Бегството од реалноста во проектиран свет со заблуди и имагинарни погледи би сакала да верувам дека е само животна епизода кај некои "надреалисти", а не серијал во продолженија каде што не сакам се издига моќно над реалните ситуации за преземање одговорност, правење избор и носење одлуки со самодоверба и самоконтрола во објективен пристап за учење од личните грешки и градење искуство, наспроти слабо и понизно не можам со статична повлеченост да се направи и најмалиот обид за прогресивна цел. П.С. Глумење среќна личност е залуден избор со кој се создава простор за сожалување. Насмевката што сакате да ја видат останатите не зрачи со енергија на исполнета личност зашто некој добро го познава вашето јас за да верува во наезда од среќна околност.
Не знам за вас мене денов ме утепа. А што беше прекрасно,сонце,парк и разна инспирација ти доаѓа на мисла. Е сега вака ме турка на спиење а на работа сум ноќна смена.
Полошо од маж кој мрази и понижува жени, е жена која го прави истото на други жени. Зошто жените да имале возачка кога мажот ќе ги возел? Зошто да имале кариера кога требало деца да раѓаат? Зошто мажот да миел чинии кога таа требала? Во нејзино време тоа било така, и така требало да остане. А полошо од стари жени кои трачарат и се мешаат во туѓи животи, се млади луѓе кои го прават истото. Кој со кого одел, кој какви деца имал и како се викале, кој дошол во колку саатот дома, кој каква кола купил... Патетики.
Сакам да кажам дека не спијам. И дека многу луѓе во околинава треба да поразговараат со стручно лице. Никој не ти е крив ако сам со себе не можеш да се носиш, нели. Јас не можам таа работа, нит да толерирам нит да лечам. Сите спијат, мене ми се решава некоја загатка очигледно.
Кога некој ќе ми рече проста си, ај да не се правиме прости и слично. Самиот збор ми е комплимент од личност со ниска интелигенција бидејќи во нејзиниот речник не постојат други зборови Мојот одговор е "Фала на комплимент" за да не оставам простор да додаде нешто. Се разбира тоа не би биле културни зборови туку би произвело агресивно однесување.
Родителот скапува работејќи за да има за сметки, лекови и да плаќа факултет за детето надевајќи се дека ќе замине странство што побрзо. Единствена желба што ги мотивира да станат наутро наредниот ден, живеат за тоа да го дочекаат. Политиката вмешана во секој аспект од животот. Деца што едвај зборуваат веќе ги знаат напамет слоганите на партиите чии поддржувачи се родителите. Премногу е замарање да седне да го научи нешто корисно, а да не е само броење на англиски до 10 иако веќе е на возраст на која што навистина треба да знае повеќе и да се мотивира да ги прошири знаењата, важно уште од пелени тие се определени за партија. Манипулација и пол, нели дете разбира и знае што е што и ќе се занимава со политика. Стари лица што последните пари од пензијата ги даваат за поважните лекови без кои не можат, а останатите ќе почекаат нареден месец, дотогаш ќе трпат. Ако остане некој денар, ќе тргнат настрана да се има за скромен погреб оти не сакаат и таков морбиден товар да тежи на рамената на нивните блиски. Стресот кој се зголемува со секој нареден термин и секоја наредна погрешна дијагноза веќе не се издржува единствена желба им е што побрзо да го напуштат светов, да ги снема. Колку многу луѓе прераснуваат во осакатени личности што се токсични за себе, а и за околината поради тоа што на некој „неспособен“ општеството му налага да стане родител. Нели, така треба, така мора. Факторите како психичка подготвеност, доволно финансии и едноставно имање вистинска желба да се посвети некому не се важни. Таквите луѓе немаат детски спомени како шетање за рака со мама/тато во паркот, играње со нив, носење и земање од училиште, пишување домашни задачи, едноставно поминување време како семејство. Поради конзервативни сфаќања на нивните родители, раскинуваат врски/бракови. Некои наоѓаат некој нов чисто да не останат сами и да не бидат мета за потсмев и осуда од околината, други овој страв и срам го лечат со, на пример, алкохол оти не се она што го налага општеството и што го очекуваат сите. Прапрапрадедото на тетката од дечкото на ќерка им бил припадник на различна вероиспед од нивната и тоа за нив е граница што не ја преминуваат ни кога се работи за среќата на нивното дете. А уште колку има да се пишува и уште колку поекстремни случаи има за кои не сме свесни дека постојат? Зошто е олку гнил светов? Зошто упорно и упорно се премолчуваат некои работи што се токсични за секого, а сепак се пренесуваат на помладите?
Го облекол девојчето свое кое нема повеќе од 5-6 години во партиска маица и му ставил таква иста капа, и во опис напишал: "Вмровката наша, гордост". Алооо, колку треба да си мрднат за да направиш такво нешто? Уште од мали ги трујаат децата свои со политика, и после како да очекуваш од тие деца да израснат во здрава и слободоумна младина? Како да не е доволно секаде што смрди на политика, па и децата ќе ги учиме, како да нема нешто попаметно што можат да прават на таа возраст. Тргнете ја политиката настрана од нив. Аман од вакви. Спојлер За која и да е политичка партија би го рекла истото.
После ова сум сигурна дека новинарството е тотално забегано и отидено од колосек. Уопште колку треба да си отиден за ова да го изјавиш. Или полесно е да се утешиш вака отколку да признаеш дека си потфрлил како родител поради тоа што ти било табу тема сексот (по насловот е веќе доволно јасно тоа). Не ми се верува уште што прочитав...
Кога луѓево за ранливи личности со некој физички или психички проблем нудат решение кај бајачи или свештени лица, кога пропагираат против вакцините, промовираат опасни нови диети (со изгладнување на пример), или пак доста актуелното возвишување на марихуаната како буквално целосен лек за сешто - не знам дали се свесни колкава (морална) одговорност си ставаат на плеќи. Наместо да напредува во глобала народот со знаењето и вреднувањето на науката, култови и фикс идеи имаме на секој чекор. Да го загрозувате здравјето на широка публика која ве чита, најмалку спаѓа во право и слобода...
Она кога отворено кажуваш некому Дека... Па некој друг бетер го теши дека тој што му кажал е љубоморен... Богородице у апостолки... Спаси ги.
Ако нешто убаво ми се случило во последно време ми е тоа имам брилијантни колешки на работа. Конечно ми се погодија нормални луѓе, луѓе што се грижат едни за други па можеш да се опуштиш и за општо да направиш муабет. Среќа е што дојдов на такво место, за моја среќа.
Секогаш имало препреки во животот,ама со напори ги тргам од патот,сили немам,но имам волја за живот,тоа ме води напред.
Се ставив себе си на тест дека при огромен умор можам да продолжам да работам и се зезнав. Отидов и се вратив, едвај се довлечкав по скали, смогнав сили некако. Памет за друг пат.
Жив доказ сте ми дека не секој заслужува да биде родител. Поарно да ме немавте отколку вака. Себични апатични конзервативци. Замисли побитно да ти е што ќе речат луѓето отколку фактот што го правиш сопственото дете подолу од г*мно.
Луѓето ги делам во две групи На прашањата: Како си? Што има ново кај тебе? На едните им одговарам кратко: Добра, нема ништо, сè по старо. А на другите им ја отварам душата или ќе се изнапишувам и тоа во детали или ќе се изназборувам. Овие вториве се бројат на прсти, ама затоа си ги чувам како капка вода на дланка. Убав е животот кога имаш на кого да му се довериш и од кого да побараш совет, помош. За истите нив и јас сум тука кога и да сум им потребна за било што.
Тешко е кога тапкаш во место и не сакаш да одиш напред, а уште потешко е кога си решила да испливаш на површината со сопствен труд и налетуваш на трагедија со главни лица група луѓе кои треба да те подучуваат и мотивираат а тие гледаат само друг начин како пак да те потонат. А комедијата во се е што на крај тие остануваат да пливаат така како секира по вода. Бонус откритие е дека сите не се такви и секогаш ќе се потрудат да те насочат на прав пат и те поместат чекори понапред. Близината со такви е бесценета