Сакам да кажам... (без цитирања)

Вчера на маса у кафич за малце ќе ме “распнеа“ зошто кажав дека бракот не го сметам за приоритет во мојот живот, па дека по цена на се мора да се омажиш. И дека од мој аспект ама само од мој личен аспект 24-25г се рано за деца и брак (муабетот беше дека тогаш одма би сакале да се мажеле и деца веќе да имаат, кој нашле не било битно, битно деца и брак, ако си немал џабе си живеел) и дека пред 29-30 не би сакала брак, но дека не осудувам некој шо е со друго мислење, нивен избор ако они сметаат дека така би биле среќни, среќна ќе бидам и ја кога ќе им одам на свадба.

Приоритет ми се други работи, се додека не би нашла партнер што целосно во иднина ќе ме поддржи со сите мои ставови и приоритети во животот и јас него многу нормално, не ми е битно истото за да бидам исполнета во сите сфери на животот. Ако имаш таков партнер секако дека ќе сакаш и деца и брак со него. Но, не може секогаш сите коцки за некого да се исполнат, не значи дека тие луѓе беспотребно трошат воздух на планетата.

Кога ме нападнаа, каква сум била себична, како тоа немало да се мажам, деца немало да раѓам, на 30 си бил стара мома, не па деца веќе да немаш. А замисли па и да сум имала проблем деца да имам. Не сум била нормална, зар моите немало на свадба да ми играат и на внуци да се радувале, зар тоа ќе сум им го скратела. Уште кога се докажав дека моите се тие што најмногу ме поддржуваат во ова, дури и самите се тие што ми викаат да не се брзам за брак во животот на пример, веќе и лоши родители ги напраија. Каков пример ми биле тие мене и на брат ми, да сме биле себични. Кариерата не носела среќа у животот, еден ден ќе сум се каела. Добро знам што сакам во животот, немав потреба од вакви муабети и поуки шо баба ми на 84г не ги збори, ама ај.

И така, се избрукав дур луѓето околу мене слушаа за ова и си реков у себе, стани што побрзо и другпат да си знаеш дека затоа не се седнува со секоја будала на кафе, за памет ова.

 

Луѓе, пред да имате било какво мислење - прст на глава. Емоционална интелигенција нула. Надвор преарогантност владее. И вие сте почнале од некаде. Ако не можете да направите ништо, барем не пречајте на луѓе што се трудат. Не одмагајте бре.

 

Сакам цел живот да го поминам со ова чувство на слобода и постојана енергија и среќа,кога не ти се случува ништо специјално во животот а сепак си среќен.

 

Најмногу што мразам е кога се даваат заклучоци за некој без било каква основа. Не го познава, никогаш не го сретнал и капак на сè, уште се осмелува да даде некаков заклучок за тој човек.

 

Марфиев закон што секогаш ми се случува:
Баш тогаш кога немам потреба да станувам рано и со душа сум чекала да дојдат тие неколку дена, баш тогаш ме фаќа несоница. Без исклучоци.

 

Поинаку е кога ќе си посветиш внимание на себе. Денес решив да блескам.

 

Уште еднаш да заглавам јас до 6 сабајле со искачање и да дојдам прва смена на работа нема да се деси... Е сеа ќе ме рока главата, ако ми е.

 

Ваљда некои од вас приметија дека едно време ме немаше на форумов.Или ќе ме има па ќе ме снема, не сум должна да ви се објаснувам зашто ама многу сакам да ја кажам една од причините за тоа.
Во декември ми е 5та година на форумов, порано ,,висев" oвде, го сакам форумов, имало убави дружби муабети.Сега форумов е поделен на мајки и не мајки, на СДСМ и ВМРО, а најзастапени се ,,магистрираните" политичари, психолози, доктори, политичари, економисти и тако даље.Многу од вас си даваат за право да судат некому, да дадат дијагноза иако стварно не се лекари туку прочитале 2-3 статии на интернет, многу од вас си даваат за право да чепкаат во нечиј приватен живот.
А искрено пола и повеќе од вас се дипломирани гомнојадци да ме извините, исто како што сум и јас.Нити имам земено диплома за нешто па да се правам дека знам највеќе од сите, а и тоа што знам го кажувам колку што го знам.
За гомна јадење сите овде сме први, форумов е отиден во к**ац.Не се фрлајте сеа со мислења од типот на ,,ако ти смета нешто не доаѓај овде".Не проаѓа тоа кај мене, кога ке ги снема болвите кои шират нервози, навреди, негативна енергија и тензии на форумов, кога ќе ставите прст на челото и ќе размислите пред нешто да пишете и кажете, кога ќе сфатите дека НЕ знаете вие се, и дека не сте најпаметни, и да не го пикате носот секаде друг ќе е муабетот.

*причина за постов- мислење од член/ка кое ме погоди на приватен план, а за жал не можам да се искарам во темата поради XX причини.Затоа овде можам да се изнајадам гомна на раат како и сите вас, светци мои.

 

СДК 1: Феномален е филингот кога после 1 месец пауза од вежбање, ќе извежбаш 1ч и ќе осетиш како мускулите ги враќаш у форма после излежавање.

СДК 2: Правев чистка на чевлите и облеката, а преку улица има баракички кај што живеат фамилии Роми кои за жал живеат од просење на булевари и често сум видела како ги носат алиштата што сме ги оставале. Ги собрав во кутија, отидов да ги однесам во нивна близина за да им е полесно да ги земат, а и не ми беше сигурно дали во близина на контејнерите ќе беа пронајдени, а не сакав туку така да бидат фрлени, кога на некого може да му се најдат и да му бидам барем малку од помош.
Ме забележи една Ромка, година постара од мене, со веќе две мали деца во рака , и со страв пријде кон кутијата. И реков слободно може да ја отвори, ако нешто и се допадне да си земе. Кога видов колку се испорадува, а и многу пати ми се заблагодари како сега ќе имала нов џемпер, фармерки и нова јакна за да не и било ладно зимава .
Малку и позборувавме, ме праша дали сум одела во школо, многу сакала и она да учи, но за жал не можела . Ја зема целата кутија, ми се заблагодари повторно и си замина.
Колку што бев среќна дека видов дека сепак облеката ќе биде искористена од некого и дека успеав да предизвикам насмевка на нечие лице, толку и се натажив за тоа како некои толку блиску од мене живеат толку поразлично...
Ах, животе, за некого мајка, за некого маќеа...

 

Безнадежен случај сум. Сакам само мир и среќа.

 

Сдк дека ми се превртува стомакот

 

Она кога од поинтелигентен човек ќе добиеш комплимент дека одлично размислуваш кога разговарате за некоја тема.
Можеби не е big deal реално, но за мене е. Ме направи малку повеќе од обично да се сакам и ценам, а обично тоа е многу малку.

Да имаше повеќе луѓе како тебе светов ќе беше многу подобро место.

 

Гори Амазон.
Горат и наши шуми.Горат и кај соседите и кај нивните соседи.
Има и поплави и земјотреси.
Светот не го боли уво за Балканот.
Со зборовите леле,гори Амазон,се губи кислород и со донирање 10 долари ништо не се решава.
Не се дига еколошка свест.
Никој не се осмелува да се дигне против бизнисмените и владите,да им рече,еј вие не пикајте пари во џеб,не загадувајте...
Донациите не се чаре оти можат да завршат во рацете на невладини организации кои сепак се под владина контрола без да знае пошироката јавност.
Не фрлајте хартии,не оставајте пикавци на земја.
Одете,издерете им се на бизнисмените и политичарите,па после паметувајте на форуми.

 

Толку сме разгалувани ние младите од нашите родители (да и јас и сите мои врсници) што сега на 18-19г место да сме возрасни индивидуи што сами знаат да се снајдат у животот, ние не знаеме ни една уплатница да напишеме, не па да ја уплатиме и чекаме се пак од нашите да направат со ретки исклучоци.

 

Лошите мисли ги оставам за денес,утре е нов ден со нови победи,денот помина и крај,не се навраќам што било поминало.

 

Отсекогаш сум внимавала како се обраќам некому, секогаш сум премерувала зборови за реплика, било пишана, било да е усна, и што добивав? Едно големо ништо, секогаш отпосле ќе се јадев во себе дека не сум кажала ништо од заслуженото, и така се во круг.
И си останав таква, истото она будалче што секогаш се става во туѓа кожа, занемарувајќи ја сопствената кожа.
И на крајот кога ќе ти речат, аааа јас таква сум, извини ама не молчам морам да си кажам се што мислам, требало или не требало, е па тогаш ќе ти пукне душата, и се свестуваш која будала и наивчина си била

 

I umrelo ma4eto, mnoооgu bila tazna, споделува на нет, грицка семки и чека лајкови. Лајковите ќе ти го вратат мачето, глупача една. Болесници де.

 

Едино што ме вади од такт овде се црнците. Да не ме сфатите погрешно, не сум расист.
Проблемот е во тоа што кога ќе ме видат, висока, згодна и ќе ми се залепат. Абе, .
Толку, напорни и нападни.

Памтам еднаш еден црнец по име Кес ми рече: "Најди си бел маж, ние сме многу напорни."
Бош муабет имавме за дечковци додека чекавме бус.

Еднаш еден во Буџиба се судри со мене одејќи во спротивен правец. Најчесто овде е кога ќе имаш таква ситуација е да кажеш "Sorry." Се вртам јас и кажав, си продолжив со патот,кога да поминам улица го гледам ме следи. Нозе ми се пресекоа уште и ми го пресече патот да ми се обрати.
На сиот глас реков "Don't follow me." Сите се свртеа околу, типот се извини и си замина. Меѓутоа јас до дома се вртев 20 пати да не иде пак.

И така, кафето го испив.

 

Обично не се мешам на родителите во одгледувањето на своите деца бидејќи немам свое но вчера една комшика која работи во моето маало, ги премина сите граници.
Надвор жештина, пот тече од сите нас, таа со себе ги земала своите деца од речиси две години и едното едвај 5 6 месеци, ако не и помалку, небитно, на работа, бидејќи не знаела нејзината свекрва и мајка да ги чува нејзините деца. Едното качи температура од таа жештина, другото почна да плаче, таа абер си нема.
И спомнав јас да си отиде дома, да ја замени маж и, и спомнаа и останатите, таа почна да урла, не сме знаеле ништо ние и продолжи да ги шета по таа жештина.. по некое време ги остави во малото дуќанче за да отиде да се најаде до најблиската кафеана, додека своето 2 годишно дете нон стоп го храни со кисело млеко и леб, коски и се бројат, бара од останатата храна што ја гледа од нас како ја јадеме, па како се радуваше на пакетче стоби флипс, не се опишуваше со зборови. Ја фатив за рака, ја одведев до најблиската продавница и и купив се што посака без разлика на тоа што нејзината мајка ќе ме гледа накриво, не ми беше битно.
Инаку, малата е најпозитивното суштество кое го познавам. мила, нежна, секогаш бесна, насмеана, во секој момент подготвена да направи глупост кој ќе не насмее сите, ми солзат очите кога гледам како расте со занемарливост од нејзината мајка.

 

Како за во мол на јавно место, многу се дерете и се карате, не сфаќате дека на никој не му е до вашите глупости. Задржите те си ги зборовите и караниците за дома, никој ама баш никој нема потреба да ве слуша.