[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Се мислам дали да пржам компир или сепак да оставам за утре за доручек
Гладна сум по кој знае кој пат денес криво ми е што многу јадам а слаба сум ко даска
само да се јаде нон стоп

Туку тука се истури дожд, сеа е времево супер за спење, свежо убаво...

 

Татичко долази из Монтенегро утре сабајле!

Ми фалеше бе татичко, колку и да си тежок човек, и збориш ко навиен, и по малце си досаден; ама бескрајно те сакам. Врти - сучи, пак си ти столбот на семејствово, куќава ќе пропадне ако не си ти во неа, за сите работи се грижиш, од струја до уредување на двор, припремање на ѓубре за џиткање до стражар кучи!

Едвај чекам да го гушнам, и утре барем со една 9ка да го израдувам!
А и една 8ца пропушти, лично корпус деликт ќе му прикажам. 2 во 1, као Нес кафе.

 

Лелеее посакувам ние луѓето да не моравме да СПИЕМЕ а да имавме енергија за се! Како вампириве од ,,Twilight,, ќе имав време буквално за СЕ, ќе праев 30876423360 работи во денот, полнааа со енергија, одморена! Вака не ми се доволни 24 часа од денот за СЕ што ќе испланирам! Не ми стигнуваат! Зашто мора да спиемееее ?!?!?? За 8 саати наместо да спијам ќе праев многу позабавни работииии...

А како ме пука дремка.... уф... и времево баш за спиење е

 

Буфонче , Буфонче ми одбрани голче Италијо моја , во навивање секогаш сум твоја .

 

Дали тоа имам зелено цвеЧе?
Премногу ми е нереално, година ипол ми се синее под сликата тоа старото, ама ми отиде
Со Miss.Ricci во ист ден форумско полнолетство правиме, ај нека е со среќа друшке.

Еве ви частење од мене По една Гранита да се освежиме

И торта секако

 

Постојано проверуваме што има „ново“ на фејсбук, а всушност се истите статуси, напишани од различни луѓе.

 

СДК дека по глупаво малоумно и просто суштество од мене не може да се најде никаде! Да ти недостига личност која ти носела само болка, расправии, лаги и солзи треба стварно нешто да ти фали во мозочето Оф само електрична столица за мене помага ништо друго

 

Во моите очи, како што растев, шеснаесетката била секогаш врвот, кулминацијата на животот на една девојка. Можеби тоа така ми останало од америчките филмови, ама ете, секогаш така сум гледала на тоа.
Освен сега. Сега, кога конечно ја живеам шестнаесетата година од мојот живот.
Шестнаесетата година е таа што ме собори целата. Ситници ме колеа. Ме колат. Кога само ќе се вратам на што се доживеав во текот на петнаесетата, работи кои што толку храброст ми требаше да ги доверат и работи за кои што да зборувам никогаш не најдов сила, а очајно сакам некому да кажам па да ми осуди потврда дека вистина ЕДНАШ бев силна и успеав сама да пребродам.
Имавме час по ликовно следниот ден, а јас требаше да завршам 2-3 цртежи. Се радував! Имав прекрасни идеи! И, само што денот ми почна, тогаш се случи првата сериозна, голема трагедија во мојот живот... Е тогаш за прв пат си дадов право себе си да се дерам на постар. Така сум одгледана.. да почитувам. Тогаш ги прекршив своите принципи. Стоев високо и викав, наредував, забранував. Не помогна. И тогаш, после толку време, буквално месеци, прв пат солза пуштив... и уште илјадници други. Врескав во агонија и молев на колена. Вредеше, Боже, ама вредеше. Тогаш си реков себе си, јас никогаш нема да дозволам никој што вистински ми значи да му дозволам да замине без да се убедам себе си дека направив се што можев. Вечерта, после полноќ, се сетив дека сосема заборавив на цртежите.. заборавив да научам. И на школо... косата ми беше собрана и носев трењерки. Пред тоа, никогаш не сум пошла на школо така несредена. Мојот сон, мојот ангел чувар, ми одекнуваше во мислите, кога сфатив дека не можам пред секого да се кријам. Ми рече, “Што е?’’ и тогаш почнав да плачам, во прегратки. Не можев да си верувам дека тоа е човек што не ме суди дека плачам! И ме уверуваше, дека се ќе се среди, дека не сум сама, дека не сум единствена! Ми беше мило, што барем една личност на цел свет знаеше зошто не си ги завршив цртежите по ликовно.
Знаев дека е еднострано, ама без разлика на што, си ветив дека ќе дадам се од себе да бидам најдобра, најбезусловна спрема таа личност.
И потоа почна полошто со мене, подоброто со личноста. Можеби грешев што криев толку работи, лични работи, но не сакав да бидам сожалувана. И кругот се ширеше.. така и јас. Се обидував да ставам што помалку терет, внимателно бирав што да доверам.. Барем така верував. Ама грешев. И тоа што беше кажано беше премногу.
Колку повеќе се обедував мојата шестнаесета година да биде попосебна, толку повеќе ја уништив. И така, ова ме погоди, откако сфатив дека најверојатно и сликите од мојот толку „посебен“ роденден се засекогаш изгубени.
Што ми остана?
Самосожалување што ги одбива сите од мене и молење никој да не ме сожалува... Не! Борење, да не дадам причина за некој да ме сожалува. И криење... само збирање во себе, се што се случи, затоа што се што успеав да го изнесам од мене ме донесе на местово каде што сум сега.
Ќе можам некогаш барем со разговор да го извадам се ова што секојдневно ми ја јаде душава?!?!?!

 

СДК дека Марк спроведе нова акција на ФБ, секоја тинејџерка со статус за фудбал добива пола кило павлака со пониска масленост. Навалете!

 

Една птица, пролет не прави.. Хејтерс гона хејт. Секој си има различен вкус.
Добра ноќ, утре полагам држете среќа.

 

Сакам да кажам дека на никого не треба да му се верува 100% ако не те

Spoiler

заебе

другар не знам кој ке те

Spoiler

заебе друг

 

Не се сите исти,се делат на глупи и поглупи (тука тебе те нема,редок исклучок си,можеби и единствен ).

 

Home sweet home. Со фул наполнети батерии.

 

сакам да речам женскиве се делат на паметни и попаметни
нема други

 

Нај што мрзам е лажење и сите тоа го знаат. Болест е тоа, жими се, патолошки лажговци едни...мизерија.

 

А бе патолошките лажговци не се страшни, знаеш дека лажат. Оние другите, од кои очекуваш искреност, м?

 

^Ај тие што знам дека лажат постојано ме нервираат, а овие другиве коа ќе ги дознаам првин шок ми е, а после ќе се навикнам и ги префрлам одма во првата група... тешко некој да излаже еднаш, двапати, обично им станува навика.

 

СДК 1: Уште еден напорен ден утре!
Кај се чуло и видело, за еден скапан хервариум потпис да неможиш да добиеш?!
Ахх, Diazepam и ко нова ќе сум!

СДК 2: Го мразам ова одвратно чувство на осаменост, сите околу мене, а јас се чувствувам празно!
До мене е?

 

Ме поремети оваа матурава. Цел ден буљам во мониторот, вежбам во разноразни програми, цртам глупости, пишувам глупости, ефекти, симболи, ова,она, глупости. А и гледам пораките ми се сите со наслов: Полагање матура и уписи за на факултет . Ма ајде бегај таму нека мине утре, т.е. денеска и ќе се преродам.

 

СДК дека неможе на секој да му се допаѓа тоа што ќе го направам,тоа што ќе го речам или што ќе го сторам....е тоа е.Она што ми е важно е јас да бидам задоволна со себе и со тоа што сум го одбрала,а за другите..... па нека си мислат што год,вака или онака пак ќе се најде некој што ќе јаде трици за нешто.
Поентата е јас да си го зачувам мојот мир.