[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека конечно се чувствувам мирно,спокојно, летото разбуди преубави емоции во мене кои што никој не можи да ми ги уништи.Па и сонот и плановите кои што ќе ми се остварат прават да сум уште повозбудена околу тоа што ме чека во иднина.Душлето мое ми кажа дека ми спрема изненадување кое што го мислел цели две години,па ајде да видиме што е тоа,одвај чекам да видам дека од љубопитност не можам да издржам уште многу

 

И премолчувањето и ситната лага сепак се лаги, а кога се дознава вистината болат.

 

Ах бре Македонче.
У принцип кај што одиш мораш да се избрукаш и да оставиш белег но ова денеска кога ги победивте Италјанците во борба макар мала не ви го заборавам.
Кеиф ми е што им ја затворивте устата Браво,продолжете така

 

Сакам да кажам дека се радувам на оваа енергија што се разбуди во мене, и ме тера да бидам позитивна и храбра и силна за се она што ми следи.

Bring it on bitches, спремна сум за уште една и последна година, пред крајот ќе сркате шо сте си дробеле сите четири изминати.

 

СДК

 

Јас искрено да кажам, не знам што ми е.
Деновите ми се броени, а веќе изгубив 3 дена.
Не можам да се натерам да седнам да учам, свесна дека иднината ми зависи од оваа испитна сесија.
Кај ми отиде концентрацијата, Господ знае.
"Не можам" е нештото што најмногу ме нервира.
Нема не можам, има не сакам. А не е дека не сакам... Ах.
Времето си лета, не ме прашува колку сум научила.
А јас, упорно се обидувам да го застанам.

...Но не застанува.

 

Ме мрзе, ме мрзе, ме мрзе!
Треба да учам за утре, ама не можам. Цел ден читам, ама ништо да запамтам.
Фак.

 

Gruss gott!

Сакам да кажам, дека вчера помеѓу сите бои на виножитото и сиот калабалак од повеќе или помалку луди глави, онака позитивно или негативно, кој како си ги сфаќа, каде видовме што значи врвот на експонираноста на секоја интима вклучувајќи го она, дека уствари сакаа - да дадат до знаење дека се „геј френдли“ или само геј, што и да им беше целта, најслатки ми беа две бои - црвената и жолтата.

Сериозно, најсериозно, многу сме срцки. Има карактеристики кои ги мразам, буквално, има карактеристики кои ги презирам, карактеристики, пред се човечки иако имаме тенденција да ги додаваме на една и друга нација, кои ги избегнувам доколку на нив наидам кај некои луѓе, ама едно нешто го обожавам кај нашиот народ и многу гордо не се плашам да го кажам макар звучело генерално - нефалшираната топлина и искрената емоција.
Сплотеноста при спортски настани.

Да признаам, не одам често ниту редовно на утакмици, и бог знае од кога не сум била. Ама вчера, она вчера беше убавина изразена во урлање, свирење и пеење.

Виена доживеа инвазија од луѓе кои патувале илјадници или стотици километри, зошто? За да бодрат. За да изразат поддршка. Да пробаат австриско пиво? Не баш, ама да испеат неколку навивачки песни уз австриско пиво? Дефинитивно да. И мајке ми, не знам дали постои друга подеднакво луда нација која ќе направи се, само да е таму кога е потребно, дали е Литванија, дали е Полска, Србија, па и Австрија. Секој грам пот кој можев да го испотам го оставив на трибините. Изгубив глас, буквално, ама јбг, вредеше.
Со писклави гласчиња си пеевме сите со изгубени гласови - I'm sexy and I know it Ти прерипуе гласот ама не е битно!
Искачаш бре од сала, и си идеш по улица и си викаш, чекај ја у Скопје сум или кај сум. Наши знамиња насекаде, свирења, урлања, ако те видат во наши бои, одма почнуваат - едно име имаме, и ти им возвраќаш - во душава го носиме, и трети ти се убацуваат од нигде негде од некој си надвожњак над тебе, - за тебе живот даваме, и сите заедно - Ма ке до ни јоооо! Абе срце и душа оставаме. Сериозно да.
Многу ми е криво што не сме секогаш такви сплотени, и многу ми е криво кога луѓе се пунат со негатива место да се вакви пријателски и полни со љубов барем 80% од времето. Јас толку енергија немам примено и дадено одамна. Екхм, ме разбирате де Толку насмевки. На почетокот се исплашив дека ќе се онесвестам дури од толку возбуда алоооо! Па не е лесно ни толку позитивен да си, еј!
Дури и оние 4рицата залутани Австријци до нас, кои не провоцираа цело време, ги гушнав со македонското знаме и им пратив пољубче од далечина, и потоа се смирија. Избацивачот ќе го акнев со знамето кое го вртев над нашите глави, и потоа кога се свртев видов дека кутриот е на метар поттргнат за да не го акнам. И тука следеше едно долго - УПС, еншулдигунг, како и да се изговара чудово
И он мене насмевка од уво до уво - ма ништо, слатки сте ми сите.
Па како да не се стопиш бе! Како?!

И потоа, во фоајето на хотелот, додека ги чекавме момците наши, го добивме најубавиот комплимент од еден дедо кој по некоја случајност седеше до нас и пиеше пивце, а патем не следеше сите со ококорени очи и полумрдната насмевка - па јас сум имал сосема поинаква претстава за вас. Па вие сте ненормално сладок народ бре!
Е да, шо ќе праиш

Фала ти Виено, фала ви луѓе. Да бевме сите вакви постојано, светов ќе беше поубаво место за живеење. Но покрај се, покрај сите гомнарии и покрај сите делења кои само ние можеме да си ги направиме, сепак, тврдам дека светот е среќен што ги има Македонците.

Дај да не се зае*еме луѓе и да не се направиме модерен народ опериран од емоции. Гледано од страна нема потажно нешто.
Шо ќе ни е, да сме такви?!

Моментот кога телото ти е уморно, секое ковче те боли, едвај зборуваш а и не можеш баш колку и да сакаш, ненаспан си, и што се не, ама пукаш од убава позитивна енергија. Е тоа е тоа вистинското!

 

Се се ама стварно не ми е јасно, како може секогаш да си наоѓам симпатии шо ги гледам по еднаш и после никогаш........

 

ОВА!!!!!!!!!

 

Во Скопје имам доживеано се и сешто од аспект на луѓе што немаат срам. Дедовците на кеј со Спидо купачи кои се елегантно и дарежливо пополнети, Цигани кои се шетаат угол голи во населби каде врие деца а искрено тука ќе ги споменам и младите дами кои тврдат дека се облечени но всушност носат нешто што физички неможе да им ги покрие критичните делови од телото. И кога мислиш дека си видел се, сфаќаш дека има уште.

Приказната тече вака: возам точак преку Камени и со оглед на тоа дека баш претходно зборевме дали има некој на Коце Кабана се вртам да фрлам поглед. А таму тројца мужи во купачи (читај Спидо како заштитен знак да е тоа на Скопје) се сликаат под тушеви. Под тушеви!!! Жими се, ќе се утепав возејќи ама во толкав шок во живот не сум била.

А 100% сум убедена дека сликите ќе идат на фацебук во албум Со друштво на плажа.

 

Ништо посебно немам да кажам.

Уживанција ми се деновиве. Исчистив втора и сега ќе се ладиме цело лето.

Вечерва сум Тоше расположена, па да ви пратам и вас малку од него девојки, во случај и некоја од вас да сака да си го послуша,а да заборавила на него ...

http://www.youtube.com/watch?v=8Qj9BZC1vQs

 

Пред точно 3 години на овој ден добивме повик, нашето ново пријателче се роди.
Само што не ни е пријателче, повеќе би рекла дека е дел од нашето семејство.
Јас љубам да си го викам братче
Тоа братче ни носи љубов, ме испраќа секое утро, ме дочекува секогаш со кренато опавче, ми пружа позитивна енергија и ми ги дава најубавите гушки.
Се сакаме, се караме, се мазиме, тој е мојот херој кој успеа да преживее ужасно труење, тоа мојот херој без кој денот неможам да си го замислам.
Среќен трет роденден мој Рики!

 

Кога е лошо, незнае за доста.
Зошто, со што ли го заслужив овој бол и оваа мака јас??!
Мислиш дека светот е подобро место за живеење кога неколку добри работи ќе те удрат во глава, и искрено се трудиш да ги задржиш и да го дадеш најдоброто од себе, ама во вакви моменти, во вакви длабоки разочарувања, каде што би те пцуела длабоко од мојата душа, мислам дека светот е едно заебано и проклето место за живеење каде што добрите денови се само да ти дадат сила за следните милион лоши.
Денови, кои едноставно те враќаат во реалноста, денови во кои заклучуваш дека на никој околу не му е гајле, освен на тие дома, најмилите, дека луѓето се проклето себични и од корист, кои на глас и се смејат на твојата несреќа, е тоа се тие долги и мачни денови во кои сфаќаш дека трудот не е доволен, дека трудот никогаш нема да е исплатен и правдата нема да си го направи своето!
Ова е ден кога јас знам мног работи за кои одрекував и за кои потајно се молев, буквално липав да не се така, ама се, за жал, за моја несреќа, ова се тие денови во кои светот си го покажува тоа злобно лице и ми се смее, а јас не можам, не можам да му се насмеам и да го изиграм, зашто знам дека сум преуморна од се, знам дека доброто мое не е напишано и истакнато никаде, за џабе ми добро во овој проклет живот кога се е само монструми спремни да зграбат туѓ труд и да си го дигнат егото до бесвест!
Денови, кога сама тука, плачам да сум дома, кога сакам да ме гушне мама и да ми шепне дека пак ќе биде се во ред, дека сум сакана и почитувана, дека јас сум нивната гордост....Само тоа го сакам,сакам искрени зборови, сакам да ги чујам од уста за која знам дека ме сака како што треба да се сака, од жена за која знам дека секогаш ќе е тука покрај се, дека јас на неа сум и нешто, и дека моите зборови за неа се свети и мојата болка е и нејзина болка, а не можам!
Не можам да и кажам, не можам да и заплачам по мобилен, не можам да ја покажам мојаа слабост и моето моментално дно на презир кон сите и гадење од светот надвор, не можам и не сакам да виде каква сум, затоа ќе напишам тука да се цените и никогаш да не подклекните, никогаш!
И еве ги тие денови, каде што јас, ќе се изнаплачам, и ќе ја напишам мојата болка, за да ми олесне бар еден мал дел, и да истрајам и дочекам да ме гушнат чесни раце!

 

Епа најјаки ми се толкавите цитати во темава за долу да прочитам „Се сложувам“ и „Исто мислам“
„Сакам да кажам“ бре, не „Сакам да се сложам“, ебаго.

Спојлер

(И сега фали некој да ми го цитира ова, да пише „Се сложувам“ и да ме закопа. Ама пу-пу, не се важи сега откако спомнав )

Туку во контекст на свирката што ја млатев сношти...
Уз навраќање низ муабет, сфаќаш колку си фаца кога ќе ти текне дека на поспорите песни повеќето околу се убија од мазење, а ти си стоел настрана со хамбургер! Барем не бев со празни раце, јеј!
Која глетка сум била. Мљацкаш од сендвичот, погледнуваш наоколу и...

Спојлер

SOON.

И како што испеа Џамбазов: „Па каква е оваа ситуација?“
Па то форевр алоун да завиди само може.
Неќам вака бе!
Ах, да ми беше Пане Панев, да ми напише срцепарателна песна за на увце. Романтичар тој.

И некогаш посакувам да имав license to kill. Не возачка де, клише е тоа.
Туку сериозно. Упорно бре ко телиња те убедуваат за твој став.
Не можеш муабет да направиш ако не одговара на менталитетот наш.
Сите низ град се знаеле, секој за секого знаел, како тоа јас сум била исклучок?
Оно всушност сите така се преправале, а сите за секого знаеле. Немој да ме јебеш бре.
Никој не ме плаќа да бидам радио Милева, ни билдам его со туѓи дешавки. Имам доволно свои на грб.
Не, ако живеам во центар не ги знам сите. Ни комшиите од зграда сите не ги знам.
Не, не ме интересира, ни гледам наоколу кој поминал и со кого.
Гледајќи и барајќи наоколу, можеш од видик да ги изгубиш оние до тебе, if you know what I mean.
И после?

 

Jas sakam da kazam deka epten mi falite! Rekov barem od mob da pisam,netot ne mi rab ko za inaet,a go plativ,ne mi ja pokazuva konekcijata ,pa utre ako ne mi go napravat,ke baram od cimerkite na nivniot da sum do krajot na mesecot.Inace ok sum,ucam eve,so decko mi sme isto super zasega,samo poluduvam bez net Duri i za materijali mi treba.Se nadevam da se citkame za brzo,ve guskam site!

 

Најтешко е кога треба:
Да му дадете на некого прегратка, кога вас ви е најпотребна.
Да се борите со вашите солзи, бришејќи ги другите.
Да слушате туѓо жалење, кога сакате вашата болка да биде слушната.
Да бидете причина за нечија насмевка, кога вашата е изгубена...

 

Најтешко е.............да се спознаеш самиот себе