Сакам да кажам... (без цитирања)

Колку досадни луѓе постојат

 

Колку им е досадно на луѓето за на оваа жештина по гости да се влечат и сметаат кај луѓе?

 

Ми вели дека карактерно сум личела на него со негативен тон.Оти ми пречи себичноста и неправдата кај луѓето.Оти не сум себична.
Не можам, бе.Растејќи покрај него научив дека себичноста е лоша особина.
Тој делеше ствари со други.И јас ферски сакам да делам.

 

На вакво тешко и жешко време немам желба за ништо освен за пијалоци со многу лед и седење под клима. Да можев да се транспортирам сега на некоја плажа ќе беше совршено...

 

После долго време, договори, организација дома и така се подмирено и испланирано ќе излезеш со другарка на концерт, еуфории на сите страни и ти се случува да чекаш цели 2,5часа да почне и никако да почне, си одиш дома и го пропушташ концертот… ееех животе скоте

 

Морам да се променам и да не очекувам многу.
Ги ислушуваш со денови ги советуваш .
А истите со денови те немаат прашано како си.

 

Едно од најголемите проклетства - ти свиѓаш некој што не(доволно) те свиѓа тебе, а ти му се свиѓаш на некој што тебе не ти се свиѓа.
Кај ги наоѓате оние со кои се свиѓате исто меѓусебно?

 

Нема боље кардио од генералка дома.

 

Дедо, скоро 6месеци без тебе......

 

Како луѓето идат/се моткаат со други луѓе 1-2 месеци после раскинување? Мислам, најнормално е и не е ништо лошо само сакам и јас да знам како.

Помина болката после раскинување, ама сепак уште се стабилизирам, барем така се осеќам. Освен тоа, и да сакам да сум со некој, не можам јас толку брзо да запознаам со некого, веднаш да биде нешто, ептен експресно ми е.

Како и да е, што е мое ќе си дојде.

 

Животот е убав

 

Јас никогаш не давам втора шанса. Давам барем 5 шанси за да си докажам дека сум будала, после уште 3 за стварно да се уверам и на крај уште една за да не се парен број.

 

Досадни сте колку било топло, па што да биде во лето, снег ли? Во лето, топло во зима ладно и што сега секоја втора вест како било пекол

 

Уште една промена на која ќе ми треба време да се навикнам.
Камо да тргне на добро...

 

Стареењето е чудно затоа што уште си истото ентузијастично дете заробено во старо, проблематично тело.

 

"Он/она е уметничка душа, не може да се врзе со никој, премногу е лаком/а за да го живее животот“...
Не, “он/она“ е само неодговорен/на и недозреан/на „тип/ка“ „правата“ “уметност“ да бидеш „одговорен и да бидеш среќен у исто време со луѓето со кои си, без да бидеш циник во однос на човечките релации. Да се посветиш на нив и ја прифатиш својата ранливост. (sic)“

 

Кога ќе престанам да гледам глупи детски/тинејџерски серии со 0 квалитет, никаква приказна, никаква цел, без смисла и поука? И зошто никогаш?

 

Како ми се погоди дожлдивава вечер за да откажам планови за излегување и да си ја поминам вечерта лагано дома во пижами гледајќи си епизоди од омилената серија.
Ептен убаво ми дојде, скроз се изрелаксирав.

 

Мразам неизвесност. Чекањето на повик кој не знам дали ќе го добијам ме нервира.

 

Значи ко ќе добијам ужасно ми е...