Сакам да кажам... (без цитирања)

Пуно сум незадоволна од тоа како изгледам а ништо е превземам да се смени тоа..

 

Животаркајќи, сакаш-нејќеш сфаќаш дека се’ поминува на овој или оној начин.
Крајот не е запирка и исчекување на чуда после неа.
Луѓето не се како што се претставуваат,
исто како што и ние не сме истите кога остануваме сами во четири ѕида,
далеку од туѓите очи.

Уствари, сакам да кажам дека на крајот од денот, единствено сами сме си потребни на себе. Потребна ми е мојата здрава психа, разум и мојата рака по мојот грб,
неколку утешни зборови, си шепкам да не се откажувам, новиот ден колку и да звучи као клише - стварно е нова шанса.

И стварно, се’ е во ред, кога не е-ќе биде, животот е разгледница со временски (не)прилики,
на секое ново поглавје
има по некое убаво виножито,
Важно да сме здрави, друго се’ се мести баш како што треба, доволно за да бидеме среќни.


И така

 

Кога им требаш, со свеќа во рака ќе те бараат и во најтемниот и најтесен тунел, кога не им требаш не те гледаат ни осветлен од 100 рефлектори.... Ама забораваат дека животот е еден рингишпил

 

Од бучните детишта на комшиите и визитите на др детишта, не можам ни да мислам на раат. Штета што во земја беззаконија не доаѓа предвид пријавување за галама. Хмм...ајде уште малку, па ќе се спасам.

 

Нешто што највеќе сакам е позитива , обожувам кога сум околу позитивни личности кои гледаат убавина во се

 

Нема ништо поубаво, кога цело семејство е собрано на едно место.

 

Преку глава ми е од лажговци, не знам само што добија што ме излажаа, голема работа направија демек
Јас пак ќе си го добијам тоа малце покасно, они изгубија.

 

Чувството после фризерај.

 

Кога им зборев за тие личности кантите си тропаа.
Е,сега „ви реков“ нека им ѕвони во ушите.

 

Од тапа ноќен живот најмногу ме радуваат бездомните кучиња.

 

Вчера бев во јамбо малку народ нема врева..типот пред скалите сертификат ми побара му го покажав виде и не пушти се прашувам како знае дека сум јас?
Ќе почнам да го изнајмувам мојот по 500д од слика,можеби со на свекрвата сум била

Како влеваш внатре сите очајно те гледаат да отидеш кај нив и да направиш промет бидејќи како тргнало се ќе затворат

 

Да не можи човек рајат еден ден да седи.
Од сабајле само муабети, триста прашања, седнав кафе да пијам пак истото.
Да не можи човек едно кафе во тишина да испие

 

Некој ќе оди ќе се гушка,бацува,лапа драпа, ебе, ја ќе си седам на тараса ќе јадам плазма и гледам Маша и Медо.
Јас додека уште си ја трескам главата од ѕид за првиот пат, они гајле си немаат.
Ехх животе курво ебеш ли нешто друго освен мене?

 

Отворив рандом тема и нешто ми влезе во око.

Мислење на членка, каде што што во текстот има вметнато примеси од дијалект.
Скоро сите мислења на членката се такви.
Многу е мачно за читање. Има зборови скоро непрепознатливи за останатите членови. Губење време за препрочитување на текстот.
И јас би сакала да си пишувам на мојот дијалект, но замислете кој хаос би настанал ако сите така си пишуваме.
Чинам имаше правило на форумов за пишување на кирилица и македонски литературен јазик.
За тие што сакаат да пишуваат на дијалект има посебна тема.

Берење (ова дознав сега дека е собирање, а не берење плодови и овошки..) можи, мојт, обработвав, збора, убо...

 

Survival mode: on.
Се гледаме во октомври.

 

Еее младиве напернати носат кроп топ маички со гордост дека се слаби и витки а бубрезите ќе си ги бараат за некоја година

 

Дали некогаш ќе ги победам моите стравови?

 

Уморна од вишокот килограми реков стоп можеш да смениш се...
Држев диета ослабев 15кг и сега сменив исхрана јадам поздраво "се трудам" станав зависник од снимање и фотографирање на оброците

https://youtube.com/channel/UCjmzCVaDZoikx9zXvgnOkFg

 

Викаат утрото е попаметно од ноќта. Дојде утрото а јас истото го мислам од ноќеска.