[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Не дека е до времево,ама јас се чувствувам празно !
Можеби од сите овие случувања..Но јас знам дека на крајот ќе победам.Ќе поминам низ темните ходници и повторно ќе видам светлина.

Знам дека и ова ќе помине ! Еве една принудна и избледена насмевка за сите вас. Ве Сакам !!

 

Spoiler

Са 3 године-Звездо волим те!
Са 10 година-Напред Звезда ле!
Са 16 година- Где ти играш ту
смо ми!
Са 18 година-Ти си моја
судбина!
Са 25 година- Ја имам болест
којој нема лека!
Са 30 година- Једина љубави
живота мог!
Са 50 година- И да ми понуде
милионе, билионе небој се ти
Звездо остаћу крај тебе!
Са 70 година- Добро знај да
увек ту сам ја!
Са 80 година- Ја сам Звездаш
од кад сам се родио!
Са 90 година-Ја сам године
провео са тобом!
Са 100 година - И на небу том
на којем идем ја сија моја
ЗВЕЗДА ЦРВЕНА ♥ !

Звезда пред се!

 

Времево лошо ми влијае. А најмногу се нервирам кога ќе ми ги расипе плановите. Сепак, од толку обврски деновиве не ни стигнав да мислам на споредните проблеми. Дури се зачудив, колку сум станала рамнодушна.
Крајот и прекинувањето на контактите со некои личности баш добро ми влијаеше. Па не било толку тешко како што мислев. Ако ништо друго, сега имам повеќе време за себеси, и го искористувам најдобро што можам.
И другите забележаа позитивна промена кај мене...
Задоволна сум, сега за сега.

 

Оооо многу нешта сакам да кажам, само како се помалку да се оние кои сакаат да ме ислушаат.
Прилично заборавив колку многу сакам дожд, го обожавам. Само што се вратив од факултет, полагав некој глупав предмет и не ми се направи меракот. Знам јас и подобро! Ама ајде не е важно. Важно е дека сега си се топлам, пијам чајче со мед и си мислам кога ќе ми завршат испитите да здивнам малку?! хахах а во позадина ми пее К-15 „што мислеше, што мислеше кад се онадеше“ НАЈОЗБИЛНО будала работа!

И друго нешто, денес сите ме бараат на телефон и тоа ме радува, не сите ме заборавиле, си викам. Само тебе теле едно никаде те нема.. Одамна те нема. А јас се правам демек баш ми е океј без тебе! Абе не ми е. Како сакам сега да си ми тука да те гушнам еднаш силноооо како што си се гушкавме на времето И знам дека и ти ме мислиш мене. Гледам тажаленки на фејзбук и капирам, знаеш дека имам лажен профил, нели?
Паметуваш кога ми викаше да си се земеме? Будалче, на 17 години! Ај доста ми е ќе се натажам, само за крај да ти кажам дека иако мислиш дека не знам да сакам (а на моменти богами и ја мислам така), те сакам, многу те сакам!

 

СДК finaly home
Доме слатки доме.Стварно нема ништо поубаво од тоа да си дојдеш дома.Сепак тука ми се најблиските,колку и да е убаво таму тука за мене е супер.
Сега ќе ги ставам сликите во Ваши лични „професионални“ фотографии Да видите што убаво е

 

Колку простички луѓе постојат, просто неможам да се изначудам -.-

 

Јас сеуште неможам да сфатам што е тоа што треба да се има во себе за да се биде нормален.
Треба на секој збор да се смееш на глас? Во секој момент да правиш секакви глупости кои привлекуваат внимание? На секоја паметна и искрена личност да и се потсмеваш пред сите? Да се дружиш со најпопуларните во училиштето? Да не учиш, да пиеш, да пушиш, да се дрогираш? На 12-13 години да излегуваш во дискотеки или скиташ до 1 часот после полноќ? На 13 години да носиш штикли? Секој ден да носиш нова облека?
Некој можеби ќе почне да се смее кога ќе го чита мислењево, ама јас не се зезам, стварно незнам што денес значи да се биде денес нормален.

 

Заврши и последниов ден во школо, толку од средно! Го преседав цел, мислев спорт ќе запишува, а и ептен мерак ми беше, дома секако немав што да правам на времево, си отидов порано од 7ми, го чекав него да доодговара што имаше и толку. И официјално пак 5.00, математика веќе ми ја имала спуштено и без да предавам, ама ете предадов го завршив и тоа.

Каков најврнежлив, тмурен, сив, студен и чуден ден е овој. Страшно! Средина на мај, а тоа времево како ноември. Хаос. Гледам барем за матурскава нешто потопло ќе било и по-толку немало да врне, иако битно ми е само вечерта да не ни заврне.

 

Bye, bye Skopje, Ohrid here I come.

Spoiler

Охриџанки, чекајте на тура утре накај 200 деца, кој од кој позабеган.

 

When you find out too much about a person then you lose interest.
Добро, зошто е толку точно ова?

 

Ах и да, морам ова да го пофалам. Чиста вистина е. Колку и да купуваш, секогаш сакаш повеќе и никогаш не ти е доволно! Барем кај мене е вака.

 

Цел ден го поминав низ дома во друштво на другарками и дечко ми. Е сега сите си отидоја и пак си останав сама ме оставија да сум учела демек за два дена полагам па да се спремам. веќе незнам што да решавам, што да читам ех ги мразам овие предмети каде што нема материјал или книга од кај што фино лепо ќе си седниш ќе си набубаш и ај пријатно а не вака, граматики Секоја вежба што ми излезе на гугл ја решив и дај нека се положи овој Современ и да легнам да спијам раат

 

СДК дека кецот по математика ми е печен. Куп материјал, а немам ич време. Сите ме зезнаа поштено во последен момент. Фино, многу убаво. Да ви кажам, ептен убаво се чувствувам кога само што и` пишав на другарка ми ако може да дојде да ми објасни, пред да ме остават на полагање одма се исклучи. Сум можела да седам со неа и да правам се` што и требало, ама фала и` многу во секој случај.
Ме нервираат ненормално многу некои лигави и ненормални врскаџии од клас што со прст не мрднаа цела година, а пак им се начукани петки.
Дома ме нервираат, ми доаѓа да ги преселам сите во боксот на кучето во двор, зошто веќе не се подносливи.
Ми доаѓа да се нагнетам и да однесам двомесечно секојдневно вежбање и диета во пичку матер, зошто и онака се е отидено таму.
Многу сум изнервирана, премногу.

 

Баш ми е жал што секоја година во мај е убаво времето, а баш таа недела за мартурите, мора да се расипа и да врне. Не знам дали некогаш дождот ги поштедил матурантите во последниве години.

 

Да можев некаде низ фотокопирнициве да си најдам одговори на прашањата што ми ги поставува животецов, многу пофино ќе ми беше.
Затоа што во последно време толку многу прашалници ме маваат по глава, што не можам да се освестам!
Многу промени ме чекаат, многу работи само од мене зависат, и еве еден прашалник веќе над главата ми никнува - дали ќе успеам во се она што сум го замислила?
Психичката активност истоштува до степен на главоболка од сите тие планови, идеи, прашања за тоа кога, како, што, со кого... па целиот хаос што ми се случува во главата ќе дојде до точка на кулминација што нема да можам да ја издржам.
Во меѓувреме, си каснувам по некоја цреша за да ми се заслади животов само за момент.
Затоа што има периоди кога притисокот и стресот се едноставно посилни од мене.
А овој период е баш таков.

 

Конечно се заврши едно од потешките поглавја во животов....
ПОСЛЕДНИОТ ИСПИТ Е ПОЛОЖЕН!
Гордо и со крената глава одиме кон освојување на уште повисоки врвови!

 

Се Вративв

 

Сте имале ли прилика да бидете во близина на личност која толку многу е желна за моќ и доминација, учествува во секоја ситуација во која е повикана и неповикана, одговара на прашања кои не и се поставени, трча да се лупне в гради и изрекламира пред другите, не трпи туѓ успех, болно љубомори ако забележи конкуренција, сака да биде во друштво со луѓе кои може да ги манипулира и ужива да зборува зад грб?
Веќе еден месец, гледам таква личност, и’ правам проценка по мое, држам строга дистанца, сфаќам дека не сакам такви конзерви во своја близина, бидејќи мојата слободоумност ќе претрпи невиден шок. И очекував дека ќе ми се јави, не од потреба, туку од чиста љубопитност или покажување на добра воља, ама јас не кренав слушалка...
Истата таа личност денеска проговори , доволно гласно за да слушнам, доволно провокативно за да биде двосмислено и мислеше дека ќе ми го расипе денот. А јас намонтирав насмевка, која покрај дождот и лошото време, комплетно ја вадеше од такт.
Сфатив едно, провокациите беа наменети за да се отвори расправија, за да таа госпожа си го задоволи својот нагон за расправање, ама јас тоа задоволство не и го пружив. Молчев, се смешкав, игнорирав и успеав да ја извадам не од такт, туку од чевли.
Сега ја сфаќам моќта на насмевката. Колку само е силна, истовремено лицето го краси, внесува ведрина и го разоружува и најголемиот непријател.....

 

Убав ден...
А јас увек контра... ПМС ли е, што ли е? Ни сама не знам... Ама убаво ми е
Како и да е ми се оди дома...
За прв пат ме фати страшна носталгија.
А моите ми купиле мерцедес
Едвај чекам да го возам! Можеби и затоа е оваа носталгија