[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Понекогаш невиноста и срамежливоста на момчето мое ме опива и прави одново и одново да се заљубувам во него.
Имено, ми се јавува цел претворен во прашалник и ме прашува- „Абе си пиела чај од јаболка и цинамон Што е ова цинамон?“.
Да бе, јаболко и цимет . А тој на тоа:
-„Е јас поубав чај не сум пиел. Имам уште неколку кесички. Ќе ти чувам.“
Срцка. Чај ќе ми чува. Знае како да ме насмее, макар на една секунда. Знае како да ме натера да го кренам погледот од книгата, затоа што знае дека ќе побудалам, макар на една секунда.
А јас го сакам. И имам се така.

 

Отворив една тема...Незнам дали има таква...
muzika/pesna-koja-ve-iritira-i-ne-mozete-da-ja-podnesuvate-t12546/

Абе Ади,ме изнасмеа Цепиш битолски
Јас сум подобро,фала му на Господ! Претеруваме понекогаш ние жените со секирањето...
Затоа не ми се нервирајте и имајте убав ден

 

СДК убав ден денешниов, а?

 

СДК во животот се’ е навика. Човек на се’ може да се навикне подеднакво, и на добро и на лошо...

 

Мирисот на кроасан и на кафето што се лади ми се буткаат во ноздрите.
Сончево утро, до душа веќе пладне, се истегнувам во креветот и паралелно умствено го подготвувам ранецот.
Кратко бегство од градот, планина, мир и тишина. Не ми се разговара со никој, сакам тивка ноќ на тераса со чаша вино. Дома тишината ми е подценета, овде ја барам се почесто.
Погледнувам назад и се прашувам кога помина толку време и кога толку многу се променив.
Прво патување со воз овде, едвај чекам.
Викенд, колку тоа добро звучи. Нека биде сончев

 

Aаа чуството наутро кога се будиш со мирисот на природата, а околу тебе само среќни лица .. Поубаво нема!
Седење в двор со прекрасна природа, прекрасно семејство, кое те исполнува со секој кажан збoр е навистина привилегија.. и оваа сабота ќе ја поминам вака, пред компјутер, со сокчке, во пижами.. мерак за душа

 

Ич не ми се учи денес. А денес ако не научам, немам кога до понеделник.
Да ти се плукнам у Автоматика. Па волку лекции наеднаш не се даваат за тест.
Ја коо само тој предмет да го учам у школо.
Ајде уште неделава, и после чао пумпи, чао резервоари за гориво, чао сервосистеми и други мутави склопци.

А за наредната година неќум ни да мислам....

 

СДК ако човек не си го направи животот убав, никој друг нема да му го направи

 

Имам 2 предлози за тебе -

1. Научи да ги употребуваш правилно ќ, ж и останатите букви и да користиш соодветно мала и голема буква после интерпункциски знаци;

2. Или те запознавам веднаш со Srcekrasacka и дружете се, таман мислам и дека е сингл моментално, не знам сигурно, многу бурен емотивен и професионален живот има, пребирливо девојче е, ама по ракописов виртуелен мене ми делувате како совршен пар...

Имаш време од 3 дена или 72 часа да размислиш за предлогот ...

 

СДК дека вакви- такви- онакви проблемчичи ми висат насекаде,а јас место да решавам еден по еден,чекам.Некако ми е доста од стрес,па изгледа чекам сами да се решат.Не сакам ни да помислам што ќе биде ако не испадне така како што треба.Мислам само дека се ќе успее,па може овој мал позитивизам за промена кај мене,ќе влее успех ....
Станот ми мириса на кафе.Една познаничка ми рече дека еднаш помислила да ме праша и дали користам освежувач со мирис на кафе Сабајлето на неговото еспресо,потоа на моето омилено турско.Мојата омилена чаша,свеж воздух и не сакам ништо да размислувам.Евентуално во мисла ми доаѓа ладна чаша бело вино Ама да оставиме за вечер

 

Зошто е толку битно што ќе мислат луѓето за тебе ?! И најдоброто да го направиш од љубомора ќе зборат и најлошото да го направиш ќе зборат уште толку да ти го оцрнат образот.. Ние што и да правиме тие секако ќе зборуваат! .. Затоа терај си по свое како сакаш..

 

2.6.2012 Денот кога Цигарче се опоравува од претходната вечер со голема и болна глава !
Ама искрено да знаев дека денес вака ќе се чувствувам ќе фрлев и текили и маси и се, вчера вечер ми беше убаво си пеев си и играв,ама денес што ли не ми игра во главата се прашувам ?
И јавно си кажувам јас од денес нема да пијам,чесен збор ви давам !
Ама вечер пак се договорив да седнам на пиво Добро бе,уште вечер и од утре завршувам со авантурите.
Морам да се прилагодам,во понеделник одам на семинар, а сега ќе се потрудам да испијам една чаша јогурт и да се средам додека мајка ми не ме нападна од некоја страна

 

Сомнежот е најголемата болест која може да ти го обземе телото и мислите.
Џабе кога некому си верувал премногу, штом се појавува сомнеж почнуваш да се прашуваш зошто е тоа така. Зошто личностите на кои си им верувал, повеќе неможеш да го правиш тоа.
Сомнежот е премногу силен. Те поттиснува и те тера да веруваш повеќе во него, отколку во личноста која убедливо го кажува спротивното.

 

Разликата е во тоа како ќе си го проживеат животот. Животот е пред смртта, а не по неа. Што е важно што и богатите и сиромашните одат 2 метра под земјата. И така смртта е крајна фаза.

 

ПОР.

 

Последните 6 години ме сменија за цел живот.
Луѓето многу лесно го користат овој израз, но јас навистина се пореметувам. Мене навистина ми се случува.
Едно време мислев дека имам од се по нешто, а од ништо доволно. Но не е така.
Не сум ни на просек. Секое поле дефицитарно.
Ни друштво, ни пари, ни љубов, ни работа, ни образование, ништо.
Луѓето продолжија со своите животи, какви такви, но тие беа практични.
Јас пукајќи го ѕвездите, сега се чувствувам како да сум пораснал на земја.
Пораснат на земја а ги гледам орлите над мене. И сакам да бидам како нив. А толку не сум нивен калибар.
Не можам да летам горе. И кој сум пак јас да целам на тие височини?

Знаете како велат дека тоа што се добива потешко е послатко?
Не е секогаш точно. Некогаш ти пука филм и не ти треба ништо веќе.

А тоа е најубавото чувство. Кога ќе ти пукне филмот, пукаат желбите, потребите и амбициите. Пука замарањето. И се смееш. И си мислиш еј, па и вака можело да се живее.

Се знам каков сум. Знаев дека требаше да си инвестирам во вреќа за боксирање. Па и ММА ракавици. Ги обожавам. Па едно убаво да си ги скршам зглобовите од мавање.

А не вака помини-замини, па во ѕид. Па крвишта.

Добро е што барем на Лавович не сум му ја свиткал шијата до сега. Ама што ми е крив па тој?

И тој се бори за своето место под сонцето.

 

размислувајки понекогаш се прашувам што ли мислев кога се преодредив за бизнис коресподенција
на некој си шеф, директор,потрчкало да му бидам, десна рака или тајница како што ги викаат
ех, каде ли ми беше паметот наместо да си се запишам на социологија, социолог да си бидам и онака сум си хумана по природа, а не умна глава бизнис-можеби некогаш, отом -потом

 

Давајќи го вистинскиот одговор, дека ништо во животот немам добиено со лесно, се' било некако со сила и на потешкиот начин, со милион солзи успат, за разлика од не е битно кој, сфатив дека всушност се наоѓам пред најголемата одлука во мојот живот.

Од причина што јас не знам што е тоа дадено на тацна, радост и квалитетни спомени сега треба да направам храбар чекор, кој веројатно дека скапо ќе ме чини. Но и покрај цената на истото, верувам дека срцево ќе ми биде вистински исполнето за прв пат во животов.
Тажно е тоа што треба да се изведе на овој начин и криво ми е зошто мора да биде вака.
Ама друг избор - немам.

Се надевам дека она среќата ги прати храбрите ќе важи и во мојов случај.

...you can't have a rainbow without a little rain.
Без разлика на тоа што во мојов случај е всушност пороен дожд...

 

Што е тоа ПОР? Малку не ми е тука паметот викенд е, време за одмор па да си прашам
Иначе тоа онака го кажав, ми текна во моментот, па сакав да кажам, не е страшно

 

Сфатив дека се е минливо. Никогаш и не сум очекувала нешто да трае засекогаш, посебно па не убавите нешта.

Ама во последно време сум преплавена со оние ептен минливи... еднодневни радости и задоволства. Колку да се рече дека живеам, и дека животов ми е исполнет со нешто.
Моментно да заборавам на вистинското незадоволство, на вистинската болка што и после толку време ми го гризе срцето.
И тоа е нешто...

Но веќе немам љубов.
А на некој начин ми фали времето кога имав. Всушност, најтрагичното е што незнам ни дали ја имав. Мислев дека беше вистинска, може и се залажував, свесно, но убаво ми беше така. Се додека не ме освести шамарот на реалноста.

Одамна се откажав и од плачење затоа што не добивам ништо, само зацрвенети очи. И никаква промена.