да не паметувам веќе, отидов да се избањам, да си ја оправам косава малку од малку, па да се фрлам на учење, физика, хемија, информатика.. Ама ако, последниве денови учам некако со се повеќе задоволство. Изгледа дека се последни.
Доста должев,останете ми убави и среќни како до сега!

 

^Тек кога ќе матурираш ќе сватиш колку се ти недостига, која носталгија... Во моментов ти завидувам

И да, абе нај интересно ми е на Фемина знаете кога? Па се знае-на сред колоквиумска.
Тогаш се ми е интересно, дури и она што не ми е...

 

СДК . Како е можно да постојат толку лицмерни луѓе? Едноставно не можам да сватам како толку можат да ги менуваат нивните лица, како толку проклето добро можат да одглумат ситуација да те користат, користат, користат додека не те исцрпат .. и пак нема да те сакаат и почитуваат без разлика на пријателството кое што им ја нудиш и се она што правиш за нив. Не знам и не можам да сватам .. како ?
Лепкај им се во лице и онака не те сакаат!

 

Разочарана сум, и тоа од личност со која израснав.
Очекував, не дека не, ама потајно во себе се надевав дека тоа нема да се случи.
Во име на нашето друграство, во име на нашите спомени.
Бевме сестри, ама бевме. Повеќе не сме.
И ќе се чудите зошто повеќе си го сакам дечкото и семејството.
Ете од такви квазидругарки, кои не ценат и брзо забораваат.
Ама јас не заборавам така лесно. Не, не!
Не ми требаат такви личности во мојот живот, имам јас на кого да се потпрам.
Но ме погодуваат ваквите моменти. Јас кога сакам некоја личност и се давам целосно, секогаш сум тука, но сега знам дека некогаш тоа е залудно. Такви гниди ќе ти расипат и ден и расположение.
Од денес сум лоша. Некои тоа и го заслужуваат и те како.

 

Мирисот на летен дожд Како маче излижано бев дури да си дојдам дома

 

Благодарам на сите за убавите зборови, желби, феминки. Морам да признаам дека ме изненадивте пријатно, бидејки сум малку време присутна на форумот и ретко пишувам.

Денеска сум целата побркана. Во позитивна смисла. Дуго очекуваните 20 години.

На работа цел ден си потпевнував , се смешкав, одамна не сум. Си ја пеев ...

... Денес ми е роденден , гости многу сакам
ако некој не дојде ќе ми биде мака
торта мала направив,колач убав имам
денес ми е весел ден гости цел ден примам

денес ми е роденден
денес ми е роденден
Двадесетите ги газам, јас сум тоа што сум. Питома и бесна! ...

Иако за жал реалноста е потполна друга, кога ке се сетев на истото само се насмевнував и погледнував кон тмурното небо и продолжував да си пеам и да си работам.


даље...

 

Ако нешто мрзам многу тоа е кога ке ке зборувам на некој тој да брои чавки на небо.Јас сум бре добар слушач,кога некој ми зборува го гледам право во очи и слушам се од збор до збор,пажливо да не испуштам нешто.Толку се внесувам во целата таа приказна..
Е,кога ке дојде ред јас да објаснам и раскажам нешто што според мене е важно и кога дотичната особа ке си гледа на страна и ке си лакира нокти на нозе,ми се оди да станам и да си одам и веќе никогаш да не ја побарам за разговор!Значи штом сум ја побарала да зборувам со неа и кога ке почнам да зборам,значи важно ми е,слушни ме.Ако не ме гледаш во очи додека ти зборувам,значи не те ни интересира мојот проблем..
И многу глупаво се чувствувам во такви ситуации...
И се ми пречи,а не е ПМС...НЕ Е ...

 

Чувството кога ќе ти речат дека си ослабнала .

 

Лошо е кога тие што мислиш дека би ти биле главна подршка ќе удрат таму каде што најмногу те боли.

Секогаш се трудев да бидам добро суштество, ученик на генерација, стипендист, амбициозно дете за во очите на моите вечно да бидам неспособна и глупава. Јас не знам што е потребно, можеби колку повеќе даваш толку повеќе од тебе се очекува.. Секогаш другите се подобри, секогаш тој дома не чини..

Лошо е кога не верува во тебе оној кој треба да верува.. што останува тогаш да очекуваш од другите кои и така ти се само странци под небото.

Како и да е, бадијала редиш успеси кога нема со кого да ги споделиш.. Се е бадијала..

 

Сител вести - народов пиел многу таблети за смирување, срце и притисок. Е ај погодете зошто?! Или поише одеа на варијантата дека сме сите таблетомани,луди и со неврози,па не можеме добро да процениме за глупости ко ограда, обелиск, четири златни коњи,све што треба да биде до 2014.Тоа си е све савим ок,ние сме ненормални...

 

И денес помина, можеби не којзнае колку добро , но веќе е ноќ. Сигурно нема нови разочарувања и успеси за денес. Доста е и од едните и од другите. Туку, како и обично ме мачат многу мисли .
Вчера... Најлошо нешто е да се соочиш со реалноста. Навистина. Тешко е да не можиш да си ги исправиш грешките, а уште потешко е што и да ги исправиш ако веќе за тебе зацртале нешто дека е така, така и си останува. За цел живот ли? Секогаш? Хм, кога се емитуваа шпанските серии ( кога бев помала ) се прашував зошто мене животов ми е толку досаден. Сега сфаќам дека на вакво сценарио не би бил режисер ни Џејмс Камерон.

Најдов нешто интересно , што баш во секој пишан збор постои неизвесност за крајот на приказната. Ми се допаднаа сите. Се надевам дека и во мојот и во вашиот живот ќе заврши таа неизвесност со среќен крај.

Еве линк од приказните. баш како пред спиење. Ви посакувам сладок и мирен сон .
http://www.kafepauza.mk/zivot/inspirati ... kjen-kraj/

 

СДК колку убав ден имав а сеа ке ми заврше ужасно..... јас кај што живеам има еден што пие без мерка и знае у секоја куќа да бара алкохол ама не и во овие часови. јас спремна за прошетка со друштво тој на врата едвај збори па ми вика викни го татко ти (а моите спијат како заклани изморени луѓе од работа) јас му викам тато спие оди си ајде доцна е а тој не ти лажеш ... од страв вратата ја заклучив и седам сеа у соба си викам ако го разбудам и тато ништо нема да се смене ке остане и тој без спиење .. како и да е се исплашив многу и морав некому да кажам... уф леле (прости ми боже ако згешив)

 

Супер прошетка низ центар си направивме ние три денес,колку ми беше убаво цели 4 часа шетање.
Навистина ова и тоа како годи,и муабетот во друштво,и разгледувањето на излозите...сето тоа ми допринесе позитивна енергија и добро расположение.

 

.. и така, со цртежите од градинка, несредените мисли и мелодиите на Placebo во позадина, седам во спавачата со кравички на сестра ми и пијам чај од нане во омилената чаша.

Убава е. Има очиња кои заводливо гледаат настрана, округло носенце, горна усна со блага деформација, а совршена долна, во неопределива боја. И веѓи од по 1 сантиметар, на кои обавезно ми останува капка чај, секогаш.

Убава е и таа. Има можеби 50тина кравички поставени под секој можен агол, а околу нив жолти полумесечинки и ѕвезди. Има и неколку збора, кои по неколку минутно обидување успеав да ги прочитам: over the Mooooooon!
Всушност, јас би рекла само on the moon, зашто сеуште сакам и јас да стапнам таму. И тоа ми е неостварена желба - да станам астронаут ..

Убави се и тие. Понекогаш мрачни, депресивни; понекогаш не можеш да определиш кое чувство го побудуваат во тебе, а понекогаш тоновите и зборовите те радуваат. Спаѓам во втората група, зашто ретки се моментите кога знам точно како се чувстувам. И ај што се ретки, ама и премногу кратки се. Ќе дојде нова бура на емоции и за џабе ми било долгите обиди за да сфатам како се чувствувам.
А пак зборовите, совршени се. Точно онаму каде што треба да бидат, точно тука, точно сега. Со она чувство кое ми го побудуваат, со онаа приказна која ја раскажуваат. За мене најважната - нашата ..

Убави се и тие кои не сакаат да бидат дознаени од другите луѓе, па мадро си седат во главчево и ми создаваат немири. Но тоа поретко. Не сега, не во последно време.
Не знаат каде треба да се сместат, па само вртат кругови и една по една повторно никнуваат.
Ахх забораву, дај земи си твоите деца, сакам малку мир ..

Убави се и тие, како за девојче од 4-5 години, нацртани во градинка. Од глава не ми излегува одговорот на мама кога ја прашав што има во папките. Ми рече: Детство .. тука е твоето детство.
Кога ли ме одмина сè?
Како пред неколку години да беа моментите кога заедно со другите дечиња во градинка, додека чекавме да ни го донесат јадењето, мавајќи со тупаници на масите викавме: Сакаме јадење! Сакаме јадење!
Секој ден, истата приказна за јадењето. Тоа ми остана најдолго во сеќавање, ниту игрите со другарчињата, ниту ништо друго. Само тоа, којзнае зошто ..

Ах детство, детство.
Дојде, поседа малку и замина.
Толку брзо ме одмина ..

 

http://www.youtube.com/watch?v=_xLzlO-nhdY

 

Цел божји ден го сонував креветот,ми се чинеше недостижен,далека будучност..Сеа го добив,и што?Ете ме лежам на него...со лап-топот у рака!Не дека тоа ми беше визијата,ама од ненаспаност се повеќе сум наспана.
Утре пак станување од седум,и пак све из почетка.Креветот пак ќе го сонувам,и пак ќе го добијам.И пак нема да го искористам,ко што треба.Впрочем као и за се останато во животов .

Мада,кога ќе размислам,чисто сумљам дека првичната намена на креветот била за спиење..Бар не за спиење у само..
Девојко,иди спи!

 

Си слушам песнички од El Rostro de Analia . Ах, сакам пак да го гледам тој филм, на времето бев луда по него .

 

Денов напорен и долг ми беше.Главата и очите од купов книги околу мене мислам ќе ми пукнат.Но отакако ги исчитав сите коментари и изгледав сите видеа од темата за Гулабица и така слатко се изнасмеав мислам дека ќе спијам како бебенце

 

Многу работи искрено. Ама ме мрзе страшно многу и затоа ќе кажам дека некои личности едноставно не заслужваат ни да се збогуваш со нив, доста би им биле само сеќавањата, нека се сеќаваат и нека ги треска по глава тоа што сега го немаат и што немале ни шанса да се збогуваат со тоа!

И дека денес сфатив дека веќе ништо, ама ништо не ме чуди. Посебно не курвичињата, пардон, 'лепотиците' со плитки размислувања кои мислат дека луѓето околу нив всушност и ги регистрираат, т.е пратат и слушаат што зборуваат и демек на крај очекуваат некоја си дискусија за некој си лаф муабет или па не е ни лаф, оф мори, оди отепај се и напрај добро за човештвото. Како, како ли јас да ти одговорам или па да речам да да, (што обично им се одговара така на досадните нели) ами не можам ни да да, да ти речам! Едноставно изморена сум од курви, ете кажав. Ги има на секој чекор, курви во душа или па курва - лесна женска со 24/7 раширени нозе...Е вечерва оваа за која зборувам беше од тие вторите, може и првото е шо а знам.
Поентата ми е дека од курви нема бегање, нема. Ги има на секој чекор, а јас сум толку рамнодушна на тоа поле, освен шо ако иам дозвола радо би ги мачела или палела или едноставно би им ги отсечила муцките и би ги зашила па би фри мај систр, шоу ми нау ват ју гат!