Сакам да кажам... (без цитирања)

Ако некој е "голем" односно возрасен, не значи дека не треба да се радува како дете за некои работи. Среќата и искрената радост треба да ја чувствуваат сите, а често слушам од возрасни како даваат замерки кога некој друг возрасен е весел за нешто, викаат со потсмев па и со одвратност, Види го како се однесува, како дете е.
Всушност, жално е што вие сте ја изгубиле способноста да бидете весели. Едно е човек да е зрел за своите години, друго е кога се радува, тоа не значи незрелост или детско однесување.
Возрасен човек има секакви одговорности, обврски, проблеми, но не значи дека треба да биде само загрижен за нешто и сериозен. Опуштено, има убави работи кои ќе ви го разубават секојдневието.
Инспирација за постов добив од тоа како јас самата и луѓето околу мене изгледавме на божиќен базар. Ова е преубав празничен период, уживајте во нештата што ги нуди.

 

Мир Божји!

 

Спојлер: .

Ете и сликовито дури, ама за некои па и да црташ нема да разберат, ама па и тоа не е твој проблем...

 

Едвај чекам да заврши ова тмурно,никакво, смрдливо зимо, бар снег да имаше да личеше на нешто

 

Јас ти го шетам градот, ти ми ги шеташ мислите. Првото е новост, второто е константа.

Дома, таму, под туш, во кревет, на каса во маркет. Непотребно многу. Бесцелно. Бесмислено.
Ти велам, излези. Замини од мене во целост, а не фрагментирано. Кога не можам да составам целина од деловите кои ми останаа од тебе, тогаш, што ќе ми се? Земи си сѐ и оди си со здравје. Не чини да го мачиш човека... ама, не разбираш. Како куче кое не можеш да го избркаш да не те следи откако си му дал надеж за дом. Те помислувам повторно и повторно додека во еден момент не се изнервирам и гласно ти наредам да ми ја напуштиш главата, и нема врска што шетам сама кога тоа го правам...
Фала Богу за слушалките, повеќе никој не помислува дека си будала ако си зборуваш сам со себе на улица.

Личиш на него.

Не е ни субјективно, не е ни до поматениот ми мозок. Се исплашив кога ја увидов сличноста денес.
Но, во ред, ништо страшно. Можеби дури и ми е драго што посредно ти дадов делче од филмот што си го тераш. Чудно, помислувам како следната на која што ќе ѝ се допаднеш, ќе ја привлече токму некој аспект од твојата промена која дојде како резултат на нашата интеракција... и не знам како се чувствувам во однос на тоа.
Некогаш не знам ни како се чувствувам во однос на тебе. А, некогаш, само понекогаш, ми е кристално јасно.

 

Сакам да те видам пак

 

Околу и преку 30годишни па и надаље, дисфункционални у секоја смисла, живото и псхо-социолошки онеспособени, би да изиграваат препи*ки/ преку*ци, и честити академски граЏани, у секоја смисла... Па ок, у реду е тогаш, мислим нема везе.

 

Спојлер: .

Еве и уште еден мудрец таман.

 

Феминизмот веќе не е феминизам кога жените почнуваат да газат по мажите. Феминизмот е за еднакви права на жените со мажите, а не за издигнување на женскиот пол и деградирање на машкиот. Подеднакво сте токсични како мажите кои ги омаловажуваат жените.

 

Годиништа наназад овој период околу нова година ме фаќа некоја страшна тага за Тоше па си го слушам како за на концерт да се спремам а никогаш немаше концерти околу нова година.

 

Ниту ж од жени, ниту м од мажи на видик. Пи*ки во секоја смисла на зборот како и да е, насекаде.

 

Ме тера на размислување кога ќе прочитам мислења во кои пишуваат за своите партнери, партнерки или неостварена љубов во темите поврзани со искажување на чувства кон нив. Размислувам дали уште се заедно или пак секој од нив си ја нашол среќата со некоја друга личност.

 

Драмата е за (животни) лузери. Меh.

 

Happiness is an inside job. Као да.

 

Нe.

 

Камен ми се зави околу срцево...се скамени и ми тежи шо го носам воопшто.
Некој коа ќе рече не боли срце, оф како боли пријателе.

 

Колку ми иде да ги зашамарам некои...
Тоа што немаш директорска плата е затоа што не си директор и не можеш да ја имаш.Ниту државата ти е крива, ниту работодавецот ти е крив што не си се квалификувал доволно или што не ти работи јазикот доволно за да се напикаш.
Преку такво ако немаш за два одмора. Имаш за еден одмор. Некој нема ни за тој еден.
И Славиците кои мрчат за автобусите.
Не, Славице.
Автобусите не се валкаат сами од себе. Ги перат, ама пак народот ги валка.
Ако ти се влегува, не влегувај со праз полн со земја. Не фрлај семки од сончоглед доле.
А, тоа што автобусите доцнат не е проблем само на градот. И твој проблем е.
Како граѓанин треба да се организираш. Да бараш од надлежните да најдат решение.
Затоа што и да не се возиш ти, некој од твојата околина се вози. Треба да ти е гајле.

 

Колку да звучи клише ама се' самите си правиме. Секој избор и потег кој ќе го направиме, ќе повлече нешто со себе, акција - реакција, причина - последица. Со глупави и непромислени потези, како да ви биде добро и да бидете задоволни? Ако не се грижите за себе навреме, ќе дојде време кога ќе почнете ама тогаш со посериозни работи ќе се соочите.

 

Да повториме уште еднаш не пречи, верувам.

МИСЛЕЊЕТО Е ТЕШКО, ЗАТОА ПОВЕЌЕТО СУДАТ (К.Г. Јунг)

Цинизмот е уште полесен, зашто те става во позиција на супериорност и негира какво била рамка на размислување и критериум. Здружување со луѓе на основа на исмејување на трети луѓе е уште полесно. Воведува соучесништво и легитимира (Штом други така мислат значи сум/сме во право.) Но, така само си одгледуваме и растеме едно мало „фашистче“ во нас кое нѐ прави уште понесреќни и поцинични за себеси и за другите. Во таа насока, ако така повеќе се убадувам/убедуваме дека сум/сме во право тоа не значи дека јас сум или заедно сме.

(Ова секако важи и за мене, за жал не сум „просветлен“. Но, се обидувам да мислам и преосмислувам и би поддржал луѓе кои го сакаат истото и/или би им помогнал во тоа. Ова ми е поголем предизвик од погорното.)