[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

ќе ми се врати...

Спојлер

тројно.

 

Зошто беа овде? За повторно да си одат и да ми фалат?
Е многу ми беше убаво со нив,мх мх муабет за мерак,сладолед и сеќавање.
Ми рекоа дека многу им фалам и не им е исто без мене . Ги погледнав и се насмеав. Неможев да им кажам бидејќи ќе ме совладаа солзите..
"Да! Многу ми фалите и вие,најмногу на цел свет"
Фала ви што постоите.

 

Спојлер

Ми вели ќе престанел да пуши. А по цеееел час оди и си купува цигари. Го условив-ако продолжи да пуши, јас ќе престанам да пушам (а непушач сум ), секоја нова кутија, едно задоволство за него помалку

Need a hand ? Поддршка нудам на секој што сака да ги откаже




Не сакам да звучам како : бла бла бла бла... Ама како поранешен пучаш, можам да кажам: Цигарата е le piece of sh*t!!!

 

Таа се викаше Есмералда а тој Џејмс... Имаа по 19 години. Есмералда зврши средно у Влахов за пекар и работеше у Баба Тала у Драчево а Џејмс беше 1ва на ФОН. Една студена вечер после изагање Џејмс беше многу гладен и отиде до Баба Тала да земе нешто за јадење, а таму, на шалтер беше секако таа, Есмералда! Џејмс нежно, заводливо прошепоте: има ли пица бурек?! Есмералда речиси се стопи пред лицето на Џејмс и уште посензуално одговори: чекај дечко за пола саат ќе има! Џејмс рече не бе ногу е ладно ај дома ќе јадам и си отиде и фала богу не се заљубија и останаа живи : )

hahahaa

 

Го нема буфчето да ми пее во дворот... леле само колку беше убаво да се слушне од толку блиску таква прекрасна птица. Ајде буфче врати се нека не те плаши обидот за контакт што проба да го воспостави мајка ми... Дојди си сега и пак запеј ми

 

СДК знаеш дека си баксуз кога ќе настинеш баш на денот кој го чекаш речиси цела година . Ја откачив и втората година од факултетот , чао учење , чао Јустинјан , чао Скопје . Сега за сега
И таман кога помислив дека овој ден ќе го искористам максимално покрај некоја река или базен и ќе одморам од сите стресови пропратени со испитиве станувам со температура и подувани крајници . И така сите си отидоа да се журкаат на викендица а мојата забава денес и наредниве неколку дена ќе биде со лекови , ТВ и Фемина . Лошо е да имаш температура 40 на + 40 , неиздржливо ! И како да е малку сето ова , страшно многу ме дрма ПМС деновиве . Ја чекам и црвенава тетка , нека дојде утре , подобро е да издржам се наеднаш па потоа се надевам дека ќе добијам можност и јас малку да поуживам во летово . А со душа го чекав , од една страна сакам брзо да поминат овие денови , ама не и летото , само што дојде а мене веќе ми недостига .

 

Се привратив на темата да го кажам ова

 

Понекогаш и од одморот ви треба одмор. А мене ваков одмор одамна ми требаше, настрана оној побурниот со цело друштво... се си има свои предности.
Денес цел ден се чмаеме по дома, се флегмосуваме, и се тегнеме од кревет на кревет, и уживаме... просто го сакам начинот на кој вака функционираме, меко ми е на душата, убаво е сега да го гледам спроти мене како работи, а јас после долгиот туш се клапнав на компјутер малку(сега моментално сум во некој кери бредшо филм ), и тук таму ќе си упратиме некој смешак, двајцата си бркаме свои работи а уствари толку е пријатно и убаво. Убаво е кога сме сами, со нашето нас ...
Туку, како што поминуваат денови, веќе не се ни обидуваме да заспиеме на еден ист кревет, тоа е мшн невозможна и пак завршуваме на различни кревети, јас кога ќе се проширам како најпроширена равенка, и два кревети ќе ми бидат малку, а и тој не е за жалење.
Па ништо, му викам кога ќе бидеме во брак, ќе имаме една соба само со кревет, па ваљда ќе си најдеме нзс, а сега за сега и вака е убаво

Сакам да слушам кога некој човек што не го познавам ќе се почувствува слободен, и ќе си ја отвори душата пред мене, и се можам да слушам, и да се соживеам со истото. Иако, рака на срце, во моментот кога ќе почне да ми зборува за политика, го губи моето внимание. Па јас за тоа не се замарам, ни со познати не го зборам, не па со непознати. Ама воглавно ретко е тоа, претежно приказните се убави, поготово од постарите, имаат толку за кажување, само да си седиш и да слушаш, да впиваш зборови како сунгер...

Туку, поважно сакав да кажам дека сакам да ги гледам, да ги набљудувам луѓето ... не со лоша намера, ама не знам ете, сакам тоа да го правам.
Гледам на плажа разно разни стапала, и пример си се фаќам себеси како се смеам, затоа што ми текнува на другарка ми, таа има некоја ствар со стапала ниту постои шанса да допре нечии стапала ниту па некој да и ги пипне нејзините, и ги замислував реакциите кога би видела одреден дел од стапалата и си се церекав сама со себе.
Исто приметив дека на десет луѓе минимум двајца се зависни од нивниот ајфон. А минимум 8 од истите 10 се зависни од мобилните. Па некој ќе се насмее кога ќе види кој му ѕвони, и сигурно му е некој драг, а некој ќе посака да го фрли телефонот во езеро, или подалеку ако е можно...
Гледам две другарки си се сликаат со напрчени усти, и дури не ни изгледаа неубаво, затоа што во моментот кога ги гледав, навистина беа многу среќни, иако можеби утре би си забиле нож во грб, ама тоа е утре, денес беа гушнати и се веселеа искрено...
Видов еден дедо како си ја пречека бабата, била кај синот, и ми вика не се може без жена што да ти речам, и јас се смеев, викам еее, кажете му на мојот, па тој се смееше, и вика ама навистина сте неподносливи вие жените, ама и животот без вас е неподнослив, и си ја гушна бе жена му, срцки 80годишни, да не ви се верува, ми го наполнија срцето а нит ги знам нит ги познавам, ниту па ќе ги видам пак некогаш.
Ќе видите некој дечко и девојка како одат еден позади друг, и знаете дека се подкарале за некоја глупост и се смеете затоа што пред 10 минути и вие сте оделе така...
Не знам, убаво ми е така, пак напоменувам, немам лоша намера, ниту пак осудувачка, едноставно некако, сите луѓе се различни, посебни на некој свој начин, со некоја си своја аура, и убаво е така да си свесен за истото, во нешто да се пронајдеш, а за нешто да си речеш јас никогаш вака... секој со својата приказна, секоја душа со своите белези...

Како и да е, уште неколку дена и дома, вака се е убаво и прекрасно, но колку и да ми се полни душата и срцето од љубов, ме фаќа некоја сафра, ми фали дома, моите, брат ми, баба ми и дедо ми, малишанине бесни, човек ќе рече ајде де, 7 дена ко ич се, не претерувај, ама мене веќе вечност ми се чинат, истото е и од него кога сум одвоена ... таква сум де. Уште сум мало и недозреано Поточно, чуден човек сум да си бидам искрена.
Па сега видете, убаво им реков на моите, за мене се да ми е погодено ќе си донесам домазет, и така куќата ја средивте сега топ, ќе ве шитнам вас во подрум(убаво е среден), и за мене цела куќа
Секако се шалам, ама дома си е дома... and there is no place like home.

Викаат, цело се кога се има се, јас викам не. Никогаш не може да е цело и да се има баш се, но секогаш може да се има доволно за да бидеш среќен...

http://www.youtube.com/watch?v=aS6-b7CONDI
Bells'll ring ting-a-ling-a-ling, ting-a-ling-a-ling
And you'll sing "Vita bella"
Hearts'll play tippi-tippi-tay, tippi-tippi-tay

 

It doesn't matter where you go in life what you do or how much you have. It's who you have beside you.

СДК...дека премногу го сакам мојот братучед и благодана сум му на господ што го имам и не дозволувам никој/никоја да го поведи на било каков начин затоа што.......верувајте тешко се раѓаат братучеди како него

Cousin by blood - friend by choice !

 

Можеби лудо од моја страна ама за мене најголема инспирација е една жена која во животот не сум ја видел.
Двегодишната ќерка и боледуваше од леукемија и едвај ја спасија.
За разлика од другите,жената никогаш не западнала во депресија и на сето тоа гледала со доза на оптимизам и со надеж дека се ќе биде во ред.
И никогаш,никогаш,НИКОГАШ не престана со наивниот смисол за хумор кој го поседува и сеуште го користи и покрај огромниот шок кој и го приреди судбината.
До ден денес плачам само на самата нејзина приказна.

Ти требат муда од три кила за да продолжиш да си го живееш животот после тоа.

Сакам да бидам како неа!

 

баш сакам да чујам каква подршка ке ми понудиш да ги откажам цигарите

 

Си играм јас.
Си играм со живциве, си играм со животов, си играм со шансите, со вторите шанси.
Ама, наскоро ќе дознаеме дали среќата навистина ги прати храбрите и дали ако ризикуваш ќе добиеш. Јас поприлично сум љубител на авантури, ама не на адреналин, иако не може баш и да се разделат тие две. И упорно си се впуштам во нови и нови, некогаш моите нерви страдаат, а некогаш на мајка ми и се крева косата на главата. Но, секогаш ама баш секогаш страдаат термитите околу мене, онака, од завист. На некои убаво им стои зелено, им одговара на мозоците. Изгледа од што ги заборавиле на пасење позеленеле од тревата. Ах, двосмисленост <3

Утрово се разбудив со една, за периодов, најубава вест што може. А сега ќе си легнам со кнедла во грлово и грижа на совест во џебот од пижамава. Епа тражили сте - гледајте. Но, моментот е важен. Јас за момент се почуствував најслободна, најмоќна, несопирлива. Убаво е кога трудот ќе ти се исплати, но лошо е кога не можеш да уживаш во платата зошто се накотиле стари сметки. Затоа, плаќајте на време.
Полека но сигурно, одам кон остварување на моите цели. А и летово има многу журки што ме чекаат мене. И и и и подбивните бубалчиња полека ги стигнува казната, среќа си го поправив газов за да има од кај да ми каснуваат летово, јас ќе си се журкам, они ќе се чудат што ќе прават дома зошто освен материјалот за на факултет, друго ништо не научиле од животов. Жалосно, а од секогаш сум се прашувала што ли прават таквите луѓе во лето.
Еј, летоооооооооооооооооо

 

Моментот кога шорцот кој си препекал да го имаш и си го купил,после месец дена ти е голем.
Не знам дал да плачам од тага по шорцот,ил да се смеам од среќа што сум ослабена.
И морав долг широк фустан да облечам.Пошто он на цицките ми се држи.А они нали по дифолт никад не ослабуваат.
Заклучок-Џабе ти е дотерана фигура коа мораш да ја криеш во долг фустан,на кој му требаат милион години за да се испегла,за да ОН ти го изгужва у рок на 5 секунди.Чао.

 

Моментот кога ѕвони комшијата на врата, а ти сама дома и со нашлапана маска на лице



- Ооо, добар ден комшија! Повели...

 

Планови, планови, планови...
Од утре ова, од следната недела тоа, а со почетокот на понеделник нови навики.
Ма кого лажам?
Ако сакаш да се промениш треба да почнеш одма, да мрднеш тоа зад*икот и да почнеш со работа. Искрено се исполегачив деновиве дома. Ко божемски ај да одморам, да се изналежам и изнаспијам - па како, цела учебна година сум се мачела. Да ама ми заарни и не ми се станува од кревет. Јуни еве го ќе кидне, а јас не знам ни која сум, ни каде сум, ни на што сум. Базенот ме вика веќе оодамна, а јас уште се чудам зашто салцето ми виси од страна и како да го скријам, али ипак ме бендисува кога навечер јадам тост. Еее драгичка, од сега нема така.

Утре ми е кошмар.
Знам дека не сум единствената што мрази забар, нели? Тоа ми е нешто како фобија, уште како малечко дете сум врискала кога ме носеле на забар. Цела населба на нозе, па кој искочил на тераса со разбушавена коса од џаболебарење, кој со летна гумена папуча, важно сеирот се пука „Што уствари се дешава со детево?“. Ко на клање да ме носат е*аго .......

Пишувај, пишувај.... напиши си ти така фино едно 50 страни сигурно и прц! компјутерот ќе одлучи да ти го * одзади .... Само ќе кажам: Чувството кога ќе изгубиш текст за кој си потрошил време и труд и ќе отиде во бескраја, загубено некаде дааалеку во Рисајкл Бин а потоа и избришано од меморијата на компјутерот. Damn it! You know what. F you computer!

 

Расположението ми се менува од секунда во секунда.
Крај на Пмс, па мора малце да подрма. Веќе 3 дена се стокмувам да ја отворам книгата, али некако слабо ми се отвора, на +40 степени.
Сакам да заврни малце дожд и да го смени малку времето.
Битно дека денојте ми врват пребрзо, и се чудам како е то можно, еве го и јуни си помина , а јас не сум свесна за ништо, ама буквално за ништо.
Додека сите си договарат за одмори, едниот ваму другиот таму, Ади само ќути и гледа ко некоја блесава, знам дека и ова лето така дома ќе го преседам. , Немам желба за ништо, немам ни сила, ни воља, неопишливо е чувството.
Ми се смачи од дома, ми се смачи од градот, ми се смачи од луѓето, кои додека си му требал, си позајмувал пари, ти се пикале само за то, си бил најдобар, а сега сфаќаш во нивните очи си никој и ништо и никогаш не си бил, Ме болеше то и плачев, ама сега веќе не. Сфатив дека тие луѓе и покрај се не вредат да бидат дел од мојот живот, иако ми се блиски, Од денес на дистанца.
Па можи поарно ќе биди така. Но како велат, не ги бришете солзите, туку луѓето кои те натераа на нив.
Ми треба тој, очајно многу ми треба, ги бројам секундите, минутите, часовите, деновите, месеците.
Сакам да одам негде со него сами, двајцата и да го надополниме цело ова време шо не бевме заедно, тој е онај шо стварно знај да ме насмеј, да беше тука да ми ги избришеше солзите ко ќе ми е тешко, да ме прегрнеше и да ми кажеше дека се ќе биди во ред.
Ахх, со душа чекам да поминат овие 2 месеци, со душа.
Кент вејт аниморрр

 

Значи едвај чекам да заврши проклетава сесија, па макар и ништо да не положам, ама само нека заврши! Ми се смачи веќе, одлепив! Цело време наместо да учам, ја си сањам за плажи, лежалки, коктели... аххххх да можев....

 

Решив да се повлечам од форумот.

И самата не знам како секогаш се наоѓав во центарот на сите препукувања, интриги и сплетки- но сепак како феникс се издигав, ги лепев моите паднати крилца, ги раширував, го кревав гордо главчето и продолжував да летам.
Но сега веќе дојдов до точка да се прашувам дали вредело сето тоа, дали вредел целиот тој напор за повторно себеиздигнување?
Дали некогаш ќе дојдам до точка на прекраснотија?
Не знам.
Затоа ми е толку тешко и после долго размислување решив да си заминам од ова виртуелно небо.
Се надевам дека ќе ви останам во добро сеќавање и простете ако некогаш сум ви згрешила.

Спојлер

Се шалам бре , и малку повеќе тролам . Одам во бољи живот на некое време . Бидете поздравени сите

 

Едит: ^^ Сеси

Спојлер

тешко тебе Се натажив прво ко видов

СДК All night long...со книгата в раце Ќе се љубиме,убава таја моја Абе шо страници летаат насекаде Мора да доповторам,уште само 3 прашања Се читаме утре Лека ноќ

http://www.youtube.com/watch?v=ZRip9M3q ... re=related