[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека се случува повторно!
Зошто секогаш кога му требам сум тука за него, а кога ми е најмногу потребен - тогаш е со некоја друга. Морам да сум малце потфатена за да се искажам и ќе си кажам се што ми лежи на душа.
Прво ми пушта водичка, а потоа го гледам со друга. Ненормални сигнали ми дава, ми пишува, ми ѕвони, одиме цел пат за рака, сами за на крај да го видам како се лапа со некоја трета - не можам едноставно. Ми се плаче како пишувам, никогаш не ми било вака, ама баш никогаш. Јас ко што сум мутава нон стоп по кејф му идам, што и да ми каже...
Зошто толку сум затрескана?
Нешто како реторичко прашање, невермајн, не ни очекувам одговор. Колку што ме нервира - паралелно толку и го сакам, во тоа е одговорот. Сакав вчера да му кажам, ама ќе излезеше дека ја користам ситуацијата зошто е пијан, али кај е сега? Мочко.
http://www.youtube.com/watch?v=QF08BPb5wqY

 

Тажно е ...
Кога поминуваш покрај некого... како тој никогаш да не бил дел од твојот живот... и знаеш дека некогаш со него си поминувал саати зборувајќи, а сега неможеш ни да го погледнеш...
Не разбирам како... можеш да се смееш цел ден, а да заспиваш со солзи во очите...
Како сликите никогаш не се менуваат, а луѓето во нив, ДА.
Како можеме да сакаме толку невино, и како тоа може да се претвори во мразење толку брзо...
Како најдобриот пријател може да биде и твој најголем непријател и како твојот најголем непријател да биде твој најдобар пријател...
Како ЗАСЕКОГАШ се претвора во само неколку кратки месеци, за кои се би дал да се вратат...
Како можеме да пуштиме некого, за кого некогаш сме рекле дека неможеме да живееме без него...

Како луѓето кои посакувале да го поминат целиот живот со тебе, сега мислат дека и неколку минути се доволни...

Како луѓето можат да ве избришат од својот живот само затоа што тоа е поедноставно отколку да се обидат да ги поправат работите!!!!!

 

Денес освен што цел ден сум гладна и јадам друго незнам да правев.
Ааа и за прв пат годинава пробав лубеница.

Спојлер

Го сакам мирисот на лубеница...

 

И уште сакам да кажам...

Не знам зошто, ама додека сите сакаат да поминат поубаво во животот, мене ме привлекуваат луѓе со тешки животни приказни.
Ако веќе правам споредба, би заменила едно можеби не толку разгалено синче, кое чека мама да му сервира во чинијата, со некој кој знае како е да се нема родителска љубов. Некој на кој му кажуваат дека немаат пари за да го прослави роденденот. Живее во караници, најголема желба му е мирот и се задоволува само со тоа неговите да се добри. Да не мора татко му да работи во друг град, за да се избегнуваат конфликти. Да има девојка на која ќе и пружи се`, а за возврат таа ќе го изневерува.
Можеби зашто овој вториов нема да се кара за ситници, зашто видел и пострашни работи во животот. И кога конечно ќе почувствува малку љубов и внимание, не би ги изгубил за ништо на свет. Се задоволува и со малку. За таков би била спремна да создадам хармоничен дом, да создадеме семејство полно со љубов и да му го пружам сето она што му недостига.

Изгледа сум толку очајна што сакам некој вистински да ме цени и да има потреба од мене. Или па предизвиците повеќе ме привлекуваат. Ме тестираат, ме обликуваат...

Од пријателски аспект, кога моите блиски имаат некој сличен проблем, посакувам да ги донесам дома и да им речам- "Повелете, моите родители се и ваши. Подобри нема да добиете. И да немаат денар, нема да ве одбијат за било каков каприц." Посакувам да ја почувствуваат таа љубов, да живеат во дом без викање, да се навикнат на нивните саркастични шеги, кои во никој случај не се со лоша намера. Ген е. Да можат да доведат кого сакаат и кога сакаат. Да видат што е брак без посесивност, љубомора, давање отчети... Од нив да се бара само учење и одговорност, а за возврат ќе добијат ако треба и два одмори на море. Со жива заинтересираност ќе ве чекаат да им кажете како ви поминал денот.

Не, не ми беше целта да се пофалам какви родители имам. Само ми е жал што не можам да им ги "позајмам" на други и што немале сите среќно детство како мене. И затоа трагам по некој што немал можност да го доживее сето ова, зашто знам дека имам толку многу да му дадам. А на овој мојов.... па премногу е самоуверен и горделив за да признае дека му треба нешто. А јас... само сакам на некој да му бидам пријател и партнер во исто време. Да започне со стекнување доверба, отворање, да се чувствувам значајна што ја споделил со мене несреќната приказна и да се развие во нешто убаво.

Или многу копам по минатото, или сакам комплицирани работи, или тресам глупости. А можно е и трите заедно.

 

Полна чинија макарони со сирење, ретро музиче од памтивек, кафе мубает со мили луѓе и многу, многу гушкање со внука ми. Цел ден со нозе во вис, конечно што би се рекло јагнињата ќе стивант. Ух, лакше се дише со помалце обрвски.
Туку се поретко имам вакви денови и добро е што е така, боље исполнет ден до даска, него цел ден безделничење дома, без никава работа, кукање и од се незадоволни. Скраја и аман од такви луѓе.

 

Сакам да кажам дека сум родена за пакос на направам

 

Е богами, и кај мене пмс-от се поврза со хороскопскиот знак девица.
6 фиоки со книги, сум пречистила. Ма уште крокодили да искочеа од нив. Што се не најдов..
Детска пошта, состави од 4 одделение, тетрис, чипичан, книга за забавачиња, автограми, 2 штекери, календари од 2009, лексикони, касета од нинтендо, абре се.
И на крај, повторно се набутав. Ова за ова да не притреба, ова за ова..

Спојлер

Ете помина и првиот ден од распустот. Па фино било вака распусташки да се ужива.

 

За прв пат после толку време си ја приметив локацијава на профил.
Стоела без да и’ придавам важност, а кога ја погледнав, сфатив колку само ме опишува таа песна.
Нема ниту еден збор, а зборува, мајката. Чиниш толкава уста отворила и ми го издава секој чекор.
Од мирни, досадни периоди, до бури, искачувања и падови. Чиниш го собрала секој мирис на секое ќоше од секое место кај што сум била, и сега, со секоја нота испушта по една воздишка.
Во овие ситни саати, гитарана ми изусти многу повеќе одошто човечко суштество би можело за цел живот. Не вртете очи, не зборам со гитари.
Туку...
Не сакам кога ми ги користат слабостите.
Тешка сум на тие работи. Ако отворено сум ја покажала слабоста, значи дека верувам и ја ценам личноста бре. Не очекувам ништо за возврат, ама немојте молим ве да го користите тоа за свои цели.
Ме чукна денеска. Уз рандом муабет со другаркава, која веројатно сакаше да постигне нешто со кажаното, јас всушност се изанализирав себеси. И ми се разбуди сета самосвест.
Па јас бре себеси воопшто не се ценам. Ми иде да си плукнам во одразот во огледало.
Сум спаднала на толку ниско ниво.
Комплетно би прошла ко јавен клозет: непожелна, заземам безвезе место и се сеќаваат на мене само кога се има потреба некаде да се остави какачката. Баба Сера.
Морам да се навратам назад, за да сфатам од која точка во животов сум тргнала во погрешна насока, а еднаш штом откријам, за час ќе свртам за 360 степени па ќе биде „Леле мајко.“
Ако сум направила добро, не сум глупа да го повторувам пак ако видам дека само ме користат.
Море, ко закана во Шпанско-Турско-Индиска серија сум.

One sentence: Наскоро ќе е потребен еден декодер од иднината.
Ќе добие реченицава смисла со тек на време.

 

Јас отидов.

 

За вас незнам ама јас денес сум си на свадба Чао, пријатно одам на фризер и на шминкање

 

Распуст а јас во 8 ипол станав. Ама добро не ми се спие, рано си легнав. Додуша уште не ми се верува дека е распуст бе. Има време натака ќе спијам повеќе, барем така планирам де.

 

СДК дека многу се каам за тоа што сум зборела вчера и кај кој сум ѕвонела, ама поминало...
Инаку најверојатно ќе треба да вежбам кардио со гипс. Зошто само мене вакви ср*ња ми се случуваат?

 

Па недела е

 

Сдк дека едвај го дочекав летниов распуст,ова лето не мислам многу да скапувам прет компјутер и да денгубам,туку ке ја развијам мојата креативност..Ке се обидам сама да направам накит и да „реновирам" некое блузиче. Исто така ке пробам да организирам некоја забава слично на пижама парти.. Повеќе дружење со пријателките и така тоа

 

Луѓе на кои се’ им пречи - фатете воз за Сибир и олабавете.

Мислам, ајде бе.

Вчера на Медеа поминавме сјајно. Мрачна, полна автодеструкција и полна живот претстава. Личен печат остави актерката, на многу високо ниво. Обожавам кога ми прави неудобност уметноста. Она, кога сакаш да си побегнеш, а нема каде и како. Костец кој значи љубов кон едноставните, чисти нешта.
Во Дамар, љубовна прикаска. Мачорот и се пушта на Дивна, оваа бега и му праи фори. Бештија. Најубави бебиња имаат. Сакам таква љубов. Да се породам у диџеј пултот. Да пеам заедно со калдрмата. Си се фурам де. Ама важно ми е забавно. Коцки лед и лимон, спас! Потоа, кај водолијата на пиво у дворче. Мешколење по трева и мирни сијалици. Бебињата навечер стивнуваат. Виртуелниве мрежи се како канализација низ која течат фрустрации, неебитис, оставени парови/во процес на смирување, еготрипераи, безвезни ликови и сето тоа мене ми е инспирација како НЕ треба да се замарам со внатрешните нивни инфраструктури. Башка што сето тоа отмено е лажирање. И потреба за внимание. Го добивам, го добијаш. Крај на причата.
Има нешто во Скопје во ваквиве горештини. Строга душа. Мирис на липи и ЕКВ во воздухот. Пар години за нас, мед во очи и усни. Претопло е за на точак, преглупо е да се потам. Ама може да се потиме, зар не.
И да не вртиме кругови као киша око Крагујевца, него да си кажеме директно што ни е. Нам, и на градов. Пошто Баскерфест е равен на нула со кец. Ретко некој да пушти денар во тие шапките. Саде раја и никаде смисла за уметност и вредност. Ама што друго може да се очекува?
Дожд од аплаузи, секако.
Мртви погледи за живи соништа.
И така до бескрај.

Не би си отишла, никогаш, колку и да е одвратно, овдешно е. И мириса онака како што сакам јас.
На Нас.
И да. Не слабеам бе. Не сакам и не можам. Ме мрзи! Облина је врлина и точка.

 

Ме обзема тоа чувството дека е недела, и се ми е прекрасно.
Отчукувањето на часовниците не постои, тежината во воздухот е пријатна, една нежна згруткана милина на срцето тежнее и ме вика сосема да се препуштам на денов. Така и ќе направам.

 

СДК дека се чувствувам прекрасно.Само тоа.
И да,почнав да се подготвувам за на одмор
Едвај чекам да заминам,и да се одморам барем за 12 дена !

 

СДК дека ми е многу убаво на распуст и дека одвај чекам да отидам на одмор и незнам дали сум се поправила.

 

Вчера бев кај братучед ми на матурска,и таму собрани пола од моите симпатии,си исплакнав очи .
Најважно таму беше другар му.Ме седна,ми рече јас и ти муабет треба да правиме за М.Уште веднаш знаев што е работата,дека и он иако му е другар ќе ме советува да стојам што подалеку од него,ми рече ако, ти можеш да се интересираш за постари,само немој да се затрескуваш,многу се заебани машките,ќе те повредат.Добар пола саат правевме муабет за тоа,дека машките прво ќе ти ги симнат ѕвездите,но всушност на крај ќе те удрат со месечината по глава.
Ми рече,они на почетокот ќе ти тераат романтики,ама запамти дека тоа ќе биде само на почетокот,за да те освојат,после тоа многу ќе се сменат,дури ќе се зачудиш кај заминал дечкото што си го запознала.
И знам,знам дека е вистина секој збор што ми го кажа,ми рече те советувам како сестра,можеш да се плеткаш со постари,ама не се затрескувај,ќе те заебат!
И знам дека пола од муабетот кога ми го зборуваше,мислеше на тоа да не се затрескувам во М,дека ќе се зафркнам многу,всушност тоа сите ми го баеа уште од зимото,али јас твдоглава,не ги послушав,па сеа...абе ајде,има и други мужи,не сум јас толку затрескана во него

И другар му,овој со што го правев цел муабет,па и он е убав бе и него си го свиѓам уште од минатата година,плус водолија е бе,ама има женска и плус се другари така да ништо
Ајде ќе се задоволам што вчера се фанавме за рака,мх мх,тие 5 секунди,најубави од цела вечер ми беа мислам,иако вчера после 2 недели се видов со М,сепак овоа другово повеќе ми се бендиса

 

СДК дека у изминативе девет месеци живеев за недела во која ќе станам и нема да ми ја тупат главата цел ден да учам и навечер да ме фаќа паника зошто треба да станам рано, а немам ништо научено. Ми иде да легнам на земја со превртен, модар и отечен глужд, да се тркалам и да се смеам од радост што не сум у школо. Фааааааааааааааааааааак јууууууууууууу професоре по математика, нема ни јуни, нема ни август!