Една од многуте тешки глупоќи на македончето е на 11 октомври да оди на викенд во Грција со бугарскиот пасош. Тие му ја расцепиле неговата родна земја, му силувале и убивале членови на неговото семејство. А, оно мутавото оди на лапачка и шопинг во места по чии патишта некогаш течела нивната крв.
Само едно после сѐ. Моментот кога си најслаб и тонеш, прво кругот на другари се стеснува, па семејството, и на крај партнерот. Безусловна љубов не постои, сѐ почива врз принцип на взаемна трансакција, каде секогаш мора да се пружи нешто возврат, во спротивно си рециклиран како парче пластика. Никој не го разбра изворот на немоќ под зборчето 'збогум'. ...Збогум за тоа што не може да се пружи ништо и врз основа на тоа нема место под ова небо и свет.
Сваког госта пола сата доста. Што дека седиме така ко нема муабет што да правиме, в телефони в џарени, уште ни телевизија ни музика не можеш да пуштиш, ти вели ,,ја не гледам вакви работи" или ,,ја не слушам ваква музика". Дома не гледаш такви работи и не слушаш таква музика, овде кај мене ќе гледаш и ќе слушаш.
Една од најтажните работи што ги имам слушнато е што луѓе мислат дека некој чита од досада. "Зошто читаш, немаш што да правиш?", сум го слушнала неколку пати. Мислат дека од вишок време, од немање попаметна работа некој чита. Или речи дека не сакаш да читаш или речи дека сакаш да читаш ама ваков став за читањето и луѓе што читаат е... греота. Толку сме писмена и разбрана нација, тоа е. Толку им вреди книгата. Иди па објасни им дека сакаш да го правиш тоа, дека не ти е досадно туку едвај чекаш слободно време за да седнеш да читаш.
Во последните 3 - 4 месеци се вложуваш максимално. Ги поправаш сопствените грешки од претходно - со дела, не со празни зборови. Ги поминуваш сите сопствени бариери и отпори при патување, за да стигнеш и ја видиш личноста што ја сакаш. Речиси цел финансиски товар паѓа на тебе, ти договараш и средуваш се' самоиницијативно, и сето тоа ти е тотално небитно - само за да бидеш со личноста што ја сакаш. Сета поддршка ја даваш, во секоја форма. Нејсе, сето тоа. Споделуваш важна и значајна вест - добиваш тотален игнор цел ден. Нареден ден ѕвониш, нема одговор, тек после 2 часа порака. Ѕвониш пак, наидуваш на ноншалантност и незаинтересираност, за да на крај ти рече - „ја више неќам да те видам тебе“. Очигледно сум најголема будала на свет. Таа реченица ќе одѕвонува секогаш во мојата глава. Џабе е веќе се' - we are history.
Толку стравови и грижи носиме во нас што не попречуваат да дишеме поинаку, а животот е конечен, зарем треба лешеви да станеме за да разбереме или не?
Добро бе едно не ми е јасно???? Зошто ако не сте му приоритет некому упорно у буквална смисла му се "бутате" у животот,абе цел свет да го донесете пред него ЏАБЕ Е. Зошто толку се обезвреднувате. Мислам гол да се слечеш пред мене ако не ми значиш, узалуд је. Ама ај големи сте,вие си знаете.
Не ми е јасно што е толку "возбудлво" да се сликате со некоја си пејачка што прв пат ја гледаме, не е позната, ја викаат да пее само по селски слави, па уште се фалите со слики по социјалниве мрежи.
Сакам да кажам дека сум благодарна на луѓето шо ги имам сега во животот. Пошто ко ќе се сетам ете на основно кога бев a depressed ass child без другари и другарки, шо неќи да се социјализира и само оди дома-училиште во шема (и го шета кучето, мислам дека за да излегвам од одма ми го земаа кога веќе ме префрлија во нов клас со веќе воспоставена социјална динамика), или пак средно кога од социјално мртвило ојдов (пак) во нова средина, и сите бевме нови и добив нова шанса за социјализација ама пак имав резерва - дека ќе пораснам во делумно социјално адаптиран чоек е пред се изненадување за мене. Некогаш се осеќам како да каснам со развојот. Како сите да почнаа многу порано да се интересираат особено за социјалниот и романтичниот живот, а јас како многу покасно да почнав да се интересирам. Ама сакам да вервам само зошто сум постара и долго време бев само набљудувач - дека бар ги земав добрите аспекти на ова каснење. Ама со каснење или не - важна е целта. А, целта е дека имам многу луѓе шо ги сакам. Многу луѓе на кои им вервам. Како дел од мене да заздрави. И сум благодарна на тие луѓе. Животов си има и ups и downs и то е нормално и јас таков го сакам да биди. И ни еден down не би исклучила ако значи дека нема да се зближам со некои од овие луѓе. Радо би да ги имам тие downs и да ми се во животот. И 100% не сум во ПМС шо се осеќам толку емотивно, ама којзнае, можи е нус ефект. Некогаш ме фаќа смеа дека емотивноста ја препишвам или на ПМС или на нус ефект.
Ех бе Тошка златно дете, скромно, со талент и харизма како никој до сега. Кузнај каде ќе беше сега, кузнај на колку твои концерти ќе присуствував. Имавме со што да се гордееме иако дур беше жив ретки се оние кои те ценеја. Живееш и денес, иако ретко те пуштаат на радио, на телевизија твоја песна немам слушнато со години, живееш во сите нас што те сакавме, живееш во сите нас на кои им беше симпатија. Штета, прерано, но направи многу во тој твој краток животен пат. Еден си и незаменлив, ѕвезда, после тебе ништо веќе не е исто. Да знаеш фали тоа време тие тинејџерски денови, безгрижни, сеуште ја чувам касетата, со каков ќеф беше купена и слушана...
Денес на собирот на СЗО голем број на држави се обврзаа за севкупен прилог од милијарди долари како поддршка на оваа приватна организација создадена од елитата и за целите на елитата. Само Германија "донира" 360 мил. еур плус додатни 50 мил. еур за новата вакцина. Уште не се знае која и каква ќе биде новата пандемија ама битно вакцината ќе биде спремна, и тоа и' имаат дадено име, ќе се вика ни помалку ни повеќе туку Science. Така да кој не и верува на Science не е со сите , оти нема шанси да не и веруваш кога има толку ветувачко име. Господ нека ни е напомош само, друго не ни преостанува да се надеваме до исполнувањето на агендата 2030.
Никогаш не престана да фали и после толку години од смртта на Тоше, не верувам дека некој остана рамнодушен, што ли ќе беше да беше жив сега
Онаа врска меѓу тебе и некој, за кого би направила се' без двоумење. Ретки се тие луѓе и тие врски, без разлика дали е тоа член на семејство или пријател. Ретки се луѓето кои заслужуваат да направиш се' за нив, а правиш затоа што заслужиле, затоа што се фер и затоа што знаеш дека те сакаат и им значиш. Взаемна е почитта, посветеноста, пожртвуваноста. Премногу се ретки и толку неописливо вредни.
Космички Баланс, секој ќе си го добие и ќе си одговара за своето (и никако туѓото) а и она што ќе го дозволи. Додатно плус и сета среќа, или мизерија, вклучително и туѓата која ја насеал и насобрал успат по патот.
