[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

http://www.divianarts.com/?p=41772

Љубов. Постои.

 

Ме примијаа
Леле ми се чини срцево ке ми излезе од гради неможам да најдам зборови да опишам колку само се израдував.
Му благодарам на Господ што ми ги услиша молитвите.

Спојлер

Си имав таксано нешто ако ме изберат и еве се случи денес. Е сега кога да ја оставам таксата, кога ке тргнам или уште сега?

Сега сфаќам како може една позитивна работа да ти го разубави целиот ден, да те натера да заборавиш на сите лоши работи и на се да гледаш со оптимизам. Ми ја искара нервозата што ми се собираше на срце овие денови. Господ не ме заборавил.

Уште еднаш ти благодарам Господи.
Имајте прекрасна вечер мои драги феминки.
И не губете надеж, за се има решение, на крај сите коцки доаѓаат на свое место. Господ мисли на сите нас.

За поздрав ви пракам една мешавина од најубавaта музика во светот
http://www.youtube.com/watch?v=UADh70Zlc_o

 

Нови места, нови лица, нови насмевки, вистински или лажни...
Крајот беше нов почеток. Се учам да го сакам тоа што го имам и да не копнеам по нешто далечно и недостижно. Сеуште е тешко, ако кажам дека не е ќе излажам. А не сакам да се лажам себе... но во секој случај е подобро.
Може се да изгубам, ама себеси не.

 

Дрога, догма, љубов, патетика, патика, романтика, кифлички, гравче-тавче, пак љубов, ленонки, фустан со индиски шари, полен, пролет, еден убав мај, црешов цвет, кафе и ресани во два наутро, памучна сперма од најблиската топола, комуналци, кремци, подземјакуши, трип хоп, исламисти, православни, дерење од мама, париче од баба, мирис на мокар асфалт, отисок од две дланки и уште малку љубов.

Ех, Скопје бе.

 

СДК
http://www.youtube.com/watch?v=HYe9e9gczFw&feature=related
Да ми беше сега едно дајре, ах леле

 

Моите дома масовно ме тролаат веќе 5 дена... зборат на јазикот на мајка ми... Мислите дека е фер?! Не е! Татко ми и вика,драга,стави и дрога во ручекот,а потоа... ај да не јадам вафли,ама ова не е НОРМАЛНО! Љилочка,скроз збунета!
Друго,ко постон горе...да,Скопје е лудо. Ми се деси денес,еден тип,како оној најгадниот од паркети,е ист таков,само малце помрсен, да почне да кине пари и да се дере,зема некои документи и ги пикна во канта и пак почна да се дере,ееееееј,ееееј,видете ме,ова е све од МВР,од цело МВР,знаете кога ќе земат плата?! На 5ти март!!! Хм....
Во саботата,во еден по полноќ,чуден тип,со шише во тренерката (а мож и од Аеродром беше),пуно со непозната течност (хмммм) стоеше со рацете на глава,пред соборна и гледаше во некоја си замислена точка...
Да,Скопје е лудо...
И Македонија е луда. Во нашите институции,читај МВР,рамковниот важи најмногу за нас. Како...па да речеме секој четврти вработен е Македонец,со тоа што... уствари на секој четврти има реална оправданост и потреба за да биде таму,а рака на срце па и стварно само тој работи,а другите...пријатели, пијат кафе и ти викаат А? коа ќе ги прашаш нешто... Епа да... Бронза не за третиот,ами последниот у свет!
Бидете така!

 

Најлош случај дома е кога си у пубертет, а мајка ти ја фаќа климакс.
Лудило!

 

Ме мава депресија од времево, аман веке ко жална врба сум.

 

Јас моето мачорче многу си го сакам,премногу.
Ама...мислам дека ако го собирам неговиот измет од цела недела, слободно можам да затрујам 3-4 населби.

 

Oh well, се ла ви. Да знаев француски, ќе го напишев на француски. Ама јас од француски знам само вуле ву пате абек муа... и не знам што значи. Како Декстер и јас, кога спиеше со тоа направата на глава и цела ноќ слушаше ОМЛЕТ ДУ ФРОМАЖ, така и јас кога бев мала со тоа рекламата на Рио ди маре. И до ден денеска кокодакам наоколу - вуле ву пате абек муа? Бог да чува и да брани. :geek:

Си ги испратив другачките на матура, и ме мавна таква депресија што изедов 6 квадратести маршмалоуа. Тие де, рефус што ги продаваат. Никаквите. Ама како убаво ми дојдоа, чудо некое. Се присетив дека лани јас бев матурантка, можеби не бевме најсложни како клас, или пак немавме некојси незаборавен помин за матура, сепак со задоволство пак би го повторила сиот тој, хм, циркуз. Кога одев натаму се изнагледав изнадотерани бабиња и дедиња, со букети и цвеќиња... а кога си идев, еден куп коли. Веднаш се познаваше кои беа со матуранти внатре, првенствено по огромните пунџи, ама мање битно тоа. Битно убаво им е бе! Само туку мавтав по сите коли, де познат де некоја роднина ќе испадне, па како да не се насмееш од срце кога ќе видиш колку се потрудиле и се дотерале и блескаат и се среќни? Сега ја сфаќам баба ми зошто толку се радува, што викаат, сме си дочекале и ќеиф ни е. Еее, остарев.

Па колку беа убави да ви кажам, најубави! Не дека ми се другарки, ама стварно беа најубави. И така кога ги гледаш сите, среќни, весели, несвесни за сето тоа што ги очекува, те фаќа некоја жал на душичката. Како времето пребрзо лета, како сите растеме, мораме да бираме, да одлучуваме, да пресекуваме и тоа е тоа. Се ла ви. Некои мостови се рушат, некои се градат, животот си оди.. Ако не го следиш и останеш во место, готово, си се изгубил.

Вчера ме застана едно бабе, баш додека си одев накај дома и си ги гледав прстенчињата што си ги купив во рака. Не беше од овде, мислам дека беше Србинка... и ми вика, ти си убава девојка, секогаш труди се да изгледаш убаво... дотерувај се, биди во тек, немој да заостануваш, животот не те чека со ништо. Види колку убаво си одбрала, искористи го сето ова, искористи се што имаш. И не сте свесни колку многу ме замисли со сето ова. Не знам зошто ми го кажа, тотален странец. Ми се насмеа и си отиде, а јас само и се заблагодарив и и посакав пријатен ден, а кога убаво ќе подразмислам и ќе спојам некои точки и линии, ова можеби е најдобриот совет кој некој некогаш ми го дал.

 

И ја, место да си легнам ко човек, си ја свирам Билјана платно белеше на Гугл синтисајзер!

Да беше Гугл мушко, ќе го мажев. Вака само ме стрват да посакам уште повеќе да работам кај нив.

 

... има нешто во воздухов вечерва, дефинитивно, паралелно дури си разговарав со мојата посилна половина, добив 2 пораки, од едно познато лице од минато свршено време и една виртуелна понуда од сосема непознато лице, еј па и овој на прва ме нарече злато бе, онака со ништо непредизвикано и тоа мене бе . Марфи, сериозно не ти ја сфаќам смислава за хумор, навистина мојов хумор е инфантилен пречесто, ама еј, има и други 7 милијарди таму некаде, оди забавувај некој друг за промена... И не ни знаев дека во меѓувреме се случувала Евровизија ...

Така де, наредно очекувам кога ќе најдам некоја пак одвратна работа, која ќе ја мразам од дното на душава, да се појават уште неколку такви, бидејќи кога нешто нема, нема и стој на раце правел, дури не ти истече мозокот низ нос, а кога нешто се случува, да ти се скисели треба, онака ко слабо или недомаќински точена зелка за зимница, која дава фалш расол. Не, повеќе не е секогаш повесело. Кој го рекол ова, да си ги јаде ушите. Со пача.

Денес немаше вода цел ден во нашава туристичка мека и разбирливо е да влечам одредени фрустрации, ок?!

*тешка воздишка*...

 

Во текот на ноќта уште една чинија макарони со томатело, мајонез и зачини ќе биде наталожено во моите бутки, ај кент хелп мајселф шта чу
Грижа на совест, каење за преполниот стомак и отежнато дишење. Ај хејт мајселф!!! Енд ај хејт ПМС ту!!!

 

Кој бе, ама кој?
-Тој ма, тој, оној на оние на левата оваква кривина.
И како, а, каде бе, збори?
-Онака бе, онака, онде малку, овде малку, се однадил.

Дискусија на ниво, две квази интелектуалки вака разговараат во јавен превоз, при што едната оди на нејзиниот квази факултет со 12 штикла во 12 напладне, а на штиклата зјае грутка кал и неколку коренчиња трева, а другата велелепно закачила лист. Оваа другава во ролка и крзнен елек, светли хеланки и нели „нормално“ чизми над колена кои ем се испочукани од што незнае да оди со нив, ем не се исчистени од послениот снег.

Ги слушав, не од што сакав туку што морав, кажуваа како им било тешко да научат 50 прашања, а на испит да им се паднат 5, („Стар манијак, мислаааам, каде бе, пеееесет прашања јас да учам, за што 5 да ми се паднат, а останативе 45 зошто сум ги учела, за да знам нешто као?).

И така како и увек си се потапшав по рамо самата, скролнав очиња едно два-триесет пати, чукнав во дрво дека ниту јас, ниту моите деца никогаш нема да бидат такви дебили, зошто и покрај затоплувањето и озонските дупки, ваквите само безпотребно го трошат кислородот кој го имаме.
И нека сум Хитлер, и нека сум човекомрзач ама мразам глупавост и точка.

 

жално, но вистинито

 

Абе баш вака секогаш се чувствувам. 3 саати боље него 10

 

Да се визуелно изразам,мала збирка на цела мисловна фекалија. Конгломератна небулоза...и шарки-марки.
Денес сфатив колку сме биле аноинг кога сме биле во пубертет.
Денес беше денот кога уќуткав 10 мажи. Си реков у себе,шо правиш ма ненормална една?! Ама мир и демек смирена си излегов,а со носот го боцнав небото,па се истури од врнење.Да знаете од тоа беше! Браво девојче! Бате,не ти требаше ова,сега мислам муда од бронзен добиток фатив,многу јака се осеќам. До утре...после увек заборавам како било у тие моменти и пак се учам...Човек...

Спојлер

Јас,човек...или па и не...

 

Освен администраторите и модераторите, останатите членови се подеднакво исти и никој од никого не е подобар а и не треба да се замислува дека е најдобар.


П.С. Јасно е зошто пола од постарите форумџивки си заминаа и не се активни.

Повторно разгорување на оган што тлее, е непотребно.

 

Луѓе мислам дека малку преозбилно го сфаќате поимот форум. Искрено денес читам и не можам да се начудам за какви ситни работи се замарате и полемизирате. Немам намера никого да навредам ама навистина не е ова веќе работа. За такви глупости да се ствара ука бука .

Инаку обожавам дожд. Преубаво си се наспав денес на врнежливото време и сега сум како зомби, цела вечер око нема да можам да склопам . Ај, за арно нека е.

 

Ваааажна сум.