Сакам да кажам... (без цитирања)

Еден од профилите што ги следам на Инстаграм се токму овие. Пораката ко создадена лично за мене, право во целта.


Секој пат се пронаоѓам во одредени цитати ( иако овој има автор) и лично многу ми се допаѓа стилот на создавањето на зборовите.

Такав неки дан…

 

Mnogu e nekulturno na cestitenje za prinova da stavis lajk,i posle 15 min napises fala mnogu.... lajk be? Ko da ti napisav deka mnogu dobro ti e ukrasena elkata.... steta dzabe ti i 42 godini na glava,i obrazovanie i pozicija-prostokjata ne izlegla od tebe...
I uste nesto draga brstucetke: posakuvam detevo da ne nasledi nisto od tebe oti ke bide glupo cel zivot,i nemoj opravduvanje da ti bide demek poso nemam deca ne si znajala so da mi odgovoris. Em prosta em i zlobna,ako Gospod ti dal 3 deca ne znaci deka si nedostizna za taka da ponizuvas nekoj so nema deca,uste i da udaras kade najmnogu boli...a te cenev i ne radi tebe nego radi roditelite... ke.si puknam od nervoza sto voopsto i ti pisev,i onaka u 5 god samo ednas ti pisev koga.ragas.deca

 

Годинава почна прекрасно и интересно..

 

Првенствено сакам да ми се сите мои здрави, физички блиску и на број.

Си посакувам храброст. Храброст за да пресечам од корен се’ шо е токсично по/за моево ментално здравје.
Храброст за да прифатам се’ што не
можам да сменам, климнам со глава
и продолжам понатаму.
Храброст за полесно да изговарам ‘чао’ и ‘не’.

Си посакувам трпение и верба.
Трпение кога полека губам верба, поточно.

Посакувам нови печати во пасош,
големи аеродроми, гужви на чек ин, многу сонце, бикини, мартини, слики, спомени и кажав ли, љубов?!

Посакувам да сум уште поуспешна на професионално поле за да можам
да си создадам мал, ама свој дом, па
да си посвојам некое куче од улица! Животен сон

Посакувам само ‘живели’ за убави работи! Цела година!

Нека е среќна на сите, сакајте се и
давајте максимум од себе за да бидете подобри луѓе секој ден. Само така ќе го обоиме светов у малку поведри бои

 

Го купив кожниот корсет со метални срциња што долго го сакав o m g

 

За прв пат во животот ми е страв од годинава што следува..
Се молам само сите да сме живи и здрави

 

Јас: треба да заспијам порано за да станам порано.
Мозоков: еве ти риплеј на оној срам од 2008-ма година по 236789023567095-ти пат.

 

Од "мило ми е дека постоиш" до "не ми е гајле дали си жива или не".

 

Искрено се надевам дека тој 16ти април од минатата година ќе се повтори. Многу ми е жал за сѐ што се случи. Има убав настан во мај...

Човек навистина се менува за луѓето кои ги сака. Многу добро знаеш дека се сменив за тебе лани, очигледно тоа не беше доволно. Го прифаќам тоа и уште се менувам. Правам сѐ за да не биде така, особено сега кога седам во соба со книгите од факс и само размислувам за тоа.

Сосема променет со ружа која најмногу ја сакаш ќе те чекам....

 

Шопинг и кафе со другарка како најрелаксирачко нешто. Што ги сакам овие слободни денови кога имаме време за шетање колку сакаме.

 

Во моето срце засекогаш ќе има место за тебе.
Чим така сакаш... Нема никогаш повеќе да ме видиш.

Само знај дека ако ме побараш одма ќе дојдам. Извини.

 

Вирус ли е, грип ли, не знам што ама вакво нешто не сум осетила до сега, за пола саат од симптом да ме здрма..
Не си го чувствувам телото, се ме боли и пулсира, се тресам како лист ладно ми е, грло ме боли, абе се ме боли , само моите да не ги префати, кога веќе е почнало
Како ќе спремам сега Бадник, баш сега ли најде

 

Државата: не палете огнови, воздухот е загаден.
Црквата: не палете огнови, пагански обичај е.
А, народот не го боли ај да не речам што и упорно пали.
Надвор не се дише.

 

Достигнав ниво на среќа без некоја посебна причина. Едноставно постоиш, живееш, но не ти треба причина да си среќен.
Се е моментално и поминува.

 

До пред некоја година, сакав паричката да ми се падне мене, нормално, се радував. Сега, повеќе сакам да се падне на некој друг, да се порадува другиот. Јас секако, со паричка или без, знам дека имам среќа и благослов од Бога.

 

Некогаш толку многу ме заморува виртуелниот свет, поразително е тоа што ние луѓето сме оттуѓени едни од други, што сите имаат време да дремат на интернет, а немаат време за тебе да ти посветат лично, и тоа време што ќе ти го посветат, ти го посветуваат со телефонот во раце, те пресекуваат што и да сакаш да кажеш, брзаат да се вратат во лажниот свет каде секој може да се претставува во магично светло, ама некогаш си велам, добро е што постои и тој виртуелен свет, свет во кој сум пронашла поискрени и попосветени луѓе од оние кои реално ме опкружуваат....
Нека живеат и првите и вторите! Ама дека има разлика, има

 

За сите шо мислат дека без огновите воздухот ќе бил чист

 

Пробувам да научам да си го штитам и ценам мирот.

 

Луѓето се одвратни. Толку.