[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Да ми завршат тестовиве и испитиве и конечно ова ќе се случува!



Тестови? кои тестови ??

-А дебели се тоа пустите книгишта!
..Не можете вие со мене!

 

СДК дека си имам НАЈПРЕКРАСНА, НАЈУБАВА, НАЈОТКАЧЕНА братучетка која може некој да посака! Лудо мое

 

Утре...утре е оној страшен ден кој воопшто не сакав да дојде...
Мислам позитивно но и потајно многу се плашам...
Што ако не испадне така како што сите планираме,што ако не испадне добро,што ако се случи она несаканото со кое би де изгубила на неопределен период...ШТО АКО...?!?
Премногу прашања а одговор нема,утре е пресудниот ден,но се плашам од одговорот...
Навистина во овој период тежок не ми треба уште една лоша работа,не би можела ова да го издржам...уште ова не навистина...
Само останува да се молам,да се молам да испадне се добро и да се вратиш со насмевка на лицето,само тоа го сакам.
Ти си ми подршка,ти ме охрабруваш ми влеваш надеж,ти си оној кого искрено го сакам...без тебе не би можела да продолжам како до сега...

 

Дојдов да ви кажам дека дојде време и јас да почнам со диета и тоа благодарејќи на мојата мила мамичка..
Ми рече дури и дека имам сало
А вечерва падам во искушение да каснам нешто,ама немааааа Ке издржам Ке се вратам во нормалаа ..
И така..сега ке ви посакам добра ноќ.Одморете се убаво,од утре ни почнуваат обврските ...

 

СДК интересна работа се предизвиците, само дедо Боже знајт шо носат баш се мистериозни

 

Не бидете перманентни, бидете трајни. Не се адаптирајте, прилагодувајте се. :geek:

 

СДК... видов како паѓа замислив само една желба а притоа и ти беше до мене what could i ask for more ТЕ САКАМ

 

Знаете ли што е ср*ње?
Ср*ње е кога тој што ти се свиѓа се мува со твојата другарка од детството со која се си делел.
Ср*ње е кога за тоа дознаваш на забава и пред тебе се муваат.
Ср*ње е кога вотката ти е единствен пријател и кога на сред забава плачеш со другарка ти.
Ср*ње е кога утре имаш тест, а ништо не знаеш затоа што емоционалната состојба ти е отидена јабана.
Ср*ње е кога плачеш очајно заради некој и цела вечер не спиеш.
Ср*ње е кога животот станува позаплеткан и поза*бан од било која шпанска серија.
Ср*ње е кога знаеш дека нешто лошо ќе се деси, а сепак не го слушаш тоа гадно предчувство.
Ср*ње е кога и кретенот и идиотката знаат дека ти лудо си затрескана во кретенот.
Ср*ње е кога единствено нешто што ќе помогне да го преболиш е плачење, самосожалување и депресивна музика.
Ср*ње е кога сето ова е дежа ву на слична ситуација од пред година дена.
Епа драги мои феминки тоа е ср*ње!
пс Се извинувам за мојот бес и лош јазик ама тоа е, морам некаде да си ја испразнам душичката. Бидејќи по втор проклет пат моето срценце е распарчено на милион мали делчиња и нема кој да го состави освен времето. Велат времето лечи се(срам да им е ако лажат, како кретенот што успеа да ми го распарчи срцето)

 

Сакам да сум во некоја дрвена куќарка во Австрија, покрај езерце и да имам голем ранч со многу коњи.
Уф кога ќе ми текне колку само беше најубаво !! Сликав, ама не можев сета таа убавина да ја соберам во сликата, ми доаѓаше да му кажам на возачот да застане, да истрчам и да се дерам колку е најубаво и најпрекрасно .. да можев таа убавина да ја објаснам некако, да ја дофатам, да ја допрам, да ја земам и на сите да им покажам колку е магично !!



Австрија дефинитивно ми остави најголем впечаток Особено дворецот на Марија Терезија .. Убавини !! Тие градини, фонтани, сјај, раскош и богатство, душа !! .. Во еден момент кога на слушалки слушав за нејзиниот живот, кога влегував во собата за балови во позадина почна класична музика ... Ми доаѓаше да вриснам од убавини, ме понесе музиката и се замислив како живеам во 18ти век и влегувам во огромната соба во убав, раскошен фустан..и му го фаќам погледот на некој симпатичен принц ..
Ех, соништа !!

И да .. бев на само 20 километри од неа, ама не ја побарав .. Срцето возбудено ми лупаше додека шетав низ улицте знаејќи дека сум толку близу до неа, и искрено верував дека ќе ја сретнам..Ќе ја видам како излегува од продавница,вози велосипед, преминува улица, удира во мене несакајки.. Се запрашав, дали ќе ме препознае? Толку сум сменета од тогаш.. А можеби и таа изгледа различно, што ако некаде сум ја одминала ? Да беше таа со мене, сигурно ќе ме разбереше, ќе го кажеше баш она што јас неможев да го речам и да го долови тоа што го чувствувам и ќе ја дополнеше сликата .. Помислува ли барем некогаш на мене, и фалам ли , барем во некои моменти ? Ќе се врати ли некогаш , ќе бидеме ли тоа што бевме ?

 

Немам пишано месец дена...
Можеби му згрешив на некој тука , нека ме гаѓа уште со камења што да кажам уште.
Немам желба да пишувам,всушност тоа е и последен пат што пишувам било што тука. Не заради некои личности туку во последно време општо сум исфустрирана од сите страни. Ќе пробам да го сменам тоа започнувајќи едно ново подглавје во мојот живот.
Раскинав долгогодишна врска периодов, конечно е крај. Незнам дали да се радувам или плачам.Ми фали. Ми фали да мислам за заедничките планови в лето, за тоа дека од септември нонстоп ќе бидиме заедно.Наместо тоа излегов в град , се напив како некоја идиотка и мајка ми ме најде во 5 сабаље во предсобјето како спијам со штиклите.
Несакам веќе на никој да влијаам негативно тука и решително кажувам дека нема веќе да пишувам . Некои личности тука ми оставија супер впечаток, личности од кои научив многу работи што ќе ми послужат во животот. Гледав колку толку и јас да му вратам, да помогнам ако треба некој совет.
Можеби со тие личности еден ден ќе се сретнам.Се надевам дека некое од моите мислења тука на некој ќе му биде од голема важност, можеби и одлука.
Најтвокер беше еден од тие драги створења во мојот живот кој со самото заминување од форумов изгуби секаков контакт со мене и многу ми падна тешко поради тоа, ми беше многу близок.Му имав кажано работи што не ги знаеја ни другаркит ни било кој друг.
Едно ќе ви кажам на сите : Oставете работите да течат сами по себе , тоа што е ваше само ќе си дојди, не форсирајте ништо бидејќи животот е игра, како ти со него така тој со тебе!!
Му посакувам среќа на сите матуранти тука, да си се запишите кај што сакате ...

 

животов ми е пекол

 

Дека сум страшно позитивна, ведра, љубопитна, желна за ново и промени, авантурист и реалист и се прашувам еве, зошто, ама зошто мора да се вратиш...После цела година мачење, после цела година градење на нов живот, со нови личности и исфрлање на старото ѓубре, после целата убавина што ми се случи оваа година, а тоа е најдоброто нешто, после 20 години живот со најпрекрасните и незаменливи родители, ти мораш да се вратиш ансиозност нели???! Мораш ... знам!
Период е, периодот е добар, ќе трае месеци и месеци, но пак ќе се вратат старите стравови, срцебиењето без причина, црните залутани мисли без смисла, смешно, но вистиното да напишам!
Јас сум и сум била од секогаш позитивист пред се, но ова чума како што знае да ме задрма, никој друг не знае! Си имам методи, истражував, слушав, читав, гледав, применував секакви работи, разговори со сите, испитување на се што може да се испита поврзано со здравјето, и јас сум здрава и права, јас сум си таа истата, но еве сега, после целата убавина околу мене, таа е присутна и ме дрма, јас се смешкам, јас вриштам, јас зборувам, а незнам што, јас гледам, а мижам, јас сакам да јадам, а не јадам, не можам, некогаш се гушам некогаш врескам зошто не можам да плачам, сакам да се изнаплачам и да знам дека ова ќе прекине, дека ќе замине, ама не заминува у пичку матер, не сака.
Стојам цврсто на земја, кога дрма, осеќам, иде, се притајувам, молчам, гледам залутано и се тресам. Ми студи, ми играат цревата во желудник. Се стресувам и знам дека имам напад.
Сакаш да врескаш и да се исплаши и да замине а тоа со гарант не помага, врескам без глас, лежам и се грчам, се стегам, чекам да замине, сакам, значи очајно сакам само еднаш засекогаш да замине.
Сакам да знам дека пред мене се не аксиозни денови, сакам да се разбудам и да уживам без да за задрма чумава, сакам, проклето најмногу сакам сите пари да ми ги земат и да сум мирна и присебна.
Ама ништо од тоа.
Мораш да научиш да живееш со тоа, абе ајде морам?! Сакам, се трудам, ама тешко е, болно, ме исцрпува, ме ранува како ништо друго.
Имам речиси перфектен живот со нај драги и нај златни луѓе во него, а јас имам ваква мака на душа која упорно војува со мене.
Сакам и морам да ја победам, морам значи тоа е нешто што дефинитвно морам зашто јас не сум јас кога таа е до мене, јас сум прекрасна, и сакам да останам таква, а не можам, и тоа ме уништува!
Разговор со мајка, секогаш ме смирува и расплакува...Боже, фала што ја имам и што ми е здрава и жива, фала ти најмногу на тоа....

 

Моментот и чуството!

Моментот е кога се случува експлозија предизвикана од хормони, а ти си врзана во чвор бидејки си женско и имаш од оние 7-дневни посети секој месец.
Чуството е кога дечкоти сам си ја откопчува кошулата и најсекси на цел свет ја вади и џитка, откопчува фармерки и ги влече за 2 секунди, и таков згоден и единствен стои пред тебе, а ти сфаќаш дека е најпаметно да собереш парталите и да бришеш додека има време, и притоа му ги подаваш пижамите...

Неправда, па тоа е неправда!

Знаеш барем што ќе сонуваш, ако е утеха и позитивна страна.(?!)

Damnnnn bad!

 

Барем несоницава што ме дотепува неколку дена по ред научив позитивно да ја искористам. Учам.

 

СДК дека ништо не ме задоволува... Имам нон-стоп некој покрај мене... додворувачи еден куп, гледам дека добивам на популарност помеѓу машката популација, а сепак самодовербата не ми е баш на некое високо ниво како што сум знаела да бидам исполнета порано... До што ли ќе да е...

 

СДК имајте убава работна недела , и убав почеток на денов

 

СДК...Во последно време како да сум радиоактивна

 

Тмурно утро,сивило,облаци мрачно едвај станав за работа,мрзливо се спремав,добро е што одвечер знев што ке облечам па така подготовките одеа брзо.Мрзоволно го испив кафето,а уште помрзоволно се довлечкав до работа.Грозно се чуствувам немам некое расположение не ми се работи,зјапам во компјутерот и документите околу мене како прв пат да ги гледам.Денес на колешката синот лета за Америка за стален престој и од тоа сум растажена го сакам детево и вчера и денес само го благослувам,ај за арно оди.Незнам душава ми сака нешто,а и јас незнам што.

 

СДК дека ми е преку глава од несоницава веќе цела недела неможам да спијам ко некој вампир сум станала уште рано сабајле а синоќа касно си легнав,а сега дремам пред компјутер,а времево е само да си легнеш и да спиеш ама ете,и знам дека веќе нема спање до покасно цел месец додека траат колоквиуми и пракса,а потоа испити...кога ќе заврши се?Уморна сум...