[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ма јок,не ми е мене толку досадно колку што охридскиве портали имаат навика да замараат со статии ко на пример,дека струшките хотели Дрим и Београд добиле безжичен интернет.Јака муда шо добиле.
Муабетот ми е дека вчера мислев денес да им се вратам на старите навики,а јас успеав да се прејадам со смоки.
И така се шлаам по дома,од пиџами во други..од кревет на кревет,а жално моме охриѓанче да не е на плажа.Е тука лежи зајакот.
Колку е тапа коа нешто се руши.Ко кула од карти во која е вложен труд,концентрација и време..а само со еден погрешен чекор (намерно/ненамерно) се руши и веќе не е ништо исто.Ниту пак војлата за одново.
Е така,се руши и меѓу 'свои' се осеќаш ко непознат или сега веќе меѓу непознати.Ама живот..и на тоа ќе свикнеме,едни идат други си одат..за да е интересно.
На страна што вакви (не)мили настани прифаќам со леснотија,не можам да глумам лудило ко демек не се замарам.А најболниот дел е што нема фидбек за нешто толку битно во сечиј живот.Па ти седи тука и чуди се,стварно како размислуваат?
Ко Хесе што вика,само некој од сите луѓе ќе е човек,а другите се жаби.Епа тука,секој со сопствената карма.Стварно не е можно против подли и зајадливи луѓе и сто пати се зареков дека нема да ги спомнам,ама огорчена сум..these days.Просто згадена!
Но,дур едно се руши..нешто ново се гради,постоечкото се зацврстува и уживам повеќе од било кога.Интересен ми е и сопствениот одраз во огледало.Сама себе се изненадувам колку и до кај можам да движам во непознато.
Будала сум..го љубам него многу,но се заљубив во фраерот што ми понуди да слушаме Пинк Флојд.Човече,која фора..цела недела живеам на тоа,ко некоја дрога е.Ама не се плашам дека нешто би променила..зошто барем во љубовта сум сигурна,но не вртам грб пред сонови и авантури.Зошто со овие години,сакам да се смеам највеќе што можам.
И ондак..животов е поинаков од балкон.Топлото нескафе е незаменливо и на 30 степени,а комшивее не се воопшто авантуристи.Девицата во мене и..експресијата.
Аха..ова е летото посветено на Шелдон и идејата за наредна тетоважа.
Мир

 

Е денес како сум спиела... 13 сати Преубав сон сонвав, во момент си мислев дека е реалност. Арно уште го памтам, оти некогаш ќе го заборам одма ко глупа некоја

А времето... жештини

 

Љубов - збор составен од 5 букви - 3 согласки - 2 самогласки - ама и од 2 будали !!!

 

Си го приготвив највкусното кафе и седнав да искулирам.
Се убедив дека е време да си го пуштам мозокот на пасење од негативни мисли ,а тие сами ми се нижат една по друга.

Потсвеста моја и се инати на свеста.

Како ли , по ѓаволите , се нарекува таа состојба?

 

Неколку работи ќе кажам:

-Конечно денес завршив со правењето на забите. Уф, колкав камен од срце ми падна кога ми рече видимо се за 6 месеци на контрола.

-Ич не ми е јасно зошто е срамота да не се замараш на ДЕНЕШНО ВРЕМЕ со политика?!

-Не разбирам зошто луѓето ми прават ѓомити е крај на светот што сме биле заедно 8 дена, пардон 7, ама и претходниот што се спремавме бевме заедно, па се рачуна и тој, а сега некои 4-5 дена после тоа си ги даваме слободни за друштво и малку да оладиме пред да дојде до некоја рчка. Ама знаеш, тоа не е љубов ... ама знаеш, каква и да е, моја љубов си е и си ја имам, а ти немаш никаква и јасно ми е и зошто е тоа така затоа ќути си. Оф колку ќе беше злобно тоа да го изговорам, злобно е и што го помислив, ама сегде прсти плеткаат, сите психолози станале и појака беше мислата од мене. А зошто и уопште ги интересира? Не, прашањето е зошто ти глупачо воопшто им кажуваш нешто, ќути си и терај си.

-Ужасно е жешко, аууу, мозокот не ми функционира правилно. Мразам лето, и не, не сум од оние што во зима сакаат лето а во лето сакаат зима, од секогаш мразам лето, и ќе си продолжам да си го мразам, един фин моменат е јадењето лубеница, се гледа и по новиот ми мил аватар. Значи, се утепав од безвезно дрдорење.

-Навистина веќе се прашувам кога конечно ќе ми дојде паметот? кога бе? не е фер вака без памет да живеам.

-Прост непишан марфиев немарфиев закон е дека ќе ви се најават гости кога вас само ви се лежииии во вашата соба ко да сте залепени за креветот.

-За инает на сите што ги мрзи да ми прават друштво да си најдам фонтана за на тераса, ќе си ја купам најубавата и нема да смеат да ја пипнат.

-Онаа другарка ми, сега закачила гнојна ангина... колку би било забавно да и го однесам сега омилениот сладолед

-Ми овенало прекрасното жолто цвеќе

-И за крај, кога би знаел брат ми што јас правам со интернетов, би требало за навек да се збогувате со мене

Имајте убааааааав ден јас се враќам на серииве.

 

Уф, срце ми застана.

Барам јас лепак, шо бил у жолто кутивче некој не го знам, и фаќам едно викам тоае сигурно, кога да видам на него глушец, ама глушец на слика, тоа уствари да ти било отров за глушец, па коа се распискав од гроз не од друго. Ни лепак, ни ништо не ми треба веќе.

 

Уште малку и на фб ќе гледаме слики од секс со дечко и’/ женска му. Извини, женска стварно нејќам да гледам како си разменувате плунка со дечко ти.
Свашта, свашта.

 

Се чувствувам ко темпирана бомба.
Ми врие нешто од внатре.
Никогаш не сум била избувлива,ниикогаш не сум реагирала бурно на нешто, а сега само го чекам моментот кога ќе експлодирам.
Мака ми е.

 

Оние што ги сакаме никогаш не си заминуваат.
Не следат и одат позади нас секој ден.
Невидени, неслушнати, но секогаш блиску.
Сеуште сакани, сеуште запомнети, секогаш драги.
3

http://www.youtube.com/watch?v=pAyKJAtDNCw

 

Сдк колку само безобразни луѓе постајат на Земјата.
Со колата се влече пред тебе како полжав,таман ќе решиш да го претицаш и тој ќе накачи, па ела претицај го.
И после ќе немало сообраќајни незгоди.
Уфф многу се нервирам вака.

 

Нешто чудно се случува, нема ден а да не кикснам со зборовите ...
Има кисела вода? А ладна е? Да? Е па донеси ми кисела вода ладна обична.
И така повторно успеав да го збунам противникот.


Спремни го чекаме утрешниот ден, првиот роденден ... Лета времето...

 

Не знам колку сме среќни или несреќни оти за две секунди ги забораваме болните зборови на нашите сакани и не ни размислуваме, туку веднаш им простуваме за сета болка која неосетно ни ја нанесуваат грижејќи се само за себе.

Жалам што не успеваме да ти го пружиме она што ти го бараш бидејќи не дозволуваш и е премногу материјално за било кој на планетава да ти го овозможи. Исто така жалам што на таков начин и низ такви постапки можеме да видиме дека можеби длабоко во тебе се крие еден повреден човек што ја изгубил вербата во светот и луѓето. Не сакам никогаш да станам како тебе, а ако станам ветувам, нема никогаш да создадам семејство за да страда и да ме гледа како се уништувам себеси..

http://www.youtube.com/watch?v=bR8XH3R95xE

Можеби е време да побараш помош....

 

Животов краток е... Денес уште еднаш го сватив тоа..
Сакајте се, немаме време за љубомора и омраза, навистина...

 

Нема да си пукам во колено, оти е клише. Ќе си пукам во лакт, или уште подобро, со двоцевка во очи, па да не мора секакви бљувотини да гледам. Милост имајте бре!
Ем се израдував, ем се згрозив за навек.
Ми дојдоа на гости братучедите. Ги сакам. Тие ми се единствен род што го имам овде.
Пораснал големиот, лепотан дадин бре. Ама и во ширина пораснал, термит дадин.
А малото ко константно 5 години да има, не се менува бре, ме загрижува.
И ајде ко добра братучедка трчај навака-натака со нив, се вратив малку во детството, и ајде сега дада да им направи сендвич на гладните години.
Малиов нема толкава уста за лебот, па се мачи да касне, а големиов си се оптегна на кревет со чинијата потпрена на неговите man boobies во пубертетски развиток, и си јаде ко прасец.
Јас - горда на себе, големиот сендвич со намаз, кашкавал и чајна. Врвно кулинарско достигнување.
И иде јакиот момент, ко што лежи и јаде, му паѓа троа поголема трошка, се тркала право под мишка, и фраеров без да трепне, си ја собира...и...си ја изеде луѓе! Трошка од под презноена мишка!!!
Му се може бе, негова си е.
Абе сто бои сменив и уште сто фаци, он гајле си нема, ме гледа и вика: Добро ли си?
Не! Не сум! Поарно со прстот во газ да си чепнеше, него ова.

Шта друго да вам кажем...
Ах, и другаркиве ми се фаци. Смисла за забава - негативна нула да постоеше, малку ќе беше.
И ондаК ајде ќе ми продава пуфки, да и` кажувам филм.
- Што филм сакаш?
- Па романтична комедија.
- Не гледам јас тоа. Кажи друго.
- Ок. Имам јас листа од 1 до 59, ти кажи број.
- Ајде 43.
- Сум го гледала, кажи друг.
- Епа, 28.
- И тој сум го гледала.
И така уште четири пати дури не ми скурчи.
- А да кажеш кои не си ги гледала?
- Епа брат, ти па неќеш еден број да кажеш.

Па ај ако не ќе фатам да бројам ебаго.

И после уште појака идеја: Дај ми некоја песна да слушам.
Музичките вкусови ни се различни ко дупли чизбургер и афрички бар-код.
Намерно и` праќам песна за која знам дека нема да и` се допадне, колку да ја откачам.
И ете ти ја по 30 секунди:
- Аа не брат, ич не е убава оваа. Дај друга.
- Епа ај од Шабан Шаулич ќе си праќаме линкови, да му ја споредуваме периката низ годините.
Врвен одговор: - Хехехехехе, не си тачна. Добра идеја. Може.
Сам себе зајеб`о!!!

И да не тупам, еве ви еден поздрав со истата песна. (Сум го утнала линкот, морав едит. )
Ако сакате, по желба ќе ја смениме со некоја на маестро Шаулич.
http://www.youtube.com/watch?v=JqwJNEwhUVE

Ако некогаш се мажам, ќе се мажам за гитарата и звукот на Бакетхед! I swear!

 

ми доајга мојата сестра па внучињата лелеееее превозбудена и пресреќна сум
си знат сите тие кои имат сестри и внучиња како е
сакајте-ги кога се до вас,тие се најдоброто нешто што го имаме...
уживајте со нив додека се блиску вас,затоа што кога ке бидете подалечни ке сватите дека многу сте ги сакале повеќе од колку што сте мислеле..
како јас сега што живееме далеку со мојата сестра

 

Што да кажам... хмм

Знам дека сум дива личност, не се чувствувам удобно меѓу нови лица, тешко се вклопувам во нова средина иако си ветив дека ќе се трудам да не сум таква и да се сменам.
Не! Сега брзо баш имав таква средба, каде беше совршено време да започнам да терам по „ново“, ама не можам бе, едвај издржав. Тешко ми е на веќе формирано друштво јас да им се придружам, премногу внимавам да не навредам некого, да не „копам“ по интимни работи итн итн.
Сакам веќе познати лица со мене, да тераме муабети за работи што веќе ни се познати и меѓусебно да се надополнуваме.
Како што не сакам да се „пикам“, мразам и да се „пикаат“.
- „Многу ти е убаво ова, од каде ти е, јас одамна барам вакво?“
- „И ти ја сакаш таа песна? Лелееее јас ја обожавам, исти вкус сме имале“.
- „Јас немам со кого да дојдам ваму, блазе вас, секој ден си доаѓате...( и тажна фацичка)“
Среќа што имам добар детектор на ваквите, па ги избегнувам.

А пред скоро време пак, запознав нова личност, природна, неупиклива, па колку и да мразам нови, не можам да речам дека ми смета, напротив, секогаш ми е интересно да се смеам со некого за глупости.
Значи свесна сум за мојот недостаток, ама ќе се трудам барем малку да се сменам, зашто знам дека морам и дека не е убаво вака.
Ама па со тие што сум блиска, многу си ги сакам

И не разбирам колку и да сакам како би се вклопила со луѓе што нон стоп дрдорат, па и да не ги слушаш, доволно е да им кажуваш од време на време „ахам“ и толку им треба
Или пак те прекинуваат на сред реченица за да ти кажат нешто за нив, почнувајќи: „Ам јас да видиш...“
Или почнуваш нешто да кажуваш на пример:
„Една колешка од на факултет ми кажа дека таа.........“ и те прекинува те прашува: „Ти до каде си со факултетот, кај рече дека студираш?“
Значи апел до сите: НЕ ПРЕКИНУВАЈТЕ ЧОВЕК ДОДЕКА ЗБОРУВА, макар и да ви кажува за какушките од кучето, некултурно е!
Тоа е најмногу што ми смета, друго се може.
Пребирлива сум?
Мене ми изгледа само како основна култура која гледам се помалку ја имаат, ништо друго.

Всушност, не знам како се распишав за ова, нели не знаев што да кажам
А, да и дури сум овде да спомнам дека последниве месеци ПМСот го чувствувам како никогаш, премногу е изразен, всушност знаете какви се сите жени тогаш, нели? Епа јас сум како сите жени заедно! Уфф мор Ево, што ти требало тоа јаболкото да го гризнеш

 

За живот најмногу што ти треба е насмевка.
Не еби Ашлинг, не вреди. Е, тоа си викам. Среќна и со малку, отколку претепана и со многу.
Дали вреди?
Се прашував едно време, но не.. 1 час не е вреден покрај сите тие срања.
Спакувај ранецот и бегај.
Немавме цигари зошто немаше продавница и си ги поделивме за секој по 2.
Ги гледавме жабите како мочаа и скокаа безгрижно,а и црвените пајачиња со нивната совршена пајажина.
Се печиш како крап по жешкиот асфалт, одиш, одиш ама жива кола не поминува.
Или ќе поминеше,ама не бевме атрактивни, така испотени и натоварени.
Е, тоа дали вреди?
Секој чекор. Секоја воздишка.
Е тоа.

 

Едино нешто шо не успеав да го направам до сега е шо не станав газолижаш, лицемерна и шо не ги искористувам луѓето за свои цели. Ако ги имав овие епитети ќе ми послужеа за нешто. И така многу шанси не искористив од што не сум ваква. ЈБГ, никогаш нема ни да станам.