[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Нема веќе јадење смоки и чипсови за ручек.
Ќе ми недостига трафиката пред школото.

 

Велат, после дождот доаѓа сонце.. но свесен е некој дека и покрај сонцето може да ти студи? Јас го воскреснувам,го враќам во живот, срцето ми наоѓа оддишка врз неговото,душата ми се излива во неговата: вриежот, бликањето на мојата крв ја отфла смртта - затоа што јас го гледам, тој живее,дише за мене, тој ме чува. Умот толку ми се возбудува и толку ми заскитува што веќе нема потреба од илузија, тоа е живата вистина. Ах,каква "среќа" е да сакаш! Сепак животот е круг, и сите ние сме поставени на тркалото на среќата. Постојано се менува. Запомни, кога ќе биде вистинското време за тоа..

 

Ама многу ме нервираат луѓе кои постојано судат. Ја би повеќе за реакција, еј пушиш? Океј е ако така си избрал. Еј пиеш? Пиј колку сакаш. Си имала секс? Чилај. Не си имала? Чилај. Носиш многу шминка? Екстра. Не носиш воопшто шминка? Ондак пак океј.
Не ми е грижа ако некој има тетоважи и пирсови, ниту дали има многу пари или нема, ниту дали има заебано минато. Не сум никој фактор кој ќе суди, не си ни ти исто така.

 

Се се, ама кога некоја слаба да не речам исушена девојка ќе рече "Леле колку сум дебелаааа" или 'Не замерувајте, навистина се здебелив во последно време' фацката ми е у овој фазон и не знам дали во тој момент нај паметно нешто ми е да земам едно ортомче и да се спасам од овој свет, или онака тивко одненадеж да и бутнам два прста у очи барем кога е "слепа" при здрави очи, нека биде слепа начисто.
Ма да, се тоа е плод на несигурност и принудување на комплименти. Исто како да земеш една табла и да напишеш ЧЕКАМ ПОФАЛБИ и да шеташ по луѓето. "Еј здраво, дебела сум така? КАЖИ?! КАЖИ?! "

 

Ве читам апсолвентиве, колку ви е криво што завршувате,или толку нестрпливо ја очекувате апсолвентската забава.. и искрено, блазе си ви за тоа чувство и убавите спомени.
Јас никогаш нема да остварам блискост со колегите на тоа ниво за еден ден да ми биде криво кога ќе завршувам. Чувствувам таква одбивност спрема целиот тој склоп на колеги,пријатели и насмевки само пред колоквиум,општо одбивност и кон професорите и самиот факултет.
Се чувствувам толку изгубено,како да не припаѓам таму каде што сум,а од друга страна сама го одбрав тоа.
Ма да, проблемот е и во мене,делумно,не можам да речам не,но во глобала ..тоа е тоа.

Едвај го чекам денот кога ќе ја земам дипломата и ќе фатам магла од таму во истата секунда.

Ете тоа сакав да кажам,а сега се фрлам на учење,затоа што ме чекаат дури уште 10 полагања,ако го рачунам и тоа денеска.

Ама добро,ништо страшно.

 

Само што влегов дома, ги облеков омилените пиџамки и веднаш на фемина. Исто како да отварам нова страница од мојот дневник т.е електронски дневник.
Уживам во мојата соба со уметничко расфрлани секакви работи во неа. Уживам во омилените ми пиџамки и розовите чорапи. Уживам што сум жива и што сум тоа што сум.
Со другарка ми имавме долг и толку убав разговор, што сватив колку всушност сум среќна за се што имам. Кога ќе помислам дека некои луѓе ќе направат се за една корка леб, па дури и да е вчерашен, а јас не можам да помислам да ставам во уста вчерашен леб..
Колку се среќни некои луѓе кога ја делат храната со некој, или кога им даваат на своите деца последното парче леб иако тие немаат што да јадат. Некои луѓе се среќни кога ги прават другите среќни.
Такви сме оние кои имаме повеќе и пак не ни е доволно. Постојано бараме, бараме и бараме.
Колку сум само јас среќна што имам совршено семејство, што имам пријатели, имам се што ќе посакам, а постојано се жалам за нешто.. Морам да почнам да гледам со други очи на многу работи.

Многу добро ми дојде овој разговор со другарка ми. Ми олесна на душата и се наполнив со инспирација, сега може и роман да напишам.
Најважното што сакав да го кажам е дека мораме да го цениме тоа што го имаме. Некои луѓе би дале се да се на наше место.

Уживајте феминки & имајте убава вечер. Насмевнете се, можеби вашата насмевка ќе усреќи некого.

http://www.youtube.com/watch?v=10ASG55dj_c

 

СДК документите се спремни мотивационото писмо и кратката биографија исто така ,јас сум уште поспремна и сега останува само среќата и господ да ми помогнат ,или пак врските Божеее утре е big day for me ,аплицирам за работа која ми значи многу во животов .Please wish me luck

 

Aбре зашто пак вака се осеќам ??
Едноставно бе немам доверба бе, немам у никој и ништо ко да осеќам дека сите ме заборавиле ко на никој да сум му битна ни најмалку... Зашто вака ...
Кај ми е позитивата, сакам да се разбудам у тоа ново утро ама никако да дојде, смачено ми е од ноќта више , нема ново што да каже, досадна е . Темно е . Сакам Сонце сакам Искрена насмевка, сакам Искрено Гушкање ... Џабе ми е , ни во ноќта го немам тоа.

Не си верувам ни на сопствена сенка . Знам дека ке ме напушти !
Ко да сум заробена бре ... Сакам да бегам и да бегам , да трчам ко у цртаните на некоја зелена ливада и да трчам безгрижно на неа, со насмевка, љубов и сонце над мене , на чист воздух ... Али нема ..
Само у цртаните е тоа , а ја живеам у проклета реалност!

Страв ми е дека на луѓе кои им ја имам дадено довербата ке ја злоупотребат, не им верувам. Нејќам, незнам .... Којзнае ...

Оххх да ми е само сон ова и да се разбудам, само да се разбудам .....

а да и ке заборавев “Случајно“ док врвеа вакви мисли у мене пред да го пишам ова, налетав на една слика од фејс , па сакам да ја споделам, за која можда некад ке кажам “Да, Така е !“

 

СДК луѓето некогаш на чуден начин ја искажуваат љубомората на некој несвојствен начин

 

Сдк дека повеќе ми е страв кога ги чекам резултатите од испитот одколку самото полагање

 

СДК многу е ладно и ми се иде греалка да вклучам

 

Фемино заспа!
Чепкам по темите, еден одговор на 2-3 саати...Порано не се постигнуваше со пишување, таман си притиснал Испрати и оп едно 5-6 поста пред тебе...Сега

И после се лутите ако одредени форумџики пишувале многу. Па да не се тие ќе нема ни кој да пишува...

 

... сериозно сакам да знам која е Радмила М. и со каков шарм, харизма, убавина, ум и сексапил го магепсала Горан Бреговиќ да и' посвети таква преубава песна.
Навистина постоела.
Постои и песнава, како доказ дека некогаш постоеле вистински романтични гестови, од кои ќе ти затреперат колената, ќе ти слупа срцето, ќе заборавиш како се викаш.
Сакам вистински оригинална романтика, невидени и нечуени гестови, измислени само за мене, сакам песна со посвета, стихови со надеж, срце во поинакво пакување, не сакам излитени фрази, истрошени парадигми за љубов, чуени и изнавидени, ветви и досадни.
Жени, да си побараме вистинска романтика наместо оброк!
И десерт и репете сакам!

Спојлер

p.s. во ПМС сум.

http://www.youtube.com/watch?v=C1g18Pylal8

 

Абе девојко, немој молим ти се, значи нееееемој ти на мене да ми се правиш дама или да ми лајкуваш линкови на фејсбук за дама, немој ти мене да ми пишеш на висок стил и употребуваш зборови за кои се мислиш пред да ги напишиш дали ги употребуваш во правилен контекст, значи немој ти на мене да ми се правиш тоа што сакаш да бидиш а си сосем спротивното, едно плитко, лесно, просто створење желно за пажња, кое плаче и моле по младо месо а на рака и пише дека е верена!
Значи ало, преку глава ми е од вакви лесни ороспии кои ми се прават пичици, дами или едноставно девојчиња со слатки насмевки абе немој не ме смеј еј, радо би те акнала од ѕид, молчи молчи на дечко ми колешка била, али тражила си добила си!
Јас во принцип не молчам, но има ситуации кога за доброто на мои драги особи знам да си го соберам јазикот и подголтнам, и доста голтав во врска со ова незрела и труља особа, ете ти, носи си го, живеј си со тоа што ми излета од уста, упс, не викам извини, мило ми е, ајде сега, одам да си уживам во серијата!

 

Понекогаш забораваме колку вредиме, ја спуштаме нашата цена ниско и кукаме зошто сме повредени.
Така и јас, ја изгубив самодовербата за небитни личности, за некои мои глупи постапки. Благодарение на неколку прекрасни личности се врати како никогаш и да не отишла. Понекогаш ни се потребни "шамари" за да се свестиме кои сме и што сме.
За некој час одам по леќи, не сум носела 4 години и паника ме фаќа. Едно кафе, па друг кафе и денот ќе е убав.
Денес буричкајќи низ собата која шт ни е како магацин, се и сешто во неа, најдов еден куп спомени. Мојата прва барбика, моето прво плишано мече, на кое одамна му облеков маичка која ми ја купил татко ми за да ми биде секогаш до мене. Но, кога ме прифатиле лудите сум го збутала негде мечето и денес се прерадував. Го најдов и "Не лути се човече" ах колку игравме со моите, па и со другарките.
Денес со моите откривме еден мал свет полн со спомени во таа соба. За жал моравме дел да исфрлиме за да се спремиме да го примиме најголемиот кошмар.
Се научивме да сме си дома три, како сега да се научиме да живееме со човекот кој само ни одмогнал во животот? Кога ќе се потсетам колку многу го сакав, колку многу го почитував, тој за мене беше се. И јас му бев слаба точка, јас бев неговото се. Но, се се промени. Велат младост-лудост, не, ова беше старост-лудост.
Не сакам да прифатам дека ќе треба сега да го гледам секој ден, да го трпам секој ден и да го чувам се до смрт. Не заслужил, всушност и никој од таа страна не заслужил почит.

 

леле какви луѓе хаха ....гниди,вошки,смрдливи антипатични створенија онаа изрекана е баш ко за вас пријатели можеш да бираш а роднини не,ми се гади од вас срам ми е што делиме исто презиме но само тоа ме поврзува со вас друго ништо и да мртви сте за мене вие и вашата безмозочна фамилија,сум виделе злобни луѓе да сум видела али ко вас нема а нема ни да има вртам нов лист како што кажав мртви сте сите до еден и да не ми можете ништо ни на мене ни на никој од моите блиски значи секој збор и секоја ваша постапка е за џабе се знае кој е кој а вие сте алчни,бедни,мизерни суштества и ве жалам дедека јадете го... и се жалите од секој и се мене ми е топ додека вас најмногу ве боли одразот од огледалото одвратни сте и не вреди да пишувам за вас кој ве врти

 

Сакам да кажам дека оваа ноќ ке ја памтам цел живот!!!

 

СДК Полагам тежок испит, држете ми среќа!

 

Кога си од 12 на факултет нема да ти се спие ќе станеш во 7, многу јасно
Всушност ме разбудија тапаните и матурантите пред Јосип Броз. Матуранти, закон сте
За нашата апсолвентска вечер има поделени мислења, пола сакаат да одат, пола не. Па се чека бројка и да видиме дали ќе се одржи или не . На почетокот ми беше сеедно, затоа што и јас не бев којзнае колку блиска со колегите, од причина што воопшто не ги гледав на факултет, само една десетина од нив доаѓаа на предавања, ама после екскурзијата толку многу се зближивме и знам дека многу ќе ми фалат. Така да мака ќе ми е ако не одиме на апсолвентска вечер и не прославиме како што треба.

.. Дилеми, дилеми дилеми. И еден куп проблеми, едни ќе решиш други се појавуваат. Глупави планети.
Го мразам моментот кога треба да избирам помеѓу две погрешни решенија.
Денес ми е мака, и не ми се прави ништо. Го разбудив мачорот и го натерав да дојде кај мене. 8 саат сабајле е ама морам да го видам