[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Грција ,Турција не знам ми ти Шпанија ...секаде е убаво ама мајке ми не го давам нашиот полн со дух и шарм Охрид Секое лето ја доживувам мојата љубов кон него на нов начин.

 

Требаше и јас да отидам.. а сега ќе си дремам дома ко будала некоја немам што да правам...т.е. имам ама сакам да биде прецизно па ја чекам сестра ми да дојде...требаше со нив да идам..ПРЕМНОГУ ми е досадно...А и од жешково ВРИЈАМ! Поубава комбинација амин..

 

Еден убав ден во кој се видов со девојчињата кои нема да ги видам со години. Буквално.

Се селам, и повеќето остануваат таму.
Еххх, заразното смеење и интересните мислења ќе ги нема.

Си седам на маса и си слушам убаво музиче, заборавајќи го конфликтот денеска.
Некако, во ова друштво, не сум способна да кажам НАВИСТИНА што мислам, иако секогаш ги претставувам како најпрекрасни другарки во светот.
Како и да е, ќе заборавам се тоа, ќе си слушам убаво музиче и ќе си уживам, бидејќи нема за што да берам гајле или да се нервирам.
Ете така, за 27 дена ќе стигнам во Македонија. Ќе се продолжи интересниот живот во Скопје.
Сепак, треба да мислам на големите нешта. Нема да ми треба многууу труд за училиште, но за моите аспирации и желби да опстанат, треба да си го чувам моето јас и да не бидам инфлуенсирана од другите. Тоа ќе биде тешко, гледајќи се себе, но ќе пробам.
Да не се нервирам, да си мислам на убаво само и да се чувствувам среќна. Вистински.
Ми треба слободно време, време во кое ќе уживам вистински. Тоа не вклучува компјутерот. Да излезам во парк, да одам до ПАЛМА, и да се изнајадам сладолед , да си се шеткам со скопските другарки во маало...
Тој конфликтот што го имав денес, и со фактот дека неможам да го истакнам моето јас, ќе се смени.
Ќе пишам пак во понеделник, да ви кажам како поминав, во врска со станување за себе.


Важно да не ми е гајле што мислат другите, да си го задржам своето ЈАС и моите желби и аспирации. Да не се сменам. Да запознаам многу повеќе луѓе и да најдам повеќе вистински пријателчиња.

Само сакам да се смеам, да сум слободна и да уживам во местото во кое сум. Знаејќи дека наскоро си доаѓам во Македонија. Скопје. Мајка ми.

 

Постојат два вида мажи:
- просто неверојатни
- неверојатно прости

 

Интересен ден, уште поинтересни доживувања!
А јас, спремна за вечерашната журка, иако со многу обавези и незавршени работи, официјално ја почнувам летната сезона.

Го допив кафето на балконов, го изнагледав кучето како се плаши од гигантски мачор, се посмеав, направив педикир и маникир... Па одам да се доспремам и со љубовче трк ... На коктели..мхм!

 

И фајнли, дипломиран инженер по информатика Вчера си ја земав дипломата, и тоа пред време Можам да заметам околу факултет со неа, ама ај нема везе од есен се бориме за посилна
Луѓе ве напуштам јас, одам да печалба, имајте убаво лето и се читаме од есен

 

Кога луѓето вулгарно го раскажуваат својот сексуален живот или сексуални желби по социјални мрежи или ме седнуваат на кафе и ми го кажуваат истото,а мене ми е глупо да им речам да прекинат, се осеќам ко да ме силуваат,а при тоа незгодно ми е да пружам отпор! Како може да немаат толку осет за себе прво?!


И онака,производите на Дав... ми се врв у лето! Сапун,купки,крема за тело,лосион за тело и рексона котон (ко исклучок од марката,ама мирисот...). Ма тоа мирис на чистина...убајна и олеснување! Асоцијација за лепршав фустан и женственост! Убајни од мириси!

 

.
Не зботувам за машки да ме сакаат,тие и онака не ми се толку битно,но не ми е сеедно кога најверните другарки ти кажуваат дека не те сакаат.Зарем толку сум грда,зарем толку ќе ги огрдам?! А плус тоа и прва братучеда,па крвта вода не е.

 

Кога и да дојдам кај вас жена ти спие. А навечер спие ли?
-Појма немам, јас битно спијам.

Разговоров меѓу соседите мои

Пуштив демек фудбал да гледам, да бидам во тек со настаните ама не ми иде бре. Ај можда некогаш ќе се уходам. Сега за сега само ќе читам што како се случува.

 

Значи не можам да разберам. За сто денари бе човече?? За сто денари грешат пред Бога. Не дека ми ги украдоа, не дека ги немам повеќе (и да ги имав ништо не праев), ама сто денари се бе човече. Толку ниско да падне некој, да ти укради стотка, ее не знам. Што ќе направи со нив стварно не знам. Па ако толку немаш за леб да јадеш, побарај ми, јас хумано ќе ти дадев.
Ќе разберев да беа 1000 или 5000 денари, секој би украл, ама сто?
Не дека ми се плаче за парите, и да ги загубев, сеедно. За едно јадење животот ми го скратија.

 

Понекогаш кога седам на тераса вака, помислувам на тебе.
Фалиш.
Но сфатив една работа : ти никогаш нема да бидеш онаа форма која ја познавав некогаш, затоа и ми недостигаш. Затоа ништо нема да биде исто. И тоа ме плаши, знаеш? Тоа навистина многу ме плаши.
Можеби затоа што јас и вака жива имам илјадници форми, знам какво лудило можат да бидат.
Се плашам од невидливи форми, непостоечки, што кружат околу нас, како и секој човек, се плашам и јас.
Можеби треба да се збогувам со тебе..бидејќи не припаѓам во тој свет, не припаѓам во таа форма..
Ама како?

http://www.youtube.com/watch?v=XP_eHGYz ... re=related

Иако те викам, не доаѓај, се плашам.. само запали цигара, димот да се смеша со мирисот на липите и ветрот да ми го залепи на ноздрите, да знам дека си тука некаде близу, но не држи ми ја раката, не сум подготвена на тоа. Престраши ме, со години и години пред повторно да се сретнеме. Јас не знам уште колку здивови ми преостануваат, но среќна сум, мхм.

Тенка е таа граница меѓу животот и смртта. Толку тенка што престанав да бидам прекрасна. Својата сенка си ја влечам со себе како единствен придружник во ваквите мигови. Твојата ќе ја нацртам на некој ѕид, со боите што минуваат низ мојата глава...

...не знам зошто мислам дека сеуште не си го пронашол мирот....

 

Сонце, не можеш да бидеш ти грда колку они што можат да бидат глупави. Секој си има свое место под сонцето, само треба малку повеќе пат да изодиш додека да го најдеш, а по тој пат ќе сретнеш многу многу будали. И тоа е добро, така се стекнуваат искуства.

 

Не паметам кога последен пат сум уживала во сопственото друштво. Навикната сум да бидам сама, да се повлекувам, ми пречат гужви од луѓе, и не ми било тешко да бидам сама, но ретко сум била среќна. Не се бројни моментите кога сопствените мисли ми носат мир. Кога не се оптоварувам со исходот на некои планови, со потребата да ги задоволам другите, со помислата дали му недостигам, дали воопшто мојот живот има некаква смисла.

Доволно ми е да седам надвор, да уживам во добра музика, да го почувствувам средно ладниот ветaр, да гледам некаде во далечините... Каде светлата трепкаат и ме потсетуваат на нешто убаво. Некаде длабоко во моето сеќавање стојат некои нејасни спомени на детство, одмор со моите, Охрид. Не знам како светилките станале симбол на тоа, ама кога и да ги погледнам, ме разведруваат. Оваа тераса може да ме потсетува и на нешто многу болно. Тука паѓав во депресии, исто беше лето, се прашував како можеше да ме изигра, како паднав во замка. Ми се чинеше дека цел живот ќе го мразам. Сега можам само да му го посакам најдоброто, зашто и јас сум среќна. Посакувам да му бидам пријател, да знае дека можам да го сфатам зошто ме повреди и знам колку е тешко да има таков живот. Посакувам да сфати дека може некому да му верува. Како и да е, се надевам дека таа се грижи за него.

Сакам животот да ме стави на тест уште неколку пати, да си докажам дека не знам да мразам и да не биде погрешно сфатена мојата желба да помагам на луѓето кои најмногу ме повредиле. Можам секого да сфатам, да копам длабоко по причината која многупати е невидлива и не се откажувам лесно од луѓето како порано. Секое утро станувам со помислата - "Денес ќе бидам она што сакам да бидам". Без оглед на минатото, занемарувајќи колку труд ќе е потребно да станам она што сакам. Ќе одам полека, ама ќе стигнам. Ќе се учам како свесно да го живеам секој миг. Да се будам среќна што ми е дадена уште една шанса. Што ми дале живот прекрасни луѓе и што ми дале толку многу во секоја смисла. Ќе бидам среќна што го имам него. Ќе живеам овде и сега и ќе имам почесто вакви моменти кога сама ќе си ја создадам среќата. Ќе научам како да бидам спокојна и задоволна со себеси.
А верувам и дека ова "ќе", ќе исчезне...

 

ова е само еден дел
и кога ке се видам со некои луге со кои не сум се видела поодамна, и кога ке ми речат што има ново
испага дека се е ново, само јас сум стара во мојов живот

 

^Ти класика ќе пишуваш. светски позната писателка. За неколку децении ќе треба матурантите есеи да пишуваат за твоите дела.

 

Добро бе на овие администраторите на групите на фејсбук не им се спие? Па претеруваат у 12 саат да стават торти, колачи и сл. Па касно е бе, ако толку ви е ќеф да стаете, ставете у 12 на пладне.

 

Човек со вакви очиња не можи да е грд Нека не вреѓаат,не се знае понатаму кој ќе е поубавиот

 

Полуматурата помина конечно. Долгото макотрпно шетање по дуќаните ,во потрага по совршената комбинација за таа вечер, конечно заврши. Додека влеговме, а потоа никој не забележуваше кој во што е облечен, или кој на кој е партнер и дали си одговараат. Игравме,пеевме,се на се си поминавме многу убаво.Имаше танц,чочеци,ора,српско и на крај популарната Rastajemo se mi. Некои пуштија солзи, некои си го честитаа роденденот.

Од септември ново школо,нова средина,нови правила.Ќе ги нема повеќе оние луѓе, со кои поминавме прекрасни 8 години.Сите ќе ми недостигаат многу, но растеме и мора да се разделиме секој по својот пат.

ПС:Поздрав генерацијо ве сакам сите (добро де има исклучоци)

 

Полошо од жена во ПМС е жена-рак во ПМС!
You know what I mean !