[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Каква случајност или не на вчерашен ден пред 10 години Кометал станале шампиони .

 

Лотарија на Македонија. Она коа играте седмица, и ви се паѓа...празно ливче.
Е кај мене е изнашкртано ливчето и од толку многу шкртаници, не знам која попрво да ја одземам, избришам, изберам, мрднав.
Не, сериозно, мрднав. Фала ви на внимание, овој пат си го извлеков бонусот јас. Склопив глава, стиснав заби, едвај чекав да се дотетеравам дома, и да се изнаплачам ко човек.
Не денес, не вчера, не утре. И се мислам, што ми се случи. Зошто толку многу ствари си натоварив на глава?! Зошто толку многу обврски. Ме прашаа, можеш? Да беее, можам, како не можам. Товари!
Ахам, да. Важи, оно као сутра, мало сутра!

Отсекогаш своевидно сум им завидувала, ако може да се нарече тоа завидување, на оние кои секојдневно патуваат некаде како дел од нивните службени обврски.
Не! Повлекувам назад секое „блазе си ти, ќе прошеташ“ кое сум го рекла. Напорно е! Пренапорно. Си викаш, ахам, ништо не е, си се клацкаш, си ролаш со куферчето, си менуваш држави.
Чисто ради мене, пресметував колку километри поминав во последниов месец.
Излегоа нешто преку четири илјади. За последните два да не почнам да рачунам.
И сеа леле демек проблем. Некои немаат што да јадат. Ми изролаа со очите. Не бе не е! Ич не е. Ама се наоѓам на ебено (намерно без цензура) битна раскрсница у животов, кога морам, ама безизлезно МОРАМ да решам по кој патоказ ќе се упатам. Не ми е потребен кружен, е*ем му матер. Потребен ми е правец. Наваму влече срцето, натаму очите, а онаму влече дупето. И сега кој орган ти е најбитен и без кој не мораш да живееш, иди запрашај се. Па сконтај. И јави ми. Ама остави порака.

А не е ни тоа проблемот, проблемот е што сум сериозно, прекумерно исцрпена од патувања, од незнаење што, незнаење како, знаење како - незнаење со кого, знаење со кого - незнаење кога.
Исцрпена сум од тоа живот да те ду*и у ребра over and over again. Ќе си речеш, луѓе со тоа живеат. Да, знам. Ама ми се враќа у рикверц филмот ко стара лента у кино и уз пуцкетање му ја гледам раката. Надуена вена од терапијата која штотуку ја примил, и ми се плаче ми се вришти. И не од сожалување, од мака, од мака - што такво нешто постои.
Не е дека не сакам да гледам, знам дека тоа е реалноста, но не можам. Мајке ми не.

Сакам само да одморам. Give me a break! И просто ме ужаснува сознанието какви злоби постојат низ светот, значи сериозно, браво! Ви се поклонувам. Човек најдобронамерно ви дал парче од својата душа, вие сте го клоцнале у клиторис али онака, педерски одпозади, па уште и сте го убедиле дека не чини. Мрш гадови!

Можеби требаше да се испукам, но јас не сум лута. Јас сум уморна.

Дајте ми бело перниче, мека постела, како беше она, и небо да ме покрие. НејЌу ништо друго.
И не ми вртете со очите ако кажам дека месец дена ќе одмарам. Ќе си го прчам колку што сакам, затоа што сакам. Затоа што ми е потребно. Уствари, кои сте бре вие да ми се мешате у животни одлуки?!

И затоа сама пред себеси ќе се исповедам. Потребни ми се сили за нов живот. А токму кон таков се стремам. Старава будала, треба да влезе у новиот, одморена, за да може да го изгура со задоволство до крај.

А дупето од кое црпев енергија, ослабе деновиве.

Нека биде што биде. Знам дека утре, задутре, за 3 - 4 дена пак ќе трчам, ќе патувам, ќе средувам обврски. Само сега, дајте ми да отспијам малку и мозоков, нека не мисли. Ама ич.

Лека ноќ. До следното будење со румени обравчиња ставам кондом. Човек треба да е спремен на секаков вид на секс, од секоја страна, а да не го извлече, подебелиот крај.
Пошто денес сериозно, ама сериозно, со секакви силувачи си имаш работа.

 

In the and, everything that counts is the result not the effort.
Aма резултатот не е секогаш правопропорцинален на трудот кој се вложува.
Уште само малку остана, ама исто и силите, мали и се помали.
Вчудувачки гледајќи ја чашава како се крши ме смирува на некој ненормален начин.
Дали тоа значи дека сум свесна дека имам во раце нешто лесно кршливо и лесно уништливо, или па напротив.
Оди разбири ме

се што со мака и труд, долго си го стварал може за секунда да се скрши, лесно со мала негрижа и немарност.
И ми треба ваква мисла да ме заплашува да не кикснувам сега, кога најмалку треба.
Ама глуп марфи, карма what ever веќе, не ме остава на мира.

 

Од утре колоквиуми, и официјално ке биде завршено помегу овој семестар и мене. И една добра вест, мајка ми ке ми го спонзорира и овој летен одмор, за последен пат.

 

Оф, колку имам за кажување, а не знам ни од кај да почнам, и ме нервира кога ќе речат, па од почеток почни. Сриосли, не знаев дека од почеток се почнува
Малку да си помрчам, не разбирам, не се ни обидувам уствари да разберам како може некоја на мои години да си ја треска главата за политика, и да се нервира, и да се замара со рекла казала и што овој или оној пишал на фејсбук, а таа ништо не пишува додека знае се за сите, е ај што да и правиш? Или па се припотресува зошто комшивките вака или така мислеле ... ма погледни ги со еден поглед бич плис не замарај, и ај чао.
Абе дете(да, се дрзнувам да речам 20годишни деца, што, и јас сум дете), оди излези, види го сонцево, види некој филм, читни нешто, не е битно што, прошетај, оди посмеј се, смеј се на глас, смеј се како зелена зелка, купи си ново лакче за нокти тегет боја, купи си убаво фустанче и врти се со него и белите римјанки и не се замарај со глупости бе(ова колку да се пофалам јас дека си купив ), радувај се на банална порака од него, прави детски работи, лижи сладолед, потскокнувај, застанувај по продавници и разгледувај без ништо да купиш, мавни една пица па нервирај се ради многуте калории, земи еден точак за десет денари од плоштад, сврти два три пет шест круга додека се кезиш т.е се смееш зошто портата не работи заради ентериерно уредување, седни на клупа, разгледувај го светот, и уживај бе, уживај си во годините, уживај си во себеси.
просто и едноставно, си имам живот, и доволно пари за истиот да е нормален и не се замарам понатака, со грујо, со љупчо, бранко, станко, ојле, дојле, со брковите на јанкуловска, гајле ми е верувајте ми.
Едноставно не разбирам. Па и тоа фејсбукот, абе плукни му се. Брат ми на пример нема, ниту сакал, ниту па ќе направи ... ама сега јас имам, и немам никакво право да речам оваа вака онаа онака, гајле ми е, секој што сака нека си прави. Седни, види ете што има ново, подели некој лајк, тури слика ако сакаш, лајкни нешто од некоја страна или сподели ако мислиш дека е вредно, сега немам попаметна работа матичар ќе изигравам јас по тоа фејсбукот. Ајде марш.

Абе некако, видете, наполнив 20 години и многу наеднаш станав паметна Се зафркавам, ама некогаш седам со луѓе, и си размислувам... сериозно ли ги тераат муабетиве, јас да не не сум во ред нешто бе, така како лејка некоја завеана, смеј се, поплачи, пак смеј се, врти сучи јас си го сакам животот бе. Со се што имам во него, мој си е, најубав си е.
Убав ми беше роденденот инаку, најубави поклони добив, је ли не одеше прво се според планот, што мене ме нервираше, ама се е добро кога добро ќе се заврши, а знаеш дека се убаво се завршило, кога во доцните часови ќе си легнеш со насмевка на лицето. е тоа е тоа.

Братучедиве се тука од даленчата пуста австралија, ма какво време поминуваме заедно, тоа е просто неверојатно, а некои 10 години не сме се виделе. Од толку зборување пак како ништо да не е кажано, не може човек да запре, а плус колку благи имаме изедено деновиве, слаткарниците треба да ни се ултра благодарни, а плус, безценета беше фацата кога им купив боза Па и другиот ќе дојде за еден месец, ох ох ох, греота е да се жалам кога се е топ. Па и фамилијарна пица нарачуваш, и заедно цела ја јадете и се погледнувате и прскате од смеење, е не ќе се зафркаваме

Ова факултетов, т.е не толку тој, колку личностите во него, живци ми вадат, една по една, со чупалица, и не се замарам бе, како и да е некогаш ќе го завршам, а тие нека сметаат дека еден паднат колоквиум е крајот на сетот.

Тој, како тој, на тој негов начин си ме сака, подкарај се, смири се, гризни се, гушни се, потепај се, пак подкарај се, времето оди, тој згазна 24ка, јас 20ка, заедно ја газиме 4ката, не се жалам, вложив многу, вложи многу, сакам кога гледам дека сака да сум среќна, сакам кога ме мази, сакам кога тотално го разбеснувам, сакам кога се скаруваме, повеќе сакам кога се смируваме, сакам да го мирисам, сакам да ми ја гали косата, сакам да го мачам понекогаш, а не ја сакам болката на неговото лице кога ќе претерам, сакам кога ќе ми се извини, сакам кога ќе му летне, еј не знаеш колку сакам кога се смееш, или еј, не знаеш колку те сакам, или убава си, абе се што е поврзано со нас го сакам, и кавгите за истите ситници со години, се сакам, се, со секоја наша глупост, немарност, го сакам ова нас. И убаво е, полно срце кога лежи до мене и му го слушам срцето, туп туп туп во склоп со моето кое чука многу побрзо. Ма тој е моето се бре. Секогаш бил и секогаш ќе биде.

Ај сега чао имајте фина убава недела. И оваа денес како ден, а и целава наредна
Екс оу, екс оу, ју ноу ју лав ми

Едит. сега видов колку сум се расприкажала, се извињавам, или не се извињавам, свеједно, како сакате така. Ај доста е за денес.

Уште едно едит де, еве ви и една песна
држте и гушка.

http://www.youtube.com/watch?v=I85ApzR4 ... re=related

 

Среде колквиумска сум, а мрза невидена ме утепува. Затоа утехата ја наоѓам во пеглање, диплење, пружање на алишта. Бришење на паркет и прашина. Е многу го сакам мирисот на овој виолетовиов Ајакс. Убавини.
Најдов време и накитот да си го средам, седеше така ничкосан по кутиине. Чекам да ми дојде инспирација за ноктите да си ги нацртам.
Вечерва ми се пие. Ми се слуша Гоцка Арнаудов, ми се носи шарено фустанче со балетанки. Рацеве мои едвај чекаат да се обвиткаат околу него, да почнеме да се љубиме, да уживаме.
Ништо корисно од мене денес. Само смеење на глас.
Ајде, со лесно да си поминам утре, со смеа, од стресови ништо не бива.

 

Периодов ко сонце после бура. Ме нападнаа момци, некои ме изненадија пријатно, други помалку пријатно, но од сите научив нешто.
Бившиов сака да ми остане другар и се радувам за тоа, ние пред се бевме другари, а потоа се друго. Синоќа се смеев со него како никогаш до сега, искрени разговори до бол.
Момакот што ми се допаѓа и што можеби ме скрши се труди сега околу мене. Ми изнудува насмевки, затоа што не го очекував ова од него.
Друг бивши се врати од Дубаи и после година дена одма ми пиша, ми донел подарок. Доволен е и гестот што воопшто се сетил на мене, а вредноста не ми е ни битна.
Дома мераци, фино и пријатно. Насмевки и кафиња. Трач муабети и вкусни ручеци.
Другаркиве фини ми се, секоја задоволна на свој начин. Покрај нив и јас.
Животе колку си суров, толку си и убав.
Огледалото денес ми намигна убава сум му

 

Значи, можат се да ти земат во животот но не и соништата. На крајот од денот тоа е она што те води напред. Колку и да звучи клише, така е .

 

Денеска ставив 2 кг само од јадење благо...
Ама недела е па ќе јадам што сакам. Од утре почнувам пак да внимавам на исхрана и продолжувам со редовно вежбање. Ајдее се ближи летото па мора да се биде во форма.
Ако покрај толку учење не положам ќе си ја удрам црпката в ѕид

Spoiler

И да, вчера мислам дека го видов најубавото момче во животот. Тоа е СОВРШЕНСТВО За да биде поголема беља не ми излегува од глава...
ЛОША РАБОТА!

 

Ми се пројавуваат некои фрик желби како на пример дека посакувам да има тетоважа или повеќе дупки на ушето да си напраам. Сакам да си земам куферот и да си заминам, да пропатувам светов и да носам свечен фустан иако никаде нема да одам. Сакам да одам боса по тревата секоја вечер од секое лето до крајот на мојот живот. Посакувам да сум доволно висока за да ги бубнам ѕвездите, но доволно мала за да се смотам у мојата посетлнина на креветот и да останам таму со денови. Сакам да прочитам тони од книги.
Не се каам за направените грешки, дури и си се смешкам на некои од нив кога ќе се присетам. Сакам некогаш цел ден да го поминам во зборување на друг јазик, или да напишам книга што никој никогаш нема да ја прочита никој, па да ја ставам под креветот и да ја чувам таму се додека не ја заборавам.
Сакам да почнам наново, се додека не го погодам вистинскиот почеток, да ги прифатам моите несовршености, да ја обојам косава во две бои и да ги налакирам ноктиве тиркизни како море.
Сакам себе си на раат да си приуштам да бидам лута, па потоа и тажна. Да застанам на врвот од ридчево во населбава и да почувтвувам како е да се биде таму за прв пат.

Денес сакав да живеам како што посакувам ама штета што станав во 1 на пладне, читав книга, се бањав и дремам непотребно на лаптопов размислувајќи за моите двоумења, резултати од тоа што би го сторила во иднина и други непродуктивни нешта.
and it continues..

A јас па бетер од петгодишно дете, само да се сонувало теееееееее..

 

Имам куче за подарок заинтересирани во лп.

 

хахаха.... кој кикс го кажа водителката на МТВ сега....Од земјотресот во Италија има 7 жртви и 50 загинати...

 

СДК дека секој ден сум се послаба.
Одвај чекам да дојде утре.

 

Дека денес бев умна!
Се наспав како човек откако синоќа си легнав како човек во 1:30, па си станав денес во 12:00, си појадив житарици со млекце, аи аи аи бран од витамини и енергија, после со медо мој до Тинекс, пазарење на кратко, па после оптегање во кревет до 18:00, го испратив на работа, и еве ме сега манијачам по нетот, јадам банана, пијам шумача и се оптегам како стара баба.
Сега... умна бев нели
Иде потешкиот дел од денот/ ноќта.
Иде земањето книги и белешките...правење на големо горко кафе (што ми е директно оригинално од Германија и најбаво), ама се пофалив ...
И незнам кој ми е проблемот со објаснувањето вака

Друго.. Зајакот мој си плаче за ќотек. Ми го изедил полначот за лап топ на 3 места, па се мачев саат и пол до сега да го наместам точно некако да се полни, се испотив, се изнервирав, па таман си реков ај ќе вртам орбитрек да ми помине нервозата, туш и учење, тарааааааааааам, почна да се полни!!
И нормално, фемина, фејзбук, јутуб, еден филм, па учење, па орбитрек, па туширање, па кревет.
Е вечер нема да сум умна, сигурно ќе легнам после 4, бед бед бед грл.

 

Имам внукичка станав тетка денес ми е најубавиот ден што може да постои,па кога си ја гушнав,кога си ја бакнав па нема поубаво нешто од тие мали ангелчиња,те сакам залтце мое малечко слатко ми нанки сега тета со душа чека пак да те гушне и цунка

 

And here we go.
Зошто кога треба да учам, дури и гледањето во ѕидот ми се гледа како интересна работа?
Жабја перспектива, милина. Се ти е интересно освен еден предмет со некакви ситни црни ствари внатре (if you know what i mean).
И ги слушам комшиите, си се шегуваат, си се спремаат, комшиката го бања малиот а он си игра со водата и нема грижа и туку од време на време ќе слушнеш "Дете престани, треба да одиме, не ми отежнувај". Да да ги слушам, кога прозорецот од нивното купатило е веднаш до мојата соба, а мојот прозорец е ширум отворен.
Па да, дури и тоа ми е по интересно од книгава.
И кога ќе дојде братучетка ми и ќе ми рече "Лелее не ми се живее, професорката ни даде 5 лекции за учење, кој ќе ги учиии, ќе се убијам, само во проблеми сум" Bitch, please..5 лекции????? 5 проклети лекции??? Па јас на колоквиум животов би го дала да имам само 10-15 страни за учење. Kill me, kill me now!

 

Уф, неограничен интернет од први. Татко мој, мене ли ми се зема таков интернет беее
Тука добро би дошло, она смајли што го користите, знаете што си ги трие рацете со задоволно фациче, хохохохох Ми лајк ит

 

http://www.youtube.com/watch?v=FNneE97t ... re=related
Во Скопје би било многу, многу полошо

 

Некои луѓе мислат дека се во центарот на вниманието,но тие најверојатно не знаат дека центарот се бележи со нула!

 

Убаво ми еееееееее