[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Јас да кажам Фала ви на сите.


Стварно не е некоја тешка постапка да се честита некому, одзема 10тина секунди, а многу значи ако е искрено и не колку ради реда кажано. У превод доаѓаме до муабетот дека малите нешта значат најмногу, и тоа по не знам кој пат.

Инаку искрено не ми беше во план да се знае датумот на Фемина, знаеа само некои со кои што си имам константен муабет, али Монголката ме издаде. Како и да е, не и зимам за зло.
Сега кога знаете и датум роџења, следно е ваљда ставање слика во модни критики м?

Јас имав навистина преубав Роден Ден вчера, можеби и најубав до сега, ама ете гледате не сум заборавила на сите девојки, жени, девојчиња Феминки да се заблагодарам. И бидејќи некои сигурно ќе почастам во живо, за други останува виртуелното частење, кое и те како знае да разбуди апетит, или други пориви.

Имајте убав ден.

 

Денес е голем ден, а утре и задутре ми се напорни денови.
Премногу сум среќна што ми се исполни желбата пак да одам таму.
Подалеку од балканов. Убаво ќе ми дојде. Нови искуства.
Но сепак многу e напорно 2 дена во автобус и на брод.
Сепак си се тешам дека тој напор се исплати.
I can handle that!

 

Често таа која секогаш се смее, која што секогаш изгледа среќна и на сите им помогнува, која за се има време и која се може и се сака...Таа во чии што очи спијт звездите во длабочината на својата душа е скршена на парчиња кои што никој не ги гледа, и не знае чие име е запишано на секое парче камен...Тоа никој не го знае...Таа наизглед насмеана е многу, многу тажна...

 

Како би го гушнала сега овој дедичко
Луѓе, ценете го тоа што го имате!

 

Чувството кога мајка ти криела една тегла ајвар од стрвните г*зови дома и еден ден тадааам! - ќе ти го донесе ко од Господ пратено, па во сред лето мачкаш врел ајвар на кришка тазе печен леб и нарисуваш со сиренце. Ммммм мераци.

 

Ајдеее

http://www.youtube.com/watch?v=6PDmZnG8KsM

 

Голема фамилија, полна куќа и три родендени!
Денов е полн со честитки, подароци, насмевки и фотографии за да ги овековечат сите убави спомени.
На овој ден секоја година играм повеќе улоги. Па средувам коси, фотографирам, чистам, сервирам, правам сендвичиња од француски векни, украсувам ордевери и салати, полнам корнети со најразлични видови сладолед и пречекувам гости.
И сеуште не ми се верува дека малечкото девојче на кое и ги врзував врвките на кондурчињата и која ја фаќав за раче кога преминувавме улица, веќе стана полнолетна. Станала права девојка.
Посамоуверена и посигурна од мене, морам да си признаам. Храбра да ги прифати предизвиците и можностите кои и се нудат. Без многу размислување, аплицираше за последната година од средношколството да ја учи во Франкфурт. Се покажала одлично на тестот, па сега е во исчекување на резултати. И ја посакав целата среќа пред да отиде на интервјуто, а потајно и себично во себе посакувам да не оди. Ми вели дека е спремна да биде препуштена сама на себе и не се плаши од тоа што и претстои. По се изгледа јас повеќе се плашам за неа. Ама таква сум во душата - кршлива и приврзана за луѓето. Се грижам за неа и не сакам да ја пуштам да оди. Што би правела без неа цела година...
И безразлика колку свеќички ќе има на нејзината роденденска торта, за мене секогаш ќе биде мојата помала сестра кон која ќе имам заштитнички став.

 

Епа знате, Мимс89 имаме иста чинија.
Ко што сум фрик по филџани/шољи така сум и фрик по чинии, си ги сакам, си ги бирам, ене пр. оној црвениот од на Мимс сликата, барав низ градов таков и плав, и црн и крем и си ги имам распоредено по дома кој во кој да јаде, не дека чоек нема да седне да јаде во друга чинија осим нали `неговата`, али онака интернат си праам по дома, да ни биде занимливо.


Јас за друго дојдов во темава.
Си викам дал сум јас магнет, дал од Господ сум така дарена, да морам барем во една година од мојот живот да утнам луѓе кои би ги сметала или сум ги сметала за пријатели.
Од толку многу луѓе запознати и одпознати сеуште не ли ги научив тие мустри што под мустаќ ги шепкаат твоите маани, а ред тебе цица-маца и смеење до миле воље ?!?
Се прашувам, само се прашувам.
Ете и двасете ќе ги згазам, добро ми стоје, али другарице на прсте се броје.
Не можам да се пофалам со права вистинска другарка, иако имам 2 кои тежнеат кон тоа, кои стварно сме на иста бранова должина, и имаме супер комуникација, и одлично кафе-муабетче се врти, и јас доаѓам одморена дома; ама зашто побогу, зашто пред да сретнеш такви потенцијални за кои СТВАРНО можам да кажам дека се потенцијални, ќе се сопнеш на некое гомно ама тешко гомно кое ти ја одзема сета позитивна енергија и ти ја цица емоционално како некој вампир, и ти доаѓаш дома и се чудиш што муабети си се изнаслушал денес!

Ја би еден детектор на лаги, или било каков афирматор на тоа кој е олош во општествово, а кој е ајде да кажеме добра душа, пред да стапиш во некоја образовна институција! Чисто да знаеме, истакни го на влезна врата исто како кога се запишуваш и ете ти корпус деликт! Чао, пријатно видимо се у други живот.
Мислам дајте бре луѓе, ако јас сум позитивна и тоа наоколу се збори како да е веќе општо познато, зашто бре да ми се одзема таа енергија, зашто? Едноставно куди на некој друг, одбегни ме.
Имам некои пусти карактеристики кои се добри, или барем некој кажал дека се ама бре што да кажам за ваквите, не знам.
Постојано правам иста грешка, over and over again. Се изгуби ли искреноста, се изгуби ли добрината во луѓето, зарем примарна карактеристика на 80% од луѓево во Скопјево е дволичност, поквареност, болна амбициозност, потребата да наштетиш на друг, да се напупиш за да успееш, лажењето!
Не бре, овој сулуд свет не би го живеела со вечина од луѓево, а приморан си! А кој те приморал ? Повторно општеството. Пу, јаз'к нека е!

 

И во фустан, па ми е жешко

Дефинитивно не сум за на копно, само за покрај море...

 

Спојлер

Пак јас со моиве глупости. Знам дека е досадно, ама тука можам само да си пишам на раат.
Уште немам легнато, па ме мава Аристотелов комплекс (ни јас не знам да го дефинирам)

Ги собрав скршените парченца од целината наречена „Јас“ од подот.
Боцкаат тука и таму. Ко мали трнчиња залепени за розата, за да ја штитат.
Како што минував низ нив со прстите, на допир забележав дека тие парченца не биле навистина дел од мене, туку биле баш оние трнчиња кои сум ги поставила во случај на потреба од заштита.
Сепак потсвесно сум знаела што да направам за свое добро.

Не секоја книга и филм имаат успеси и падови и задолжителен среќен крај.
Тоа е само камуфлажа на изопаченото општество кое повеќе личи на зоолошка.
А јас, драги мои, во ова животинско царство не сум ништо друго освен птица која толку тврдоглаво се обидуваше да се додржи на туѓо стебло на судбината. На гранка на која не припаѓаше.
Птица која упорно ја бркаа од местото кое и’ беше топло и познато, и која упорно не се откажуваше.
Се’ до денот кога до темел не беше изгорено тоа дрво, посеано со семе на лажни планови и полевано со водите на лажните ветувања, земајќи ја и неа во своите пламени прегратки.
Иако можеше да летне уште одамна, таа беше останата да се бори, но овој пат реши без борба да се предаде на милоста на оној кого го сметаше за кројач на нејзината судбина.
И мислеа дека тука е крајот. Дека тоа е најдоброто решение, оти болката била само привремена, само додека птицата да умре. И дека кога ветерот ќе ја разнесе пепелта, нема да остане ништо освен бледа трага на местото кај што бил коренот и ехото на тивок крик кој едно време бил најубавата песна во вечерните часови. Крик за кој мислат дека лесно ќе го прикријаат со нова, непозната песна.
Но заборавија дека тоа не е обична птица.
Заборавија дека Фениксот се издига од пепелта појак од било кога.
Заборавија дека неговиот крик прогонува дури не го најде својот мир...


А сега ќе го извините поетичниов Феникс, ама ќе оди да си прилегне во пепелта.
Сета среќа не сум Пупунец (не знам колку е точно имево), оти досега ќе експлодирав од лајна.

 

Ма каков фустан, и гола да се соблечам па ми е жешко

Туку, СДК денес ли најде да дојде оваа црвенава тетка, аман више Не се трпи на жештиниве, а и ме остави цела ноќ без сон, барав кетонал во 4 сабајле И секако, мораше да подрани, зошто нели знаеше дека вечер сум на роденден и дека сакав да го носам убавото цветно фустанче на кое му се токмев цела недела, па мораше да ми зае*е се’ Ах Марфи, Марфи, да си ми сега тука, па да ти ја залепам една како казна што ќе морам да носам пантолони, зошто мојава тетка е непредвидлива Сега не ми се ни оди веќе...

 

Вчера гледав еден филм, Бог да ја благослови Америка и сфатив дека има многу глупави луѓе насекаде во светот. Децата плачат зошто не добиле Ајфон, добиле Блекбери, плачат зошто добиле Порше, а не БМВ....
Ејјј луѓето немаат што да јадат и пијат, а некои неблагодарни детишта ќе плачат заради тоа што не го добиле најновото модно парче или најновата технологија ... Ви се молам... Добро направи главниот актер што ги уби сите такви штетници и луѓе желни за внимание... Многу ме натера филмот да размислам за таквите неправди. Кога имаш имаш, не треба да се фалиш и да бараш уште, биди благодарен што имаш некој да ти го подари тоа

 

Ах тој љубовен сјај во очите што го имам,не сакам да си замини
Нека си стои кај што му е местото
Да трае се до мојот последен здив

 

Уфффффф жешко бе нек си *** мајкатаааааааааааааааа!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Мозокот прекинува да ми работи. АААААААААААААААААААААААААААААААА здивувам!

У мени 300 степени горим нисам при себи

п.с. „Како, КАКО да го убијам комарецот кога знам дека носи моја крв?!“ јако.

 

па добро што се случува освен турски серии друго нема ништо на тв? надвор жешко, дома мм со климата ме уби, и турскиве серии ме докрајчија

 

зоврев денес, само јади, спиј, лежи па и времево колку е жешко не се дише.. и да ве прашам до колку работи манго денес? Ве молам ако знаете да ми одговорите побрзо, видов слатки панталони пред некој ден, па дури не се продадени да ги купам.

 

Шубаво е чувството кога некоја другарка која е 10 години постара од тебе,ти вика ќе те послушам,ко ја постара да сум

 

Абе ние луѓето аздисани сме. Дискотека под вода, втф?! Не верував дур не видов, а кога видов... жити дискотеката. И кај е можно тоа земале пијалаци, а со кислородни боци се покриени. Ајјј АМАН од американскиве глупости.
http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... IBfLJMpSGo

Не можам, ама не можам да се сопрам од зборење од досадава. И ова сакам да го кажам.

 

Оти ко ќе си сама, и ко ќе ти се плачи не можиш да рачунаш на никој?
Епа сега сите од к*р не те мават, едно големо фала, али нема да ти биди ти како шо сакаш , утре јас ќе не можам, и другите пати

 

Незнам зошто ни служат телевизорите освен за гледање турски серии и бришење на прашина
Сабота попладне, надвор пука од топло, седиш дома, пушташ телевизор и секаде тоа или турски серии или нешто во стилот на иселеничку џубукс ( или па како се викаше ). Добро зар ги укинаа играните филмови во Македонија, зар имаат забрана да емитуваат играни филмови? Ајде во 100 години еднаш ќе дадат некој игран филм на кој што премиерата му помина пред 15 години, а овде ќе му удрат реклама чиниш вчера е завршено снимањето А мани тоа па повеќе ги нема ни оние летните емисии, не дека беа нешто посебно забавни, но ќе пукаш сеир на нив и ќе тепаш време!
Ептен тапа лето ќе да е ова...