Сакам да кажам... (без цитирања)

Моментално одлично е времево додека се гушкате со партнерот/партнерката да гледате на небото како боите се менуваат од жолтеникава, преку портокалова и црвена до модра и сега моментално темно сина. Додека надвор се стемнува, гледате кон зајдисонцето, уживате во прегратките и полека се препуштате на емоциите а во позадина тивко ви свират балади од Gipsy Kings

 

Ми треба одмор.
Одмор од сите негативни работи.
Одмор од 2020.
Одмор од сè.
Ми треба мир. Спокој. Безгрижност.
Среќа .

 

Ми се бега некаде...

 

Утро.
Природа
Чист воздух.
Мир.

 

Ако се нормални па еве..јас вакво е*авање во здрав мозок не сум видела до сега. Жал ми е само за неа, жал ми е зашто ја зезаат, си играат мајтап, а она им ќути.. јас веќе ги избришав од "листата".

 

Приказот на конкретна ситуација преку изразот "луѓето се плашат", од индивидуално чувство не го предимензионирајте во општо колективно доживување.

Разликувајте страв од претпазливост!

Претпазливоста е внимателност со смирено расудување и дејствување.
Стравот индицира опсесивни мисли и немоќ кои може да предизвикаат паника.

Сите не реагираме исто во иста ситуација како што не постојат две исти животни приказни.
Универзалноста не е секогаш унифицирана.

 

Имам слушнато многу муабети за себе, некои од околу вртеле и се изгубиле во лавиринт од муабети, некои директно си кажувале и секогаш ама секогаш сум се смеела од срце на се и сум кажувала ако нека ме зборат кога немаат кој друг и што попаметно да прават. Ама секогаш сум се чудела до каде може да оди човечката глупост во креирање неповрзани муабети, ај нешто од нешто да можеш да го склопиш во една приказна/претпоставка ама глупост до глупост и тоа од возрасно особи, со кариери и професија како мојата. Често ми паѓа срам со какви сум споделувала материјали за учење и сум се надевала дека ќе направиме промена кон подобро во нашево општество еден ден, ама тој ден го нема ни ќе дојде наскоро.

 

Битката против сопствените чувства е однапред изгубена.

 

Многу ми фалите денес, се ми е убаво ама малку ми е тажничко без вас и сите наши муабети и прошетки со малото во пакет.Се надевам убав ќе ви е денов

 

Одамна ми е изгубена верба у луѓето и човештвото ама така од време на време ќе се појави некој кога ти е најтешко да ти подаде рака и сум пресреќна што ја имам честа да знам неколку такви луѓе што се бројат на една рака.
Е, за нив и рака во оган би ставила.
Никогаш не заборавам кој бил тука до мене и кој ми помогнал кога ми било најтешко, тие се вистинските луѓе што вредат. Доживотно може да побараат што сакаат од мене, малце е да се одолжам.
Сум помагала, ми помагале, но многу и заборавале на помошта. Не очекувам за возврат ништо од други, но лично не сакам да сум од тие луѓе што откако ќе завршат работа, забораваат на минатото и кој бил со нив.

Другар ми пред некој ден ми заврши ситна услуга и му се утепав заблагодарувајќи пошо се осеќам доста незгодно коа некој мачам за нешто...
И тогаш кажа една фраза што многу ми се допадна: "многу ме сметаат за намќор и недружељубив ама тоа е така зошто јас тие не ги сметам за некој мој тип луѓе шо ми одговараат, ни па сакам да се замарам и да трошам време за нив и да бидам со секој хихи хаха - циле миле ама за луѓе што вредат и се прави докажани пријатели како тебе тука сум во секое време и задоволство е да направам се што можам, ништо не е ова, ти на времето повеќе од ова си ми помогнала иако не ме ни знаеше многу добро".
Останав без зборови за зборовите што ги кажа, за постапката и за тоа што некој памти што сум направила нешто пред толку време иако беше нешто ситно...
Да речеме позитивно се изненадив.

На почетокот кога го запознав, имав слушнато баш така муабет за него од луѓе што го знаеле од порано "како бил многу себичен, не помагал, не зборел ич, ретко со кого се дружел, кај сум нашла со него да се дружам, чудо и тој решил со некого да прави муабет".
Игнорирам такви малограѓански муабети ама по ова дефинитивно уште повеќе ги засакувам тие што "не се омилени на сите". Зад тивките и "намќорести" луѓе уствари се крие многу добра душа.
Па, некако сите што ми се во опкружување ми се од тој тип луѓе, изгледа веројатно и мене така ме доживува околината. Ама после ова не ми е грижа. Оклопот ќе го симнам само пред тие што заслужиле, нека си мисли кој што сака за мене.
Ова ќе го искористам како една мала лекција. Биди си целосно свој и остави на времето да ти покаже кој вреди и кој заслужува влез во твојот живот.

 

sakam da kazam deka sum mn iznenadena , na nekoj nacin sokirana kolku golem br luge ne mislat so glavata , brzaat da te napadnat mislejki nesto demek umni se a ispadnat od glupi po glupi
i kolku samo zloba i omraza ima vo niv i kon licnosti koi nisto ne im napravile
cudo edno
vsusnnost ne,ne e cudo si imaat seriozni problemi pa aj ke se "ispraznat' na drug
bedni dno na dnoto
ama na pogresna licnot naisle, jas ne gi ni primetuvam veke ne da se trudam da objasnam

 

Место да си легнам ко човек у 00 и да се наспијам за испит, ја до 4ч учам и ми остануваат само 3ч за спиење.
Зошто секогаш ја правам истата грешка еве не знам, ама ај се надевам нема да е залудно само неспиењево.

 

Знам дека изгледа кјут и симпатично, ама дете и милениче не би требало да се возат на совозачко седиште, особено што на тоа седиште најчесто не се заштитени соодветно. Опасно е и за нив, и за возачот и за останатите учесници во сообраќајот.

 

Никогаш не сфатив од каде луѓето сметаат дека имаат право да ти кажуваат што треба да правиш со животот, особено на тема имање деца. И особено луѓе што не ти се никаков битен фактор.
Мразам колку е нормализирано прашањето "Кога деца?", а толку е невкусно, несоодветно и грубо.

Некој можеби сака да има но не му оди со зачнување, или едноставно одлучил дека не сака. Тоа е нешто што апсолутно не ве засега на никаков начин.
Има толку многу убави работи во животот што не вклучуваат деца, и луѓето што се осеќаат исполнети без деца се сосема нормални и не се помалку вредни од другите.

Дали на некој што не сака животни би му рекле дека мора да има милениче бидејќи тоа е смислата на животот? Сигурно не.
Епа зошто тогаш истото би му го рекле на некој што не сака деца?

Не е себично да немаш деца, себично е да раѓаш иако знаеш дека немаш доволно средства и не можиш да им ја понудиш потребната љубов, ама пусто "што ќе речи народот" тешко ќе се искорени.

 

Да сакаш некој затоа што ти изгледа совршено и не е нешто посебно. Да сакаш некој гледајќи некоја негова несовршеност, мана, слабост... и баш поради тоа да ти е уште повеќе драг и да чувствуваш уште поголема потреба да си покрај него/неа, е тоа е љубов.
Не е љубовта мед и млеко, реални да бидеме. Љубов е да бидеш со некој заедно низ се' што животот ќе ти сервира. Да држиш и да не пуштиш. Нема секогаш да биде убаво и розево, но секогаш ќе биде вредно.
Има тука нешто, поврзаност на која никој ништо не и' може. Една личност која сме ја избрале и не ја даваме за ништо.

 

Оваа година одбивам да славам роденден. Не сум среќна а и онака мојот роденден само депресивна ме прави затоа што никогаш не бил онаков како што сум го замислила.
Таков не ми треба, одбивам..

 

Cudni raspolozenija si razviv za vreme na karantinot...

Sfativ deka nisto ne mi fali vo zivotov kako majka mi..

Cuvajte gi roditelite dodeka se do vas.. Zaludno e ponataka sto i da postignes vo zivotot ako nemozes da go spodelis so roditelot.. Nikoj ama bas nikoj ne e kako majkata

 

Podaleku od lugje shto otkazuvaat plan vo posledna minuta.

 

А зошто кога ќе кажам ај не ми збори, мака ми е уште толку се тера без осет? И зошто се поставуваат додатни глупи прашања и после гледам намќор пред мене? Денов ужас.